Τη στρουμφήσατε!

Δημιουργημένα σαράντα ακριβώς χρόνια πριν από τη γέννηση μου, συγκεκριμένα το μακρινό 1958, τα μικρά μπλε πλασματάκια έχουν περάσει από γενιά σε γενιά σαν ακραία μεταδιδόμενη ασθένεια και από τότε μέχρι και τώρα στέκονται ως ένα από τα μεγαλύτερα brands στην ιστορία του animation, επεκτείνοντας χρόνο με τον χρόνο το franchise τους μέσω θεματικών πάρκων, ταινιών, βιντεοπαιχνιδιών, κ.α. Δεν υπάρχει άνθρωπος επάνω σε τούτη τη Γη να μην έχει ασχοληθεί με αυτά με κάποιον τρόπο. Η δική μου σύνδεση ξεκινάει πριν από περίπου είκοσι χρόνια. Τότε που το βιολογικό μου ρολόι χτύπαγε από τις 6:30 τα χαράματα, υπενθυμίζοντας μου πως τα δημητριακά μου με περιμένουν και ο Δρακουμέλ είναι έτοιμος να εισβάλει για ακόμη μια φορά στο Στρουμφοχωριό. Ως γνήσιος υπερασπιστής των Στρουμφς, το καθήκον μου χτύπαγε την πόρτα.

Προσπαθώντας να συγκεντρώσω ιδέες και σημειώσεις για το συγκεκριμένο review, μια σκέψη προσπερνούσε μονίμως τις υπόλοιπες στο μυαλό μου. Αυτή είναι ότι μεγαλώνω παιδιά μου. Άσχετο ή σχετικό με το θέμα μας, είναι ένα fact. Ξέθαψα, λοιπόν, από το μυαλό κάποιες παιδικές μου μνήμες και ερχόμενος στο τώρα έπιασα το DualSense και μπήκα στον κόσμο του The Smurfs: Village Party.

ΓΙΑ ΝΕΟ ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΣ;

Με το πρώτο πράγμα που ασχολήθηκα, μπαίνοντας στον ρόλο του πρωταγωνιστή μας ήταν το adventure mode, στο οποίο παίρνει μέρος και η ιστορία του παιχνιδιού. Ο γερο-σοφός Μπαμπαστρούμφ διοργανώνει ένα ξέφρενο πάρτι στο οποίο - ως γνωστοί λάτρεις τέτοιων εκδηλώσεων - είμαστε προσκεκλημμένοι. Ο ίδιος μας αναθέτει να βοηθήσουμε στις προετοιμασίες του κάθε πιθανού στρουμφακίου, εξερευνώντας τον χάρτη και όντας πολύ προσεκτικοί, μιας και ο Δρακουμέλ καταστρώνει ένα πανούργο σχέδιο στο οποίο σκοπεύει να δημιουργήσει ένα μαγικό φίλτρο που πρόκειται να τον κάνει τον μεγαλύτερο μάγο όλων των εποχών. Απαραίτητο υλικό για αυτήν του τη συνταγή; Μα τα στρουμφάκια φυσικά! Για νέο μας το λες; Θα αναρωτηθείτε. Εγώ είμαι εδώ να σας απαντήσω πως αν περιμένετε να δείτε κάτι μεγαλύτερο ή πιο βαθύ από τις κλασσικές ιστορίες που βλέπατε μικροί τότε μάλλον θα πρέπει ξαναδείτε ότι στον τίτλο συμμετέχει η λέξη ‘’Στρουμφάκια’’, πράγμα που θα έπρεπε να σας προϊδεάσει για το περιεχόμενο του σεναρίου, το οποίο δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανάλαφρη περιπέτεια μεταξύ των ήδη γνωστών υπόπτων που συμμετέχουν στο lore.

Balio Studio και Microids συνεργάστηκαν για ακόμη μια φορά δημιουργώντας μια αρκετά ενδιαφέρουσα (ως προς τη σκέψη) μίξη ενός open-world adventure/party game στο οποίο συνδυαστικά συμμετέχουν couch play minigames, quests, collectables και μια ολοκληρωμένη single player ιστορία. Η συγκεκριμένη ιδέα θα μπορούσε (αν είχε υλοποιηθεί σωστά) να ανέβαζε κατά πολύ το επίπεδο του τίτλου, αφού θα συνέχιζε να απασχολεί τον παίκτη για αρκετές ώρες προσθέτοντας αρκετό βάθος και ενδιαφέρον στον κόσμο του. Πράγμα που δυστυχώς οι δημιουργοί δεν κατάφεραν να φέρουν εις πέρας.

ΞΥΛΟ... ΑΠΕΛΕΚΗΤΟ

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά που κάποιος θα εισέλθει στο Στρουμφοχωριό, θα παρατηρήσει πως εδώ... κάτι πάει στραβά. Ο χειρισμός του χαρακτήρα μας είναι αρκετά άγαρμπος, η ανταπόκριση των εντολών που δίνουμε στον παίκτη μας μοιάζει αρκετά ‘’βαριά’’ και φτάνει πάντα με μια μικρή καθυστέρηση στον παίκτη μας. Η συμπεριφορά της κάμερας καθώς την περιστρέφουμε είναι περίεργη και άβολη και γενικότερα όλες οι μετακινήσεις του χαρακτήρα μας από μέρος σε μέρος είναι πολύ μα πολύ ξύλινες.

Στον χάρτη έχει γίνει μια πολύ καλή προσπάθεια αποτύπωσης των διαφόρων τοποθεσιών, είναι αρκετά μεγάλος για τα δεδομένα του, με όμορφες τοποθεσίες, όμως είναι αρκετά δυσπρόσιτος ακόμα και με το ‘’GPS’’ βελάκι που μας ακολουθεί σαν διάολος μονίμως από πάνω μας, υποδεικνύοντας μας το επόμενο fetch quest που πρόκειται να πάρουμε μέρος. Απαρτίζεται όμως από μια τεράστια αψυχία για οτιδήποτε πρόκειται να ανακαλύψουμε εκεί, είτε αυτό λέγεται αλληλεπίδραση με άλλους ‘’ζωντανούς’’ οργανισμούς και επαφή με το περιβάλλον, είτε αυτό λέγεται συλλεκτικά αντικείμενα. Γενικότερα πάσχει σε αρκετούς τομείς και μας πετάει εκτός κλίματος χωρίς να μπορεί να μαγνητίσει σε κανένα σημείο του. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τα minigames που θα συναντήσουμε εκεί.

PARTY ΜΙΑ ΚΑΙ ΧΤΥΠΑ ΤΟΝ ΑΛΛOΝ

Έχοντας στον πάνθεον παιχνίδια όπως τα Mario Party, οι συγκρίσεις όταν δηλώνεις ‘’party game’’ είναι αναπόφευκτες, πόσο μάλλον όταν στην ουσία δημιουργείς ενα αντίγραφο αυτών. Το κομμάτι των minigames στο Village Party έχει επίσης αρκετά άσχημο αποτέλεσμα. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους παρουσιάζονται διαθέτοντας ελάχιστο ενδιαφέρον, μικρή ευρηματικότητα, κακο-επεξηγημένα και με δυσπρόσιτο χειρισμό, οι CPU αντίπαλοι σου είναι τις περισσότερες φορές εκτός τόπου και χρόνου και συμπεριφέρονται σαν να διαθέτουν δείκτη νοημοσύνης μιας αμοιβάδας, ενώ θέλω να σας ενημερώσω πως δεν υπάρχει καθόλου online co-op. Το πώς μπορεί να είναι αποδεκτό αυτό για ένα παιχνίδι του 2024, ακόμα αναρωτιέμαι είναι η αλήθεια..

Ολοκληρώνοντας το βασικό κομμάτι του τίτλου θα ξεκλειδώσουμε στο menu μας τη λειτουργία Village Party. Εκεί μπορούμε να επαναλάβουμε όλα τα minigames σπάζοντας προσωπικά ρεκόρ άλλων στρουμφς. Διαθέσιμο παρακάτω θα βρίσκεται και το Challenge Mode στο οποίο αυτή τη φορά μπορούν να λάβουν μέρος εως και 4 δικά μας άτομα. Από τα λίγα θετικά στοιχεία στον τομέα των modes η συγκεκριμένη λειτουργία, αφού παρόλη τη δυσλειτουργικότητα του τίτλου, όπως και να το κάνεις η αλληλεπίδραση με τους φίλους σου είναι πάντα αληθινή και νομίζω οτι θα έπρεπε να γίνει τεράστια προσπάθεια από πλευράς παιχνιδιού για να πάει κάτι τόσο λάθος. Το Smurf Them All! Είναι μια εξτρά λειτουργία η οποία είναι μια παραλλαγή του Challenge, απλά σε αυτό μπορούμε να επιλέξουμε μια σειρά εξ’αυτών. Ο νικητής είναι αυτός που θα συγκεντρώσει τους περισσότερους συνολικά πόντους.

ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ 5ΧΡΟΝΟ;

Αν συνολικά θεωρήσουμε ότι ο τίτλος απευθύνεται σε παιδιά κάτω από την ηλικία των 5 ετών θα μπορούσα να πω ότι αξίζει να ασχοληθείτε και να αφιερώσετε κάποιες ώρες πάνω σε αυτόν, μαθαίνοντας ως άλλοι γονείς στα παιδιά σας τις βασικές λειτουργίες του gaming. Προσωπικά μπορώ να πω ότι ολοκλήρωσα το σύνολο του, χωρίς ειλικρινά να έχω χρησιμοποιήσει πάνω από το 1% του εγκεφάλου μου και των σκέψεων μου. Πλήρως άγουρο αποτέλεσμα, από τα επαναλαμβανόμενα voice – overs τα οποία είναι σαν να σε προκαλούν να πατήσεις το mute στην τηλεόραση σου, την αυτοματοποιημένη και μονότονη πορεία των quests, μέχρι το πασίγνωστο θεματικό τραγούδι (το μόνο που θα ακούσεις), το οποίο παίζει αδιάκοπα στο background. Να τονίσω εδώ πως το αστειάκι του να συνδυάζεται η λέξη smurf σε ΚΑΘΕ διάλογο και ΚΑΘΕ λέξη που θα συναντήσουμε πρέπει να σταματήσει. Είναι ένας αρκετά ικανός λόγος να σας κάνει να σιχτιρίσετε την ώρα και την στιγμή που εγκαταστήσατε το παιχνίδι. Σε όσους μάλιστα μπορεί να με θεωρήσουν υπερβολικό και δεν πιστεύουν τα λεγόμενα μου, παραθέτω παρακάτω μια φωτογραφία που... μιλάει από μόνη της.

ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΑΛΙΜΟΝΟ ΜΑΣ

Ο κάκιστος χειρισμός και τεχνικός τομέας του, η απουσία online περιεχομένου και η ξύλινη συνολική υπόσταση του The Smurfs: Village Party, δημιουργούν ένα άβολο αποτέλεσμα που καταφέρνει μετά βίας να πιάσει... τον λήγοντα. Όλα τα βασικά χαρακτηριστικά ενός party game που εμπεριέχονται υστερούν σε μεγάλο βαθμό, αποφεύγοντας να σταθούν επάξια στο ύψος των περιστάσεων και των ανταγωνιστών του. Ίσως οι μικρότεροι σε ηλικία φίλοι μας να αξίζει υπό κάποιους όρους να του ‘’ρίξουν ένα βλέφαρο’’, όμως σε όλους τους υπόλοιπους θα συμβούλευα να πάρουν μια μακρινή απόσταση και να αφιερώσουν το χρόνο τους σε κάτι άλλο. 

Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του review copy!