Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη.

Κάθε ανάμνηση που έχω από το αχτύπητο δίδυμο των Asterix και Obelix, όπως και όλων των ομώνυμων ιστοριών τους στα διάφορα ψυχαγωγικά μέσα (κόμικς, ταινίες, video games), περιλαμβάνει τους δύο Γαλάτες να ταλαιπωρούν Ρωμαίους με κάθε πιθανό τρόπο, είτε αυτό συμβαίνει σε κάποια εκδρομή τους προς κυνήγι αγριογούρουνου, είτε όταν το χωριό-κράτος τους δέχεται απειλές. Μονάχα οι μικρο-λεπτομέρειες κάνουν τις περιπέτειές τους να διαφέρουν, εφόσον ό,τι κι αν μεσολαβήσει στο τέλος θα δούμε μισθοφόρους, βίκιγνκς και κλέφτες να εκτοξεύονται στα ουράνια, κάτι που το Asterix & Obelix: Slap Them All! κάνει κτήμα του και κατ’ επέκταση σε αυτό βασίζεται και το sequel του.

Ήλπιζα πως το Slap Them All! 2 θα ήταν κάτι παραπάνω από συμβατική συνέχεια ή «λίγο ακόμη Slap Them All». Ήθελα να πιστεύω πως θα είναι λίγο πιο σύνθετο ή (μεταφορικά) πολυδιάστατο από τον υπό συνθήκες διασκεδαστικό beat ‘em up προκάτοχό του. Εν τέλει, το δεύτερο παιχνίδι ξεχωρίζει από το πρώτο ακριβώς όσο περιέγραψα στον πρόλογο ότι διαφέρουν όλα τα ταξίδια των δύο iconic καρικατούρων μεταξύ τους: ελάχιστα.

GOTTA SLAP THEM ALL! IT’S YOU AND ME!

Πάντα χρειάζονται μονάχα μία αφορμή για να αφήσουν φαινομενικά απροστάτευτη τη Γαλατία, να πάρουν το χαριτωμένο τεριέ τους (Dogmatix) και να βγουν εκτός συνόρων. Στο Slap Them All! 2 το κάνουν στο όνομα της δικαιοσύνης, εφόσον ο αναστατωμένος Justforkix τους ζητά να σώσουν τον πατέρα του, αφού αυτός αιχμαλο-φυλακίστηκε για ένα έγκλημα που – κατά τα λεγόμενά του – ποτέ δεν διέπραξε. Εννοείται πως η δυσανάλογου σωματότυπου δυάδα έχει μονίμως νέφτι στον σκετσαρισμένο της πισινό και αρέσκεται στο να μοιράζει χαστούκια, οπότε αναλαμβάνει τη διάσωση του Doublehelix, κάτι που σημαίνει πως ο πισινός όποιου σταθεί στον διάβα της θα… ανοίξ.

Όλα τα επίπεδα του Asterix & Obelix Slap Them All! 2, λοιπόν, είναι σταδιακά 2D βήματα προς την ολοκλήρωση αυτής της αποστολής, με καθένα από αυτά να μπουχτίζει από εχθρούς υποψήφιους προς εκτόξευση. Φυσικά, το μόνο που φοβούνται οι Γαλάτες είναι μήπως ο Ουρανός πέσει στο κεφάλι τους και τίποτα άλλο, κάτι που για ακόμα μία φορά αποτυπώνεται και στο gameplay. Το δίδυμο ορμά γιούρια μπροστά στις ορδές των εχθρικών μονάδων που όλο και αναχαιτίζονται και εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ελέγξουμε έναν από αυτούς, τους δύο εναλλάξ ή και τους δύο συγχρόνως (υποστηρίζεται και συνίσταται το co-op) για να τους πλακώσουμε και να πάρουμε τον δρόμο μας. Φάπα με τη φάπα, μπουνιά με τη μπουνιά, τα «κύματα» από αντιπάλους εξαντλούνται και η παραμελημμένη arcade φύση του παιχνιδιού μας δίνει χρόνο για loot-άρισμα νομισμάτων και healing μάσα.

ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΙΣΑΡΑ-ΝΤΑ ΜΑΖΙ

Για τον λόγο του αληθές, συνεχίζει να έχει πολλή πλάκα. Όλη αυτή η αχαλίνωτα εξερχόμενη καρπαζομοιρασιά και η ανελέητη μπουκετοείσπραξη από τη μεριά των εχθρών φέρει την κωμικότητα (ή comic-ότητα) των σκίτσων που τόσα χρόνια λατρεύουμε σε οτιδήποτε ξεκινά με «Asterix» και τελειώνει σε «Obelix». Στο Slap Them All! 2 υπάρχουν μερικοί παραπάνω τρόποι να ξαποστείλετε κάθε ψάρακα Ρωμαίο στρατιώτη ή κάθε μούλο ληστή, εφόσον προστέθηκαν charged επιθέσεις και το λεγόμενο «Fury Mode», η ντοπαρισμένη μετά μαγικού φίλτρου εκδοχή για τον Asterix και η αντίστοιχα πεινασμένη (???) κατάσταση του Obelix, που αυξάνει το εκτόπισμα των επιθέσεών τους. Έχει πολύ μπάπα-μπούπα αριστερά και δεξιά των δύο πρωταγωνιστών μας και η μαζική συντριβή των εχθρών σαν κορίνες του bowling έχει γέλιο, τουλάχιστον στην αρχή.

Όπως και να το κάνουμε όμως, τα side-scrollers έχουν περιορισμούς που δύσκολα ξεπερνιώνται και στην περίπτωση του Slap Them All! 2 δεν φάνηκε να συνέβησαν καν απόπειρες διαφοροποίησης. Μακάρι το sequel να έπεφτε στο καζάνι των beat ‘em up καινοτομιών μπας και έβαζε κάτι νέο στο τραπέζι, αλλά καταλήγει και αυτό να πνίγεται από την μονοτονία των όσων επιτρέπει στον παίκτη. Δεν θα κάνετε κάτι το διαφορετικό ή το έστω στιγμιαία απροσδόκητο. Οι περισσότεροι που παίξαμε το πρώτο παιχνίδι συμφωνούσαμε πως χρειαζόταν να μπλέξει λιγάκι τα μονοπάτια του ή να αυξήσει την ποικιλία σε enemy units και bosses, ώστε να χρησιμοποιούνται διάφορες στρατηγικές ταυτοχρόνως και όχι τμηματικά. Αντ’ αυτού, οι περισσότεροι τύποι εχθρών αλλά και ολόκληρη η δομική προεργασία καθενός από τα 21 levels επιστρέφουν ατόφια από το πρώτο παιχνίδι. Δεν προχωρά, δεν εξελίσσεται, παρά μόνο περιμένει από τους παίκτες να ανακαλύψουν κάθε συνδυασμό/combo που θα πολλαπλασιάσει τα μετρημένα hits και θα διευκολύνει τις πολλαπλές καταστάσεις όπου οι δύο ήρωες βρίσκονται περικυκλωμένοι.

ΤΕΜΠΕΛΙΞ

Μην περιμένετε, επομένως, να συναντήσετε κάτι το αισθητά διαφορετικό ή προοδευτικό ως προς το gameplay και τον έλεγχο των δύο «Γκουλουά». Περισσότερο θα ικανοποιηθούν όσοι περιμένουν απλά να ζήσουν όλες αυτές τις εικονογραφημένες αναμπουμπούλες και το ξυλομπουρδούκλωμα σε διαφορετικά μέρη. Αυτά θα συμβούν στα περίχωρα της Γαλατίας, σε δάση, σε πανδοχεία, σε μπουντρούμια, στους κήπους του Ρωμαϊκού κάστρου και σε διάφορα ακόμη περιβάλλοντα, όλα τους εξαιρετικά σχεδιασμένα για τις ανάγκες του δεύτερου παιχνιδιού. Σε αυτά δεν υπάρχει τόση επανάληψη, όπως ούτε στην κίνηση των καρτούν εικόνων του. Το Slap Them All! 2 ζωντανεύει με ακόμα πιο νοσταλγικό τρόπο τα κόμικς του René Goscinny, κάτι που για τον εκάστοτε παίκτη θα αναβάλλει όλο και περισσότερο το σημείο βρασμού, ολογράφως, τη φάση που θα βαρεθεί να δέρνει ξανά και ξανά τους βάρβαρους ή τους και καλά πολιτισμένους.

Άρα η Mr Nutz Studio τηρεί μονάχα μία από τις υποσχέσεις της: όντως στο Slap Them All! 2 θα χειριστούμε τους Asterix και Obelix, ρημάζοντας με μπόλικο χιούμορ τους «κακούς» σε πανέμορφες τοποθεσίες, από τη Λουτέτια μέχρι την άκρη του κόσμου. Κατά τα άλλα, δεν ξεφεύγει ούτε πόντο από τις οριογραμμές του αρχικού design, αφήνοντάς μας στο έλεος των ίδιων gameplay μηχανισμών και μίας ανολοκλήρωτης arcade λογικής. Ίσως σας καταφέρει στην προσπάθειά του να γελοιοποιήσει για ακόμα μία φορά το πόσο ανδρείκελα είναι Ρωμαίοι και λοιποί στα μάτια των αγαπημένων μας Γαλατών, όμως δύσκολα θα βοηθήσει κάθε παίκτη να παίξει όλα τα levels του άπαξ και εκείνος συνειδητοποιήσει από νωρίς ότι τα inputs και η πλαγιοκόπηση από το main path έχουν χαμηλό ταβάνι.

Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του review copy!