Τα πολλά πρόσωπα ενός νεοεμφανιζόμενου στο τερέν του gaming!

Είναι αλήθεια πως στη gaming βιομηχανία δεν υπάρχει πλέον δυνατός ανταγωνισμός σε τίτλους αφιερωμένους σε δημοφιλή αθλήματα. Φυσικά, κάτι τέτοιο προκαλεί πτώση στην καινοτομία και την ποιότητα συνολικά των τίτλων που κρατούν σφικτά στα χέρια τους το μεγαλύτερο ποσοστό στο μερίδιο αγοράς. Γνωστό εξάλλου είναι το παράδειγμα του FIFA (πλέον EA Sports), το οποίο έχοντας παρατήσει προ πολλού τις καινοτόμες ιδέες, εστιάζει σε μεγάλο βαθμό στο online κομμάτι, καθώς και στα περίφημα microtransactions που θεωρούνται από πολλούς ως πρακτικές καμουφλαρισμένου τζόγου.

Από τους διαθέσιμους τίτλους που σχετίζονται με το τένις, έναν αντίστοιχο κυρίαρχο ρόλο έχει το TopSpin 2K25, το οποίο κινείται σε ρηχά νερά, δίνοντας την ευκαιρία στο απογοητευμένο του κοινό και όχι μόνο να αναζητήσουν εναλλακτικές. Αυτόν ακριβώς τον ρόλο επιχειρεί να καλύψει το νεοεμφανιζόμενο Tiebreaκ και μάλιστα το κάνει ακολουθώντας μία διαφορετική προσέγγιση. Βέβαια, όπως πάντα, σημασία δεν έχει τόσο ο στόχος, αλλά το αποτέλεσμα. Ας δούμε λοιπόν αν ο τίτλος των NACON και Big Ant Studios μπορεί να φέρει κάτι καινούριο και αν διαθέτει ότι χρειάζεται για να αποτελέσει μία νέα επιλογή στα χέρια των φίλων του τένις.

ΠΡΩΤΟ ΣΕΡΒΙΣ, ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΝΤΟΣ

Το TIEBREAK αποτελεί τον επίσημο τίτλο της Ένωσης Επαγγελματιών Αντισφαιριστών (ATP) και της Ένωσης Αντισφαίρισης Γυναικών (WTA) και ως εκ τούτου υπάρχουν άδειες για αθλητές και γήπεδα (90 στάδια και 120 παίκτες). Επομένως, το παιχνίδι κερδίζει τον πρώτο του πόντο από τα αποδυτήρια, αφού με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι γίνεται πιο immersive. Αυτή είναι άλλωστε και η στόχευση του TIEBREAK, αφού εκείνο -σε αντίθεση με την πιο arcade μορφή του TopSpin της 2K- δίνει περισσότερη έμφαση στον ρεαλισμό.

Πράγματι, το παιχνίδι ξεχωρίζει από τη πρώτη στιγμή όσον αφορά τον οπτικό τομέα. Τα πρόσωπα αθλητών είναι φωτορεαλιστικά, ενώ τα γραφικά των γηπέδων και τα animations πριν, αλλά και κατά την διάρκεια ενός αγώνα αγγίζουν το λεγόμενο «TV effect», μπερδεύοντας την αλήθεια με την πραγματικότητα. Ωστόσο, ένα παιχνίδι δεν γίνεται αυτομάτως καλό με το να δείχνει ωραίο, αλλά κρίνεται με βάση το gameplay.

Το game συστήνεται με ένα απέριττο μενού, με τα κύρια modes να κάθονται πρώτο τραπέζι πίστα. Το Career Mode, τα Τournaments και το Online, τα οποία λειτουργούν ουσιαστικά με τον τρόπο που υποδεικνύει η ονομασία τους. Σε αυτά συγκαταλέγεται μάλιστα και τo Relive History Mode, το οποίο επιτρέπει στους παίκτες να ξαναζήσουν τις ένδοξες στιγμές της 17χρονης καριέρας του Νόβακ Τζόκοβιτς ή να ξαναγράψουν την ιστορία στα τουρνουά που απέτυχε να κερδίσει.

ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΣΕΤ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Από τη στιγμή που το TIEBREAK δοκιμάζει για πρώτη φορά την τύχη του στο συγκεκριμένο genre, το οποίο δίχως αμφιβολία είναι πολύ απαιτητικό, καλό θα ήταν να αναγνωρίσουμε ορισμένα ελαφρυντικά σε μερικές ατέλειες. Βέβαια, δυστυχώς για το ίδιο, δεν είναι οι ατέλειες που το κρατούν πίσω. Θεωρώ πως σημαντικό δεν είναι να ξεκινήσω με μία τεχνική ανάλυση, αλλά με αυτό που παρατήρησα από τη πρώτη στιγμή που έπιασα το χειριστήριο.

Το σύστημα δυσκολίας είναι τραγικά ρυθμισμένο και ως εκ τούτου, προτού καλά καλά ο παίκτης αντιληφθεί τον πυρήνα του gameplay, έχει πολύ πιθανόν σχηματίσει ήδη αρνητική εικόνα για το παιχνίδι. Συγκεκριμένα, το easy mode -το προτεινόμενο diffuculty- είναι τόσο εύκολο που όποιος έχει περάσει ένα δεκάλεπτο στο tutorial κερδίζει σχεδόν με κλειστά μάτια κάθε αντίπαλο ανεξαρτήτως διαφοράς στα ratings. Το πρόβλημα, όμως έγκειται στο γεγονός πως το medium ανεβάζει τόσο ψηλά το επίπεδο δυσκολίας που οι αγώνες μετατρέπονται σε ρινγκ πυγμαχίας, αφού τα χτυπήματα μόνο χάδια δεν είναι. Για να ευχαριστηθείς μία ανταγωνιστική εμπειρία τένις λοιπόν, οφείλεις να βελτιωθείς σημαντικά, διαφορετικά τα rage quits θα γίνουν συνήθεια.

Από εκεί και πέρα, τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν κυρίως σε επίπεδο gameplay. Εντός του τερέν, το σύστημα χειρισμού των αθλητών αποτελείται από μία μίξη πραγμάτων, καλών και κακών, που αλληλοεξοντώνονται. Αρχικά, ενώ τα animations δείχνουν φυσιολογικά στις απλές κινήσεις, όταν ο παίκτης τρέχει να προλάβει μία μακρινή μπαλιά, ο ίδιος μετατρέπεται σε «Γιουσέιν Μπόλτ» και τρέχει μαραθώνιο, ακυρώνοντας τον ρεαλισμό που έχει «χτίσει» ο τίτλος. Συγχρόνως, το hitbox της μπάλας είναι hit or miss. Άλλοτε ενεργοποιείται ένα animation και μαγικά η μπαλιά θα σωθεί, ανεξάρτητα από την απόσταση που θα πρέπει να καλύψει ο τενίστας, και άλλοτε σε μία κοντινή μπαλιά μπορεί να μην γίνει register η εντολή για κινηθεί αντιστοίχως η ρακέτα.

Εάν ένας παίκτης γνωρίζει καλά την «λούπα» του game, δηλαδή βγάζει σχετικά άνετα άμυνες και χτίζει μεθοδικά επιθέσεις, σύντομα θα αντιληφθεί πως απουσιάζει κάτι σημαντικό από τη φόρμουλα. Αυτό είναι η επιβράβευση για το ρίσκο. Το να επιχειρήσεις να σπάσεις τη «συνταγή» του gameplay, δεν είναι επί της ουσίας μία επιλογή. Υπήρξαν πολλές στιγμές, που έβλεπα ένα μικρό άνοιγμα και όμως, παρά το γεγονός πως χτυπούσα το μπαλάκι δυνατά, ή ανορθόδοξα η φάση εξελισσόταν πάνω κάτω πάντα το ίδιο. Σε αυτό, μεγάλο ρόλο παίζουν και τα physics της μπάλας, τα οποία ναι μεν είναι λειτουργικά, ωστόσο δεν παύουν να είναι περιορισμένα.

ΤΟ BREAKPOINT ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΤΙΔΑ

Απέναντι σε αυτά τα υπονομευτικά στοιχεία, το κουπί τραβά το άλλο πρόσωπο αυτού του νεοεμφανιζόμενου τίτλου στο τερέν του gaming. Με την προϋπόθεση πως κάποιος έχει αναπτύξει ως ένα σημαντικό βαθμό τα skills του, το Career Mode είναι πολύ διασκεδαστικό. Διαθέτει ωραία πλάνα στα cutscenes, ωραίο και πλήρες σύστημα customization του παίκτη, αληθινού και μη, και σε «πείθει» με ευκολία πως είσαι ένα ανερχόμενο αστέρι που ετοιμάζεται να ξεκινήσει το ταξίδι του στα γήπεδα. Επιπλέον, το Relive History mode είναι πραγματικά τόσο απλό και όμως προσφέρει σαν concept μία μοναδική εμπειρία. Σε γενικές γραμμές, ο στόχος του ρεαλισμού που επεδίωξε το TIEBRAKE επιτεύχθηκε και ως αποτέλεσμα αυτού, ο τίτλος προσφέρει ένα χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει στην αγορά.

Ανακεφαλαιώνοντας, το TIEBREAK πρόκειται αναμφίβολα για ένα παιχνίδι που σε συγκεκριμένους τομείς καταφέρνει να σταθεί επάξια, ενώ παράλληλα προσφέρει χαρακτηριστικά που λείπουν από την αγορά. Βέβαια, τα προβλήματα που κουβαλά περιορίζουν σημαντικά τις όποιες φιλόδοξες προσδοκίες του να αποτελέσει τον νέο «άσο» στον χώρο. Εντούτοις, για τους λάτρεις του τένις πρόκειται για ένα ενδιαφέρον πακέτο με περιθώρια εξέλιξης και αξίζει μία ευκαιρία.

Ευχαριστούμε πολύ την AVE Tech για την παροχή του review copy!