Κοίτα το πώς μεγάλωσε!

Όταν οι Κορεάτες και τα video games συναντιούνται στην ίδια πρόταση συνήθως αυτή καταλήγει σε live-service παιχνίδι για κινητά. Στην περίπτωση της SHIFT UP και του τέως «Project EVE» η κατάσταση αποδείχθηκε πολύ διαφορετική. Το Stellar Blade απέκτησε στην πορεία ανάπτυξής του την όψη μίας action game υπερπαραγωγής. Και μόνο αν φτάσετε και εσείς στα credits του θα μπορέσετε να αφουγκραστείτε τη συνεισφορά της Sony Interactive Entertainment σε αυτή τη γιγάντωση του project. Το καρμπόν της «anime πολεμίστριας που πετσοκόβει σε ψηλοτάκουνα» το έχουμε ξαναδεί, όμως μου είναι πια ξεκάθαρο πως οι “πλάτες” του PlayStation και η PS5 αποκλειστικότητα έπαιξαν κομβικό ρόλο στο να βοηθήσουν την EVE και το Stellar Blade να ξεχωρίσουν με τον δικό τους τρόπο.

Το προ-εβδομάδων demo του παιχνιδιού στο PS Store προετοίμασε λίγο το έδαφος, αλλά αρκετός κόσμος έφυγε από αυτό με απορίες γύρω από το κεντρικό θέμα του, αφού η… πίσω όψη της EVE έδειξε να του αποσπά περισσότερο την προσοχή από το προβλεπόμενο. Μην ανησυχείτε, για αυτό είμαστε εμείς εδώ.

FROM KOREA WITH LOVE

Η EVE είναι μέλος του 7ου Airborne Squad, μίας ομάδας ελίτ μαχητριών που αποστέλλεται στη Γη από το καταφύγιο των ανθρώπων στο διάστημα, που αυτοί ονομάζουν «Αποικία». Αποστολή αυτής και των όμοιων της είναι να “καθαρίσουν” τον πλανήτη μας από τους Naytiba, κάτι σιχαμένα πλάσματα που παρουσιάζονται αρχικώς ως εξωγήινοι οργανισμοί που έχουν παραβιάσει τον τόπο μας κινδυνεύοντας με εξαφάνιση το είδος μας. Το παρουσιαστικό των Naytiba, άρα και των εχθρών που αντιμετωπίζουμε στη διάρκεια του παιχνιδιού, ποικίλει από παρασιτο-strangerthings-ζωο-αηδίες μέχρι ρομποτο-σαπιο-αρρωστο-χλέπες.

Όσοι παίξατε τον πρόλογο γνωρίζετε ότι εξαρχής τα δεδομένα αναποδογυρίζονται και ότι η EVE ενδέχεται να είναι η μόνη επιζώσα της cybernetically-enhanced διμοιρίας της, αφού η απειλή αποδεικνύεται πολλαπλώς μεγαλύτερη και μυστήρια. Με τη βοήθεια του Adam, που κουμαντάρει το drone-ελβετικό σουγιά της, και της Lily, που αναβαθμίζει τα γκατζετοειδή της, η EVE καταλήγει να ψάχνει απαντήσεις για την ενδυνάμωση των Naytiba και τις ελπίδες των τελευταίων ανθρώπων.

Στο σύνολό του, το storyline του Stellar Blade είναι μία αψυχολόγητη ωδή στον ασιατικό sci-fi κινηματογράφο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από δημιουργικής άποψης και επιρροές σε θετικό και αρνητικό πόλο. Όσο πιο ενδιαφέρον γινόταν τόσο πιο δυσκατανόητα εξελισσόταν. Αυτή η παραδοξότητα οδηγεί σε ψηλά ύψη και χαμηλά βάθη για το σενάριό του. Για παράδειγμα, ένιωσα άβολα με την ποσότητα κοινών όρων με το Matrix (Xion αντί για Zion, Orcal αντί για Oracle, κλπ), αλλά η SHIFT UP χειρίστηκε πολύ πιο έξυπνα τον ρόλο των ανθρώπων στην ιστορία της και έπαιξε πονηρά με το ποια είναι η “αλήθεια” και ποια η πραγματικότητα για τον in-game κόσμο. Μία αντίστοιχη αντισφαίριση ουσίας συναντάμε και ανάμεσα στο setting του παιχνιδιού - που φωνάζει «NieR: Automata» - και στην ντεμί ποιότητας ηθοποιία πίσω από τους κεντρικούς του χαρακτήρες. Ας μείνουμε απλά στο ότι είναι μία ιστορία που μας υπενθύμιζε διαρκώς πως οοοοοοό,τι κι αν συμβεί ο σκοπός μας θα είναι πάντα να σφάζουμε Naytiba. Μέχρι να μην είναι.

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό βέβαια αν η EVE δεν ήταν αυτή που είναι: μία πανέμορφη, ντελικάτη, μπρουτάλ μηχανή εξόντωσης, προγραμματισμένη να συνθλίβει οτιδήποτε και οποιονδήποτε θεωρεί εχθρό, κάτι που αποτυπώνεται με καταπληκτικό τρόπο και στο σύστημα μάχης του Stellar Blade.

Το πόσο ισχυρότερη γίνεται όσο προχωράμε βαθύτερα στο κύριο μονοπάτι του είναι τρομακτικό. Η EVE μετατρέπει τη στέκα της σε σπαθί, το drone της σε πολυβόλο και χρησιμοποιεί βασικές επιθέσεις, σούπερ επιθέσεις, σούπερ-ντούπερ επιθέσεις, ούλτρα-σούπερ-ντούπερ επιθέσεις και ο συνδυασμός όλων αυτών είναι τέρμα απορροφητικός. Είναι προ-εκπαιδευμένη σε διάφορα combos, καθένα πιο στιλάτο από το προηγούμενο, μαθαίνει πολλά ακόμη μέσα από τα skill trees της και μας επιτρέπει να διαλύουμε μετ’ επιτάσεως τα σπλάχνα των Naytibas, ωσότου αυτοί σέρνονται ανήμποροι και διαμελισμένοι. Το Stellar Blade ειλικρινά μας αφήνει να “χορέψουμε” με τις εχθρικές μονάδες και το σπινθηροβόλο του gameplay δεν συναντάται ούτε στα καλύτερα action games της βιομηχανίας. Η κοινή γνώμη τού έχει κρεμάσει αδίκως της ταμπέλα του hack-and-slash, ίσως επειδή δεν θέλει να το παρα-κολακέψει με αυτή των soulslike. Γιατί μεταξύ μας, πιο κοντά στους τίτλους της FromSoftware κινείται το combat system.

Αυτή η ευπρόσδεκτα παραφορτωμένη δράση του κάνει συνεχώς ομαλό πίβοτ προς τους αμυντικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού, οι οποίοι στηρίζονται κατά βάση στην εκμάθηση των μοτίβων επίθεσης κάθε εχθρού, μικρού ή μεγάλου. Τα enemy units, πέραν από μακροσκελείς μπάρες ζωής σημαδεύονται και από έναν μετρητή ισορροπίας/στάσης που πρέπει να μηδενίσουμε για να γίνουν πιο ευάλωτα σε ζημιά και καίρια χτυπήματα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο, όμως, να παραμελήσουμε τα ανασταλτικά μας καθήκοντα γιατί έχουν και οι Naytibas τρόπους να μας ξεχαρβαλώσουν. Ίσως ο μοναδικός καινοτόμος μηχανισμός του Stellar Blade είναι το τρισυπόστατο dodge του που, πέραν της κλασικής του μορφής, εμβαθύνει και στις επιλογές των Blink και Repulse για νέες προοπτικές αποφυγής και επιστροφής σε πλεονεκτική θέση. Κατά τα άλλα, «Parry Is King» και μόνο συνηθίζοντας το – αργό για τα γούστα μου – timing του θα προκόψετε.

FROMSOFTWARE ASS-ETS

Άρα το σύστημα μάχης του είναι αισθητά πιο στρατηγικό από ό,τι θα φανεί σε ένα τρέιλερ του, υιοθετώντας την παραπάνω λογική που σε μία πρόταση θα μπορούσαμε να πούμε πως μοιάζει με το Sekiro: Shadows Die Twice υπό αναβολικά. Το ότι είναι πιο αστραφτερό από το συγκεκριμένο και κάθε Soulsborne είναι επίσης προφανές, αλλά τα παρομοιάζουμε αφενός για να εξηγήσουμε ότι το spam-άρισμα δεν θα είναι σε κανένα σημείο του σύμμαχός σας και αφετέρου για να προετοιμαστείτε για κάτι απαιτητικό αλλά όχι πανδύσκολο. Εκτιμώ στο πρόσωπο του Stellar Blade το πώς προσφέρει έντονες δοκιμασίες στον παίκτη, συγχωρώντας όμως όσο πρέπει να συγχωρεί, άρα οι αναμετρήσεις του δεν αποτελούν φόβητρο, δεν τζογάρουν τα resources που συλλέξαμε, ούτε ευνουχίζουν την επιθετική μας διάθεση.

Μπορείτε επίσης να ανεβάσετε τα στατιστικά της EVE εξοπλίζοντάς την με νέα Weapon Cores, Exospines και Gears, δυναμώνοντας τα κομμάτια που σας εξυπηρετούν καλύτερα στο πεδίο της μάχης (π.χ. συνολικό damage, αναπλήρωση beta energy, κλπ) ή που υστερείτε (π.χ. περισσότερο attack speed, διπλάσιο shield, κλπ). Στοιβάζοντας όλα αυτά τα upgrades καταλήγουμε να συμμετάσχουμε σε πολύ πιο φαντεζί μάχες, με φανταστικό τέμπο και με τον γενικό ρυθμό να ζεσταίνεται απότομα κάθε φορά που η EVE τραβά τη λεπίδα της, δίχως να εξατμίζεται ποτέ του. Σας υπόσχομαι πως στο Stellar Blade ακόμα και αν παρακολουθείτε τη σκιά της EVE να πολεμά, αντί για την ίδια, το παιχνίδι εξακολουθεί να είναι τρομερά θεαματικό.

Για να μην χάσετε, λοιπόν, κανένα από όλα αυτά τα συγκλονιστικά combat scenarios σας συνιστώ να ψαχτείτε λίγο παραπάνω κάθε φορά που το παιχνίδι σας δίνει το περιθώριο. Το Stellar Blade “σκέφτεται” ξανά σαν soulslike παιχνίδι ως προς τα όσα μεσολαβούν της πρώτης επίσκεψης ενός biome και της εύρεσης του τελικού του boss fight, που εδώ είναι κάποιο Alpha Naytiba. Προσφέρει δηλαδή ημι-ανοιχτή εξερεύνηση, shortcuts και στιγμιαία ντετούρ σε πιο εκτεταμένα open areas, πλούσια σε λεία. Κάθε λίγο και λιγάκι μπορείτε να αράξετε σε camps που μοιάζουν από άποψη επιλογών (fast travel, upgrades, προπόνηση των skills, κ.α.) στους σταθμούς ξεκούρασης του FFVII Rebirth, αλλά λειτουργούν πιο πολύ σαν τα bonfires των Souls, δηλαδή επιστρέφουν τη ζωή της EVE και οδηγούν σε respawning όλων των Naytiba που σφάξατε. Δεν πιάνουν ως levels την ποιότητα σχεδιασμού της FromSoftware, αλλά υπάρχουν ευφάνταστες εξάψεις. Συνηθίζοντας αυτή την αλληλουχία, για μένα το Stellar Blade ήταν ακριβώς όσο linear θα το ήθελα: ούτε πολύ ούτε λίγο.

Από τη στιγμή που θα προσγειωθείτε στη Xion και ύστερα, θα αρχίσει να ξεκλειδώνεται και μία σειρά από semi-open world δραστηριότητες και side quests που αξίζει να ακολουθήσετε, πρωτίστως επειδή προσφέρουν γενναιόδωρες επιβραβεύσεις και επιπλέον επειδή κρύβουν φοβερά battles. Κατά τα άλλα, τα side quests όπου η EVE και το combat υποχωρούν για platforming και puzzles μοιάζουν λίγο ξένα και σίγουρα δεν ανήκουν στα ισχυρά κομμάτια του παιχνιδιού.

Γενικότερα, αν έχει λίγες αδυναμίες το Stellar Blade αυτές παρατηρούνται όταν – έστω στιγμιαία – το παιχνίδι παύει να αφορά την EVE. Γιατί στο υπόλοιπο 95% του είναι όσο πιο προσωποκεντρικό γίνεται. Η απόδοσή της βρίσκεται σχεδόν πάντα στο επίκεντρο, ώστε να υπογραμμίζεται διαρκώς ο δυναμισμός, επιπέδου Bayonetta, που έχει αυτή η πρωταγωνίστρια και η άνευ προηγουμένου ελκυστικότητά της.

Η παρουσίαση της EVE φέρει άφθονη κομψότητα. Η SHIFT UP φούλαρε τις 4K μηχανές της για να φροντίσει να φωτίζει ασταμάτητα τα τέλεια χαρακτηριστικά της και τις ικανότητές της, σε βαθμό που η κοτσίδα και οι γάμπες της οριακά συμπρωταγωνιστούν. Παρατηρώντας το ψηφιακό της μοντέλο, αδυνατώ να πιστέψω ότι πρόκειται για γέννημα της Unreal Engine 4. Και αυτός ο εντυπωσιασμός συνεχίζεται στα τριγύρω οικοσυστήματα που επισκέπτεται και στα όσα προκαλεί σε αυτά. Από την εκτόξευση μικρών σωματιδίων μέχρι και στα πιο ογκομετρικά εφέ, το Stellar Blade προκαλεί έκρηξη του οπτικού τομέα με την παραμικρή αφορμή.

BOOTYFUL

Κατά την είσοδο σε κάποιο από τα μεγαλοπρεπή του boss fights, με τα υπερβάλλοντα μεγέθη τους και τα συντριπτικά QTE’s τους, έμενα αποσβολωμένος από αυτή την επιστημονικής φαντασίας δράση-αντίδραση και τις ανταλλαγές χτυπημάτων εκατομμυρίων νιούτων. Σε τέτοια σενάρια γίνεται και το transition της K-Pop σε ηλεκτρικές κιθάρες και η κατάσταση γίνεται απότομα πιο επική. Όποτε εμφανίζεται κάποιο boss αρχίζουν να αναδεικνύονται οι πάσες μεταξύ audio FX και soundtrack. Αλλά και όταν ηρεμούν οι τόνοι υπάρχουν κομμάτια και σχέδια να αγναντέψετε. Το πολυτελές presentation δεν δέχεται πουθενά χτυπήματα, είναι παντού πομπώδες, ακόμα και όταν παρατηρούμε στατικές, ερειπωμένες τοποθεσίες, συντρίμμια, μολυσμένους υπόγειους σιδηροδρόμους και ερήμους. Φανταστείτε ότι και ο θρύλος Yoko Taro (NieR) ζηλεύει αυτή την πλευρά του.

Δεν είναι διόλου τυχαίο που συνέβησαν τόσα name drops κατά τη σύνταξη της κριτικής μου, γιατί πράγματι το Stellar Blade συγχωνεύει πολλές ιδέες από αγαπημένα μας IP’s στο gaming. Δεν είναι, όμως, αυτά τα games. Είναι ΚΑΙ αυτά. Πολλά παιχνίδια δανείζονται ιδέες και στοιχεία από εδραιωμένους τίτλους και studios, λίγα όμως το κάνουν σχολαστικά και το Stellar Blade είναι ένα από αυτά. Είναι ένας τρομερά polished τίτλος δεδομένου του πόσα απτά σημεία εμπεριέχει και ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι πρόκειται για το πρώτο παιχνίδι της SHIFT UP – ενδεχομένως και όλης της Κορέας – που ανήκει στην AAA αγορά των κονσολών. Είναι ένα πάρα πολύ καλοφτιαγμένο action game, που μπορεί να μην ανέβει μέχρι το πρώτο σκαλί των κορυφαίων τίτλων της γενιάς, σίγουρα όμως θα σταθεί δίπλα σε αυτά που μας υπενθύμισαν ότι η γενιά επιτέλους άλλαξε.

Ευχαριστούμε πολύ το PlayStation Greece για την παροχή του review copy!