Πίσω στη Sinnoh!

Έφτασε η ώρα της συναισθηματικής μου λύτρωσης, ακόμα και αν αυτή άργησε κάπου στα 15 χρόνια. Το μακρινό 2007 είχα σκάσει από τη ζήλια μου αντικρίζοντας τις δύο κασέτες Diamond και Pearl να γεμίζουν τα ράφια των game stores της περιοχής μου, με τα Dialga και Palkia να φιγουράρουν καμαρωτά σε γιγαντοαφίσες ψηλότερες του 9χρονου τότε εαυτού μου, υπενθυμίζοντάς μου παράλληλα πως η μοναδική μου ελπίδα για εισαγωγή στην 4η γενιά των Pokémon βρισκόταν στο να δανειστώ το Nintendo DS κάποιου γειτονόπαιδου. Ακόμα χρωστάω στον φίλο Αντώνη που όχι μόνο ξόδεψε το χαρτζιλίκι του για τη δική μου ικανοποίηση περισσότερο, αλλά και που μου δάνεισε άνευ προθεσμίας την κονσόλα του, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να φοβηθεί το ενδεχόμενο κατάσχεσής της. Fast-forward στο σήμερα όπου τα remakes των δύο τίτλων, που με έκαναν να αφρίζω από ενθουσιασμό, βρήκαν το δρόμο τους για το Switch με τρόπο που.. δεν με ξετρέλανε κιόλας, τηρουμένων των αναλογιών.

Είμαι υποστηρικτής της ιδέας «κάθε νέο gen και χειρότερα» άρα κατατάσσω αυτομάτως τα original Diamond και Pearl πολύ υψηλά στην προσωπική μου λίστα των αγαπημένων μου Pokémon games, ιδίως όταν λοξοκοιτώ τις πιο τωρινές κυκλοφορίες. Ομολογουμένως, κυριεύτηκα κάποια στιγμή από περιέργεια και άγχος για την αρχηγεία της ILCA, αφού είναι η πρώτη που αναλαμβάνει κάποιο Pokémon παιχνίδι της mainline σειράς και δεν ονομάζεται “Game Freak”, πράγμα που μπορούσε να καταλήξει είτε πολύ καλά.. είτε πολύ άσχημα. Παρότι  το αποτέλεσμα δεν φαίνεται ξεκάθαρα άσπρο ή μαύρο, η αλήθεια βρίσκεται στο γκρι πεδίο που περιτρiγυρίζει τις θετικές -συνολικά- εντυπώσεις από τα Brilliant Diamond και Shining Pearl, κάτι που οφείλεται κατά ένα μείζον ποσοστό στο σεβασμό των αρχικών κυκλοφοριών και στον mostly πιστό εκσυγχρονισμό αμφότερων των αδαμαντινοπερλοεκδόσων. Πιάνοντας μία-μία τις βελτιώσεις που επήλθαν στις επανεκδόσεις τους θα διαπιστώσετε πως έπεσε δουλειά, αλλά ίσως όχι αρκετή.

ΔΥΟ ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΑ ΧΡΥΣΑ REMAKES

Ως αυστηρός κριτικός (που προσποιούμαι πως είμαι) έχω στο μυαλό μου δύο θεωρητικούς άξονες που οφείλει να ακολουθεί ένα remake. Στη μία πλευρά έχουμε την υποχρεωτική διατήρηση του βασικού DNA του εκάστοτε αυθεντικού τίτλου, ώστε να γλιτώσει το remake από την εγκατάλειψη της ουσίας, ενώ στην άλλη ευθεία τοποθετώ την περισσότερη δυνατή μοντερνοποίηση των μηχανισμών και των quality of life προσθηκών. Βάσει αυτού του μανιακού σκεπτικού, τα Brilliant Diamond και Shining Pearl σχηματίζουν μία OCD-friendly γραφική παράσταση ευθείας γραμμής, που ναι μεν πλησιάζει εξίσου τους δύο παράγοντες, αλλά καλύπτει ένα πολύ περιορισμένο εύρος τιμών. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες μαθηματικές γνώσεις ούτε πολλή παρατηρητικότητα για να συλλάβει κανείς την λογικότατη επιλογή της ILCA να επαναφέρει τη χρήση της overhead κάμερας, ούτως ώστε αμφότερα τα games να είναι πιστά στους προγόνους τους, διαπερνώντας μάλιστα το αμφιλεγόμενο πέπλο της third-person οπτικής των Sword & Shield.

Ο παίκτης μας χρειάστηκε μόλις τρεις πενταετίες για να διδαχθεί να περπατά διαγώνια και όσο ασήμαντο και αν ακούγεται, έχει ανάλογη επίδραση με τη μεταφορά από το μπουσόυλημα στο βάδισμα, ιδίως για ένα video game που στηρίζεται στην περιπλάνησή μας στον χάρτη. Αφήνοντας στο πλάι τον μεγεθυντικό φακό, βλέπουμε πως η ILCA κράτησε τον στιβαρό σκελετό των απλών Diamond και Pearl, ενισχύοντάς τον με το ασβέστιο των πρόσφατων λειτουργικών μεταγραφών, για να μετατραπούν σε πιο brilliant και πιο shining αντίστοιχα. Τα 3D μοντέλα των χαρακτήρων, των Pokémon και των αντικειμένων του περιβάλλοντος διαμόρφωσαν μία όμορφη και αν μη τι άλλο σύγχρονη αισθητική, που στη δική μου ιδιοσυγκρασία κατατάσσεται στα Ws. Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση πως προσβάλλει τους τίτλους του DS, αφού χρειάζονταν ριζική βελτίωση για να σταθούν στα δεδομένα του σήμερα και να υποδεχθούν νέο κόσμο. Το ξεκαθαρίζω, γιατί πολύς κόσμος δυσανασχέτησε κατά την αποκάλυψή τους στο Pokémon Direct, όταν εγώ καλοδεχόμουν το πάντρεμα του Link’s Awakening με άλλο ένα franchise που αγαπώ.

Με λίγα λόγια, τα δύο remakes ξεπλένονται από το πήξιμο της δισδιάστατης νοοτροπίας σε κάθε τομέα που αυτή ήταν ορατή. Οι turned-based μάχες των Brilliant Diamond και Shining Pearl δανείζονται features των τελευταίων γενεών σε ό,τι έχει να κάνει με VFX και animations, ως είθισται. Οι developers βούτηξαν τα εργαλεία τους σε αγιασμό και πιτσίλησαν τα δύο games με τις προαναφερθείσες quality of life αλλαγές, όπως η εφαρμογή του EXP sharing σε όλη την 6άδα που σας συνοδεύει και το in-battle υπόμνημα του move effectiveness, που μας βοηθά να διαλέξουμε τις κινήσεις μας με βάση τα όσα έχει καταγράψει το Pokédex για τα εχθρικά Pokémon. Το τελευταίο ίσως δεν σας συγκινεί, αλλά δρα ως χαλί καλωσορίσματος σε νέους παίκτες που δεν είναι long-time fans ή weebos για να κάθονται να απομνημονεύουν όλους τους συνδυασμούς και τα counters κάθε attribute.

Απαλλαχθήκαμε επιτέλους από το πολύ λευκό που κάλυπτε όλα τα menus και τα battle sequences. Πλέον τα σκηνικά ακολουθούν τα biomes, αλλαγές που ναι μεν έχουν καθιερωθεί χρόνια τώρα στο franchise, αλλά δεν υποστηρίζονταν φυσικά στις αντίστοιχες εκδόσεις του DS, για αυτό και τις αναγνωρίζω ως μη δεδομένες. Σαφώς πιο γοητευτικό είναι και όλο το περιβάλλον της Sinnoh region που, όπως όλες οι Pokémon κασέτες, φιλοξενεί κάθε πιθανό τύπο εδάφους ή συνθηκών, ώστε να μοιράζονται σωστά σε αυτές τα πλάσματα-τσέπης. Οι κάτοχοι των OLED μοντέλων έχουν λόγο να είναι διπλά ευχαριστημένοι, αφού τα πιο ζωντανά χρώματα και οι συμβατικές γωνίες θέασης που χαρακτηρίζουν τις οθόνες τους θα μεταμορφώσουν σε ανώτερη κλίμακα τον οπτικό τομέα των Brilliant Diamond και Shining Pearl. Το «φαίνεσθαι» είναι το πιο ωμό και άμεσο μέτρο σύγκρισης του πως στέκεται ένα remake και στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε κάτι αγνώριστα γνώριμο, που βέβαια μένει να κριθεί από το γούστο και τις εμπειρίες του καθενός.

MICRO-ΠΡΟΣ-ΘΗΚΕΣ

Όσο ευπρόσδεκτα κι αν είναι όλα τα παραπάνω, η μακροχρόνια πορεία της σειράς Pokémon καθιστά τις περισσότερες από τις προηγούμενες αλλαγές υποχρεωτικές, αφού η ILCA δεν μπορούσε να προβεί σε πισωγυρίσματα αν ήθελε τα games της να πουλήσουν και στο Switch. Ως αποτέλεσμα, όλα αυτά που -ενδεχομένως- κόπιασαν οι δημιουργοί να εισάγουν ήταν αυτονόητα και εν τέλει δεν μπορώ να πω πως ικανοποιήθηκα από το πλήθος των QoL παραμετροποιήσεων. Περιοριστήκαμε στο φιξάρισμα του εργαλείου Pokétch, που από τη μία επιταχύνει σημαντικά και απλοποιεί τη χρήση των hidden moves, αλλά από την άλλη εξακολουθεί, 15 χρόνια αργότερα, να είναι περιττό σε όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες που διαθέτει. Κοιτάω το ποτήρι μισογεμάτο όμως και καθησυχάζομαι από το ότι δεν χρειάζεται να στηριχθώ πια σε συγκεκριμένα Pokémon για να κολυμπήσω ή να κόψω ένα ρημαδοδεντράκι.. Μερικά από τα tweaks του κώδικα, έδρασαν και αρνητικά βέβαια..

Η μικρή μου ιστοριούλα με τα Diamond και Pearl δεν σταματά στα δρώμενα των πρώτων παραγράφων, αφού έκτοτε έχω ξανασχοληθεί πολλαπλώς με αμφότερες τις εκδόσεις και σας διαβεβαιώ πως ποτέ τους τα originals δεν είχαν τόσο τραγικό spawning rate. Τη μία στιγμή μπορεί να συναντάς 10 Pokémon ανά τετραγωνικό χιλιοστό και την αμέσως επόμενη το παιχνίδι φέρεται λες και βούτηξε στο καζάνι με τον ζωμό των repels. Η μεγαλύτερη μου απογοήτευση δε, ήρθε στο άνοιγμα του Pokédex. Οι original κασέτες σίγουρα δεν φημίζονταν για το πλήθος των διαφορετικών species που ζουν στη Sinnoh, αφού το Pokédex τους ξετυλιγόταν σαν χαρτί Α4 και όχι σαν πάπυρος. Η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη στα remakes, αφού είναι εξίσου ολιγομελές, μάλλον προς τήρηση πλήρους αυθεντικότητας, που στο συγκεκριμένο κομμάτι ήταν απαγορευτική κατ’ εμέ. Η ιδιαιτερότητα αυτής της επιλογής φαίνεται ακόμα περισσότερο στο endgame, όπου μπαίνουν μεγάλα χαρτιά στο τραπέζι και μερικές ιστορικές μορφές για το Pokémon franchise.

Ο λόγος για το Ramana’s Park, την ολοκαίνουρια περιοχή που προστέθηκε στο παιχνίδι ως τεράστιο marketing ατού, αφού σε αυτό θα βρείτε αγαπημένα Legendary Pokémon από κάθε σχεδόν προϋπάρχουσα κασέτα. Σκεπτόμενος αυτό και τις αυξημένες πιθανότητες για shiny breeding/hunting, κατέληξα πως η τελική ετυμηγορία του Ramana’s Park το καθιστά ένοχο για χαλασμό της πραγματικής μαγείας των Diamond και Pearl. Η συνάντηση των θρυλικών Pokémon και σε τέτοια περίσσεια από το σύνολο των online παικτών υποβαθμίζει στο τέλος τη μοναδικότητα που είχαν οι προηγούμενες γενιές, εφόσον το αστέρι κάθε Pokémon παιχνιδιού είναι το πλάσμα που κοσμεί το εξώφυλλό του. Στην αρχή, και ειδικά αν δεν είχατε μπει ποτέ στο τρυπάκι της αναζήτησης σπανίων αποκτημάτων, θα μεθύσετε από τη γλύκα του online trading, όλα θα αλλάξουν όμως όταν θα έχετε συλλέξει τα πάντα από Legendaries και συνειδητοποιήσετε πως δεν υπάρχει ουσία επιστροφής σε καμία από τις παλιές σας κασέτες, αφού τα κορυφαία Pokémon τους αράζουν πια στο ίδιο τραπέζι. Η παρακάτω εικόνα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι εννοώ.

Υπάρχουν φυσικά και άτομα που δεν το βλέπουν τόσο ρομαντικά όσο εγώ και θα μένουν ανικανοποίητα ακόμα και με υπερπλήρη ρόστερ, όμως και για αυτά ακόμη τα Brilliant Diamond και Shining Pearl έχουν βυθίσει την πρόσβαση στα κορυφαία Pokémon στα βάθη του grinding. Το Grand Underground, όπως ονομάστηκε πια, είναι διασκεδαστικό με παρέα, αλλά απαιτεί άφθονες ώρες ψαξίματος και παράκλησης στην τύχη για να συλλέξετε τα αντικείμενα και τους θησαυρούς που απαιτούν τα Legendaries. Είναι όμως ιδανικό για farming και για όσους κυνηγούν συγκεκριμένα είδη Pokémon, καθώς γλιτώνουν την τυφλή περιπλάνηση σε χόρτα και σπηλιές. Η γιγαντιαία επιρροή του online functionality μου έγινε περισσότερο αισθητή όταν ο αριθμός των θρυλικών στα boxes μου ξεπέρασε τα common.. Ήλπιζα πάντως να έρθω σε επαφή με πιο δημιουργικές προσθήκες ή αλλαγές, αντί για το comeback των Super Contests, κάτι που δεν συνέβη ποτέ.

ΠΡΕΣΒΥΩΠΙΑ ΜΕ LEGENDARY ΚΟΛΛΥΡΙΟ

Ακόμα και μετά από 60 ολόκληρες ώρες παρέα με τις νέες εκδόσεις των Pokémon Diamond & Pearl εξακολουθώ να βλέπω ένα video game που είναι ανανεωμένο, πιο κοντά στα δεδομένα του σήμερα, πιο προσβάσιμο, αλλά ποτέ σε συντριπτικό βαθμό. Η Nintendo γνωρίζει καλά τι σημαίνουν οι δύο τίτλοι για το κοινό της και δεν χρειάζεται να ανησυχήσει, αφού το συνδυαστικό θρέμμα ποιότητας-εποχής δεν μπορεί μεν να αντιστοιχήσει τον πανζουρλισμό που προκαλέστηκε από αυτά στην εποχή του DS, αλλά η δημοφιλία του Switch θα βοηθήσει αμφότερα να πουλήσουν τα κέρατά τους. Αν πρέπει να κατατάξω σε κάποια λίστα τη δουλειά που έγινε στα Brilliant Diamond και Shining Pearl σε συνάρτηση με το τελικό αποτέλεσμα, θα έλεγα πως έχουμε δύο remakes επιπέδου Heart Gold και Soul Silver, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Είμαι ξεκάθαρος στο ότι περίμενα περισσότερα και αναρωτιέμαι σε τι μοίρα μπαίνουν πια τα ενδεχόμενα remasters/remakes των υπόλοιπων gens, αφού στο δικό μου σκεπτικό έχασαν πια το νόημά τους, όταν κάθε σπάνιο Pokémon που εμπεριέχουν είναι παρόν στα Brilliant Diamond και Shining Pearl. Τα δύο games μοιάζουν κατά πολύ στα παιχνίδια που λάτρεψα και όλοι θυμόμαστε από την εποχή του Nintendo DS, αλλά έχουμε φύγει πολύ μακριά από εκείνη την περίοδο και συνεχίζω να θεωρώ πως χρειαζόταν κατιτίς παραπάνω για να δηλώσω με φουσκωμένο στήθος πως η ILCA τίμησε την κληρονομιά τους. Με αυτά τα δεδομένα, προτιμώ να το ψιθυρίσω, ώστε να μην το ακούσουν οι hardcore fans, ίσως ούτε εγώ ο ίδιος.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!