Γιορτάζουμε τα 15 χρόνια του franchise!

Τον ερχόμενο Νοέμβριο συμπληρώνονται 15 χρόνια από το λανσάρισμα του πρώτου Assassin’s Creed, ενός video game που επανέφερε τα stealth συστήματα και τάραξε τη βιομηχανία με το ιδιαίτερο -για την εποχή- concept του. Έκτοτε το franchise προσμετρά δεκάδες κυκλοφορίες, sequels, prequels, spin-offs, ταινίες και πολλά ακόμη, δημιουργώντας ένα άκρως κερδοφόρο brand για την Ubisoft, με πολύ πιστό fanbase. Με settings που ξεκινούν από την προ Χριστού εποχή στην γη των προγόνων μας και απλώθηκαν και στις άλλες ηπείρους, κάθε game ξεχώρισε για διαφορετικό λόγο.

Έχοντας παίξει όλα τα games που απαρτίζουν το AC σύμπαν, ζήτησα τη βοήθεια του επίσης έμπειρου Χριστόφορου για να δημιουργήσουμε μία ορθή, αξιοπρεπή λίστα με καθέναν από τους 12 mainline τίτλους σε κατάταξη. Φυσικά, στο τελικό αποτέλεσμα παίζουν ρόλο και οι προσωπικές μας προτιμήσεις. Θα χαρούμε πολύ να ακούσουμε και τις δικές σας γνώμες, για την ώρα όμως πάμε να θυμηθούμε, έστω συνοπτικά, κάθε βασικό entry ενός αγαπημένου franchise.

#12 Assassin’s Creed Syndicate
Είναι ευρέως συμφωνημένο πως πρόκειται για το πιο αδύναμο mainline game της σειράς. Το “συνδικάτο” της βιομηχανικής επανάστασης και του Βικτοριανού Λονδίνου είχε λίγες αξιομνημόνευτες στιγμές για τα αδέρφια Jacob και Evie Frye. Ακόμα και οι σημαντικότατες βρετανικές φιγούρες της εποχής δεν μπορούσαν να καλύψουν την ανάγκη που εξέφραζε το franchise για κάποια ανανέωση. Αξίζει να το δοκιμάσετε για να γνωρίσετε την πιο σύγχρονη εποχή της Αδελφότητας, αλλά δεν έχει να δώσει πολλά.

#11 Assassin’s Creed Rogue
Σαν concept ήταν κάτι ονειρεμένο, εφόσον πολλοί θεωρούσαμε απαραίτητη την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα από την πλευρά των Templars. Εκεί που σκοντάφτει το Rogue είναι στην ατόφια, οριακά άσεμνη, αντιγραφή των συστημάτων του Black Flag, με τρόπο που έκανε τη σειρά να πηγαίνει.. προς τα πίσω. Κρίμα, διότι η ιδέα ήταν εξαιρετική και το story άκρως ενδιαφέρον, αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και έτσι όμως, θεωρούμε αναγκαίο να βιώσετε το αμφιλεγόμενο ταξίδι του Shay Cormac.

#10 Assassin’s Creed Unity
Πραγματικά “πονεμένη” ιστορία θα έλεγε κανείς και δεν θα είχε και άδικο. Μιλάμε για ένα από τα χειρότερα launches παιχνιδιών όλων των εποχών, με το παιχνίδι να καθίσταται unplayable από τις πρώτες ώρες, πρόσωπα να λείπουν από NPCs και fixes να μην έρχονται ούτε με αίτηση. Θυμάμαι πραγματικά πολύ αναλυτικά τη περίοδο που κυκλοφόρησε το Unity, καθώς είχε από τα καλύτερα CGI trailers, συνδυάζοντας το καλύτερο parkour system όλης της σειράς με ένα εξαιρετικό co-op που δεν αξιοποιήθηκε όσο του άξιζε. Το παιχνίδι με τον καιρό άρεσε όλο και περισσότερο, ωστόσο δεν γίνεται να ξεχαστούν οι παρασπονδίες που συνέβησαν στην αρχή του κύκλου ζωής του.

#9 Assassin’s Creed Valhalla
Η πιο πρόσφατη προσθήκη της σειράς και ο πρώτος native τίτλος για την 9η γενιά κονσολών. Αξιοσημείωτο είναι πως είχε ένα εξαιρετικό launch, καθώς η μετάβαση από τη μία γενιά στην άλλη ήταν πολύ πιο ομαλή συγκριτικά με το τι είχε να αντιμετωπίσει το Assassin’s Creed IV. Πιστοί στο RPG μοντέλο οι δημιουργοί του παρέδωσαν έναν ακόμα αξιοπρεπέστατο τίτλο, πραγματοποιώντας την ευχή μεγάλου μέρους της κοινότητας να επισκεφτεί την εποχή των Vikings. Η επιλογή της R-rated οπτικής εκτοξεύει την εμπειρία προκαλώντας το αίσθημα της απόλυτης υπεροχής όταν χρησιμοποιείς τον/την Eivor. Με μειωμένα fetch quests και ακόμα πιο ουσιαστικό open-world σίγουρα βρισκόμαστε ξανά στο σωστό μονοπάτι.

#8 Assassin’s Creed
Μπορεί να ακολούθησαν πολλά καλύτερα games με το ίδιο όνομα, λίγα όμως κουβαλούν τη σημασία και την επιρροή του πρώτου Assassin’s Creed. Για το μακρινό 2007 η πλοκή ήταν πολύ παραπάνω από καινοτόμα, ενώ το συγκεκριμένο παιχνίδι σήμανε την αφετηρία μίας τεράστιας, επιτυχημένης πορείας για την Ubisoft. Η γνωριμία μας με τον Desmond Miles και η πρώτη είσοδος στο Animus θα μας μείνουν αξέχαστες, ενώ είτε το παραδέχονται μερικοί είτε όχι το brotherhood, το hidden blade -και ενδεχομένως όλο το brand- δεν θα ήταν τίποτα χωρίς τον Altaïr Ibn-LaʼAhad. Οφείλουμε να σεβόμαστε το πρώτο παιχνίδι για τα όσα έχτισε.

#7 Assassin’s Creed Origins
Το Origins αποτέλεσε μεγάλο στοίχημα για την Ubisoft σε μία εποχή που υπήρχαν έντονες διαφωνίες για το αν έπρεπε να συνεχιστεί ή όχι το franchise. Τελικά, ο γολγοθάς του Bayek, η τρομερή απεικόνιση της Αιγύπτου, η στροφή σε μία πιο RPG δομή, όλα τους συντέλεσαν στην παράδοση μίας πιο φρέσκιας AC εμπειρίας, χάρις στην οποία ακολούθησαν κι άλλοι ποιοτικοί τίτλοι. Ενώ οι γείτονες της ερήμου αναζητούσαν έναν προστάτη, στην ουσία η Ubisoft ήταν αυτή που βρήκε τον Medjay της, δίνοντάς μας ένα διαφορετικό, αλλά άκρως ποιοτικό installment. Αν το Origins δεν επανέφερε το momentum ίσως να μην είχαμε οτιδήποτε AC σήμερα.

#6 Assassin’s Creed III
Οι απόψεις διίστανται για το συγκεκριμένο τίτλο και ειδικά για τον χαρακτήρα του Ratonhnhaké:ton με υπερβολές τύπου “διαλύθηκε το franchise εξαιτίας του” και άλλα πολλά. Είναι κατανοητό το bitterness για το χαμό του Desmond Miles και προσωπικά μπορώ να συμφωνήσω για τον άδοξο τρόπο που συνέβη, ωστόσο όταν έχουν υπάρξει χαρακτήρες σαν τους Jacob και Evie Frye δεν νομίζω πως πάει χειρότερα. Γενικά δεν είναι κακό παιχνίδι διατηρώντας αρκετά στοιχεία από όλα τα προηγούμενα και μην ξεχνάμε πως ήταν ο τίτλος στον οποίο εισήχθη το tomahawk, που είναι από τα πιο αγαπημένα όπλα των φανατικών της σειράς. Περισσότερο είναι θέμα αποδοχής του χαρακτήρα και όχι τόσο θέμα παιχνιδιού καθώς είχε αρκετά νέα στοιχεία όπως το parkour στα δέντρα και προ-οικονομούσε την θέληση της Ubi να μεγαλώσει τους κόσμους της.

#5 Assassin’s Creed: Revelations
Παρότι είναι το πιο αδύναμο από την τριλογία του Ezio Auditore da Firenze, το AC Revelations δίνει άφθονο βάθος στις προσπάθειες του προαναφερθέντος και πραγματικές “αποκαλύψεις” για τους Templars και τα Pieces of Eden. Οι εμπειρίες του στην Κωνσταντινούπολη παραμένουν μέχρι σήμερα χαραγμένες στις μνήμες μας, χώρια που το παιχνίδι περιλαμβάνει την -ίσως- κορυφαία στιγμή όλου του franchise. Οι hardcore fans δεν χρειάζονται διευκρίνιση, οι casuals που γνωρίζετε μόνο τα βασικά του σύμπαντος κάντε την χάρη στον εαυτό σας και αναζητήστε: “Requiescat in pace, Altaïr”.

#4 Assassin’s Creed IV: Black Flag
Αρκετά παρεξηγημένος τίτλος θα έλεγα καθώς επηρεάστηκε αρκετά από τα κακώς κείμενα του προκατόχου του. Δεν είχε ιδανικό launch και η περίοδος που κυκλοφόρησε δεν το βοήθησε καθόλου καθώς βρισκόμασταν στο 2013 και τη μετάβαση από 7η σε 8η γενιά κονσολών. Ο μηχανισμός της ναυμαχίας και ευρύτερα του πλοίου ξένισε πάρα πολύ στη αρχή, ωστόσο με τη πάροδο του χρόνου κέρδισε τον σεβασμό της κοινότητας για αυτή την καινοτομία. Φυσικά, το setting είναι μοναδικό και μπορεί η ιστορία του να έχει μελανά σημεία ανά περιόδους, αλλά παραμένει από τις πιο ενδιαφέρουσες του franchise, δίνοντας και το κατιτίς στην σύνδεση του με τους προηγούμενους τίτλους. Συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους ανεξαρτήτως αν είστε fans της συγκεκριμένης σειράς ή όχι.

#3 Assassin’s Creed Odyssey
Αδιαμφισβήτητα ένα από τα παιχνίδια που έχει εκτιμήσει όσο τίποτα η ελληνική gaming κοινότητα, καθώς διαδραματίζεται στην Αρχαία Ελλάδα, με την Ubisoft να κάνει εξαιρετική δουλειά. Παραβλέποντας τα θεματάκια με το mouth sync και τον όγκο των fetch quests, η “Οδύσσεια” του franchise είναι ίσως το δυνατότερο χαρτί που έχει παρουσιάσει σε αυτή τη νέα εποχή η γαλλική εταιρεία, δείχνοντας πως με επιμονή και υπομονή τα πάντα είναι δυνατά. Εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο το νέο μοντέλο που ξεκίνησε με το AC Origins και δημιουργώντας ίσως μερικά από τα καλύτερα DLCs στην ιστορία, αξίζει σίγουρα τις περίπου 160+ ώρες από τον ελεύθερο χρόνο σας.

#2 Assassin’s Creed: Brotherhood
Αναμφίβολα από τις πιο καινοτόμες προσπάθειες της Ubisoft και με γνώμονα το Assassin’s Creed II δεν θα μπορούσε να λαθέψει. Είναι πραγματικά το παράδειγμα του πως φτιάχνουμε ένα spinoff sequel αξιοποιώντας στο έπακρο και εξελίσσοντας ταυτόχρονα όλα τα καλά στοιχεία του gameplay. Με αψεγάδιαστο combat και το map design του να παραμένει φανταστικό, με τα γεγονότα να εξελίσσονται σε τόσο περιορισμένο χώρο, όπως είναι τα τείχη της Ρώμης, αξίζει και με το παραπάνω τα εύσημα που έλαβε. Πραγματικά η Ubisoft βρισκόταν στο A-game της.

#1 Assassin’s Creed II
Όσο το original μοχθούσε για να θέσει τις βάσεις, το AC II προετοιμαζόταν για την μεγάλη “έκρηξη” που κάθε sequel επιθυμεί να προκαλέσει. Το δεύτερο παιχνίδι όχι μόνο μας γνωρίζει στον αγαπημένο assassin της πλειονότητας του κοινού, αλλά και σε έναν ολοκληρωμένο κόσμο εκδίκησης, ανατροπών και κορύφωσης της Αδελφότητας. Η Ubisoft τα έδωσε όλα με το AC II και δικαιώθηκε, με το παιχνίδι να θεωρείται δικαίως το κορυφαίο του είδους του, αλλά και ένα από τα πιο λαμπερά διαμάντια σε όλη την ιστορία της ως εταιρεία. Η ύπαρξη των AC Brotherhood και AC Revelations στηρίζεται αναπόσπαστα στην ποιότητα και το πληρέστατο αποτέλεσμα του AC II και παρότι ακολούθησαν 10 mainline games μετά από αυτό, κανένα δεν κατάφερε να αγγίξει αυτή τη σχέση φιλοδοξίας-αποτελέσματος. Θρυλικό game.

Ευχόμαστε χρόνια πολλά στη σειρά Assassin’s Creed, στους δημιουργούς κάθε παιχνιδιού, στην ίδια την Ubisoft και ευελπιστούμε στο καλύτερο δυνατό μέλλον για τη σειρά!

Για τα Assassin’s Creed Unity, Valhalla, III, Black Flag, Odyssey και Brotherhood έγραψε ο Χριστόφορος Πόλυγγερ.

Για τα Assassin’s Creed Syndicate, Rogue, I, Origins, Revelations και II έγραψε ο Γιάννης Σιδηρόπουλος.