Παιχνίδι ρόλων (και) με την Peach.

Ερχόμενος με περίσσεια ευδιαθεσία από το Super Mario Bros. Wonder – review link εδώ, καμία απολύτως ντροπή – είχα κάθε θέληση να κριτικάρω μία επανέκδοση που αφορά την επονομαζόμενη υπο-σειρά, έναντι κάποιας νέας mainline κυκλοφορίας, σε διάστημα ούτε ενός μήνα. Είχα επίσης απορίες σχετικά με το πώς η ArtePiazza θα μπορούσε να ξανα-φανταστεί ένα παιχνίδι που ναι μεν βαδίζει εντός των JRPG γραμμών της, αλλά κουβαλά όνομα ακόμα μεγαλύτερο ενός Dragon Quest.

Το Super Mario RPG, το remake του παιχνιδιού που επί ιαπωνικού εδάφους γνωρίζεται και με τον υπότιτλο «Legend of the Seven Stars», εννοείται πως επιδίωξε να αναβιώσει υπό πολλά στρώματα βελτιώσεων την απαρχή των role-playing εξορμήσεων του Mario. Ως πιο διακριτή “αλλαγή” που φέρνει, ωστόσο, δεν μπορώ παρά να θεωρήσω το ότι κατάφερε να κυκλοφορήσει για πρώτη φορά και στην Ευρώπη. Αυτή η διηπειρωτική μετακίνηση κρίθηκε απαραίτητο καθήκον προς τους καταναλωτές της Γηραιάς Ηπείρου, που στερήθηκαν τον original τίτλο το 1996, στις τελευταίες λέξεις του SNES και λίγο πριν πραγματοποιηθεί η μετάβαση στο Nintendo 64.

Το παρόν remake δεν πρέπει να φοβίζει καθόλου τους “οπαδούς” της Nintendo, αφού εκτελέστηκε με την πιστότητα στην οποία μας έχει συνηθίσει ο ιαπωνικός κολοσσός σε κάθε ανάλογη απόπειρα. Και επειδή η ArtePiazza δεν λοξοκοίταξε ποτέ του source material, θα καταλάβετε και από τα συμφραζόμενα πως όλα πήγαν καλά.

Όπως είπαμε, το υπό συζήτηση αυθεντικό παιχνίδι είδε το φως του ήλιου σε μία εποχή όπου μεσουρανούσαν τα JRPG’s (Final Fantasy, Suikoden, κ.α.) και τόσο το όνομα, όσο και το ευρύτερο concept του στηρίχτηκαν σε μία βασική, ευθεία ερώτηση: Πώς θα παιζόταν ένα Super Mario αν ήταν RPG και όχι 2D platformer; Ό,τι συνεπάγεται αυτής της ιδέας βρήκε σάρκα και οστά στο Super Mario RPG, που ακόμα και σήμερα θα πιάσει απροετοίμαστους όσους έχουν την τυποποιημένη εικόνα των Super Mario Bros. ως στάνταρ. Ξαφνικά θα διαβάζουν εκτενείς συνομιλίες ανάμεσα στους συμμετέχοντες χαρακτήρες, θα συμμετέχουν σε ομαδικές μάχες με λογική γύρων και θα δουν γενικά το όλο platforming του πράγματος να υφίσταται μεν, αλλά να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. 

CLASS SELECTED: ITALIAN PLUMBER

Εσείς, λοιπόν, που έχετε “παγώσει” σε εκείνα τα χρόνια αυτό που γνωρίζετε ως «Super Mario» και δεν τον έχετε δει να ζει τρεισδιάστατα, να οδηγά karts, να αθλείται ή και να μεταμορφώνεται σε origami, κρατήστε – έστω εγκυκλοπεδικά – πως το Super Mario RPG βρέθηκε στα «νωρίς» των 3D πειραματισμών των Square/Nintendo. Με το remake θα μπορέσουν, παλιοί και νέοι, να (ξανα)εξερευνήσουν αυτά τα isometric 3D επίπεδα, που να σχολιάσω πως δεν είναι ούτε σε αυτή τη βερζιόν το δυνατό της “χαρτί”. Όλα τα levels έχουν πια τη μορφή πεδίων και στο remake είναι άκρως ευπρόσδεκτο το ότι μπορούμε να μεταπηδήσουμε από το ένα στο άλλο με – ας το πούμε – fast travel, μία επί τόπου άνεση που βρισκόταν στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας εν όψει της επανακυκλοφορίας του.

Κάτι τέτοιες παρασκηνιακές αλλαγές είναι που κάνουν τη διαφορά, αλλά πιθανό να αγνοηθούν ή να μην γίνουν καν αντιληπτές από το ευρύ κοινό, που για να εκτιμήσει το πόσο πιο playable (για τα δεδομένα του σήμερα) είναι η Switch εκδοχή του θα πρέπει να σταθεί μπροστά από συσκευές που ελάχιστοι εξακολουθούν να έχουν στην κατοχή τους. Και επειδή η πρόσβαση στο τότε παιχνίδι ήταν οριακά ακατόρθωτη για τη χώρα μας, δεν θα αναλωθούμε στα περί UI και των αναρίθμητων quality-of-life προσαρμογών, αφού ούτε και εγώ είχα τρόπο να το παίξω τότε για να συγκρίνω έμπρακτα το πόσο αναβαθμίστηκε το όλο experience. Ψάχνοντας πάντως από δω κι από κει, μπορώ να καταλάβω πως έγινε σοβαρή δουλειά στο κομμάτι της προσβασιμότητας και στην απλούστευση των μενού, κάτι που κάθε remake με απόσταση άνω της 20ετίας θα πρέπει να έχει στα υπόψιν.

Μετά και από αυτό το ξεκαθάρισμα, μπορούμε να συζητήσουμε τα προφανή των νεόφερτων στοιχείων στο remake του Super Mario RPG, εφόσον συνέβησαν παραμετροποιήσεις που έκαναν μπαμ pow! και προς εμένα, παρότι νέος παίχτης. Ας το δούμε λίγο πιο στρωτά, όμως, για αυτούς που δεν έχουν δει ούτε πλάνο: το νέο Super Mario RPG προσφέρει μία (ακόμα πιο) εξατομικευμένη Mario περιπέτεια, στο 87% της οποίας (τυχαίο αλλά όχι άστοχο νούμερο) θα ελέγχετε την ομώνυμη μασκότ και μόνο όταν το απαιτούν οι συναντήσεις και οι μάχες με τα mobs και τα bosses το παιχνίδι θα στρέφεται σε turn-based encounters, για να βγει το Goomba απ’ την τρύπα. Τότε θα χειρίζεστε ένα τριμελές party (Mario, Mallow, Peach, Bowser, κλπ) περιμένοντας τη σειρά σας για να (αντ)επιτεθείτε.

Εδώ οφείλουμε να κάνουμε τη μεγαλύτερή μας παύση, εφόσον το remake του Super Mario RPG διατηρεί αυτή τη λογική για το combat system του, όμως την εκμοντερνίζει με τα «Action Commands». Το μέσο turn-based σύστημα μάχης στα video games είναι, κακά τα ψέματα, αργό και οτιδήποτε μεσολαβεί του υπολογισμού του damage πολλές φορές καταντά κουραστικό. Το παρόν remake μετατρέπει αυτή την αδυναμία των ομοίων του σε προτέρημα, περιμένοντας από τον παίκτη να πατήσει κουμπιά με κατάλληλο συγχρονισμό σε επιθέσεις και αποκρούσεις. Κατά αυτό τον τρόπο το Super Mario RPG φρεσκάρεται από μία ωραία μίξη των turn-based προδιαγραφών με real-time αντιδράσεις και εντολές, η χρήση των οποίων προσφέρει επίσης καινούρια μπόνους αποτελέσματα, όπως η αλυσιδωτή ισχυροποίηση του party και η μοιρασιά της “ζημιάς” σε πολλούς στόχους αντίπερα.

MY TURN TO «YA-HOO» YOU

Ένα κομμάτι που άλλοι gamers σε άλλα games πολλές φορές πάταγαν skip, στο σύγχρονο Super Mario RPG ήταν πρωτεύοντας λόγος που εγώ το ευχαριστήθηκα περισσότερο από πολλά παρόμοια παιχνίδια, ως προς το σύστημα μάχης τους. Τα δε «Triple Moves», μία ομαδική ικανότητα με υπέρμετρα οφέλη για την ελεγχόμενη πλευρά, ήταν το κερασάκι στην τούρτα ενός πρόσχαρα αναθεωρημένου πλάνου αναμετρήσεων, που επίσης δεν θα συναντούσατε στο παλιό game και πόσω μάλλον με αυτό το φιλοτεχνικό presentation.

Από την άλλη, τα RPG’s το 2023 έχουν προοδεύσει αρκετά και έχουν γίνει σαφώς πιο σύνθετα για καλό, τουλάχιστον στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Υπό αυτή την εξέταση και δεδομένης της χαμηλότατης πρόκλησης του Super Mario RPG, το remake δείχνει τις αδυναμίες του, εφόσον ο παίκτης δεν θα ασχοληθεί με τίποτα παραπάνω από ένα basic attack, ένα special attack, πολύ βασικά items και στατιστικά με επιφανειακή επιρροή στο role-playing του πράγματος. Όταν δεν μάχεστε πιθανότατα θα βολτάρετε αλά-Mario στους οικισμούς, τα βασίλεια, αλλά και τα αφιλόξενα μέρη του παιχνιδιού. Εκεί είναι που you get to be Mario, χρησιμοποιώντας jumps και ψάχνοντας coins, μόνο που εδώ οι διαστάσεις του platforming έχουν βάθος… εφημερίδας.

SUPER MARIO CUTE

Όντας RPG και σε αντίθεση με την παραδοσιακή φόρμουλα των Super Mario Bros. και κάθε sequel αυτού, το Super Mario RPG προχωρά μετά πολλών μουγκών διαλόγων, μοιράζοντας γέλωτα με την Charlie Chaplin-like εκφραστικότητά του. Κάπου εδώ είναι που παίρνει τα ηνία η ευεργεσία της τεχνικής εξέλιξης του remake. Τα HD σαλόνια είναι μία λουξ παροχή της νεότερης κονσόλας της Nintendo και ευθύνεται για την οφθαλμοφανέστατη ζωηράδα των animations και τη χρωματική οξύτητα των εικόνων στο ανανεωμένο Super Mario RPG. Τα ραφινάτα γραφικούλια και οι αποστομοτικές CG σκηνές, που αντικατέστησαν τα cinematics που βασίζονταν σε in-game μοντέλα στον πρόγονό του, είναι αυτόνομοι και σοβαροί λόγοι να επενδύσει κανείς στο remake. Η Nintendo τα ‘σκασε και η έγχυση της επιθυμητής ζωντάνιας τη δικαιώνει. Σπανίζουν τόσο όμορφα κινούμενα σχέδια χωμένα σε βιντεοπαιχνίδια, έναντι κάποιας μεγαλύτερης παραγωγής. Στο αισθητικό κομμάτι, το Super Mario RPG είναι μία απότομη εκτίναξη του παρουσιαστικού του, όπως και ακόμα μία συνέχεια στον δικαιολογημένο αρτιστικό δοξασμό της Nintendo από άτομα όλων των ηλικιών. Το χιούμορ της ιστορίας του και η μετάφραση αυτού σε εικόνες είναι αμφότερα εκπληκτικά.

Υπάρχει ένα μικρό story, μιας και το αναφέραμε, και αναδεικνύεται περισσότερο από τις μιμήσεις του Mario και της γλώσσας του σώματος όλων των χαρακτήρων κάθε φορά που το παιχνίδι δανείζεται τον έλεγχο. Χάρις και σε αυτό και σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, το Super Mario RPG έχει πολλή περισσότερη πλάκα από αυτή που φαινομενικά δικαιούται. Αδόκιμων όρων επιτρέποντως θα το χαρακτήριζα ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτού που έχω στο μυαλό μου ως “vintage βιντεοπαιχνιδική διασκέδαση”. Είναι πολύ ασφαλές σαν remake, δεν υπάρχει αμφιβολία, σημασία έχει όμως ότι δεν ξεχνά πουθενά σε τι διέπρεπε και ότι αφαίρεσε ή άλλαξε πράγματα που υστερούσε, όχι βέβαια και ολοκληρωτικά. Επειδή δεν είναι και ένα Super Mario game που θεωρείται “αιώνιο”, όπως αρκετά άλλα entries του franchise, βάζω μεγάλο like στη διακριτική αυτή επανακυκλοφορία ως κάτι άξιο των ημερών και του όποιου legacy έχει αφήσει.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!