Χάος... χάος παντού.

Έπειτα από 30+ ώρες παιχνιδιού, υπερβολικά μεγάλο αριθμό θανάτων αλλά και εξίσου τεράστιο αριθμό στιγμών που ειπώθηκε η λέξη "CHAOS", μπορώ να πω ότι το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin -αν και περίεργο- όπως αναφέρεται και στον τίτλο του, είναι αρκετά διασκεδαστικό καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού.

ΕΝΑ ΧΑΟΤΙΚΑ ΧΑΟΤΙΚΟ ΧΑΟΣ, ΜΕ ΛΙΓΗ ΔΟΣΗ… ΧΑΟΥΣ

Το Stranger of Paradise προέρχεται από την Team Ninja, πασίγνωστη για τους soulslike τίτλους της Nioh 1 και 2, γι' αυτό και το combat system παρουσιάζει παρόμοια στοιχεία με τα games αυτά, δηλαδή έντονο third person action RPG σύστημα μάχης. Παράλληλα συνδυάζει γνωστά χαρακτηριστικά του Final Fantasy franchise, τα λεγόμενα jobs ή για αυτούς που δεν γνωρίζουν, τα διάφορα classes που μπορεί ο παίκτης να διαλέξει. Αλλά ας πάρουμε λίγο τα πράγματα με την σειρά.

Αρχικά, το Final Fantasy Origin σχετίζεται με το πρώτο Final Fantasy παιχνίδι που κυκλοφόρησε πριν από 35 χρόνια και εξιστορεί μια περιπέτεια μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή, Jack Garland, ενός ήρωα που δεν γνωρίζει τίποτα για το παρελθόν του, παρά μόνο την επιθυμία του να αφανίσει τον CHAOS (το τελικό boss του FF1)... overdramatic! Από πολύ νωρίς συναντάει τους Ash και Jed και στην πορεία θα γνωρίσει και τους υπόλοιπους συντρόφους του, τη Neon και τη Sophia,  αφού και αυτοί έχουν την ίδια επιθυμία: να καταστρέψουν τον Chaos. Μαζί ως "warriors of light" καλούνται να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους και να σώσουν το βασίλειο της Cornilia, καθώς και να ανακαλύψουν το μυστήριο των κρυστάλλων που έχουν στην κατοχή τους. Το concept αυτό, αν και αρκετά απλό, καλό vs κακό, εμένα μου αρέσει και πραγματικά ανυπομονούσα να δω το πως θα εξελιχθεί. Δυστυχώς όμως ο τρόπος που αναπτύσσεται όλη η ιστορία θα μπορούσα να πω ότι είναι αρκετά… χαοτική, see what I did there;

Η ιστορία είναι αρκετά περίεργη, ενδεχομένως όχι αρκετά προσεγμένη σε κάποια σημεία, με περίεργους διαλόγους και τον Jack να είναι υπερβολικά edgy, σε βαθμό που να cringeαρουμε, πράγμα που για πολλούς ίσως να το βρίσκουν κουραστικό. Εμένα -περιέργως- μου φάνηκε αστείο και αν και δεν δέθηκα σχεδόν καθόλου με τους χαρακτήρες στην διάρκεια του παιχνιδιού και πόσο μάλλον με τον πρωταγωνιστή, ο Jack θα είναι ένας απ' τους πιο περίεργους αλλά και πιο badass χαρακτήρες για εμένα. Αψηφά τους νόμους των anime, καθώς αδιαφορεί πλήρως να μάθει τα καταστροφικά σχέδια των εχθρών του και τους διακόπτει με έναν πολύ edgy και αστείο τρόπο (ως ο απόλυτος edge lord), καθώς το μόνο που τον νοιάζει είναι να βρει τον CHAOS. Βέβαια, το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας είναι αυτό που κάνει το παιχνίδι αρκετά ενδιαφέρον και αξίζει να φτάσετε μέχρι εκεί, καθώς θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα που χτίζονται κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά και θα υπάρξουν σημαντικές ανατροπές που θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό.

I DID IT MY WAYYY...KINDA

Ας πάμε στον πιο σημαντικό τομέα του παιχνιδιού και ίσως το πιο βασικό κομμάτι του, που με έκανε να το λατρέψω, το combat. Όπως προανέφερα, το παιχνίδι φτιάχτηκε από την Team Ninja, γι' αυτό και παρατηρούμε πολλά στοιχεία από τα Nioh παιχνίδια αλλά και κάποια καινούργια mechanics. Το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin είναι πιο action από κάθε άλλο Final Fantasy παιχνίδι που έχει βγει μέχρι και σήμερα (αν και το FF7 remake εξακολουθεί να είναι top για εμένα, change my mind). Πραγματικά ένιωθα ξανά το ίδιο συναίσθημα με την εποχή που έπαιζα το God Of War ΙΙ μικρός... ξέρω μεγάλωσα με σωστά παιχνίδια, ευχαριστώ. Αυτή η αίσθηση του να κάνω execution σε κάθε έναν εχθρό, όπως στα GoW, είναι ίσως για εμένα η καλύτερη αίσθηση που μπορεί να μου προσφέρει κανείς σε ένα action game.

Το ίδιο έγινε και εδώ, καθώς έχεις την δυνατότητα να εκτελείς τους εχθρούς σου με έναν συναρπαστικό τρόπο. Ναι μεν ο κάθε εχθρός έχει από ένα animation και ναι μπορεί να το έβλεπα ξανά και ξανά, αλλά είναι πραγματικά τόσο καλοφτιαγμένο που δεν πρόκειται να το βαρεθώ ποτέ και θέλω να πιστεύω το ίδιο και για εσάς. Σε αντίθεση με τα άλλα soulslike παιχνίδια σου δίνεται η δυνατότητα να επιλέξεις επίπεδα δυσκολίας όπως το story, action, hard και μετά τον τερματισμό του παιχνιδιού ξεκλειδώνεται και το chaos difficulty. Εγώ επιχείρησα να το τερματίσω στο hard difficulty, αλλά δεν σας κρύβω από ένα σημείο και μετά δεν ήθελα να χαλάσω την ζαχαρένια μου και το έβαλα στο action και δεν ντρέπομαι να πω πως… δυσκολευόμουνα και πάλι.

Επιπλέον, όπως και στα Dark Souls παιχνίδια, υπάρχουν τα bonfires έτσι και στο SoP υπάρχουν τα λεγόμενα cubes, τα οποία λειτουργούν σαν checkpoints. Τα cubes σου ξανά γεμίζουν την ζωή και το MP του Jack και της ομάδας του. Η MP μπάρα είναι αρκετά σημαντική και θα πρέπει να την προσέχουμε, καθώς με την μπάρα αυτή μπορείς να χρησιμοποιήσεις διάφορα abilities από μαγεία μέχρι και την κάθε special κίνηση που κάνεις με τα όπλα σου. Αν πεθάνεις η μπάρα αυτή, ανάλογα με το difficulty, είτε απλά μειώνεται κατά ένα τετραγωνάκι κάθε φορά που πεθαίνεις η στο hard πέφτει στα 2 κουτάκια που είναι και το αρχικό, το maximum που μπορείς να φτάσεις είναι μέχρι 6. Πέρα από αυτό και τους εχθρούς απλά να ξανά εμφανίζονται το παιχνίδι δεν σε τιμωρεί κάπως αλλιώς όταν πεθαίνεις. Το MP τώρα μπορεί να ξανά γεμίσει είτε μέσα από πετυχημένες αποκρούσεις στις επιθέσεις των αντιπάλων είτε μέσα από τα executions που κάνεις όταν η άμυνα των εχθρών σπάει (είναι μια μπάρα κάτω απ' την ζωή του κάθε εχθρού), είτε μέσω της χρήσης του Soul Shield ενός νέου μηχανισμού που λειτουργεί σαν ασπίδα - counter attack των Elemental επιθέσεων που πετάνε οι αντίπαλοι που μάλιστα μπορείς να τους το ξανά πετάξεις πίσω. Αυτό από μόνο του το κάνει αυτόματα ικανοποιητικό και παράλληλα σε κάνει να νιώθεις badass. Για παράδειγμα το να χρησιμοποιείς το Soul Shield για να αποκρούσεις ένα beam που σου πετάει ένα bossακι είναι απλά απολαυστικό. 

ΑΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΡΩΤΑ ΤΟΝ JACK

Ας μιλήσουμε τώρα για τα περίφημα jobs. Τα περισσότερα jobs προέρχονται κυρίως από τους προηγούμενους τίτλους της σειράς. Ο Jack και το gang του έχουν την δυνατότητα να γίνουν από ιππότες σε μάγους, νίντζα, κλέφτες, Σ-Α-Μ-Ο-Υ-Ρ-Α-Ι (προσωπικό αγαπημένο μου job σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε) μέχρι και dragoons, σκοτεινό μάγους (Ο Yugi θα ήταν περήφανος) και άλλα πολλά. Στο σύνολο έχουμε 30 classes, με το κάθε ένα να έχει το δικό του διαφορετικό skill tree, που ξεκλειδώνει abilities και διάφορα bonuses.

Κάθε job έχει 30 levels, τα οποία μπορούν να ξεκλειδωθούν καθώς παίζουμε η μέσα από συγκεκριμένους κρυστάλλους που μας βοηθούν να ανεβάσουμε level το job που επιθυμούμε. Επίσης υπάρχουν και τα εξειδικευμένα jobs τα οποία χρειάζεται να ανεβάσουμε level συγκεκριμένα jobs για να ξεκλειδωθούν και αυτά. Αυτό που ξεκλείδωσα εγώ ήταν ο ninja ο οποίος βασίζεται στα διάφορα ninjutsu που δεν καταναλώνουν MP... αρκετά χρήσιμο δεν νομίζετε;

MY FRIENDS ARE MY POWER!

Ο Jack μπορεί μάλιστα να έχει ενεργά δύο jobs, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που έχουν μόνο ένα γιατί... πρωταγωνιστής, φυσικά και μπορεί να γίνει η εναλλαγή μεταξύ τους με το πάτημα ενός κουμπιού. Ο συνδυασμός της μαγείας μετά από ένα υπέρτατο slash με το παντοδύναμο μου κατάνα είναι απλά τέλειο... καλά ηρεμώ. Κάθε job έχει τα δικά του όπλα και το κάθε job διαφέρει με τα άλλα δίνοντας μας την δυνατότητα να προσαρμόσουμε τον τρόπο μάχης και το πώς θα προσεγγίσουμε τον εχθρό ανάλογα με το πώς θέλουμε εμείς.

Ένα tip που θα μπορούσα να δώσω, έχοντας εξασκήσει χρόνια το επάγγελμα αυτό (δηλαδή 2 βδομάδες) θα μπορούσα να πω πως ο warrior με την κίνηση war cry, σου δίνει λίγη ζωή κατά το πέρας  του χρόνου και έτσι μπορείς να μην χρησιμοποιήσεις τους περιορισμένους κρυστάλλους που έχεις για να βάλεις ζωή, καθώς και ο swordsman όπου η χαρακτηριστική του κίνηση είναι να περιβάλλεται από κάποιου είδους ασπίδα που δημιουργεί ένα counter attack όταν ο αντίπαλος χτυπήσει τον Jack. Aυτά τα jobs για εμένα ήταν απλά clutch, κυρίως στα boss fights ή όταν τα έβρισκα σκούρα. Η υπόλοιπη παρέα τώρα του Jack θεωρώ ότι είναι αρκετά χρήσιμη, καθώς μπορείς να τους προστάξεις να γίνουν πιο aggressive και να σε βοηθήσουν σε δύσκολες καταστάσεις, με βοήθησε πάρα πολύ αυτό κυρίως στα πιο δύσκολα boss fights.

IT’S RAINING LOOT,  HALLELUJAH, IT’S RAINING LOOT!!!

Πέρα όμως από τα όπλα και τα jobs, ας αναφερθούμε λίγο στο looting system του παιχνιδιού. Αυτό ίσως για εμένα ήταν το πιο κουραστικό κομμάτι του gameplay και μάλιστα από πολύ νωρίς. Η ποσότητα του εξοπλισμού που βρίσκουμε κατά την διάρκεια του κάθε level είναι απλά τεράστια ( περίπου 80-120 gears και όπλα). Οι εχθροί πετάνε loot, τα σεντούκια που βρίσκουμε μέσα στον χάρτη δίνουν loot και η κουτσή Μαρία δίνει loot, είναι υπερβολικό σε σημείο που απλά από πολύ νωρίς αδιαφορούσα για το loot που έβρισκα και απλά πάταγα το touch pad που σου βάζει αυτόματα το πιο μεγάλο σε level εξοπλισμό.

Και αυτό επηρεάζει και την εμφάνιση του χαρακτήρα μου. Για παράδειγμα μια φορά ήμουν λες και βγήκα από το τσίρκο. Καπέλο πειρατή, με πανοπλία ιππότη και σαγιονάρες σαμουράι... is this a crossover episode!? Κατά τα άλλα δεν μπορώ να πω υπήρχαν και πολλές στολές που ήταν απλά τόσο cool και badass, που απλά δεν ήθελα να πατήσω το touch pad. Ας γυρίσουμε όμως πίσω στο θέμα μας, το inventory management σε αυτό το παιχνίδι είναι ένα αρνητικό στοιχείο και θα ήθελε κάποια είδους βελτίωση για να οργανώνουμε το inventory μας πιο σωστά. Στη συνέχεια έχουμε τα missions του παιχνιδιού τα οποία χωρίζονται στα main story missions και τα side quests. Τα side quests δυστυχώς τα θεωρώ αρκετά απογοητευτικά. Έπειτα από την ολοκλήρωση κάθε main story ξεκλειδώνεται ένα side quest, το οποίο αποτελεί μια αντιγραφή του, που εκτελείται ανάποδα δηλαδή ξεκινάς απ' το τέλος και φτάνεις στην αρχή όπου εκεί σε περιμένει ένας εχθρός που πρέπει να πολεμήσεις.

Νιώθω ότι δεν έδωσαν πολύ σημασία και φαντασία στην δημιουργία των side quests και των rewards τους. Το level disign για εμένα ήταν απλά ικανοποιητικό, δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα, αλλά δεν έχω και κάποιο μεγάλο παράπονο πέρα από κάποιες φάσεις που ένιωθα να με κουράζει η να γίνεται επαναλαμβανόμενο. Τέλος, το πιο αδύναμο κομμάτι του παιχνιδιού είναι τα γραφικά και γενικά όλος ο οπτικός τομέας. Το παιχνίδι το δοκίμασα και στο PS4 και στο PS5 και δυστυχώς απογοητεύτηκα,  λίγο κυρίως με τα όσα είδα στο PS4. Υπάρχει μια θολούρα τα χρώματα και οι φωτισμοί είναι λίγο meh, τουλάχιστον στο performance mode και στο PS4 βλέπουμε να ζορίζεται αρκετά με τα frames. Στο PS5 αυτό που θα πρότεινα είναι το performance option, το οποίο παρέχει 1080p και 60FPS, κάτι που μπορεί να βοηθήσει κατά την διάρκεια της μάχης. 

Συνοψίζοντας, το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin είναι ένα αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι, που ναι μεν έχει αρκετά προβλήματα και η ιστορία του είναι περίεργη και καθόλου προσεγμένη εξαιρουμένου το τέλους της.  Πιστεύω ότι το combat aspect του παιχνιδιού είναι το βασικό συστατικό που το καθιστά αρκετά απολαυστικό και πραγματικά ευελπιστώ πως θα συνεχίσουμε να βλέπουμε και μελλοντικούς Final Fantasy τίτλους να χρησιμοποιούν αυτού του είδους combat νοοτροπία, αλλά παράλληλα να δώσουν περισσότερη έμφαση και αγάπη και στα υπόλοιπα aspects τους.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!