The higher calling!

Αν είχατε αναρωτηθεί ποτέ πώς θα έμοιαζε το παιδί ενός “horror γάμου” μεταξύ της Behaviour και της Supermassive τότε η απάντηση δεν θα ήταν άλλη από το παιχνίδι The Casting of Frank Stone. Οι “γονείς” του εν λόγω παιχνιδιού, γνώστες και τεχνίτες στο horror genre, μας προσφέρουν μια άκρως αφηγηματική horror ιστορία στην οποία κανείς δεν είναι “ασφαλής”.

MORE SHADOW THAN FORM, I AM SEDUCED BY ITS SONG

Το παιχνίδι ξεκινάει με ένα αρκετά βαρύ Dead by Daylight intro, θέτοντας τον τόνο που θα ακολουθήσει η ιστορία, κυρίως γι’ αυτούς που γνωρίζουν το lore του. Βασικό στοιχείο της πλοκής είναι ότι μοιράζεται σε τρεις διαφορετικές χρονολογίες (1963, 1980 και 2024), με τις δύο τελευταίες χρονιές να κατέχουν το μεγαλύτερο μερίδιό της. Η ιστορία μας περιτριγυρίζεται κυρίως γύρω από μία ταινία που γύρισαν τρεις νεαροί φίλοι στο Cedar’s Hill Mill το 1980, το μέρος όπου ο Frank Stone εκτελούσε τις δολοφονίες του 17 χρόνια νωρίτερα. Μεταπηδώντας από χρονιά σε χρονιά, αναλόγως τα κεφάλαια, μάς γνωρίζει στους χαρακτήρες του, αλλά και στους φυσικούς και υπερφυσικούς κινδύνους που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Η ιστορία προχωράει με τέτοιο τρόπο που, αφηγηματικά, τα πάντα και οι πάντες είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους, σε βαθμό που η παραμικρή λεπτομέρεια στα αρχικά κεφάλαια μπορεί να αλλάξει ριζικά την έκβαση της ιστορίας στο τέλος. Το μόνο παράπονο που έχω από τον εν λόγω τρόπο αφήγησης είναι ότι το παιχνίδι κάνει κοιλιά στη μέση της εξιστόρησής του, τουλάχιστον μέχρι το σημείο που τοποθετούνται όλα τα πιόνια στη θέση τους. Την όλη κατάσταση, όμως, εξισορροπούν οι πολύ καλές ερμηνείες από τους χαρακτήρες, που καταφέρνουν να μας φέρουν κοντά τους και να αφουγκραστούμε τους προβληματισμούς τους, αλλά και η υψηλής ποιότητας θεματολογία που υπάρχει στο παρασκήνιο, με μία από αυτές να είναι η θεωρία του «The Quantum State of a World».

Η στιχομυθία του Dead by Daylight (easter eggs, collectibles και references) ξεχειλίζει από όλες τις πλευρές του παιχνιδιού (ακόμη και στην καρτέλα ρυθμίσεων), δίνοντάς μας μια μοναδική ευκαιρία να ζήσουμε με διαφορετικό τρόπο τον κόσμο του, με ένα επίσης διαφορετικό είδος gameplay. Το παιχνίδι μας, ακολουθώντας τη κλασσική συνταγή της Supermassive, μας γεμίζει με επιλογές και σκέψεις για το πώς θα πρέπει να κάνουμε το επόμενό μας βήμα, ακολουθώντας το μονοπάτι της επιβίωσης ή και όχι. Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα quick-time events από το παιχνίδι, τα οποία συνοδεύτηκαν με την προσθήκη των skill checks, ευθέως παρμένα από το Dead by Daylight. Κάθε QTE και κάθε SC είναι ικανό να αλλάξει την έκβαση της ιστορίας τόσο δραστικά και σε τέτοιο βαθμό που να εκτροχιαστεί όλη πορεία μας, ανάλογα με το αν αποδειχθούμε έτοιμοι να τα πετύχουμε ή αν μας ξεφύγουν. Δοκιμάζοντας την υψηλότερη δυσκολία, γέμισα με τόση αδρεναλίνη και ένταση στις επίμαχες στιγμές, που κυριολεκτικά κόντεψα να σπάσω το χειριστήριο από τη δύναμη που πατούσα τα κουμπιά, κάτι που μου έκανε την όλη εμπειρία πιο ελκυστική και γεμάτη.

HE WAITS ENDLESSLY FOR THE TRIALS TO BEGIN

Το πρόβλημα των “σωστών” επιλογών καταφέρνει να λυθεί εν μέρει με τη χρήση του Cutting Room Floor, το οποίο πιστεύω πως είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο για τέτοιου είδους παιχνίδια. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός μας αφήνει να δούμε όλες τις πιθανές εκβάσεις ταυτόχρονα, από όλα τα κεφάλαια. Για την ακρίβεια, βλέπουμε τις σκηνές που έχουμε ζήσει ενωμένες από το «Red Thread of Fate», δείχνοντάς μας έτσι τη διακλάδωση των επιλογών μας. Εκεί βλέπουμε επιπλέον τα ποσοστά των επιλογών που πάρθηκαν από τους υπόλοιπους παίχτες, γευόμενοι έτσι μια συνολικότερη εικόνα για τις επιλογές και την εξέλιξη της ιστορίας τους. Ο προβληματισμός μου με το συγκεκριμένο εργαλείο είναι ότι παρόλο που προσφέρει υψηλό replayability στο παιχνίδι, έχει ελάχιστα σημεία πρόσβασης για να αλλάξεις την ιστορία πιο άμεσα, αναγκάζοντάς σε να ξαναπαίξεις ολόκληρα κεφάλαια για να καταλήξεις στο αποτέλεσμα που επιθυμείς. Όμως, είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση και αποτελεί μηχανισμό που σίγουρα θα ήθελα να δω και στα μελλοντικά παιχνίδια της Supermassive, καθώς το μεράκι της δημιουργίας αυτής της επιλογής είναι εμφανές.

Άλλη μία λειτουργία που κάνει την εμφάνισή της είναι το relationship meter, με το οποίο μπορούμε να δούμε το πόσο καλή ή όχι είναι η σχέση μεταξύ των χαρακτήρων. Ως ένα βαθμό είναι ελλιπές, καθώς ενώ μπορείς να δεις ποιες αποφάσεις επηρέασαν και πώς τον μετρητή, οι διαδράσεις μεταξύ ορισμένων χαρακτήρων είναι τόσο ελάχιστες αναλόγως με το “run” μας, που οριακά πάει χαμένος. Μία ακόμη ανεκμετάλλευτη επιλογή είναι το “couch co-op” . Ο τρόπος λειτουργίας του αφήνει πολλά στη φαντασία για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα, καθώς η μόνη διαφορά με το single-player gameplay είναι η παύση, πριν την εκκίνηση του κάθε χαρακτήρα, για να πασάρουμε το χειριστήριο στον διπλανό μας. Αντιθέτως, άκρως εύχρηστα βρήκα τα tutorial windows, στα οποία είχα πρόσβαση ανά πάσα στιγμή και μου ανέλυαν την κάθε πτυχή των προαναφερθέντων μηχανισμών όσο χρειαζόταν.

Πολύ σημαντικό για το The Casting of Frank Stone είναι πως καταφέρνει να μεταφέρει το σωστό vibe από την εκάστοτε εποχή. Το εσωτερικό των κτιρίων, σε συνδυασμό με τα ηχητικά εφέ και τον φωτισμό ανεβάζουν την “ατμόσφαιρα” του παιχνιδιού στα ύψη, προσφέροντας έτσι ένα μοναδικό εποχιακό immersion. Ειδικότερα στις περασμένες δεκαετίες, αφιέρωσα αρκετή ώρα χαζεύοντας τα διάφορα αντικείμενα στον χώρο και παράλληλα παρατηρούσα προσκολλημένος στην οθόνη για το όποιο στοιχείο θα με βοηθούσε να αντιμετωπίσω την επόμενη απειλή. Η ύπαρξη αρκετών settings πρόσφερε ένα χέρι βοηθείας σε όλα αυτά, καθώς με τις ανάλογες ρυθμίσεις βρέθηκα να βυθίζομαι ακόμη περισσότερο στο κόσμο του παιχνιδιού. 

Έκπληξη μου προκάλεσαν ακόμη οι μορφασμοί που έπαιρναν τα πρόσωπα των χαρακτήρων αναλόγως με τα γεγονότα τα οποία διαδραματίζονταν μπροστά μου, χαρίζοντάς μου έτσι μια εκπληκτική cinematic εμπειρία. Σε σημεία, όμως, βρέθηκε αυτή η εμπειρία να θρυμματίζεται από τις αλλόκοτες κινήσεις των σωμάτων των χαρακτήρων, αλλά και κάποια περίεργα κοψίματα στις σκηνές μετάβασης. Όλα αυτά σε συνοδεία από περίεργους φωτισμούς και πτώσεις των ήχων αλλά και άλλων bugs, κατάφεραν να μου μειώσουν το immersion αλλά και την αίσθηση τρόμου, που κατά τα άλλα πρόσφερε απλόχερα το παιχνίδι. Παρ’ όλες όμως τις όποιες δυσκολίες αντιμετώπισα στο τεχνικό κομμάτι, το The Casting of Frank Stone κατάφερε να μου προσφέρει μία μοναδική horror ιστορία, ποτισμένη από το σύμπαν του Dead by Daylight, και γεμάτη ίντριγκα, μυστήριο, τρόμο και ένταση.

Ευχαριστούμε την Behaviour Interactive για την παροχή του review copy!