Speak “Friend” and... Exit!

Με ένα απέραντο βλέμμα στο κενό και ένα βαθύ αναστεναγμό... ξεκινάω. Όπως και να το κάνουμε είναι κάποια franchises στην ιστορία της ανθρωπότητας που η πλειοψηφία του κόσμου θεωρεί ιερά. Όταν πρόκειται κάποιος να ασχοληθεί με αυτά σε δημιουργικό και καλλιτεχνικό επίπεδο, θέλοντας να μας προσφέρει τη δική του οπτική και ματιά, η προσοχή στις λεπτομέρειες θα πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας, μιας και η αψεγάδιαστη μορφή αυτών των κόσμων και το τεράστιο όνομα που κουβαλούν, είναι ικανά να μετατρέψουν το κοινό, στον πιο αδυσώπητο κριτή. Πόσο μάλλον τη συγκεκριμένη φορά.

Από τις πρώτες μέρες που αποκαλύφθηκε πως το νέο gaming κεφάλαιο του Lord of the Rings θα έχει για πρωταγωνιστή τον Gollum και θα έρθει από την Daedalic Entertainment, μπορώ να πω πως έμεινα έκπληκτος. Τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Οι ερωτήσεις στο μυαλό μου έτρεχαν ωσάν τις σφαίρες. Μια εταιρία ανάπτυξης, κυρίως point-and-click παιχνιδιών, θα φέρει άραγε εις πέρας τη συγκεκριμένη action-adventure αποστολή; Με ποιόν τρόπο θα προσεγγιστεί ο χαρακτήρας έτσι ώστε να μας ‘’κρατήσει’’ για ώρες στο παιχνίδι;

Μετά από πάμπολλες αναβολές το Lord of the Rings: Gollum κατάφερε να κυκλοφορήσει και το τελικό αποτέλεσμα νόμιζα ειλικρινά πως πρόκειται για κάποιου είδους φάρσα. Αλλά, τελικά, είχα την λάθος εντύπωση. Η Daedalic δεν έκανε καμία πλάκα. Πήρε όντως στα χέρια της έναν από τους πιο πολυδιάστατους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες ενός αξιολάτρευτου σύμπαντος και κατάφερε να τα κάνει όλα μα όλα λάθος.

BIPOLAR SLAVE SIMULATOR

Το ταξίδι μας ξεκινά κάποια χρόνια πριν τα γεγονότα της συντροφιάς του δαχτυλιδιού. Ο Gollum έχοντας χάσει το λατρεμένο του δαχτυλίδι από τον Bilbo Baggins, περιπλανιέται στη Μέση-Γη με μοναδικό του σκοπό να πάρει πίσω ότι του ανήκει. Το κουβάρι της πλοκής αρχίζει να ξετυλίγεται στο Barad-Dur, το σκοτεινό βασίλειο του Sauron στη Mordor, όπου o Gollum περνάει τις μέρες του ως φυλακισμένος των όρκς. Βασικά, για να το θέσω λίγο καλύτερα, περνάει τις μέρες του –μαζί με εμάς- όντας σκλάβος για ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ διάρκεια του παιχνιδιού με μοναδικό σκοπό του να δραπετεύσει για πάντα. Είτε βρίσκεστε σε κάποιο βρομερό καταγώγι της Mordor είτε αναπνέετε τον καθαρό αέρα του καταπράσινου Mirkwood, το concept δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο για σχεδόν ένα 10ωράκι. Έχοντας ως πηγή έμπνευσης τα δημιουργήματα του J.R.R Tolkien, ο βασικός κορμός του νέου gaming κεφαλαίου του Lord of the Rings θα έπρεπε να έχει ως αρχή του, μια αξιομνημόνευτη ιστορία. Ένας ακόμη τομέας που το νέο installment της σειράς απέτυχε. Χαρακτήρες που δεν τρέφεις το παραμικρό συναίσθημα, κάτω του μετρίου διάλογοι και μία πλοκή που με βρήκε παντελώς αδιάφορο. Η αναμονή μου μονάχα για το πως θα συνδεθεί το συγκεκριμένο story με τα γεγονότα που πήραν μέρος αμέσως μετά.

IN THE LANDS OF MORDOR WHERE THE LAUGHING STARTS

Γνωρίζαμε πώς η Daedalic πρόκειται να παραδώσει μια κατά κύριο λόγο stealth προσέγγιση στο παιχνίδι. Αρκετά λογικό ακούγεται αφού η σωματική διάπλαση του πρωταγωνιστή του παιχνιδιού δεν αποτελεί στο πέρασμα του και κάνα ιδιαίτερο φόβητρο για τους εχθρούς. Μόνος σου σύμμαχος το σκαρφάλωμα, το σκοτάδι και η παραμονή σου σε αυτό, είτε διασχίζοντας θάμνους είτε σερνόμενος στο χαμηλό έδαφος. Χωρίς καμία απολύτως πρωτοτυπία και με λογική αρκετά παλαιότερων ετών, η συνταγή αντιμετώπισης των αντιπάλων βασίζεται στο να αποσπάσεις την προσοχή τους, πετώντας πέτρες ή ξαφνιάζοντας τους, στραγγαλίζοντας τους πισώπλατα. Αυτή η "combat" τακτική μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στους εχθρούς που δε φορούν κράνος. Ναι, δεν μπερδευτήκατε. Το ξαναγράφω άλλη μία φορά. Μπορείς να αναισθητοποιήσεις μόνο όσα όρκς δεν φορούν κράνος, ασχέτως εάν όσοι φέρουν πανοπλία έχουν το λαιμό τους προκλητικά ακάλυπτο. Εάν όλα πάνε στραβά και εν τέλει οι εχθροί καταφέρουν να σε τσακώσουν, σειρά παίρνει το χειρότερο, ίσως, game over cutscene που έχουν αντικρίσει τα ματάκια μου στα 25 χρόνια ζωής μου. Κάτι το οποίο πρέπει να το ζήσεις για να το αντιληφθείς, πιστέψτε με.

Ο χαρακτήρας μας δεν διαθέτει απολύτως κανένα ability έτσι ώστε να προστεθεί ποικιλία στους τρόπους αντιμετώπισης των εχθρών, ενώ το έξυπνο level design φαίνεται να απουσιάζει ολοκληρωτικά. Τόσο τα γελοία moving patterns των εχθρών όσο και το για κλάματα AI δημιουργούν ένα συνεχόμενο ξενέρωτο ταξίδι, αφού ουσιαστικά μετακινούμαστε εκνευριστικά γραμμικά από το ένα μέρος στο άλλο, χωρίς κανένα άλλο σκοπό πέραν του βασικού mission. Εν τέλει, η μόνη ενδιαφέρουσα ιδέα που υπήρχε στο τραπέζι και επηρέαζε κατά κάποιον τρόπο την φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ήταν ότι σε κάποια κρίσιμα σημεία του story, ο παίκτης έπρεπε να διαχειριστεί τη διπολική προσωπικότητα του χαρακτήρα του, παίρνοντας τις αποφάσεις είτε με μίσος και εκδικητικότητα ως Gollum, είτε με καλοσύνη ως Sméagol. Η υλοποίηση αυτής της ιδέας φαίνεται να ξεχάστηκε και αυτή σε κάποια φυλακή της Μέσης-Γής, αφού σπάνια εμφανίζεται κάποιο δίλημμα το οποίο θα μπορούσε μας διχάσει εσωτερικά.

ΕΜΠΡΟΣ... ΠΙΣΩ

Την ήδη αδιάφορη εμπειρία μου μέχρι στιγμής με το παιχνίδι ήρθε να συμπληρώσει ολόκληρος ο κάκιστος τεχνικός τομέας του. Το design των χαρακτήρων από την πρώτη κιόλας στιγμή σε "πετάει’’ αυτομάτως εκτός κλίματος. Σαν κανένα από τα στοιχεία του παιχνιδιού να μην έχει αρμονία. Όλα τα μοντέλα που εμφανίζονται στην οθόνη μας φαίνονται πρόχειρα δουλεμένα, με πολύ κακά facial animations και ταυτόχρονα άσχημο και χοντροκομμένο σχεδιασμό κάθε είδους ρουχισμού, απέχοντας έτη φωτός μακριά από τη μαγεία που απλόχερα μας έχουν προσφέρει οι πρωτότυπες απεικονίσεις των χαρακτήρων της σειράς. Με την ίδια ακριβώς απροσεξία σχεδιάστηκαν και όλα τα περιβάλλοντα που θα αντικρίσει κανείς, αφού ο κόσμος στο σύνολο του είναι παντελώς άψυχος. Κάθε περιοχή που συνάντησα μου έφερνε συνεχώς εικόνες από assets περασμένων δεκαετιών.Παίζοντας στο PS5 συνάντησα τετράγωνα blurred - χωρίς καμία υφή- textures και out-dated γραφικά που θυμίζουν παιχνίδια από τις αρχές του PS3 και πίσω, με συνεχόμενα frame-drops σε όποιο εκ των τριών modes (Performance – Quality – Quality with Ray Tracing) επέλεξα. 

Το optimization ήταν πραγματικά για πέταμα. Οι σκιές στο νερό διαπερνούσαν το σώμα του χαρακτήρα, ενώ το εφέ της φωτιάς ήταν, συχνά, τελείως flat. Στο κομμάτι του ήχου αντιμετώπισα αρκετά σκαμπανεβάσματα στην αρμονική ένταση μεταξύ των - θα μπορούσα να πω συμπαθητικών - voice overs των χαρακτήρων. Μπορεί μια συζήτηση να κυμαινόταν σε κάποια συγκεκριμένα decibels ενώ η ακριβώς επόμενη ομιλία να αυξομειωνόταν απότομα χωρίς βέβαια να αλλάζουν το σκηνικό και τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Το soundtrack θα το έλεγα to-the-point, χωρίς όμως κάποια συγκεκριμένη μελωδία να εντυπώνεται στο μυαλό μου.

Ο τρόπος που ο χαρακτήρας κινείται στο χώρο είτε πηδώντας είτε σκαρφαλώνοντας είναι εντελώς ξύλινος, με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι κάθε δευτερόλεπτο να κυλά βασανιστικά αργά και αμήχανα. Ο χειρισμός του Gollum και όλα τα controls είναι άγαρμπα, απότομα και τις περισσότερες φορές δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε. Αισθάνεσαι ότι ο χαρακτήρας που έχεις στα χέρια σου δεν θα λειτουργήσει με βάση τις εντολές που του δίνεις με αποτέλεσμα να μην γνωρίζεις καν που θα καταλήξει. Μία προσευχή πριν από κάθε σας επαφή με κάποιο εμπόδιο ίσως θα ήταν το μόνο που θα μπορούσε να απαλύνει αυτόν τον πόνο καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.

BROKEN AND UNPLAYABLE

Φτάσαμε λοιπόν και στο κομμάτι των bugs… τι να πρωτοπεί κανείς. Θα μπορούσα να γράψω κάτι μονάχα για αυτά, μιας και σε λίγο καιρό θα είναι και το μόνο που θα μείνει να θυμόμαστε από αυτή την τραγική κατάσταση που βρίσκεται το Lord of the Rings: Gollum. Το πόσο πολύ κατάφεραν στο σύνολο τους να με εξοργίσουν δεν μπορώ να το περιγράψω. Χωρίς να μακρηγορώ, φανταστείτε μέσα σε μία ήδη ανυπόφορη διαδικασία, κόσμους να ανοίγουν και να πέφτετε στο κενό, να αναγκάζεστε να κάνετε restart ΟΛΟΚΛΗΡΑ chapters επειδή η εξέλιξη του παιχνιδιού έχει πάψει να υφίσταται. Τουλάχιστον τρεις φορές η πρόοδος μου κόλλησε, βρίσκοντας με να καταλήγω στη βοήθεια των βίντεο walkthroughs έτσι ώστε να μπορέσω να καταλάβω εάν κάνω κάτι τόσο λάθος ή αν απλά το παιχνίδι είναι απλά τόσο μα τόσο κακό. Μην παραξενευτείτε αν ο ήρωας σας παγώσει ενώ διασχίζετε δρόμους ή σκαρφαλώνετε κάποια απότομη πλαγιά, διότι αυτό πρόκειται να σας ακολουθήσει στις περισσότερες αλληλεπιδράσεις σας με τα περιβάλλοντα. Το αναφέραμε και λίγο πρίν, με πίστη και υπομονή ίσως τα καταφέρετε και εσείς και δεν συνθλίψετε το χειριστήριο σας στο πάτωμα.

ΛΑΕ ΠΟΛΕΜΑ ΣΟΥ ΠΙΝΟΥΝΕ ΤΟ ΑΙΜΑ

Δεν είμαι ποτέ αυστηρός κριτής των δημιουργημάτων που αφορούν οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Το κάθε στούντιο προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να φέρει εις πέρας στο μέγιστο δυνατό το όραμα του. Είτε λόγω χαμηλού βεληνεκούς ή budget είτε λόγω περιορισμένου αριθμού ατόμων, μπορεί ο κάθε τίτλος όντως να ζορίζεται να τα βγάλει πέρα κατά την πορεία ανάπτυξης του. Όταν όμως πρόκειται για ξεκάθαρη κοροϊδία αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ. Ένα full price παιχνίδι που κοστίζει γύρω στα 50-60€ και χρεώνει επιπλέον ένα DLC πακέτο σε όσους επιθυμούν να προσθέσουν την αυθεντική γλώσσα των Elves και τον χαρακτήρα μας να κάνει emotes! Πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται στο βασικό κομμάτι του παιχνιδιού. Μιλάμε σοβαρά τώρα; Όταν ο κόσμος δίνει τόσα χρήματα για να αγοράσει ένα προϊόν, τότε αυτό θα πρέπει τουλάχιστον να του προσφέρει μια αξιοπρεπή και διασκεδαστική gaming εμπειρία, πράγμα που η Daedalic φάνηκε να αποφεύγει επιδεικτικά όπως ο διάολος το λιβάνι. 

Ευχαριστούμε πολύ την AVE Tech για την παροχή του review copy!