Trust only in the Force.

Όσο γράφω αυτό το review στο γραφείο μου, έχοντας ανοιχτό το Millennium Falcon desk light μου και την αφίσα της Ασόκα να μου κρατάει συντροφιά τις νύχτες, αναπολώ τις στιγμές που ήμουν 11 χρονών και έπαιζα εναλλάξ The Force Unleashed II και LEGO Star Wars: The Complete Saga. Τότε που δεν υπήρχαν περιορισμοί ενήλικης ζωής και ευθύνες, παρά μόνο το αν ο μπαμπάς μου θα μου έλεγε να κλείσω το PS3 γιατί είχα γράψει 10ώρο χωρίς να έχω πάει ούτε για κατούρημα. Δεν κλαίω, εσείς κλαίτε. Κάποιες συγκεκριμένες αναμνήσεις οι άνθρωποι τις συνδέουμε με υλικά αγαθά και αυτό συνέβη με το Star Wars και εμένα. Μόλις είχα γυρίσει από το Ορλάντο και το Disney World και είχα μαζέψει ό,τι υπήρχε σε merch του Darth Vader και έχοντας κατασκευάσει το πρώτο μου φωτόσπαθο, ήμουν all-in οπαδός του δημιουργήματος του George Lucas.

Μέχρι και το 2019 δεν είχα ζήσει τέτοια παρόμοια συναισθήματα όπως με τις ιστορίες των The Force Unleashed ή των LEGO τίτλων γιατί εντάξει, κακά τα ψέματα, τα sequels δεν ήταν και τόσο καλά και ας είμαι θιασώτης του Rise of Skywalker. Εκεί όμως o Stig Asmussen και η ταλαντούχα ομάδα του κυκλοφόρησαν τον (τότε) πρώτο single player SW τίτλο μετά από χρόνια, με την ιστορία του Cal Kestis να μου υπενθυμίζει γιατί αυτό το franchise μαμάει τόσο άσχημα και το πόσο ερωτευμένος είμαι μαζί του. Το ταξίδι για επιβίωση στο σίκουελ του εξαιρετικού Fallen Order μπορεί να περιείχε πολλές αναταράξεις στη "Δύναμη", αλλά το σίγουρο είναι πως ήταν μια original ιστορία τόσο για τους φανατικούς του franchise αλλά και τους action gamers γενικότερα.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ STAR WARS ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗ DISNEY ΕΠΟΧΗ

Το φινάλε του πρώτου παιχνιδιού μας άφησε με αρκετές απορίες για το επόμενο βήμα του Cal και του πληρώματός του. Για το πού θα οδηγηθεί η ιστορία, αφού δεν ακολουθούσαμε κάποιο κύριο μονοπάτι που είχε να κάνει με τις ταινίες. Έχοντας γλιτώσει και αποδράσει από το Fort Inquisitorius και τον Lord Vader, ο Cal είχε πολλά να μάθει για τις δυνάμεις του και με τη Cere στο πλευρό του, ήταν ένα match made in heaven. Οι σχέσεις του πληρώματος δεν ήταν πλέον απλά τυπικές, αλλά όλοι ένιωθαν οικογένεια μεταξύ τους μιας και μόνο άμα ήταν ενωμένοι θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας τη μάχη με την Αυτοκρατορία. Το πού θα κατέληγε αυτή τους η προσπάθεια έμενε να τη δούμε στο Jedi: Survivor.

Η ιστορία μας τοποθετείται πέντε χρόνια μετά το φινάλε του πρώτου παιχνιδιού και τον Cal να είναι αιχμάλωτος των Imperial Troopers στον – drum roll – CORUSCANT. Ναι, ο Core planet είναι εδώ και βασιλεύει. Η αποστολή μας; Να βρούμε έναν rigged Senator, έτσι ώστε να κλέψουμε τα σχέδια της Αυτοκρατορίας από το Star Cruiser του. Μπορεί η αιχμαλωσία μας να ήταν μια πλάνη, όμως το κάρμα δεν συγχωράει και τα πράγματα δεν αργούν να στραβώσουν, με τη Ninth Sister και δύο ντουζίνες από Stormtroopers να επιτίθενται σε εμάς και το πλήρωμά μας. Το crew μας πλέον δεν αποτελείται από τους συνήθεις υπόπτους, αλλά από μια νέα ομάδα από misfits που γνώρισε ο Cal στα ταξίδια του αυτά τα χρόνια, με τον Bode Akuna να ξεχωρίζει. Μετά τα γεγονότα στον Coruscant, τα οποία αναγκαστικά πρέπει να παραλείψω γιατί θα σας χαλάσω την εμπειρία, το ταξίδι του Cal τον φέρνει σε έναν νέο πλανήτη, τον Koboh, εκεί που βρίσκεται ο Greez αφού χρειαζόμαστε την βοήθειά του να επισκευάσουμε τις ζημιές του σκάφους μας. Στον Koboh είναι που η ζωή του Cal θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη διότι οι Bedlam Raiders και ο Rayvis είναι εμπόδια στο ταξίδι του Cal και των νέων μυστηρίων που ανακάλυψε. Μετά από πολύ δράση και τρομερές αποκαλύψεις – κυριολεκτικά στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να σας σποιλάρω – η Cere και η Merrin επιστρέφουν στο πλήρωμα μας και αυτή τη φορά ο Cal και η παρέα του είναι πιο έτοιμοι από ποτέ για να αντιμετωπίσουν τους bucketheads.

Αφού λοιπόν σας σέταρα το πλαίσιο της ιστορίας – πραγματικά δεν περιέχονται όλα τα βασικά, αλλά οτιδήποτε πιο συγκεκριμένο είναι για να με κάνετε cancel – μπορώ να πω με ευκολία, πως είναι ένα ταξίδι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από όλες αυτές τις top tier AAA παραγωγές που θεωρούμε τρομερά single-player games, όπως τα δύο The Last of Us ή το Red Dead Redemption II. Δεν το λέω με κανένα ίχνος ντροπής ή φόβου και θα σας το δικαιολογήσω. Θέλεις ίντριγκα; Έχουμε. Προδοσία; Έχουμε. Εμβάθυνση και ανάπτυξη χαρακτήρων; Έχουμε. Νέους χαρακτήρες και απρόσμενη εξέλιξη ιστορίας; Έχουμε και από αυτά. Πρωταγωνιστή που θα θυμάσαι και θα μείνει στη καρδιά σου; Εννοείται. Και το σημαντικότερο από όλα: ΕΙΝΑΙ STAR WARS. Τελεία και παύλα. Έχει όλα αυτά που αγαπήσαμε ανά τα χρόνια σε αυτές τις ιστορίες και είναι φανερό από την πρώτη ώρα or so. Δεν επεξηγείται κάπως καλύτερα, διότι οι σεναριογράφοι και οι παραγωγοί ήξεραν εξαρχής τι διαμάντι κρατούσαν στα χέρια τους και πόσο fragile ήταν και αντί να τους σπάσει – όπως έκανε ο J.J. Abrams – το γυάλισαν και το τοποθέτησαν στην καλύτερη βιτρίνα του κόσμου. Το Star Wars Jedi: Survivor είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ SW ιστορία και με εξαίρεση μια κοιλίτσα μιάμισης ώρας, οι υπόλοιπες 25 ήταν ένα ταξίδι από συναισθήματα και αναμνήσεις για αυτό το franchise.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ DELAY ΠΑΡΑ UNOPTIMIZED

Καταλαβαίνω την ασύλληπτη πίεση που αισθάνονται όλοι οι παράγοντες όταν δουλεύουν πάνω σε έναν τίτλο, πόσω μάλλον τέτοιου βεληνεκούς, αλλά μετά τη πρωταρχική γκρίνια κανείς δεν θα πει «Ωχ καθυστέρησε ακόμα 3 μήνες ο τίτλος ας του βάλουμε 5» . Ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί ειδικά εφόσον θα παραδοθεί ένα ολοκληρωμένο προϊόν. Δυστυχώς, γιατί έχοντας πραγματικά flawless gameplay και original story με απογοήτευσε πλήρως η απόδοση του τεχνικού τομέα του.

Θα ξεκινήσω από τα disclaimers και θα σας πω πως ξεκίνησα το review σε performance mode μετά το day one patch και η πλειοψηφία των ωρών που δαπάνησα ήταν στο τρίτο patch και ένα μεγάλο μέρος του τέταρτου. Η μόνη πραγματική διαφορά που υπήρξε μεταξύ αυτών των δύο ήταν πως κατά τη διάρκεια του τρίτου, το HDR «βάρεσε διάλυση» και δεν μπορούσα να δω τίποτα πέρα από pitch black και στο τέταρτο απλά διορθώθηκε το συγκεκριμένο θέμα και that’s it. Κατά τα άλλα, κλάφτα Χαράλαμπε που έλεγε η γιαγιά μου. Τα 60FPS είναι άπιαστο όνειρο όπου αυτό ισοδυναμεί με συνεχή framedrops που έφτασαν και μέχρι το νούμερο 42(!), το screen tearing είναι φανερότατο και σε έναν άσχετο που δεν έχει καμία ιδέα περί τίνος πρόκειται και τέλος οι στιγμές που το παιχνίδι φορτώνει textures και περιβάλλοντα είναι συνεχείς και πραγματικά αποκαρδιωτικές. Όταν μιλάμε για next-gen και δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα, κάτι πάει λάθος. Καλές μου Respawn και EA, ΓΙΑΤΙ ΦΟΡΣΑΡΕΤΕ RAYTRACING ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΤΗΡΙΞΕΤΕ; Δεν ακούμπησα καν το quality mode μολονότι είχε υψηλότερη ανάλυση γιατί στα 10 λεπτά που πειραματίστηκα πήρα την απάντηση μου. Once you go 60, you can never go back. Ο συγκεκριμένος τίτλος είναι action-packed με πολλά Metroidvania στοιχεία και souls-like θα έλεγα, επομένως η συμπεριφορά του είναι το παν. Και στο quality mode είναι μαρτύριο και για το κεφάλι και τα μάτια σας.

Σε πολλές στιγμές το παιχνίδι γινόταν unplayable χωρίς καμία υπερβολή διότι τα πάντα γύρω μου τρεμόπαιζαν σε σημείο να χρειαστεί να κλείσω την κονσόλα μου για να κάνει refresh. Και το κερασάκι στη τούρτα προφανώς, ήταν η παρ’ ολίγον καταστροφή ολοκλήρου του saved progress μου από ένα random bug γύρω στις 19 ώρες deep. Όπου είχε συμβεί το ίδιο στις πολύ πρώιμες ώρες και εν τέλει χάθηκε αλλά το προσπέρασα γιατί δεν είχα κάνει σημαντικά βήματα. Το να ρισκάρεται όμως ολόκληρη η δουλειά μου είναι more than enough για να «κράξω».

WEILDING A LIGHTSABER IS LIKE TAKING DRUGS, FUN AS HELL

Ώρα για το θέμα που αδημονούσα να αναπτύξω περισσότερο από κάθε άλλο σε αυτό το review και δεν είναι άλλο από το gameplay. Oh the Force is sooooo strong with this one. Σε ό,τι έχασε στο performance το αναπληρώνει το gameplay του με διαφορά χιλιομέτρων. Από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο η διαφορά του Survivor με το Fallen Order είναι ξεκάθαρη. Πιο smooth, τελειοποιημένη, μελετημένες οι στάσεις του Cal απέναντι σε κάθε εχθρό και το κυριότερο η ζωντάνια. Στον προηγούμενο τίτλο πάντα ένιωθα πως κάτι κρατάει πίσω το combat σαν ήταν σε σίγαση. Και ήρθαμε τέσσερα χρόνια μετά για να παίξω ένα από τα κορυφαία combat schemes που έχω δοκιμάσει σε single-player. Όταν κραδαίνεις το φωτόσπαθο νιώθεις κυρίαρχος αλλά όχι OP και το εκτίμησα όσο τίποτα. Αν δεν ταλανιζόταν από το κακό optimization θα πέταγαν τα 9αρια και τα 10αρια από κάθε site, το εγγυώμαι.

Επιπλέον, οι νέες προσθήκες στο traversal με την επιλογή των mounts και η ενσωμάτωση των Fast Travel points δημιουργούν μια πιο σύγχρονη και καλύτερη εμπειρία από τον προκάτοχό του. Η αναγέννηση των εχθρών σε κάθε μας rest είναι εδώ και βασιλεύει, μένοντας πιστό στα metroidvania στοιχεία του ωστόσο τα νέα και ποικίλα skill trees – σε συνδυασμό με την εισαγωγή των perks σαν μπόνους – προσδίδουν αυτήν την ακρίβεια που σας εξηγούσα στην παραπάνω παράγραφο. Βέβαια, για εμένα, αυτός ο holo-χάρτης ακόμα είναι ανυπόφορος αλλά σίγουρα είχαμε βελτιώσεις και τα accessibility options κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά μας.

Φυσικά και δεν μπορώ να παραβλέψω την τρομερή βελτίωση του παρκούρ και σίγουρα ήταν από τους τομείς που ξεχώρισα. Ανά στιγμές, όταν δεν ταλανιζόμουν από τα bugs και τα frame drops, σκαρφάλωνα τόσο ανέμελα σε κάθε βράχο και έκανα dashes και double-jumps σε όσο περισσότερα σημεία μπορούσα για να μαζέψω όλα τα collectibles. Φάνηκε ξεκάθαρα το πόσο άκουσαν την κοινότητα και πρόσθεσαν αυτήν την ποικιλία, ειδικά στον Koboh που λειτουργεί σαν το Hub του παιχνιδιού θα «βαρεθείτε» να ταξιδεύετε. Μπορεί να γεράσει άσχημα αυτό που θα πω αλλά το παρκούρ του είναι ισάξιο του AC: Unity για όσους ξέρετε. Χρειαζόταν και χρειάζεται απλά βοήθεια με το optimization.

Κάτι τελευταίο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι οι εχθροί και τα bosses που συναντάμε σε αυτό το ταξίδι in a galaxy far far away. Προσωπικά δεν είχα κανένα παράπονο με τα enemy encounters που αντιμετωπίσαμε στο Fallen Order και με εξαίρεση αυτό το καταραμένο Oggdo, μου έφταναν και περίσσευαν. Αν λατρέψατε την metroidvania δομή του από το πρώτο game τότε this is for you. Εμφανέστατα πιο δύσκολοι εχθροί ακόμη και όταν μιλάμε για τα πολύ πρωταρχικά πλάσματα και όχι για stormtroopers obv, ενώ ποικίλλουν τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα. Από Rancors μέχρι AT-ST’ s παίζουν τα πάντα και άμα σας ενδιαφέρει η πλατίνα θα χρειαστεί να ξεσκονίσετε κάθε αιχμή του για το Tactical Guide σας.

IT'S A (BEAUTIFUL) TRAP

Δεν ξέρω πόσα παιχνίδια Star Wars έχουν υπάρξει που να «έπιασαν» τόσο πολύ το essence του ευρύτερου κόσμου αυτού του σύμπαντος και να το αποτύπωσαν τόσο καλά. Προσωπικά το KOTOR και το Fallen Order μπορώ να σκεφτώ at the top of my head. Ο Stig και η εξαιρετική ομάδα που διάλεξε από άκρη σε άκρη παρέδωσαν απίστευτους και ζωντανούς κόσμους μέχρι το μεδούλι. Τα customizations για τα φωτόσπαθα, τον Cal, τον BD-1 αλλά και το blaster μπορεί να μην είναι τα πιο πρωτότυπα ή εξωπραγματικά στοιχεία, εξυπηρετούν όμως την δουλειά τους στο έπακρο για να σε κάνουν να νιώσεις ένας αυθεντικός Jedi.

Η μετάβαση από πλανήτη σε πλανήτη γίνεται με το σκάφος μας πάρα πολύ smooth και ακαριαία λόγω της νέας γενιάς και καθένα από τα περιβάλλοντα είναι για φίλημα. Πανέμορφα textures, πολύ ζωντανά χρώματα, ενδιαφέροντες γρίφοι και εξαιρετικό level design είναι μερικά accolades που θα του πρόσδιδα. Και εννοείται δεν έχουμε περιττά fetch quests. Ακόμη, το photo mode δεν σταμάτησα να το χρησιμοποιώ και κάθε τρεις και λίγο συμπεριφερόμουν λες και ήμουν ο Σκουλός στο GNTM και ο Cal ήταν μοντέλο μου. ( Περισσότερες φορές όμως έβγαλα τα περιβάλλοντα χωρίς τον Cal, sorry). Συν τοις άλλοις, σημαντική προσοχή δόθηκε και στον ήχο που σε συνδυασμό με ένα καλό headset «πηγαίνει» την διαδραστικότητα ένα επίπεδο παραπάνω.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΤΟ

Μετά από 80 ώρες, μια πλατίνα και μια δεκαήμερη ανάρρωση από κόβιντ, συνέγραψα αυτό το ριβιού με μεγάλο σθένος και προσοχή χωρίς να χαθώ στις σκέψεις μου και με αυτοσκοπό την όσο πιο down-to-earth κριτική μπορώ να σας προσφέρω. Πιθανό πολλοί από εσάς να μην φτάσετε καν μέχρι και την τελευταία μου λέξη αλλά δεν με πειράζει διότι καταλαβαίνω την θέση σας. Δεν μπορούσα όμως να αδικήσω έναν τόσο σημαντικό τίτλο με αστείρευτη σημασία για έμενα γράφοντας μονάχα θετικά-αρνητικά-βαθμολογία-γεια σας. Το Star Wars Jedi: Survivor ξύπνησε το παιδί μέσα μου και με ταξίδεψε με τρόπους που δεν περίμενα πως μπορεί να σκεφτεί να πραγματοποιήσει, πόσω μάλλον να τους εκπληρώσει κιόλας.

Δυστυχώς, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ο τεχνικός του τομέας αντιμετωπίζει αρκετά θέματα που λογικότατα δεν μπορούν να αγνοηθούν. Αν μπορείτε να περιμένετε όσο καιρό χρειαστεί για να διορθωθούν αυτά τα θέματα, do that. Αν από την άλλη δεν σας ενδιαφέρει ή μπορείτε να το παραδείτε, κάντε τη χάρη στην gaming πλευρά σας και ζήστε το. Σας εγγυώμαι πως δεν θα σας απογοητεύσει. May the Force be with you!

Eυχαριστούμε πολύ τη Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!