Forza ομαδάρα!

Aloha αγαπητοί αναγνώστες, πριν ξεκινήσω με το συγκεκριμένο review, θέλω να σταθούμε για λίγο όλοι μαζί σε μια μόνο λέξη. Χαβάη. Ποιος δεν θα έδινε και την ψυχή του για να παρατήσει τη χειμωνιάτικη ρουτίνα του και να πάει κάποιες μέρες στον Ειρηνικό Ωκεανό, πίνοντας pina colada, ενώ παρακολουθεί το ηλιοβασίλεμα στην παραλία; Να κάνει surf σχίζοντας τα κύματα, ανέμελος; Τέτοιες σκέψεις δεν σταμάταγαν να περνούν από το μυαλό μου καθώς πέρναγα τις ώρες μου με το νέο open world racing τίτλο της Ubisoft Ivory Tower, η οποία έχω να δηλώσω πως είναι υπεύθυνη για τις τάσεις φυγής που μου έχουν προκληθεί. Μη σου τύχει που λέμε...

Τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως πέρασα λίγη παραπάνω ώρα από όση θα έπρεπε στο The Crew Motorfest και μάλλον πρέπει να σοβαρευτώ λιγάκι.

Ας ξεκινήσω λέγοντας πως δεν έχω ασχοληθεί στο παρελθόν με τον εν λόγω franchise παρά μόνο κάποιες ελάχιστες ώρες. Η όλη μου εμπειρία θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πως προέρχεται μέσω μιας φρέσκιας ματιάς, που όμως εν τέλει δεν φαίνεται τόσο φρέσκια, αφού από τα πρώτα κιόλας λεπτά μαζί του, οι ομοιότητες με το ‘’αντίπαλο δέος» του, Forza Horizon, είναι παραπάνω από εξόφθαλμες.

ΠΑΜΕ ΧΑΒΑΗ ΜΕ ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ ΡΟΔΕΣ

Όπως ίσως καταλάβατε από την εισαγωγή μου, το τρίτο μέρος της σειράς των 'The Crew' διαδραματίζεται στο νησί O'ahu της Χαβάης. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και διαδεδομένα μέρη του κόσμου, κυρίως γνωστό για τις παραλίες και την χαλάρωση που προσφέρει. Όταν μάλιστα συμμετέχει εκεί ένα γιγαντιαίο φεστιβάλ μηχανοκίνησης το πακέτο αρχίζει από νωρίς να φαντάζει ιδανικό.

Πέντε χρόνια μετά την τελευταία κυκλοφορία του 'The Crew 2', η Ubisoft επέλεξε να περιορίσει το μέγεθος του χάρτη με το Motorfest να μας παρουσιάζεται με ένα μικρότερο σε όγκο και αποστάσεις - 3D live action παρακαλώ -map το οποίο μπορούμε να διασχίσουμε από άκρη σε άκρη σε περίπου 15 λεπτά. Άκρως εντυπωσιακό το κομμάτι του fast travel στο οποίο επιλέγουμε το μέρος που θέλουμε και σε δευτερόλεπτα μέσω μιας μορφής zoom in zoom out βρισκόμαστε εκεί, οδηγώντας. Παρατήρησα αρκετές φορές τον εαυτό μου να χάνεται στον όμορφο κόσμο του. Το free roaming στους δρόμους της Χαβάης, έφερνε στα μάτια μου ηλιοβασιλέματα σε κρυστάλλινες παραλίες, ηφαίστεια και ρυάκια όλα άκρως προσεγμένα και σωστά υλοποιημένα. Βέβαια παρότι οι στιγμές μου στο παιχνίδι ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστες, από κάποιο σημείο και μετά άρχισε να φαίνεται έντονα η απουσία ζωντάνιας στους δρόμους και στις πόλεις αφού δεν υπήρχε τίποτα άλλο να συμβαίνει εκεί πέρα από οχήματα και αγώνες.

HEY SIRI! PLAY ALL THE PLAYLISTS, AND DON’T STOP

Ο βασικός κορμός του παιχνιδιού βασίζεται στα 'Playlists'. Φανταστείτε μικρά θεματικά κεφάλαια περίπου 7-8 αγώνων στα οποία ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να απολαύσει μια ευρεία γκάμα διαφορετικών οχημάτων και διαδρομών. Καθεμιά από τις Playlists ξεκινάει με ένα intro παρουσιάζοντας μας συνήθως με πραγματικό footage τα οχήματα, τα χαρακτηριστικά καθώς και τους hosts που θα μας καθοδηγήσουν στην πορεία μας σε αυτές. Μην ξαφνιαστείτε αν από το τροπικό κλίμα της Χαβάης μπείτε ξαφνικά σε ένα Ιαπωνικό underground vibe, βλέποντας neon επιγραφές στους δρόμους μέσω της 'Made in Japan' playlist ή στην γνωστή Αμερικανίλα των ''ωμών'' muscle cars με την 'American Muscle', γιατί το Motorfest έχει την ικανότητα να μεταμφιέζεται ανάλογα την εκάστοτε περίσταση, ιδανικά, χαρίζοντας τεράστια ποικιλομορφία στον παίκτη. Μπορεί για εμένα να μην λειτούργησαν όλες οι θεματικές το ίδιο, όμως η προσοχή στις λεπτομέρειες ήταν αυτή που με έκανε να παραδεχθώ ότι έχει γίνει πολύ προσεγμένη δουλεία και σε αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα στο 'Vintage Garage' θα οδηγήσεις μια Cadillac Eldorado του '50 η οποία δεν διαθέτει σύστημα πλοήγησης, είναι αλλαγμένο το κοντέρ και το φίλτρο της οθόνης σου και θα πρέπει να κατευθυνθείς στον τερματισμό με διαφορετικούς τρόπους, που όμως δεν θα αποκαλύψω...

ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ;

Μιας και μίλησα για ποικιλομορφία δεν μπορώ να μην σταθώ στον τεράστιο όγκο οχημάτων αλλά και αγώνων που μπορεί κανείς να συναντήσει εντός του παιχνιδιού. Πάνω από 600 διαθέσιμα οχήματα όλων των ειδών και κατηγοριών, από supercars, formula, monster trucks, ηλεκτρικά αυτοκίνητα μέχρι βάρκες και αεροπλάνα είναι εκεί για να αγωνιστείτε σε άσφαλτο, θάλασσα και αέρα μέσω αντίστοιχων αγώνων σε sprints, drags, drifts κ.α. Μέσω του store μπορείς να κάνεις δικό σου οποιοδήποτε όχημα αφού όλα είναι διαθέσιμα για αγορά εξαρχής, εφόσον βέβαια έχεις μαζέψει το απαραίτητο in-game currency για αυτό, είτε πληρώνοντας μέσω της προόδου σου σε αυτό, είτε μέσω microtransactions βεβαίως-βεβαίως. Τα οχήματα που προσθέτεις στη συλλογή σου πέρα από το ότι είναι ακριβούτσικα, δεν σε βοηθούν σε απολύτως τίποτα μέσα στο παιχνίδι παρά μόνο στη μετακίνηση σου από το ένα σημείο στο άλλο. Φτάνοντας στα επιλεγμένα events, στον παίκτη για να αγωνιστεί, δίνεται είτε ένα δανεικό αυτοκίνητο, είτε ζητείται να αγοράσει κάποιο συγκεκριμένο. Όταν αργά ή γρήγορα φτάσετε στο σημείο να αγοράσετε ένα όχημα τότε αντιλαμβάνεστε ότι το event χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά το όχημα όπως αυτό θέλει παραλείποντας τις δικές σας custom επεμβάσεις, με αποτέλεσμα να μην δημιουργείται η απαραίτητη σύνδεση μεταξύ οδηγού-οχήματος.

Στο κομμάτι των μετατροπών μπορώ να πω ότι περίμενα παραπάνω πράγματα. Ενώ υπάρχει ποικιλία στο αισθητικό κομμάτι, το κομμάτι των επιδόσεων υστερεί αισθητά. Καταρχάς δεν υπάρχει επίσημο part για καμία από τις δυο κατηγορίες μετατροπών, πράγμα που θεωρώ ότι ειδικά στους λάτρες των αυτοκινήτων χτυπάει από την πρώτη στιγμή ενοχλητικά στο μάτι τους. Η αύξηση επίδοσης του αυτοκινήτου μας εξαρτάται από την σπανιότητα των items που θα βρούμε στο παιχνίδι. Με απλά λόγια ένα loot σύστημα όπου ο μεγαλύτερος αριθμός που αναγράφεται π.χ: σε μία εξάτμιση, θα είναι αυτόματα το καλύτερο για εμάς, χωρίς να χρειαστεί να μπούμε σε οποιαδήποτε διαδικασία σκέψης. Μπορώ να πω ότι καμία φορά δεν μου πήρε πάνω από 2-3 λεπτά να αναβαθμίσω πλήρως το performance του αυτοκινήτου μου.

Όπως και στα Forza Horizon υπάρχει από την πρώτη στιγμή ένας βομβαρδισμός από πράγματα που γίνονται στον χάρτη σου. Παίρνουν μέρος ταυτόχρονα όλα τα γνωστά μικρά challenges και side activities που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια στα περισσότερα racing games δηλαδή speedtraps, photos, slaloms κ.α. Ο ρυθμός της μετάβασης σου από τη μια δραστηριότητα στην άλλη γίνεται ταχύτατα, το gps σου τελειώνοντας έναν αγώνα έχει βάλει πλώρη ήδη για τον επόμενο, χωρίς να χρειαστεί να κουνήσεις ούτε δαχτυλάκι, κρατώντας έτσι τον ρυθμό του, προκαλώντας μου όμως σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση ότι υστερώ σε νοημοσύνη. Γενικότερα ο συνδυασμός της τυφλής οδήγησης και του αφόρητου όγκου πληροφορίας στην οθόνη μου δυστυχώς δεν σταματούσαν να μου δημιουργούν μια έντονη δυσφορία και τις 25 περίπου ώρες που πέρασα μαζί με το παιχνίδι.

Ο χειρισμός των οχημάτων και ο ήχος τους είναι εμφανώς βελτιωμένος από τον προκάτοχο του, στην πλειοψηφία τους. Τα αυτοκίνητα τα αισθάνεσαι αρκετά πιο στιβαρά στον δρόμο με περισσότερα κρατήματα, βάζοντας πάντα στην εξίσωση ότι πρόκειται για έναν arcade racing τίτλο που περιέχει nitro by default σε όλα του τα οχήματα και σχεδόν μηδενικό collision damage. Τα προβλήματα  παραμένουν σε κάποιες κατηγορίες όπως στις μηχανές, καθώς και στις βάρκες  τα οποία είναι αισθητά αφύσικα στο οδηγικό τους μοντέλο και λίγο παραγκωνισμένα γενικότερα. Η Ubisoft φαίνεται να πρόσεξε ιδιαίτερα τον ήχο ειδικά των αυτοκινήτων και αυτό είναι άξιο θαυμασμού, έχοντας αποτυπώσει στο καθένα από αυτά σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτηριστικό του ήχο.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως ιστορία απλά... δεν υπάρχει. Λιτά και απλά, δεν υπάρχει η παραμικρή δόση κάποιας πλοκής, το παραμικρό δέσιμο με τον χαρακτήρα σου αφού όλα μοιάζουν να τρέχουν με μια υπερβολική επιτηδευμένη ευφορία, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. 

ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ

Το online του παιχνιδιού ξεκινάει βγάζοντας τον χαρακτήρα μας από το αυτοκίνητο, υπό την οπτική 3ου προσώπου τοποθετώντας μας σε ένα κεντρικό hub. Εκεί διαδραματίζεται ένα custom show στο οποίο ο κάθε παίκτης εκθέτει το αυτοκίνητο του με σκοπό να μαζέψει τους περισσότερους πόντους μέσω ψήφων, από την κοινότητα. Μια αρκετά καλή προσπάθεια για κάτι διαφορετικό που όμως δεν υλοποιείται και πάρα πολύ καλά, μιας και οι δυνατότητες αλληλεπίδρασης στο συγκεκριμένο show είναι ελάχιστες και μοιάζουν λίγο άψυχες. Όσον αφορά το αγωνιστικό μέρος, υπάρχουν τα grand races, μεγάλης διάρκειας sprint αγώνες που αποτελούνται από 28 παίκτες, με μοναδικό στόχο την πρωτιά. Το Demolition Royale, ενός τύπου last man standing - battle royale με 32 παίκτες να μάχονται διαλύοντας ολοσχερώς ο ένας τον άλλον και το Summit Contest, στο οποίο μέσω challenges μαζεύεις πόντους, με σκοπό να σκαρφαλώσεις όσο πιο ψηλά μπορείς στην τελική κατάταξη. Μπορώ να πω ότι το mode που με κράτησε περισσότερο ήταν αυτό του Grand Race. Το άγχος και η αδρεναλίνη χτύπησαν κόκκινο ενώ το παραμικρό λάθος μπορεί να βρει εσένα και τους αντιπάλους σου να πετάτε εκτός πίστας, κατρακυλώντας γοργά στις τελευταίες θέσεις. Να τονίσω εδώ πως πρόκειται για έναν crossplay τίτλο και ότι οι servers όσες ώρες ασχολήθηκα δεν μου δημιούργησαν κανένα πρόβλημα, ούτε με αναμονές, ούτε με κολλήματα.

OBJECTS IN THE MIRROR ARE BETTER LOOKING THAN THEY APPEAR

Το Motorfest τρέχει υπό την μορφή δυο επιλογών, το performance mode που εστιάζει στην επίδοση και το quality mode που βασίζεται στην απόδοση και ποιότητα των γραφικών. Παίζοντας την PS5 έκδοση στο performance mode, συνάντησα ελάχιστη πτώση των FPS σε κάποια συγκεκριμένα σημεία, τα οποία όμως δεν είναι καν άξια αναφοράς. Κάποια θεματάκια υπήρχαν με τις αντανακλάσεις σε όλους καθρέπτες των αυτοκινήτων, προσέχοντας κανείς θα παρατηρήσει ότι υπάρχει μια μόνιμη θολούρα και όχι φυσικό περιβάλλον από πίσω. Σε γενικές γραμμές όμως είναι πραγματικά πολύ όμορφο στους φωτισμούς, τα περιβάλλοντα και τις αντανακλάσεις του, χωρίς όμως να κάνει το βήμα παραπάνω.

Τις playlists συνοδεύουν εντελώς ταιριαστά γνωστοί καλλιτέχνες όπως ενδεικτικά είναι οι Royal Blood, οι Black Keys και ο Bonobo. Από ηλεκτρονική μουσική μέχρι funk και rock αφήνουν το στίγμα τους ιδανικά στην κάθε μας διαδρομή. Την αίσθηση όμως εδώ χαλούν έντονα τα αμήχανα voice-overs της Kara (A.I βοηθός και GPS Navigator σου) αλλά και όσων hosts λαμβάνουν μέρος κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού, δηλώνοντας ακατάπαυστα το πόσο εκρηκτική εμπειρία πρόκειται να βιώσεις από αγώνα σε αγώνα, σε σημείο όπου η θετικότητα τους ξεκινάει να γίνεται απίστευτα εκνευριστική. Για αυτό λοιπόν η επιλογή του mute των διαλόγων μέσω των ρυθμίσεων για μένα αποτελούσε μονόδρομο.

Το The Crew Motorfest παρουσιάζεται ως ένα πιστό αντίγραφο των Forza Horizon, υιοθετώντας όσα θετικά και αρνητικά περιλαμβάνονται σε αυτό. Η Ubisoft Ivory Tower κατάφερε να δημιουργήσει έναν αντίστοιχου βεληνεκούς τίτλο, δίνοντας την ευκαιρία στους μη κατόχους Xbox να απολαύσουν μία παρόμοια εμπειρία, που όμως βρίσκεται συγκριτικά πολύ πιο κάτω στο σύνολό της. 

Ευχαριστούμε πολύ τις Ubisoft και CD Media για την παροχή του review copy!