Greetings, Programs!

Καθώς αναλογίζομαι αν θα ξεκινήσω τρίτο playthrough του TRON: Identity, συνειδητοποιώ ότι δεν αντέχω ούτε ένα ακόμα γύρο από το puzzle minigame του. Όχι τόσο σύντομα. Θέλω όμως να δοκιμάσω ένα άλλο μονοπάτι, να μάθω περισσότερα για τους χαρακτήρες του και να χαζέψω ξανά τα βροχερά σκηνικά του, σε συνοδεία του soundtrack του Dan Le Sac. Ίσως το ισχυρότερο κίνητρο για λίγο ακόμα TRON: Identity, είναι ότι μου προσφέρει ένα πλήρες γεύμα σε μια καθισιά.

Πιθανώς να μην ξαναπαίξω ποτέ ολόκληρο το Red Dead Redemption 2. Μέχρι να στηθούν τα πιόνια, λόγου χάρις, έχω σηκωθεί από το τραπέζι. Νομίζω πως όσο μεγαλώνει ηλικιακά η κοινότητα που ασχολείται με τα videogames, τόσο περισσότερο φουντώνει το παράπονο ότι τα περισσότερα δημοφιλή games δεν είναι φτιαγμένα για ρουτινιασμένους ενήλικες.

TRON TOY

Πρώτα πρώτα, να βάλουμε στην άκρη το «Tron» κομμάτι της υπόθεσης. Αν δε γνωρίζετε απολύτως τίποτα περί Tron, τότε θα σας λείπει το context για αρκετά ονόματα και γεγονότα. Σίγουρα, χάνετε ένα μέρος του ευρύτερου world-building, που παίζει το ρόλο του στην επιδραστικότητα της αφήγησης. Από αρνητικά, αυτό. Τα καλά είναι δύο: αφενός, η συντριπτική πλειονότητα αυτών των αναφορών είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή αναφορές σε παρελθοντικά γεγονότα. Εξαιρετικά παρελθοντικά, μάλιστα, αλλά και εξαιρετικά σημαντικά για να κατανοήσουμε τον κόσμο του TRON: Identity. Το story των ταινιών Tron είναι history στο TRON: Identity. Ιστορία για κάποιους, δηλαδή, μυθολογία για άλλους. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα στην παροντική πλοκή που θα είναι πραγματικά ακατανόητο, χωρίς να έχετε δει τις ταινίες. Προτείνω, όμως, αν δεν σας απασχολούν μερικά spoiler, να δείτε κάποιο βίντεο σύνοψης ή να διαβάσετε ένα άρθρο.

Τo visual novel της Bithell Games εκτυλίσσεται αρκετά ανθρώπινα χρόνια μετά τα γεγονότα της ταινίας του 1982. Είμαστε ένα πρόγραμμα ονόματι Query και βρισκόμαστε στο Grid, έναν ψηφιακό κόσμο που δημιούργησε ο Kevin Flynn, πρωταγωνιστής της πρώτης ταινίας. Ο Query (Θα τον λέω «ο» γιατί μοιάζει με άντρα) είναι ένα detective program με αποκλειστικό στόχο την αναζήτηση της αντικειμενικής αλήθειας. Ως μέλος των Disciples of Tron – μια ανεξάρτητη οργάνωση προγραμμάτων που ακολουθούν το ενάρετο παράδειγμα του θρυλικού προγράμματος Tron, είμαστε ισαποστάκηδες σε υπαρξιακό επίπεδο. Μέρος της αφηγηματικής εμπειρίας του TRON: Identity, είναι η παράβαση αυτής ακριβώς της αρχής.

DISCS, PLEASE

«Query» σημαίνει «ερώτηση» και κατά τη διάρκεια του TRON: Identity θα κάνουμε πολλές από αυτές, προκειμένου να βρούμε την απάντηση σε ένα μυστηριώδες έγκλημα: Ποιος παραβίασε το θησαυροφυλάκιο του Repository και τι έκλεψε από κει; Πώς προκλήθηκε η έκρηξη και πώς σχετίζεται με αυτή με τη μερική αμνησία των προγραμμάτων που βρίσκονταν στο κτίριο; Στο TRON: Identity παίζουμε ως detective, αλλά το genre δεν είναι τυπικό detective game. Λείπουν, δηλαδή, συστήματα με ενόχους, αποδείξεις, κίνητρα και υποψίες. Σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν επιλέγεις ποιον θα κατηγορήσεις. Το νουαριλίκι είναι εκεί, στις βροχερές σκηνές του αφύσικα μαύρου «ουρανού» και στην blade runner-style καπαρντίνα του Query.

Ολόκληρο το παιχνίδι εκτυλίσσεται σε μία τοποθεσία, τετμημένη σε 5 επισκέψιμους χώρους. Το Repository είναι ένα γιγάντιο, επιβλητικό κτίριο στη κέντρο του Grid. «Αρχιτεκτονική ως επίδειξη δύναμης», λέει ο Query στα πρώτα λεπτά του Identity. Στα σπλάχνα του, το Repository φυλάει μια εξίσου γιγάντια βιβλιοθήκη πληροφοριών. Οτιδήποτε θα μπορούσε κανείς να γνωρίζει για το Grid. Ένα φυτώριο κουλτούρας, κλειδωμένο σε ένα διοικητικό κτίριο. Μ’ αρέσουν πολύ τα games που δομούνται σαν «μονόπρακτα» και λαμβάνουν χώρα σε ένα και μοναδικό χώρο – ακόμα κι αν είναι χωρισμένος σε μερικά «δωμάτια». Λάτρεψα την ιδέα του διαδραστικού μυστηρίου σε μία τοποθεσία, όπως εκτελέστηκε Subsurface Circular. Στο TRON: Identity, το Repository εξυπηρετεί ένα τέτοιο ρόλο, αλλά ελαφρώς προβληματικά. Η δυνατότητα να επιλέγεις, μεταξύ σκηνών, ποιον από τους 5 χώρους θα επισκεφθείς, δεν αξιοποιείται επαρκώς. Πολύ συχνά, καταλήγει σε μια «μη επιλογή», καθώς μόνο μία τοποθεσία προχωράει το σενάριο.

ΑΠΟΨΗ, ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Στο Repository συναντάμε ένα καστ 6 χαρακτήρων, η επικοινωνία με τους οποίους συνιστά το μεγαλύτερο μέρος της εμπειρίας. Dialogue options και branching narrative έχουμε σε πολλά games. Όπως και τα Subsurface Circular και Quarantine Circular της Bithell Games, όμως, το TRON: Identity δεν είναι απλώς ένα game με dialogue options. Είναι ένα narrative game/visual novel βασισμένο σε αυτό που θα αποκαλούσα «conversation gameplay».

Επί της ουσίας, το TRON: Identity είναι πολύ περισσότερο ένα παιχνίδι επιλογών, παρά έρευνας. Ποτέ δεν ψάχνεις δωμάτια για στοιχεία, ούτε μαζεύεις αντικείμενα για τεκμήρια. Το μυστήριο εκτυλίσσεται εξ ολοκλήρου εντός της επικοινωνίας σου με τους άλλους χαρακτήρες. Οι πληροφορίες που συλλέγεις προσπαθώντας να κατανοήσεις τις προσωπικότητες και τα κίνητρά τους δεν θα αξιοποιηθούν σε κάποια ετυμηγορία. Στην πραγματικότητα, το TRON: Identity σε εκθέτει σε διάφορα ηθικά, πολιτικά και ιδεολογικά διλήμματα, μέσω της απαίτησής του να τοποθετηθείς. Οι συγκρούσεις επιδιώξεων και πεποιθήσεων που αντανακλώνται στο καστ, χτίζουν με λεπτότητα τα διάφορα ζητήματα.

Όπως το Subsurface Circular ή και το πιο πρόσφατο Pentiment, το Identity σου ζητά λιγότερο να «βρεις» την αλήθεια και περισσότερο να εκφράσεις τις προσωπικές σου θέσεις, μέσα από αποφάσεις. Αξιοποιώντας τη φόρμα του visual novel, σε βυθίζει σε έναν κόσμο που μπορείς πραγματικά να επηρεάσεις. Ένας βασικός παράγοντας που φορτίζει τις επιλογές μας με ένταση, είναι το γεγονός ότι η συμμαχία μας με ένα χαρακτήρα μπορεί να στρέψει εναντίον μας έναν άλλο. Η συνθήκη αυτή στέκει εμπόδιο στο βασικό μας στόχο, δηλαδή να διαλευκάνουμε την υπόθεση στο μέγιστο βαθμό, καθιστώντας αδύνατο να αποκτήσουμε την πλήρη εικόνα σε ένα playthrough. Κάποια threads μένουν πάντοτε κρυμμένα, κλειδωμένα πίσω από την αντιπάθεια ενός χαρακτήρα για τα μούτρα μας στην καλύτερη, πίσω από ένα θάνατο στη χειρότερη.

MOY TRON ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΠΑΖΛ ΣΑΣ

Φυσικά, όλα αυτά δε θα ήταν εφικτά χωρίς καλό γράψιμο. Δεδομένου ότι το κείμενο αναλαμβάνει να μεταδώσει το μεγαλύτερο μέρος της πληροφορίας που θα συνθέσει τον κόσμο θα μας συνδέσει συναισθηματικά με αυτόν, το TRON: Identity κρέμεται από τις συγγραφικές ικανότητες του Mike Bithell. Ευτυχώς για όλους μας, ο επικεφαλής του studio πετυχαίνει μια εξαιρετική ισορροπία γλαφυρής πρόζας και εγκρατούς συνοπτικότητας. Καθ’ όλη τη διάρκεια των δυόμιση playthroughs μου (μπορείς να ολοκληρώσεις ένα playthrough σε 2 ωρίτσες) η ποιότητα του κειμένου παρέμεινε συνεπής. Η «φωνή» κάθε χαρακτήρα είναι διακριτή και καλά προσδιορισμένη. Ο θρησκόληπτος και ενοχλητικά πατροναριστικός Prinz, ο σκληροτράχηλος μιλιταριστής αλλά ευπρόσδεκτα ευθύς Grish, η μετριοπαθής βιβλιοθηκάριος Ada, κάθε μέλος του καστ αποτελεί ένα ενδιαφέρον κομμάτι του παζλ.

Μιλώντας για παζλ, θα κάνω μια παρεμβολή για να αναφερθώ στο puzzle minigame που καταλαμβάνει τουλάχιστον το 1/3 της εμπειρίας. Στον κόσμο του Tron, κάθε πρόγραμμα έχει ένα Identity Disc. Τα Identity Discs περιέχουν όλες τις πληροφορίες που αφορούν την Ταυτότητα του εκάστοτε προγράμματος, συμπεριλαμβανομένων των αναμνήσεών τους. Όπως μπορεί να έχετε δει, οι δίσκοι χρησιμοποιούνται και ως όπλα, σα φονικά φρίσμπι. Ως «Μαθητής του Tron», ο Query έχει τη δυνατότητα να επεμβαίνει στα Identity Discs και να ενοποιεί τις κατακερματισμένες πληροφορίες, επαναφέροντας συνοχή στις αναμνήσεις των προγραμμάτων. Ουσιαστικά, κάνουμε αυτό που λέμε «defragmentation» ή απλώς «defrag», δηλαδή μια διαδικασία αναδιάταξης των δεδομένων σε ένα αποθηκευτικό μέσο, όπως έναν σκληρό δίσκο. Η έκρηξη στο Repository έχει, φαινομενικά, προκαλέσει κενά μνήμης στους δίσκους των προγραμμάτων, κενά που θα πρέπει να επιλυθούν για να σχηματίσουμε την πλήρη εικόνα του διαπεπραγμένου εγκλήματος.

Για να μη μακρηγορώ, αυτό το puzzle game είναι το αγκάθι στην πατούσα αυτής της κατά τα άλλα λεοντόκαρδης παραγωγής. Δε λειτουργεί με κανένα ουσιαστικό τρόπο ως αφηγηματικό εργαλείο, ενώ το ίδιο το design του μαστίζεται από αυθαίρετους κανόνες και ελάχιστα βοηθητικό UI. Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να βρω ένα δυνατό επιχείρημα για την συμπερίληψή του στο παιχνίδι. Αν ανακαλύψετε ότι ούτε σε σας αρέσει να κάνετε defrag Identity Discs, τότε οφείλω να σας ενημερώσω ότι, δυστυχώς, αυτό το mini-game θα διακόψει ξανά και ξανά τη ροή της εμπειρίας σας. Σε καλά νέα, μπορείτε να το κάνετε skip από το μενού παύσης.

Το «novel» κομμάτι του TRON: Identity δε θα ήταν τόσο αποτελεσματικό χωρίς το «visual». Είμαι πολύ μεγάλος fan της παρουσίασης του TRON: Identity και το θεωρώ το ομορφότερο παιχνίδι της Bithell Games. Κύρια ατραξιόν είναι αναμφίβολα οι χαρακτήρες. Δεν έχω επίσημη επιβεβαίωση από το studio, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος ότι η Bithell Games επέλεξε να εναλλάσσει 3D και 2D models, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε σκηνής. Το καδράρισμα των σκηνών είναι προκαθορισμένο και έτσι όταν βλέπουμε τους χαρακτήρες από πιο μακριά, χρησιμοποιούνται 3D μοντέλα που δεν έχουν την λεπτομέρεια, ούτε την καλλιτεχνική «φροντίδα» των δισδιάστατων εκδοχών τους, αλλά επιτρέπουν μεγαλύτερη ευελιξία στις πόζες και ενσωματώνονται καλά στα μινιμαλιστικά 3D περιβάλλοντα.

Όταν όμως έχουμε τα κοντινά των χαρακτήρων, σα να τους μιλάμε σε πρώτο πρόσωπο, χρησιμοποιούνται 2D μοντέλα με υπέροχες λεπτομέρειες κι ένα ολοζώντανο art style με τρισδιάστατη αίσθηση. Το animation ποτέ δεν ξεπερνά ένα από idle, κι έτσι η Bithell Games μπορεί να προσαρμόσει τις 2D φιγούρες, με τις ζωγραφισμένες τους λεπτομέρειες, ακριβώς όπως ταιριάζει στο εκάστοτε στατικό πλάνο. The best of both worlds, όπως λέει η εμβληματική Hannah Montana.

Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΣTRON;

Τώρα, πρέπει να γνωρίζετε ότι το TRON: Identity – παραμερίζοντας τα πολλαπλά playthroughs – είναι μια εμπειρία το πολύ 3 ωρών. Άσχετα με τον απόλυτο αριθμό, πιστεύω ότι η ιστορία χρειαζόταν λίγο ακόμα χώρο για να αναπτυχθεί. Από την άλλη, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά μονοπάτια και καταλήξεις που επηρεάζουν σημαντικά τα δρώμενα, θεωρώ τα δεύτερα και τρίτα playthroughs ως μέρος του concept που ωφελείται από τη σύντομη διάρκεια.

Σε τελική ανάλυση, όμως, το TRON: Identity κλείνει κάπως απότομα, μόλις πάει να αποκτήσει πραγματική ένταση. Η απάντηση σε αυτό το φαινόμενο μπορεί να είναι ότι το TRON: Identity είναι, πράγματι, ένα πρώτο επεισόδιο. Η Bithell Games έχει επιβεβαιώσει ότι η συμφωνία της με τη Disney περιλαμβάνει τη δημιουργία περισσότερων Tron games. Ο τρόπος που κλείνει το Identity, τον οποίο δε θα σποιλάρω, μοιάζει σε μένα να υπονοεί ότι η ιστορία αυτού του Grid δεν τελειώνει εδώ. Αν αποδειχθεί ότι το TRON: Identity έχει συνέχεια, τότε κακώς δεν έχει ήδη επικοινωνηθεί αυτό από τη Disney. Αν καταλήξει να μην έχει, ελπίζω να μην ακυρωθεί εξαιτίας, εν μέρει, ενός επικοινωνιακού λάθους.

Many thanks to Bithell Games for providing us with the review copy!