Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.

Ήρθε η εποχή του χρόνου όπου ένα κοντομάνικο μπλουζάκι δεν αρκεί για να βγεις έξω και το να πιεί κανείς νερό από την βρύση είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και λογικό. Σαν άνθρωπος είμαι από αυτούς που η πλειοψηφία του κόσμου μισεί όταν εύχονται καλό χειμώνα, επειδή αναγνωρίζω τα θετικά της κάθε εποχής. Το φθινόπωρο, ας πούμε, αποτελεί μια αγαπημένη μου περίοδο για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι η έναρξη σχεδόν όλων των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων και ως λάτρης αυτών δεν μπορώ να μην είμαι χαρούμενος. Κατά συνέπεια μαζί με τις διοργανώσεις έρχονται και οι ετήσιες κυκλοφορίες αθλητικών παιχνιδιών, που κατά παράδοση λιώνω. Καλή παρέα, μουσικούλα και αρκετή καζούρα είναι αυτό που κάνει αυτούς του είδους τα παιχνίδια τόσο ξεχωριστά στα μάτια μου. Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλά παιχνίδια που είναι τόσο κοινωνικά αποδεκτά σε βαθμό απενεχοποίησης του ίδιου του μέσου.

Προσωπικά είναι ικανά να με ψυχαγωγήσουν ακόμα και όταν είμαι εντελώς μόνος μου, καθώς αποτελούν ευκαιρία να ακούσω μουσική ή ένα podcast και να παίξω και κανένα ματσάκι με την αγαπημένη μου ομάδα. Εκείνη η στιγμή αποτελεί για εμένα στιγμή χαλάρωσης και απόλαυσης. Με θυμάμαι να παίζω πάνω από μία δεκαετία την συγκεκριμένη σειρά και μπορώ να πω πως είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες σειρές παιχνιδιών που υπάρχουν εκεί έξω. Φυσικά μιλάω για τον τρόπο εξέλιξης τους και το πώς το μπάσκετ εκεί που ήταν το πρωταρχικό στοιχείο - όπως και είναι λογικό - έχει περάσει πλέον σε δεύτερη ίσως και τρίτη μοίρα. Πως φτάσαμε όμως σε αυτό το σημείο; Πως γίνεται ένα παιχνίδι που στον τίτλο του έχει το όνομα NBA να απομακρύνεται χρόνο με το χρόνο από νούμερο ένα στοιχείο του, το μπάσκετ; Η απάντηση είναι πιο περίπλοκή από ότι θα περίμενε κανείς αν λάβει υπόψιν όλους τους παράγοντες που χρειάζεται. Πριν δούμε όμως πως φτάσαμε ως εδώ, ας δούμε ποιο είναι το εδώ.

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΑΣΗ

Το NBA 2K22 από το αρχικό menu κάνει φανερό ποια είναι τα modes στα οποία έχει δώσει περισσότερη βαρύτητα, σε ποια έχει επενδύσει περισσότερο και κατά συνέπεια με ποια θεωρεί πως πρέπει να ασχοληθούμε. Τα MyCareer και MyTeam από μόνα τους καταλαμβάνουν το 50% της αρχικής, φανερώνοντας τους πρωταγωνιστές και για την φετινή χρονιά. Το πρώτο αποτελεί την φαντασίωση της εισαγωγής του καθένα στον μαγικό κόσμο του NBA - με ότι αυτό συνεπάγεται - ενώ το δεύτερο είναι μία φανερή προσπάθεια μεταφοράς του Ultimate Team του FIFA, στα παρκέ. Το MyCareer έρχεται αρκετά πιο ανανεωμένο και με έναν μοναδικό τρόπο με έκανε να αναρωτηθώ και να σκεφτώ για το που οδεύει η βιομηχανία του gaming. Πιο σωστά με βοήθησε να συνειδητοποιήσω μερικά πράγματα, που από ότι φαίνεται τα γνώριζα αλλά δεν ήθελα να παραδεχθώ, επειδή ήλπιζα πως η επιλογή μου να αξιοποιώ τον ελεύθερο χρόνο μου στα video games ήταν και η πιο σωστή.

Οι μεγάλες εταιρίες παιχνιδιών θέλουν όσο το δυνατόν γίνεται να παίζουμε λιγότερα παιχνίδια αλλά από περισσότερες ώρες. Να επενδύουμε παραπάνω από τα αρχικά λεφτά που δώσαμε για να αποκτήσουμε το παιχνίδι. Εξού και η μεγαλύτερη διάρκεια στα παιχνίδια, η openworld-ποίηση μερικών και η ίδρυση ή μάλλον η άνθιση του gas (game as a service) είδους. Βέβαια κάποιες εξ αυτών δεν αρκούνται σε όλο αυτό και πάνε ένα βήμα παραπέρα, με την τοποθέτηση προϊόντων να συμβαίνει οπουδήποτε υπάρχει η δυνατότητα, λες και μιλάμε για ένα free-to-play κινητού.

Γιατί αναφέρω όλα τα παραπάνω; Η αιτία είναι πως το MyCareer έχει μετατραπεί σε ένα open-world RPG/ΜΜΟ, που από την μία μετατράπηκε έτσι στην προσπάθεια του να ξεχωρίσει από τα προηγούμενα και από την άλλη για να μπορεί να αυξήσει το κέρδος. Προς θεού δεν βλέπω όλες τις αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν κακοπροαίρετα, όμως στην πλειοψηφία τους βρίσκονται εκεί για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό της εταιρείας, ο οποίος ήταν είναι και θα είναι ένας: «ΑΓΟΡΑΣΕ VC points.»

ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑΣ ή FASHION ICON

Το γραμμικό σενάριο των προηγούμενων ετών χάθηκε και αντικαταστάθηκε από το The City. Μία μεγάλης έκτασης πόλη που περιλαμβάνει ό,τι υποθετικά χρειάζεται ένας αθλητής. Η open-world δομή επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία όσο αφορά τις αποφάσεις που θα πάρετε. Ένα καλό παράδειγμα είναι πως ο δρόμος για την άνοδο στον μαγικό κόσμο του NBA επιτυγχάνεται με παραπάνω από έναν τρόπους. Θέλετε να εισαχθείτε στη G-League και από εκεί να δείξετε την αξία σας ή επιθυμείτε να λάβετε συμμετοχή με μία ομάδα του κολεγίου. Σίγουρα οι επιλογές δεν έγιναν ξαφνικά άπειρες, όμως η αλλαγή δομής ακόμα και σε αποφάσεις που μακροπρόθεσμα δεν θα επηρεάσουν την ουσία είναι άξιες αναφοράς. Η πόλη είναι ένα μεγάλο online hub όπου μπορείτε να κινηθείτε οπουδήποτε επιθυμείτε, να λάβετε quest για να ανεβείτε level, να επισκεφτείτε καταστήματα ώστε να ντυθείτε και να αλληλοεπιδράσετε με ότι άλλο μπορεί να υπάρχει.

Αν και σαν ιδέα μπορεί να ακούγετε πρωτότυπη και φρέσκια για ένα τέτοιου είδους παιχνίδι, δυστυχώς η υλοποίηση είναι εκτός πραγματικότητας. Πολύ κατώτερα γραφικά σε αντίθεση με το υπόλοιπο παιχνίδι, κακό χτίσιμο πόλης και το χειρότερο traversal σε παιχνίδι που έπαιξα τα τελευταία χρόνια. Πραγματική αγγαρεία η μετακίνηση μου από το σημείο Α στο σημείο Β. Το παιχνίδι θέλει να σε κάνει να περιπλανιέσαι στον κόσμο του και το συνειδητοποιείς γρήγορα όταν βλέπεις πως δεν υπάρχει fast travel (εκτός μερικών σημείων) και πως αν αυτή τη σεζόν καταφέρεις να φτάσεις 40 level ξεκλειδώνεις ένα μίνι όχημα για να μετακινείσαι. Ναι, υπάρχουν διάφορα μέσα μετακίνησης, όπως το skate που έχεις εξαρχής στο παιχνίδι. Προφανώς αυτό συμβαίνει για εξοικονόμηση χρόνου όμως ο χειρισμός δεν επιτρέπει να συμβεί αυτό, με αποτέλεσμα να καταλήγω να ξοδεύω ίσως και παραπάνω χρόνο για να καλύψω αποστάσεις όταν κινούμαι με αυτό. Τα τεχνικά προβλήματα κάνουν ακόμα πιο επίπονη την όλη διαδικασία, καθυστερώντας και εκνευρίζοντας με ακόμα περισσότερο, αφού εύκολα καταφέρνω να κολλάω σε διάφορα σημεία. Όσο αφορά το υπόλοιπο πακέτο της περιπλάνησής μου στην πόλη, όπως για παράδειγμα το sound design, έχω να πω πως βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο. Δεν εναντιώνομαι ακόμα και σε ριζικές αλλαγές στη δομή από προσθήκη σε προσθήκη, αλλά επιθυμώ αυτές οι αλλαγές να είναι υλοποιημένες σωστά ή τουλάχιστον να μην με κάνουν να υποφέρω. Αν κάποιος πάντως μου έλεγε πριν από μερικά χρόνια πως θα χρειάζεται να εκτελώ quest σε μία open-world δομή σε κάποιο μπασκετικό παιχνίδι ομολογώ πως δεν θα τον πίστευα.

Το αντίπαλο δέος στα modes, όπως ήδη προείπα, είναι το MyTeam, όπου και φέτος ακολουθεί την προσέγγιση που χρόνια τώρα έχει χαράξει η EA με το FIFA. Προσωπικά δεν βρίσκω καθόλου ενδιαφέρον πλέον το χτίσιμο μίας ομάδας συλλέγοντας κάρτες, άρα η ενασχόληση μου με το συγκεκριμένο mode δεν ήταν και η εκτενέστερη. Δυσκολεύομαι αρκετά πλέον να ακολουθήσω μία ρουτίνα με daily quests, rewards, division και άλλα χρονοβόρα πράγματα που εδώ και χρόνια έχω διαπιστώσει πως δεν με πάνε κάπου. Κατανοώ φυσικά τους λόγους για τους οποίους ένα μεγάλο μέρος του κοινού επενδύει τον χρόνο του -και όχι μόνο-, όμως οι ανάγκες και τα θέλω του καθενός είναι διαφορετικά. Παρόλα αυτά για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, όσα παιχνίδια έπαιξα δεν παρατήρησα κανένα πρόβλημα, είτε σύνδεσης είτε οπουδήποτε άλλο, λαμβάνοντας μία απροβλημάτιστη εμπειρία παιχνιδιού. Το συνολικό πακέτο του συγκεκριμένου mode δεν είναι μυστικό πως έχει δημιουργηθεί για να αποφέρει εξτρά κέρδη από εν λόγο παιχνίδι, κάνοντας το 2 στα 2 για να τα «μεγαλύτερα» modes του NBA 2K22.  

Τόση ώρα ασχολούμαστε και μιλάμε για το NBA 2K22 παραμελώντας το νούμερο ένα κομμάτι που θα έπρεπε να είναι το πρώτο που θα μας απασχολεί. Τί γίνεται εντός των τεσσάρων γραμμών φέτος; Η απάντηση ευτυχώς δεν είναι τόσο σύνθετη και περίπλοκη όπως στα υπόλοιπα μέρη, αφού το gameplay του παιχνιδιού είναι και το δυνατότερο σημείο του. Ότι συμβαίνει εντός των παρκέ φαίνεται να έχει δουλευτεί αρκετά, λαμβάνοντας τo feedback από παλαιότερους τίτλους της σειράς, μετατρέποντας κάθε ματς σε ένα διασκεδαστικό φεστιβαλικό γεγονός. Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή αξίζει να αναφέρω πως το NBA 2K22 έχει δημιουργήσει εκπληκτικά ρεαλιστικά γραφικά. Τα μοντέλα των παικτών ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα, τα γήπεδα δείχνουν πιο ζωντανά, χρωματιστά και γεμάτα από κάθε άλλη φορά, ενώ τα αληθοφανή animation εντείνουν την αίσθηση του ρεαλισμού, δημιουργώντας ένα οπτικό αποτέλεσμα που πολλά παιχνίδια θα ζήλευαν. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να χαζεύει τα μοντέλα των αθλητών και είμαι σίγουρος πως αν κάποιος παρακολουθούσε το παιχνίδι χωρίς να ξέρει πως είναι παιχνίδι, θα νόμιζε πως παρακολουθούσε έναν πραγματικό αγώνα NBA.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΚΟΡΑΡΕΙ

Στα του gameplay και στις αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί θα πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στο σουτ, το οποίο τα τελευταία χρόνια δέχεται συνεχώς αλλαγές, με κάποιες να είναι ριζοσπαστικές και άλλες να είναι ανυπόστατες. Φέτος η αλλαγή που έχει υποστεί βελτιώνει την εμπειρία, καθώς αν και δύσκολο στο να το συνηθίσω, έχει καταλήξει να είναι πιο απλό και εύχρηστο από κάθε άλλη φορά. Μία μπάρα που γεμίζει από κάτω προς τα πάνω με μία γραμμή που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από την μέση και που υποδηλώνει την σωστή χρονική στιγμή που θα πρέπει να αφήσουμε το κουμπί του σουτ, ώστε να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να πανηγυρίσουμε ένα καλάθι. Γρήγορα ένιωσα πως το release του σουτ αλλά και το gameplay γενικότερα έγινε κτήμα μου, βγάζοντας το εντυπωσιακό και άκρως θεαματικό αποτέλεσμα που αναζητά κανείς και σε έναν αληθινό αγώνα αυτής της κλάσης. Οι άμυνες πλέον είναι αρκετά πιο εύκολες στο να βγουν, χωρίς να υπάρχουν πολλοί παίκτες που να μπορούν να την προσπεράσουν με την ευκολία που γινόταν στα υπόλοιπα χρόνια. Κάθε παίκτης μαρκάρεται και τα κλεψίματα/μπλοκ συχνά πρωταγωνιστούν. Αισθάνομαι αρκετά ικανοποιημένος με τον τρόπο παιχνιδιού και ευχαριστήθηκα κάθε λεπτό που βρέθηκα μέσα στα παρκέ. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο παραπονό μου στο NBA 2Κ22. Σα να μην συμβαδίζει η ομάδα ανάπτυξης με την ομάδα διοίκησης. Το καλύτερο πράγμα που έχει να δώσει το φετινό NBA υποσκάπτεται στον βωμό των microtransaction και των διαφημίσεων, μη αφήνοντάς το πραγματικό μπάσκετ να αναδειχθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα υποχρεωτικά missions που υπάρχουν στο MyCarrer και που χωρίς αυτά δεν μπορεί κάποιος να παίξει τους αγώνες της σεζόν.

Δε θα κρύψω πως τα τελευταία χρόνια απολαμβάνω πολύ περισσότερο το MyNBA, αφού ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με τα ματς και όχι με τα διάφορα εξωαγωνιστικά συμβάντα. Ως συμβουλή σε όσους ενδιαφέρονται να παίξουν και αυτοί μία πιο ανάλαφρη και ουσιαστική εμπειρία, προτείνω την ενασχόληση - έστω και στον βαθμό δοκιμής - με την τελευταία προσθήκη που δέχθηκε το franchise. Φυσικά αναφέρομαι στο MyWBA (γυναικείο πρωτάθλημα), όπου τα πράγματα είναι πιο κοντά σε έναν παλαιότερο τίτλο της σειράς, παρά σε κάποιον πιο σύγχρονο. Εκεί ίσως βρει κάποιος τη σχεδιαστική αγνότητα που αναζητάει. Βέβαια για να το κάνει θα πρέπει να κατέχει μία κονσόλα νέας γενιάς, γιατί για κάποιο λόγο το γυναικείο πρωτάθλημα συμπεριλαμβάνεται αποκλειστικά εκεί.

ΣΟΥΤΑΡΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ, ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Φθάνοντας σιγά σιγά στο τελικό συμπέρασμα δεν θέλω να δώσω την εντύπωση ότι το NBA 2K22 είναι ένα κακό παιχνίδι, κάτι τέτοιο απέχει από την πραγματικότητα. Οι διαφημίσεις και τα microtransaction δεν υπάρχουν μόνο στον φετινό τίτλο ή μόνο στη συγκεκριμένη σειρά, δεν γίνεται όμως να προσπερνάω απαράδεκτες τεχνικές αύξησης κέρδους απλά επειδή τείνω να το συνηθίσω. Η έλλειψη ανταγωνισμού έχει δώσει το πράσινο φως σε οτιδήποτε θέλει να εισάγει η εταιρεία μέσα στο παιχνίδι της, με τον κόσμο να είναι πλέον ο μόνος που μπορεί να διαφοροποιήσει έστω και στο ελάχιστο τις αποφάσεις της. Επιπλέον αξίζει να τονίσουμε πως αν ό,τι έγινε και φέτος αποφέρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί η εταιρεία, τότε εν μέρη οι πράξεις της μπορούν να θεωρηθούν σωστές, τουλάχιστον στο επιχειρησιακό κομμάτι. Αναφέρω τους προβληματισμούς μου σχετικά με αυτό που παίζω ακόμα και αν η απάντηση σχετικά με τα αίτια των δρώμενων είναι αυτονόητη.

Φέτος, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, αποφάσισα να επικεντρωθώ στο κομμάτι του παιχνιδιού που εδώ και καιρό με κάνει χαρούμενο. Μόνο το μπάσκετ λοιπόν είναι αυτό που με κάνει να απολαμβάνω αυτό το παιχνίδι και ευτυχώς για εμένα οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στο gameplay βελτίωσαν την εμπειρία μου κατακόρυφα. Θα συνεχίσω λοιπόν να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο παιχνίδι καθ΄ όλη την διάρκεια της χρονιάς, μη δίνοντας το χρόνο και την προσοχή μου εκεί που θεωρώ πως δεν χρειάζεται.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!