Όλα κρίνονται σε μία ζαριά.

Ώρες-ώρες η Electronic Arts, η μεγαλοεταιρεία που έχει τα πεντοχίλιαρα για έμβλημα και τα οικονομικά γραφήματα για Βίβλο, έρχεται αντιμέτωπη με ορισμένες ευπρόσδεκτες κρίσεις διχασμένης προσωπικότητας, εφόσον κάθε φορά που γνωρίζουμε ένα νέο μέλος της οικογένειας των EA Originals, φθείρεται η εικόνα του άπληστου publisher που με τόσο κόπο και loot boxes έχτισε την τελευταία δεκαετία. Η ολοκληρωτική υποστήριξη που προσφέρει ψυχολογικά αλλά και financially στους μικρο-developers που καλύπτει υπό την αιγίδα της είναι οριακά συγκινητική και ενθαρρυντική, όσο και αν αυτή η συμπεριφορά έρχεται σε κόντρα με το κοινωνικό status της και την κατά τα άλλα αχόρταγη επιθυμία της να πολλαπλασιάσει αθέμιτα το κέρδος.

Χωρίς αυτή τη δίπλευρη στάση της, games όπως το Lost In Random δεν θα έπαιρναν καν το πράσινο φως του οικονομικού φαναριού που λέγεται publishing και δεν θα έσπαγε ποτέ η μονοτονία των FIFA, Madden, Star Wars και γενικότερα της ανακύκλωσης των εδραιωμένων IPs. Νωρίτερα φέτος, το εκπληκτικό It Takes Two σφράγισε την αξιοπιστία της Hazelight και της υγείας που περιβάλλει την καμπάνια των EA Originals, ενώ τώρα η σκυτάλη μεταβιβάστηκε στα χέρια της σουηδικής Zoink με τη δεύτερη προσπάθειά της ύστερα του μυστηριώδους Fe (που διαβάζεται «Φία» παρακαλώ). Το συγκεκριμένο το κάλυψα με την κριτική μου προ τριετίας και κατά τη θητεία μου σε άλλο μέσο της ελληνικής gaming σκηνής και ενώ πνίγηκα στις απορίες εξαιτίας της έλλειψης πληροφορίας, ήταν αρκετό για να συλλάβω την ικανότητα της Zoink να χτίζει ατμόσφαιρες, δεξιότητα που επαναπαρουσιάστηκε και στο Lost In Random πριν καν προλάβει να ολοκληρωθεί ο πρόλογος.

Η ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΝΟΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ

Κάθε παράγωγο της λέξης «τύχη» είναι πολυδιάστατο στο Lost in Random και χαρίζει ιδιαίτερο βάθος στην υπερκίνδυνη περιπέτεια της μικρής Even, που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν κόσμο όπου οι ζωές όλων των χαρακτήρων κρίνονται από μία ζαριά. Το μαγικό ζάρι της εγωκεντρικής εξουσιάστριας στο Lost In Random καθορίζει τις τοποθεσίες και τα κοινωνικά στρώματα στα οποία οφείλουν να αφομοιωθούν όλοι οι χαρακτήρες του σουρεάλ αυτού σύμπαντος, αλλά ακόμα και μία καλή ζαριά ίσως υποκρύπτει τρομερούς κινδύνους, εξού και το ταξίδι για τη διάσωση της αδερφής της, Odd. Αν η εν λόγω βασίλισσα δεν είχε κλέψει τη μάσκα του Court of Owls και ήταν κάπου 1000 φορές κοντύτερη, θα μιλούσαμε για ανακάτεμα ενός concept φτυστού με αυτό του Alice in Wonderland, μυθιστορήματα τύπου Tim Burton και γραφή Ευγένιου Τριβιζά, στα καλύτερά του μάλιστα. Το Lost In Random ποντάρει πολλά στην απλοϊκή εξιστόρηση της παραμυθένιας πλοκής του, όπως και στο δέσιμο με την Even, αφού η αθωότητα που εκπέμπει και το θάρρος που γεννάται μέσα από τις πράξεις της συνθέτουν μία συμπαθέστατη πρωταγωνίστρια παιδικού βιβλίου.

Εξίσου σημαντικό ρόλο αποκτά το semi-μουγκό της sidekick, ο Dicey, η εξάπλευρη παρουσία του οποίου οδηγεί σε αισθητά πιο πολύπλευρες ανακαλύψεις, συνοδεύοντας την Even σε κάθε εμπόδιο ή κυριολεκτική ατυχία. Στο παιχνίδι συναντήσαμε περίσσεια από ιδιαίτερους χαρακτήρες, ξεχωριστές φιγούρες φοβισμένων όντων, όλα εκ των οποίων έχουν προσβληθεί από την τραγικότητα του κόσμου που έχουν εγκλωβιστεί και φέρουν μία χιουμοριστική εναλλαγή απόγνωσης και συνήθειας. Σε αντίθεση με το Fe που δεν μιλούσε στη γλώσσα των παικτών, το Lost In Random στηρίζεται σε αχαλίνωτες σειρές διαλόγων και στιγμές έντονων συναισθημάτων, όπως και σε πιο μικρές side-stories που ενισχύουν την ατμόσφαιρα και το setting. Είναι στο χέρι σας να αποφασίσετε τον αριθμό των αστείων καταστάσεων στις οποίες θα μπλέξετε, μία εμβάθυνση που περιπλέκεται με θέματα όπως η διαφθορά ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, η φτώχεια, ο τζόγος και η ανθρωπιά. Η προσκύνηση της τύχης οδηγεί σε αρκετά ενδιαφέροντες παραλληλισμούς και παρουσιάζει μεταφορικά την ευκαιρία ως γυναίκα με μαλλιά στη μία πλευρά της κεφαλής, καθιστώντας ξεκάθαρο πως πρέπει να την αρπάζετε προτού σας προσπεράσει και χαθείτε στο σκοτάδι της γκαντεμιάς.

EVEN ΡΙΧΤΟΟΟΟΟΟΟ

Νιώθετε τυχεροί; Δοκιμάστε τα γούρια σας στις εμπόλεμες ζώνες του Lost In Random, όπου και εδώ η πλειονότητα των διαθέσιμων επιλογών ποικίλει ανάλογα με τη καθοριστική προσγείωση στα βαθμονομημένα οπίσθια του Dicey. Επειδή η Even δεν έχει τα σωματικά προσόντα, ούτε την εμπειρία που απαιτείται για να κατατροπώσει τα εχθρικά πλάσματα, η Zoink της χάρισε ένα συνδυαστικό σύστημα μάχης που εναλλάσσεται ανάμεσα στο action gameplay και σε μία card-based μίξη. Σεναριακά όλα αυτά αποδίδονται ταιριαστά στο ότι η Even μέχρι προχθές έπαιζε κρυφτούλι, κοινώς όσο μαχητικό πνεύμα και αν διαθέτει, δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιήσει τη σφεντόνα της ως άμυνα απέναντι σε κάθε γελοιογραφική απειλή. Με τη συλλογή των κρυστάλλων που ξεβράζουν οι ξένες οντότητες η Even έρχεται στην ουσία όλο και πιο κοντά στο να τραβήξει 21, αφού σηκώνει κάρτες για να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά και με τη στρατηγική που ο καθένας επιθυμεί να ασπαστεί. Μόλις ο Dicey υπερφορτώσει, μπορεί να εκτοξευτεί και να παγώσει το ρυθμό του combat gameplay, για να διαλέξετε πως θα αξιοποιήσετε το deck σας. Μπορεί ως υλοποίηση να έχει μία πιο αποδεκτή ή πρωτόγνωρη κάλυψη της χρήσης καρτών, σταδιακά όμως και αν δεν προβείτε σε πολλές μετατροπές του deck, θα διαπιστώσετε πως το σύστημα μάχης τείνει να αποκτήσει ευθεία γραφική παράσταση ως προς τα περιθώρια δημιουργικότητας.

Ειδικά αυτή η σταθεροποίηση την οποία αναγκάζονται να υποστούν οι εχθροί σας χαλάει την αίσθηση του ρίσκου, εφόσον δεν υπάρχει πίεση χρόνου για τη μεθοδική αξιοποίηση του Full Hand, όσο ικανοποιητική κι αν παρίσταται κάθε φορά που προκύπτει ένα φοβερό combo με ένα μόλις τράβηγμα. Ο παράγοντας τύχη εμφανίζεται ξανά, αποκλείοντας ή προσφέροντάς μας διαφορετικά abilities ανά encounter, κινδυνεύοντας όμως να γίνουν flat και μονότονα στην περίπτωση όπου το RNG αποφύγει να διαφοροποιηθεί. Το απρόβλεπτο στοιχείο εφαρμόζεται ευχάριστα, όσο στενάχωρες και αν είναι οι φάσεις που μένετε μόνο με τη σφενόνη σας και καμία κάρτα στα χέρια της Even, επιτρέποντας στα σκούρα να γίνουν… κατάμαυρα. Όπως αντιλαμβάνεστε, η επιρροή του Dicey είναι απερίγραπτη, εφόσον αποτελεί το απόλυτο εργαλείο/όπλο σας, ενώ σας ξεχωρίζει και από τις υπόλοιπες μονάδες που ελπίζουν σε μία καλύτερη τύχη. Αξιέπαινο το ότι η ευλογία της Even με τη συντροφιά του Dicey την μετατρέπει στα μάτια των υπόλοιπων χαρακτήρων σε εκλεκτή Dice Wielder, κάτι αντίστοιχο των Keyblade Masters στο Kingdom Hearts. Σταδιακά, αυτό θα σας κάνει να νιώσετε πολύ ξεχωριστοί σε τριτοκοσμικές πόλεις που πνίγονται από τη διαφθορά και τη μιζέρια, όπως η Threedom. Για να επανέλθουμε όμως στα της μάχης, τα όποια συστήματα συγκεντρώθηκαν κατά τη δύσκολη ψηφοφορία του combat designing οδήγησαν σε ένα κατανοητό κράμα κλασικών μηχανισμών, ενώ η μεταπήδηση ανάμεσά τους συνηθίζεται άνευ κόπου.

ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Το Lost In Random θα ψιθυρίσει σαγηνευτικά στους λάτρεις των card games, τόσο στη φυσική όσο και στη ψηφιακή τους μορφή. Το παιχνίδι υποδέχεται και παραμετροποιεί την πολυπλοκότητα που απαιτεί αυτή η κατηγορία παιγνίων, εφόσον αναγνωρίζει τη συνύπαρξη του νου και της έυνοιας της τύχης. Λαϊκιστί, θέλει που και που μεγάλο πάτο κατά τη ρίψη του Dicey, ώστε να χρησιμοποιηθούν όσα περισσότερα powers ups γίνεται. Ο μικροκαμωμένος συμπρωταγωνιστής δίνει ρέστα με την ευελιξία και τις υπερδύναμες μαγείες που αναπτύσσει, δίνοντας άλλη γοητεία στην κουκλοθεατρική ροή του παιχνιδιού. Οι δημιουργοί φαίνεται να δυσκολεύτηκαν στην επιλογή των στιγμών όπου θα εγκυμονούν κίνδυνοι, αφού τα σημεία στα οποία ξεκινά η μάχη τυγχάνει να είναι εξίσου τυχαία με τα γεγονότα εντός αυτής.

Αυτή η αστοχία σκιαγραφείται πολύ περισσότερο κατά την ακολούθηση των side quests, όντας πολύ άρυθμα και επιφανειακά. Πάλι καλά που μαρκάρονται στους in-game χάρτες, αλλιώς θα ήταν πολύ απωθητικά στο σύνολό τους σε κάθε άλλη περίπτωση. Εκπληκτικά πιο δουλεμένα παρουσιάστηκαν τα boss fights που ποικίλουν στο σκέλος και τους τρόπους αντιμετώπισής τους. Ιδίως όταν αυτά εξισώνονται παρέα σε κάποια πρόκληση επιτραπεζίου, όπου η ζαριά σας όχι μόνο καθορίζει τις μαγικές ικανότητες που θα σας δώσουν αβαντάζ στο πεδίο της μάχης, αλλά θα μετακινήσουν και κάποιο γιγαντιαίο πιόνι για τη λύση των κακόβουλων περιοριστικών ξορκιών. Το μόνο άκρως αισθητό παράπτωμα της Zoink αποτελεί το camera work σε αυτά σενάρια με σαφώς πιο συμπυκνωμένη συνάθροιση εχθρών, αφού η στόχευση μέσα από το ελαστικό όπλο της Even χάνεται σε πολλές γωνίες ή τα abilities μπλοκάρονται σε γωνίες και ατελώς προγραμματισμένα πολύγωνα.

TIM BURTONESQUE-ΙΚΟ ΣΚΟΤΟΣ

Πλην των προαναφερθέντων πολυγώνων, το Lost In Random λάμπει δια του σκοταδιού που περιβάλλει την πλειονότητα του κόσμου του και του ευρύτερου σχεδιασμού του. Προσωπικά βρήκα μία ευχάριστη νότα στο όλο goth style της αρτιστικής κατεύθυνσης, αφού το emo κλίμα του και οι δύσμορφες καρικατούρες ενισχύουν την ταυτότητα πάνω στην οποία βασίζεται ολόκληρο το παιχνίδι. Τα πολύ σκοτεινά περιβάλλοντα τρόμου, τα σιωπηλά σοκάκια και η μουντάδα των αρνητικά αριθμημένων πόλεων προσδίδουν πόντους μυστηρίου και φόβου, σε έναν κόσμο που χρειάζεται την ανάδειξη του «κακού λύκου». Όλα όσα βλέπουμε στους δρόμους της Random έχουν τη μορφή επιτραπεζίου, από το gameplay και το level design, έως τα in-game συστήματα και τις διάφορες τοποθεσίες που επισκευτήκαμε. Το art style θα κλείσει ακόμα περισσότερο το μάτι σε παγκοσμιοποιημένες προσωπικότητες και λάτρεις του Halloween, χάρις στο φανερό spookiness με το οποίο ντύνει το αλγοριθμικό του σώμα.

Όπως είχε δηλώσει ο Einstein στον Charlie Chaplin, είναι τεράστια δύναμη το να μη μιλάς και όλοι να σε καταλαβαίνουν και το Lost In Random χρησιμοποιεί ανάλογα τεχνάσματα για να εξηγεί και να βοηθά τον παίκτη να καταλαβαίνει τα πάντα γύρω του δίχως πολλά λόγια και οδηγίες. Σε αυτό συμβάλλουν και τα πολύ εύστοχα animations στις κινήσεις και τις εκφράσεις των χαρακτήρων, αφού η απουσία clipping και η θεατρικότητά τους θυμίζει πάλι παιδικό σινεμά ή λογοτεχνικό βιβλίο. Τα voice works κυμαίνονται σε ανάλογα επίπεδα από υπερβρετανοποιημένα casts, άσχετα που απέτυχα να συμβαδίσω με την ομιλία μετρημένων χαρακτήρων ακόμα και με τη συνοδεία υποτίτλων. Αν και indie, η Zoink ενδιαφέρθηκε να προσλάβει πετυχημένο cast που ανταποκρίνεται στο παρουσιαστικό και τη διαφορετικότητα κάθε NPC.

FORTUNE DOESN’T FAVOR FOOLS

Αν υπάρχει κάτι που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στο Lost In Random είναι ο μαγευτικός κόσμος που θέλει να περιγράψει, στον οποίο επανεξετάζεται συνεχώς η βαθύτερη έννοια της τύχης. Μπορεί το παιχνίδι να μην αριστεύει πουθενά και να του λείπει ο awe-παράγοντας, αλλά οι μικρές λεπτομέρειες στη γραφή και το χρωματισμό του λειτουργούν ενισχυτικά για την εμπειρία που ήλπιζε να προσφέρει. Σίγουρα διαφέρει από το μέσο τίτλο που θα προωθούσε μέχρι πρότινος η EA και θα συμβούλευα τον οποιονδήποτε αρέσκεται σε παραμύθια, νουβέλες και μίνι περιπέτειες να του ρίξει μία ματιά, αφού δυστυχώς δεν ανιχνεύθηκε ιδιαίτερα από τα διαφημιστικά ραντάρ της gaming βιομηχανίας.

Άκρως θετικό πάντως, ανεξαρτήτους μη φανταχτερού αποτελέσματος, το ότι η EA χρηματοδότησε αυτό το project, εφόσον το άξιζε. Εκ πρώτης όψεως, το Lost In Random δεν δείχνει εντυπωσιακό, αλλά χτίζει σταθερά ένα ολοκληρωμένο σύμπαν παιδικής περιπέτειας. Έχει στοιχεία που μπορούν να κερδίσουν πολύ εύκολα τους gamers, πόσο μάλλον τους simps των TCG, αφού χρησιμοποιεί Yu-Gi-Oh βεληνεκούς αξίες για τη καρδιά των καρτών και το δέσιμο με τον Dicey ή το deck που σταδιακά βελτιώνετε. Πολύ ευχάριστο διάλειμμα από την AAA πανδαισία στο πρόγραμμά μου και το κατατάσσω στην πρώτη θέση των έργων της Zoink.

Ευχαριστούμε πολύ τη Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!