Ένας πραγματικός θρύλος!

Ήταν άνοιξη, πήγαινα 3η γυμνασίου και ό,τι είχε έρθει το τέλος της εβδομάδας και μπορούσα να πάω στο (παρωχημένο πλέον) video club της γειτονιάς μου, ώστε να νοικιάσω ένα παιχνίδι για το ΣΚ. Εκείνη την περίοδο ασχολούμουν πάρα πολύ με το αγαπημένο μου GameBoy Color και έτσι επέλεξα να περάσω τον χρόνο μου με το The Legend of Zelda: Oracle of Seasons. Το εικαστικό του ήταν αυτό που με τράβηξε αμέσως και για να μην μακρηγορώ, κάπως έτσι παρουσιάστηκε ο κόσμος της Hyrule σε έμενα και παρότι δεν πρόλαβα να τερματίσω το παιχνίδι - αν και έπαιζα δυόμισι μέρες ασταμάτητα – πρόλαβα να το ξεχωρίσω ως ένα από τα πιο απολαυστικά games της παιδικής μου ηλικίας. Από το πρώτο αρχέγονο του 1986 μέχρι και το Breath of the Wild, όλα τους είναι με μια λέξη ΠΑΙΧΝΙΔΑΡΕΣ! Μια ματιά να ρίξετε σε κριτικές των παλαιότερων θα καταλάβετε. Για τα όσα σημαίνει για μένα αυτό το franchise, είναι χαρά μου και τιμή μου να μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου γύρω από το The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, εφόσον θα προσπαθήσω να σας μεταβιβάσω χωρίς spoilers λίγη από τη μαγεία που βίωσα στις πάνω από 100 ώρες που έγραψε το κοντέρ παρέα με ένα GOTY φαβορί.

TEARS OF GREATNESS

Η ιστορία του ξεκινά αρκετά χρόνια μετά την εξόντωση του Ganon από τη Zelda και τον Link. Ξεκινάμε την εξερεύνηση βαθιά, κάτω από το Κάστρο της Hyrule, αφού η Zelda αναζητά απαντήσεις γύρω από το παρελθόν του βασιλείου και τα μυστικά που κρύβονταν εκεί. Κάπως έτσι οδηγήθηκαν μπροστά από μερικά ιερογλυφικά που εξιστορούν μία μεγάλη συμμαχία μεταξύ των Hylians και των Zonai. Οι τελευταίοι ήταν ένας αρκετά αρχαίος λαός που είχε χτίσει νωρίτερα τον πολιτισμό του σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως Kingdom of Hyrule. Όλα βαίνουν ήσυχα μέχρι που η δυάδα κοντοστέκεται μπροστά σε έναν μαχαιρωμένο, κοκκινομάλλη σκελετό (if you know, you know). Το αρχικό σοκ τονώθηκε με την αφύπνιση του Demon King – θα μου πείτε, τι πιο σύνηθες - κάτι που αναγκάζει τον Link να υπερασπιστεί δια σώματος τη Zelda, τη στιγμή που το πανίσχυρο Master Sword γίνεται σμπαράλια! Να και κάτι ασυνήθιστο για τα δεδομένα του The Legend of Zelda. Η σύγκρουση με τον Demon King προκάλεσε ανεπανόρθωτη σωματική και ψυχολογική ζημιά στον πρωταγωνιστή μας και χρειάστηκε η παρέμβαση του πρώτου βασιλιά της Hyrule για να ορθοποδήσει και να καταλάβει πως είναι πολύ απαραίτητο να βρει ξανά τη Zelda. Το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού καλύπτεται από συλλογή πληροφοριών και παρακολούθηση οραμάτων που αφορούν την αγαπημένη πριγκίπισσα, άλλα και την επιστροφή στην κανονικότητα για τη γη της Hyrule που δείχνει να έχει επηρεαστεί από αυτή τη δαιμόνια ανάσταση.

Μεταφερόμαστε στο gameplay και το πρώτο ερέθισμα εντυπωσιασμού θα σας διαπεράσει μόλις αντιληφθείτε την υπερπολλαπλάσια κλίμακα του Tears of the Kingdom σε σύγκριση με το Breath of the Wild. Στο προηγούμενο παιχνίδι είχαμε να ασχοληθούμε μόνο με τα επίγεια δρώμενα, ενώ στο sequel αφιερώνουμε ισοδύναμο χρόνο στις ουράνιες νήσους, άλλα και υπόγεια. Πρακτικά έχουμε 3 κόσμους να ανακαλύψουμε. Ο χάρτης του πάνω κόσμου δεν άλλαξε αισθητά συγκριτικά με τα πεδία που βαδίζαμε στο BOTW, άρα έχουμε ξανά το κάστρο κεντραρισμένο στο map και τους υπόλοιπους λαούς να έχουν χτίσει τα χωριά τους στην επικράτεια τριγύρω. Θα επισκεφτούμε ξανά, λοιπόν, το – προσωπικά αγαπημένο - υδάτινο βασίλειο των Zora, κοντά στο οποίο διεξάγεται και το πιο καλοφτιαγμένο dungeon από αυτά των κεντρικών αποστολών του παιχνιδιού. Το όνειρο κάθε ανθρακωρύχου θα γίνει πραγματικότητα κατά την άφιξη και την περιπέτεια του Link στο τεράστιο Death Mountain και την πόλη των Gorons, που είναι πάντα εργατικοί, φωνακλάδες και γουστάρουν πέτρες ψημένες στα κάρβουνα! Θα πάτε στις παγωμένες βουνοκορφές των Rito και στο χωριουδάκι που έχουν στήσει στα ψηλά, όπως και στο βασίλειο των Gerudos, που βρίσκεται στα βάθη της έρημου, για να επιστρατεύσετε μεταξύ άλλων και τις αμαζόνες της Hyrule.

A LINK BETWEEN WORLDS

Όλα τα παραπάνω που περιέγραψα είναι μόλις ένα μικρό κομμάτι της αποστολής του Link προς την εύρεση της Zelda, αφού εκτός αυτών υπάρχουν αμέτρητα σημεία στον χάρτη για να ανακαλύψετε, σκεπτόμενοι πάντα πως το verticality του Tears of the Kingdom ενδέχεται να κρύβει περιεχόμενο και σημεία ενδιαφέροντος υψηλότερα ή και χαμηλότερα από όπου βρίσκεστε κάθε φορά. Βέβαια, τα νησιά του ουρανού είναι πολύ μικρότερα σε έκταση, όπως και λιγότερο προσβάσιμα στο ενδεχόμενο να προσγειωθείτε ή να σκαρφαλώσετε σε αυτά. Αξίζουν όμως να τους χαρίσετε ανάλογη προσοχή, εφόσον και σε αυτά θα βρείτε shrines (θα τα αναλύσουμε σε λίγο) και πάμπολλα chests με σημαντικό εξοπλισμό, άλλα και χάρτες με πολύ ξεχωριστούς θησαυρούς. Για να σας δώσω να καταλάβετε, χαζεύοντας στα μεγάλου υψομέτρου κατατόπια είναι πολύ πιθανό να πέσετε πάνω σε σετ στολών από παλαιότερα Zelda που, πιστέψτε με, δεν θέλετε να αγνοήσετε.

Ο υπόγειος κόσμος τώρα είναι κυριολεκτικά σκοτεινότατος, δεν υπάρχει φως, πως το λένε; Σε αυτόν, πέραν από τους θησαυρούς που θα βρείτε, αν είστε υπομονετικοί και λίγο τυχεροί θα πολεμήσετε δυνατούς εχθρούς, άλλα θα βρείτε και… ενδιαφέροντα αντικείμενα, αφού στον κάτω κόσμο είναι που η λέξη «εξερεύνηση» βρίσκει σάρκα και οστά! Για να το βάλω σε ένα πιο κατανοητό πλαίσιο και για να αποφύγω να μπω σε λεπτομέρειες, αν το ήδη εξαιρετικό Elden Ring θεωρούμε πως πρόσφερε την καλύτερη και πιο θελκτική εξερεύνηση, το Tears of the Kingdom το κάνει 10 φορές καλύτερα, χωρίς καμία υπερβολή. Κάθε πεδιάδα, κάθε σπήλια, κάθε λίμνη έχουν κάτι να προσφέρουν, είτε είναι εξοπλισμός, είτε χρήσιμα αντικείμενα, είτε μικρές επιμέρους ιστοριούλες που ζωντανεύουν τον κόσμο του Tears of the Kingdom. Μπορείτε να πάτε (σχεδόν) οπουδήποτε θέλετε και ανά πάσα στιγμή στα βατά μέρη του παιχνιδιού και εκείνο θα έχει κάτι να σας περιμένει, χωρίς να νοιάζεται για το αν ακολουθείτε κατά γράμμα το κεντρικό quest ή κάποια επιμέρους δραστηριότητα. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία σε ένα video game.

DIFFERENT LINKS DIFFERENT APPROACHES

Κάτι άλλο που με συγκλόνισε - αν και στην αρχή με είχε αγχώσει - είναι η ευεξία που μας δίνει το παιχνίδι σχεδόν σε όλους τους τομείς. Με το που ξεκινάμε και παίζουμε τον πρόλογο ουσιαστικά κερδίζουμε τρεις πολύ βασικές ικανότητες, που σε άλλα παιχνίδια ή και παλαιότερα Zelda θα αποκτούσαμε πολύ αργότερα σε ένα playthrough. Πρώτη και καλύτερη το Ultrahand, η δύναμη που εκπέμπεται από το σάπιο χέρι του Link, που επιτρέπει την τηλεπαθητική μετακίνηση πολλών αντικειμένων, άλλα το πιο βασικό είναι ότι μπορεί να τα κολλήσει μεταξύ τους και να δημιουργήσουμε κάθε λογής κατασκευή που θα σκαρφιστεί ο εγκέφαλός μας. Θέλω πχ να περάσω το ποτάμι, άρα κόβω ξυλά φτιάχνω μία γέφυρα. Βρίσκομαι κάτω από ένα απρόσιτο σημείο και δεν μπορώ να σκαρφαλώσω, χτίζω μία πλατφόρμα. Με απλά λόγια, το παιχνίδι δίνει χώρο στη δημιουργικότητα του καθενός, ανεξάρτητα αν έχει πολύ η λίγη φαντασία. Ο τρόπος θα βρεθεί και ο δρόμος θα ανοίξει και είναι φοβερό το ότι όλοι θα βρούμε διαφορετικές λύσεις στις προκλήσεις του παιχνιδιού. Υπάρχει και το Autobuild, που θα σας βοηθήσει να επαναφέρετε έτοιμες αρκετές από τις κατασκευές για τις οποίες είστε υπερήφανοι.

Πράγματι, όλα τα παραπάνω καθιστούν ξεχωριστή την εμπειρία κάθε παίκτη ανάλογα με τον τρόπο που προσεγγίζει τα προβλήματα που του εμφανίζονται. Ειδικά όταν το Ultrahand μπορεί να συνδυαστεί με τα υπόλοιπα abilities. Προχωράμε, λοιπόν, στο αγαπημένο μου Ascend, χάρις στο οποίο το σκαρφάλωμα σε ένα τεράστιο κτίριο δεν είναι πια κόπος, αρκεί ο Link να βρίσκει ταβάνια σε λογική απόσταση από την ξανθή του χαίτη. Με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούμε να ανέβουμε όλο το κάστρο της Hyrule άκοπα. Ακόμα και τώρα που συντάσσω το κείμενο δεν έχω χωνέψει πλήρως την ευελιξία, την «καθετότητα» που ξεκλειδώνει αυτή η ικανότητα.

Δικαίως και προς έκπληξη κανενός όμως, το ability που έχει γίνει viral είναι το Fuse. Φίλοι Zelda-κηδες και gamers γενικότερα, είχατε φανταστεί ποτέ ότι θα φτιάχνατε φλογοβόλο σπαθί ή δόρυ που εξάγει πάγο ή κάποιον άλλο παράξενο οπλικό συνδυασμό, όπως ένα ρόπαλο με πέστροφα στην αιχμή του, έτσι για την αλητεία; Ε λοιπόν ήρθε η ώρα να δημιουργήσετε τα πιο κουλ ή πιο κουλά όπλα που έχετε στην κούτρα σας (pun intended). Θέλετε να νικήσετε τον Demon King με ένα μανιταρόσπαθο; ΜΠΟΡΕΙΣ! Ο καθένας, ξαναλέω, θα έχει πράγματα να μοιραστεί και πολύ μετά το τέλος του παιχνιδιού.

Τελευταίο - και όχι καταϊδρωμένο - το Recall που αντιστρέφει τα τελευταία δευτερόλεπτα τις κίνησης κάθε αντικειμένου. ΚΑΘΕ αντικειμένου, είτε αυτό έπεσε από τον ουρανό, είτε άλλαξε θέση εξαιτίας μας. Ακόμα μία ικανότητα ικανή να δημιουργήσει αμέτρητα σενάρια για τα τμήματα του παιχνιδιού που βασίζονται στο επιτυχές platforming, ξανά χωρίς κανέναν περιορισμό στον τρόπο που θα χρησιμοποιηθεί. Hint: μπορείτε να μπλέξετε όλες τις ικανότητες μαζί και εναντίον κάποιων αντιπάλων, με τη μάχη να αποκτά ένα νέο φάσμα επιλογών και καταλήξεων, κάτι που χρειαζόταν στα σίγουρα η σειρά όταν βασιζόταν για καιρό σε πολύ βασικό swordplay και τοξοβολία. Γιατί το να σπαμάρουμε ένα κουμπί για να χτυπάμε δεν είναι μονόδρομος.

Και αν όλα αυτά σας φαντάζουν ήδη too much, πού να δείτε τι γίνεται με τις κατασκευές που μπορούμε φτιάξουμε χρησιμοποιώντας την αρχαία τεχνολογία των Zonai. Μπορούμε να συναρμολογήσουμε από ιπτάμενες μηχανές και απλίκα αυτοκίνητα μέχρι και μαχητικά άρματα. Ναι, δεν κάνω πλάκα, μπορείτε να πολεμήσετε με αυτοσχέδια άρματα αν δεν σαν ψήνει ο παραδοσιακός τρόπος. Εκεί στη Nintendo ειλικρινά δεν φτιάχνουν παιχνίδια φτιάχνουν εκπαιδευτικό υλικό ζυμωμένο με παιχνίδι, για την ακρίβεια ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ! Ο τρόπος δε με τον οποίο το παιχνίδι σε καθοδηγεί να ξεδιπλώσετε τη δική σας προσωπική οπτική του ως προς το πώς θα αντιμετωπίσετε την συνολική περιπέτεια του Tears of the Kingdom είναι ένα σεμιναριακό πάντρεμα της ψυχαγωγίας και της εκπαίδευσης.

A LINK WITH A BRAIN CHALLENGE

Ώρα για τα shrines. Πλέον, όπως ξέρετε όσοι παίξατε το Breath of the Wild, τα παραδοσιακά και εκτενή «μπουντρούμια» έχουν μειωθεί και τη θέση τους έχουν πάρει τα shrines, που είναι πολύ μικρότερα σε όγκο και διάρκεια των puzzles τους, όμως δεν υστερούν καθόλου στην εξυπνάδα των γρίφων τους, το αντίθετο θα έλεγα. Είναι ένα κομμάτι που επίσης με κέρδισε, μολονότι είμαι πολύ απαιτητικός γύρω από αυτό, έχοντας μεγαλώσει με Zelda και point & click adventures (δεν θα ξεχάσω ποτέ 2 ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΥΣ γρίφους από το Phantom Hourglass). Εδώ έχει γίνει εξαιρετική δουλειά πάλι, γιατί έχουμε πάρα πολλά shrines (πάνω από 150) με πολυποίκιλα επίπεδα δυσκολίας που, όπως είπα και παραπάνω, μας οδηγούν στο να ενεργοποιήσουμε τη δημιουργικότητά μας και μας διδάσκουν τους μηχανισμούς του παιχνιδιού με πάρα πολύ απολαυστικό τρόπο. Το παιχνίδι συνεχίζει να σου διδάσκει πράγματα και μετά από εκατοντάδες ώρες ενασχόλησης. Θα μπορούσα να πω ότι τα shrines είναι ένα δυναμικό hardcore tutorial του «git gud». Σαν το αγαπημένο μου πατατάκι, δεν θα μπορούσα να ανοίξω τη σακούλα και να φάω μόνο ένα, έτσι και με τα shrines έμπαινα σε ένα και τα έπαιρνα όλα παραμάζωμα.

«Αρνητικά δεν έχει;» σας ακούω να ρωτάτε. Guys θα σας στεναχωρήσω (?) άλλα πρακτικά δεν έχει! Να πω ότι είναι μερικώς voice-overed ή ότι παρατήρησα αμυδρά frame drops; Δεν έχει ουσία. Αυτοί οι προβληματισμοί με απασχόλησαν μονάχα για μερικά δευτερόλεπτα. Το Tears of the Kingdom έκανε το Switch να υπερβεί εαυτώ, όντας άνετα η πιο φιλόδοξη τεχνικά Nintendo αποκλειστικότητα.  Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πολύ κοντά στο BOTW όμως με περισσότερη ευκρίνεια, εφόσον φαίνονται όλα τα καλλιτεχνικά του υποστρώματα. Καταπληκτικοί χρωματισμοί σε στεριά, θάλασσα και αέρα. Οι χαρακτήρες κινούνται στην κατηγορία  του «χαριτωμένου» σχεδιαστικά, που είναι και ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα character models του συγκεκριμένου. Έχει επέλθει μια ισορροπία μεταξύ του ολοζώντανου και φωτεινού επίγειου κόσμου, των αραιοκατοικημένων συννεφιασμένων νήσων των Zonai και της σκοτεινής παλέτας του κάτω κόσμου. Με λίγα λόγια στην Hyrule κυριαρχεί το χρώμα, ζωντανές αποχρώσεις γεμίζουν την οθόνη και τα μάτια μας σαν ένας πίνακας ζωγραφικής. Στα Sky Islands θα αισθανθείτε πως βλέπετε εικόνες από κάποιο αρχαίο πολιτισμό, αφού τα ερείπια και όλη η καλλιτεχνική δομή που έχει δομηθεί για να μας παρουσιάσει τους Zonai είναι εμφανώς επηρεασμένη από τις εικόνες των πολιτισμών της Ελλάδας και της Αιγύπτου.

Στο έτερο μισό του τεχνικού τομέα, στον ήχο και τη μουσική, καταλαβαίνουμε πως έχουμε δύο έννοιες που οι δημιουργοί του Tears of the Kingdom παίρνουν πολύ στα σοβαρά. Αρχικά το κυρίως μουσικό θέμα είναι ένα ορχηστρικό κομμάτι που αξίζει την εκτύπωσή του σε συλλεκτικό βινύλιο. Έχει μέσα του ζωγραφίσει ακουστικά την εικόνα του παιχνιδιού, ενώ αντιδρά σε κάθε μας απόφαση στο παιχνίδι μέχρι και στα credits. Κάθε περιοχή μέσα στο παιχνίδι έχει το δικό της αφιερωμένο μουσικό θέμα, τόσο εύστοχο και χαρακτηριστικό που μπορείτε να καταλάβετε που προσγειωθήκατε ακούγοντας αποκλειστικά τον ρυθμό. Έχουν καταφέρει να δώσουν χαρακτήρα μουσικό σε κάθε περιοχή, λες και ο ήχος είναι προέκταση της εικόνας και το αντίστροφο. Σκέτο ρίγος. Δεν ξέρω πώς καταφέρνουν να πιάνουν έναν-έναν κάθε τομέα στο Tears of the Kingdom και να τον φτάνουν κοντά στην τελειότητα.

A LINK WITH A PAST, PRESENT & FUTURE

Όπως φανταστήκατε, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να μπείτε τρέχοντας στον κόσμο του Tears of the Kingdom, γιατί σας περιμένει ένα πολύ μεγάλο ταξίδι. Ένα ταξίδι που μέσα του χωρά 35+ χρόνια από υπέροχες στιγμές για γενιές και γενιές των gamers. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι από τα πιο πετυχήμενα και ιστορικότερα παιχνίδια όλων των εποχών. Είναι ένα παιχνίδι που τόλμησε πριν μερικά χρόνια να αλλάξει σοβαρά και τα κατάφερε και έρχεται τώρα να εξελιχθεί σε κάτι ανώτερο και ουσιαστικότερο που θα λατρέψουν παλιοί και νέοι. Το narrative βρίσκεται σε όλο το μήκος και πλάτος του παιχνιδιού, από τα main quests έως τα side adventures και side quests. Κάθε διάλογος θα σας δώσει μια νέα πληροφορία για τον αγέρωχο κόσμο της Hyrule, με αποκορύφωμα όμως τα cutscenes που έχουν μια διαφορετική βαρύτητα και οπτικοακουστικά, άλλα κυρίως συναισθηματική.

Το The Legend of Zelda μπορεί και επαναπροσδιορίζει αρχικά τον εαυτό του στο σήμερα, το genre του στο αύριο, με σεβασμό και αγάπη στο χθες του. Κάτι που άλλα franchise δεν έχουν αλλάξει πάνω από 10 χρόνια γιατί αφενός προστατεύονται από το πολύ δυνατό κοινό τους και αφετέρου έχουν μια συνταγή πετυχήμενη. Για αυτό το λόγο θα υπάρχουν πάντα πολύ καλά games εκεί έξω, άλλα λίγοι θρύλοι σαν το The Legend of Zelda και το Tears of the Kingdom είναι ένα επιστέγασμα ιστορίας, αγάπης και καινοτομίας.

Ευχαριστούμε τη CD Media για την παροχή του review copy!