Έφτασε επιτέλους! Το Nintendo Switch 2 είναι εδώ. Το «Switch Pro» που φημολογούταν επί χρόνια, πήρε τελικά σάρκα και οστά ως μια ολοκαίνουργια κονσόλα, επιτρέποντας στη Nintendo να αφήσει πίσω της το -σχεδόν- δεκαετές πλέον hardware που υποστήριζε μέχρι σήμερα. Παρότι το αρχικό Switch δεν ήταν το ισχυρότερο σύστημα της αγοράς, κατέκτησε την τρίτη θέση όλων των εποχών σε πωλήσεις οικιακών κονσολών, φτάνοντας τις 152 εκατομμύρια πωλήσεις.
Με τέτοιο υπόβαθρο επιτυχίας, η Nintendo επέλεξε, εύλογα κατά την άποψή μου, την οδό της εξέλιξης και όχι της ριζικής ανατροπής, αφού άλλωστε το πρώτο Switch επανέφερε θριαμβευτικά τη φορητή εμπειρία στο προσκήνιο. Η εν λόγω επιτυχία προστίθεται στον μακρύ κατάλογο πρωτοποριών της εταιρείας: πρώτη υλοποίησε το γνωστό D-Pad, πρώτη ενσωμάτωσε αισθητήρες κίνησης και πρώτη έφερε στο προσκήνιο τόσο τον αναλογικό μοχλό όσο και τη λειτουργία δόνησης στα χειριστήρια.
Το τμήμα R&D της Nintendo έχει συνηθίσει να «ξανανακαλύπτει τον τροχό». Για αυτόν τον λόγο προκαλεί ενδιαφέρον ότι, αυτήν τη φορά, προκρίθηκε μια πιο συντηρητική – αλλά ασφαλέστερη – αναβάθμιση αντί μιας ριζοσπαστικής καινοτομίας που θα ταρακούναγε τα νερά της βιομηχανίας.
A CHANGE OF PLANS
Η συγκεκριμένη αλλαγή στρατηγικής, ορατή τόσο στις αναβαθμίσεις της κονσόλας όσο και στην τιμολόγηση των παιχνιδιών, εξηγείται όταν συνειδητοποιήσει κανείς ότι το Switch 2 είναι η πρώτη κυκλοφορία κονσόλας στην οποία δεν συμμετείχε καθόλου ο θρυλικός Satoru Iwata. Με νέο πλήρωμα στο τιμόνι, η Nintendo δείχνει να ευθυγραμμίζεται περισσότερο με τον ανταγωνισμό προς το παρόν, ακολουθώντας την κούρσα γραφικών, νέων τεχνολογιών και πιο έντονα από ποτέ, των στενών περιθωρίων κέρδους.
Στην πράξη αυτά όλα τι σημαίνουν; Ένα πιο δυνατό PS4 Pro που μπορώ να πάρω στα χέρια μου και δύο joycons που γίνεται να μετατραπούν σε ποντίκι υπολογιστή! Όχι και άσχημα, ειδικά στην τιμή των 510€ που μπορεί κάποιος να το βρει στην Ελλάδα. Είναι λοιπόν αρκετά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του για να περάσουν τον ανταγωνισμό;
Από το πρώτο κιόλας άνοιγμα της συσκευασίας, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι έχει αλλάξει. Το μεταλλικό σασί γλιστρά απαλά στα δάχτυλα, υπενθυμίζοντάς σου πως η φορητότητα μπορεί να έχει και premium χαρακτήρα. Στο κέντρο, βρίσκεται η νέα οθόνη των 7,9 ιντσών με ανάλυση 1080p, ένα φωτεινό παράθυρο σε γνωστούς κόσμους, τώρα πιο καθαρούς και ζωντανούς από ποτέ. Για αυτό ευθύνεται και η υποστήριξη HDR περιεχομένου, αλλά και ο ρυθμός ανανέωσης των 120Hz με VRR που κάνει την εμπειρία παιχνιδιού πιο ομαλή από κάθε άλλη φορά, ειδικά για τα δεδομένα της Nintendo…
Αυτά είναι εξάλλου τα πλεονεκτήματα του Switch 2 που διαφημίζονται παντού με την νέα κονσόλα. Στην πραγματικότητα όμως, κανένας από τους 2 τρόπους λειτουργίας (handheld ή στην TV) δεν είναι αψεγάδιαστος, έχουν μερικά σημαντικά αρνητικά ο καθένας μάλιστα.
HANDHELD > TV MODE?
Προσωπικά, δεν χρησιμοποιούσα τόσο το παλιό Switch ως τη φορητή συσκευή που κουβαλούσα στην τσάντα μου – ίσως μόνο περιστασιακά για να περάσω μερικές ξέγνοιαστες στιγμές αντί να σκρολάρω ακατάπαυστα στο TikTok – αλλά δεν ήταν ποτέ ο βασικός μου τρόπος παιχνιδιού. Η μειωμένη αυτονομία του Switch 2 δεν πρόκειται να με ενθαρρύνει να το χρησιμοποιώ περισσότερο, ειδικά όταν σε απαιτητικούς τίτλους η μπαταρία εξαντλείται μέσα σε δυόμισι ώρες, το πολύ.
Δυστυχώς, ο κανόνας λέει ότι όσο δυνατότερο είναι ένα σύστημα, τόσο ασθενέστερη είναι η αυτονομία του, κάτι που επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο από την απουσία OLED οθόνης. Δεν θα έλεγα πως η νέα LCD του Switch 2 είναι κακή· το αντίθετο. Όμως είναι σίγουρο ότι θα δούμε μελλοντικά μια OLED έκδοση που θα απογειώσει ακόμα περισσότερο το σύστημα της Nintendo (και κατά πάσα πιθανότητα, και την τιμή του).
Αν, όμως, είσαι σαν εμένα, ίσως να μη σε ενοχλεί τόσο αυτό το ζήτημα. Στον καναπέ του σαλονιού, άλλωστε, η μπαταρία είναι άγνωστη λέξη, τόσο για την κονσόλα όσο και για τις 4K τηλεοράσεις, που σήμερα έχουν γίνει πιο mainstream από ποτέ. Άγνωστες λέξεις παραμένουν, ωστόσο, και τεχνολογίες όπως το VRR ή ο ρυθμός ανανέωσης 120Hz, αφού για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Nintendo αποφάσισε να μην εξοπλίσει το dock με υποστήριξη αυτών των δυνατοτήτων. Θα χαρακτήριζα αυτή την απόφαση τελείως άτοπη, καθώς η ίδια η κονσόλα τις υποστηρίζει. Προφανώς η επιλογή πάρθηκε ως περικοπή για να βγάζει νόημα η τιμή του συστήματος, αλλά κρίμα που ενώ έφτασε στην πηγή της τεχνολογίας, τελικά δεν ήπιε νερό.
Αν αφήσουμε στην άκρη τις παραπάνω ελλείψεις, αυτό που μένει είναι μια πραγματική ανάσα φρέσκου αέρα. Εδώ και καιρό, το Switch είχε πάψει να με ενθουσιάζει. Ακόμη και σε νέες κυκλοφορίες ήξερα πως θα έπρεπε να υποστώ τις, πλέον, αρχαϊκές τεχνολογικές του δυνατότητες. Νέο Zelda στα 30 fps, το πολύ, με συνεχή framedrops, χωρίς ίχνος anti-aliasing και με ανάλυση που συχνά άγγιζε με το ζόρι τα 900p. Όσο για τους third-party τίτλους, το Switch αποτελούσε σταθερά την πιο τεχνικά υποβαθμισμένη εκδοχή τους, μία θυσία που γινόταν στον βωμό της φορητότητας.
ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ
Το Switch 2 έρχεται να καλύψει αυτό το κενό. Για πρώτη φορά βλέπουμε τίτλους όπως το Mario και το Zelda να τρέχουν σταθερά στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, με upscaled ανάλυση 4K. Και το εντυπωσιακό δεν περιορίζεται μόνο σε νέες κυκλοφορίες: ακόμη και παλαιότερα ports τρίτων παιχνιδιών, που κάποτε κάναμε την κλασική ερώτηση «μα πώς θα τρέχει αυτό στο Switch;», πλέον αποδίδονται άψογα.
Αυτοί οι τίτλοι όχι μόνο πετυχαίνουν τους στόχους των 30 ή 60 fps, αλλά συχνά δεν χρειάζονται καν τη χρήση δυναμικής ανάλυσης (dynamic scaling), με αποτέλεσμα η εικόνα να είναι πολύ καθαρότερη – και μάλιστα δωρεάν. Φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις παιχνιδιών που προσφέρουν αναβαθμίσεις επί πληρωμή, αλλά προς το παρόν αυτές είναι λίγες και συνοδεύονται συνήθως από νέες λειτουργίες όπως το HD Rumble 2. Για παράδειγμα, στο Breath of the Wild και το Tears of the Kingdom, οι παίκτες έχουν πλέον πρόσβαση σε 150 νέα “Zelda Memories” σε κάθε παιχνίδι, τα οποία μπορούν να ανακαλύψουν μέσω της mobile εφαρμογής, ακούγοντας σκέψεις της Zelda καθώς αναπολεί το ταξίδι της.
Αν κάποιος θέλει να βιώσει τη δύναμη της νέας κονσόλας στο έπακρο, η μοναδική first-party επιλογή προς το παρόν είναι το Mario Kart World. Όσο εντυπωσιακό και διασκεδαστικό κι αν είναι το παιχνίδι, δεν αρκεί από μόνο του για να «γεμίσει» ουσιαστικά τον χρόνο μας με το Switch 2, όπως το είχε καταφέρει το Breath of the Wild το 2017.
Είναι φανερό πως το αρχικό line-up της Nintendo για το Switch 2 είναι κάπως αδύναμο αυτή την στιγμή. Ωστόσο, η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει σταδιακά, με νέους τίτλους να έχουν ήδη ανακοινωθεί και να αναμένονται μέχρι το τέλος της χρονιάς. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν το Pokémon Legends: Z-A και το DK Bananza, τα οποία διαφαίνονται στον ορίζοντα ως εμπειρίες ικανές να γεμίσουν πλήρως τα 256 GB εσωτερικής αποθήκευσης της κονσόλας.
ΕΙΧΑΜΕ ΧΩΡΟ
Ο διαθέσιμος αποθηκευτικός χώρος ίσως φαίνεται λίγος για το 2025 και αυτό συμβαίνει γιατί, πράγματι, είναι. Mε βάση τα νέα δεδομένα των κασετών του Nintendo Switch 2, οι φυσικές κασέτες που χρησιμοποιεί πλέον η Nintendo είναι μεγαλύτερες σε χωρητικότητα, αλλά και πολύ πιο ακριβές για αρκετούς developers. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί τίτλοι να κυκλοφορούν σε φυσική μορφή απλώς ως «κλειδιά» που δίνουν πρόσβαση στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού – ένα φαινόμενο γνώριμο ήδη από τις άλλες σύγχρονες κονσόλες.
Με λίγα λόγια, ενώ στο αρχικό Switch τα περισσότερα παιχνίδια βρίσκονταν εξ ολοκλήρου μέσα στην κασέτα, στο Switch 2 θα πρέπει να συνηθίσουμε την πραγματικότητα των μεγάλων ψηφιακών εγκαταστάσεων. Κάθε παιχνίδι μπορεί να καταλαμβάνει από 10 έως και 30 GB κατά μέσο όρο, κάτι που καθιστά αναπόφευκτη την αγορά μιας εξωτερικής κάρτας μνήμης SD Express, αν θέλουμε να αποφύγουμε συνεχείς απεγκαταστάσεις και διαχείριση χώρου.
ACCESSORYMAXXING
Πέρα από την αγορά εξωτερικής κάρτας μνήμης, αρκετοί χρήστες θα θελήσουν να επενδύσουν και στα νέα περιφερειακά της Nintendo – ευτυχώς, όμως, χωρίς να είναι απολύτως απαραίτητα. Το νέο, ανανεωμένο Switch 2 Pro Controller περιλαμβάνει το C Button, προγραμματιζόμενα πλήκτρα για εντολές της επιλογής τους, καθώς και υποδοχή για ακουστικά (audio jack). Ωστόσο, το παλιό Pro Controller συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά, με ελάχιστες διαφορές στην εμπειρία. Η βασική (και αδικαιολόγητη) αλλαγή είναι πως δεν μπορεί πλέον να «ξυπνήσει» την κονσόλα από το sleep mode κάτι που ίσχυε στο Switch 1. Παρ’ όλα αυτά, η συμβατότητα γενικά παραμένει σε εξαιρετικά επίπεδα.
Αντί για την επίσημη Switch Camera, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει μια απλή USB κάμερα υπολογιστή, κάτι που, ομολογουμένως, είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρη και ευχάριστη απόφαση από πλευράς Nintendo. Και φυσικά, αν θέλω να παίξω με έναν φίλο, μπορώ άνετα να του δώσω τα παλιά μου Joy-Cons, τα οποία συνδέονται απρόσκοπτα μέσω Bluetooth. Αν και δεν μπορούν να φορτιστούν από τη νέα κονσόλα, το backwards compatibility είναι πάντα ευπρόσδεκτο και δείγμα σωστής σχεδίασης.
Φυσικά, όλος αυτός ο εξοπλισμός αποκτά ιδιαίτερη αξία για όσους θέλουν να αξιοποιήσουν το νέο GameChat feature, μια λειτουργία που πλέον διαθέτει ακόμα και ειδικό κουμπί για άμεση πρόσβαση. Προσωπικά, θεωρώ υπερβολική αυτή την επιλογή, αφού πρόκειται για κάτι που είναι άμεσα προσβάσιμο από το βασικό μενού, χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο. Η θέση αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί για μια πιο ευέλικτη λειτουργία, όπως ένα αναπρογραμματιζόμενο πλήκτρο, αντίστοιχα με αυτά του Pro Controller 2.
HOP ON GAMECHAT
Ανεξάρτητα από αυτό, η ύπαρξη ενός συστήματος party chat είναι θετική – και πράγματι καλύπτει ένα σημαντικό κενό που υπήρχε ως τώρα στις κονσόλες της Nintendo. Δεν μιλάμε, φυσικά, για την πιο ολοκληρωμένη εμπειρία: το Share Screen περιορίζεται στα 15 FPS, κάτι που δυσκολεύει τη χρήση του για οτιδήποτε περισσότερο από μια απλή προεπισκόπηση του παιχνιδιού.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η υπηρεσία GameChat δεν θα είναι δωρεάν. Από τον Απρίλιο του 2026, η πρόσβαση σε αυτήν θα απαιτεί συνδρομή, γεγονός που καθιστά τις τεχνικές της αδυναμίες ακόμη πιο έντονες. Ένα χαρακτηριστικό που ξεκίνησε ως ευχάριστο και λειτουργικό «extra» μετατρέπεται έτσι σε επί πληρωμή υπηρεσία που, ειδικά σε σύγκριση με τον δωρεάν ανταγωνισμό, δείχνει ανεπαρκής. Και αυτό είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να αγνοήσει κανείς.
2 SWITCH OR NOT 2 SWITCH?
Τελικά, αυτός που δημιουργεί τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το Switch 2 είναι ο ανταγωνισμός του. Από τη μία, οι επιδόσεις του συγκρίνονται πλέον άμεσα με τίτλους που διατίθενται και σε άλλες, τεχνικά ανώτερες πλατφόρμες. Από την άλλη, η τιμή του, που ξεπερνά και αυτή του PS5, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το ποιο είναι τελικά το κοινό στο οποίο απευθύνεται.
Όσοι εκτιμούν τη φορητότητα θα βρουν σίγουρα πολλά να αγαπήσουν στο Switch 2. Ωστόσο, η νέα πραγματικότητα των 80€ ή και 90€ για βασικούς τίτλους αποτελεί έναν «φόρο» που δύσκολα καταπίνεται, ειδικά όταν άλλες εναλλακτικές όπως το Steam Deck βασίζονται σε υπάρχουσες και πολύ πιο οικονομικά χτισμένες βιβλιοθήκες, οι οποίες για πολλούς είναι ήδη γεμάτες. Και τότε τι μένει;
Τα exclusives. Οι τίτλοι που πάντοτε σήκωναν τη Nintendo στις πλάτες τους. Με την πλήρη υποστήριξη της βιβλιοθήκης του πρώτου Switch, η νέα κονσόλα έχει στα χέρια της ένα σημαντικό χαρτί, το οποίο θα ενισχύεται όσο περνάει ο καιρός. Και τώρα που μπορεί να λειτουργήσει επιτέλους και ως φορητή πλατφόρμα για third-party τίτλους, αποκτά ενδιαφέρον ακόμη και για εκείνους που μέχρι σήμερα δεν ήταν ιδιαίτερα «Nintendoφιλοι».
Είμαι σίγουρος πως αυτή η νέα γενιά, παρά το δύσκολο ξεκίνημα, θα καταφέρει να εντυπωσιάσει, όσο η Nintendo συνεχίσει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να δημιουργεί μοναδικά και αξιολάτρευτα παιχνίδια.
