Where’s my Therizinosaurus?

Κάτι θα έσπαγε το αξιοθαύμαστο σερί της Capcom (προηγουμένως γνωστή ως Capgod) και όλοι μας ποντάραμε στο Exoprimal. Το καινούριο IP του Ιαπωνικού developer δημιουργήθηκε παράλληλα με τις γιγάντιες κυκλοφορίες των Street Fighter 6 και του Resident Evil 4 Remake και δυστυχώς φέρει σημάδια υπανάπτυξης και βιασύνης.

Οι πρώτες εντυπώσεις του Exoprimal είναι και οι χειρότερες. Υστέρα από την οδυνηρά αδιάφορη δημιουργία του χαρακτήρα μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το παιχνίδι και την απόπειρα του ως προς το να δικαιολογήσει την ύπαρξη του.

Εν συντομία, στο μέλλον υπερδιάστατες πύλες ταξιδιού στο χρόνο εμφανίζονται στη Γη και από αυτές οι δρόμοι πλημμυρίζουν με δεινόσαυρους καθώς και “neosaurs”, γενετικά τροποποιημένοι δεινόσαυροι που μεταλλάχτηκαν από κάποια πολύτιμα χημικά. Στην προσπάθεια εξουδετέρωσης τους, η Aibius, η μεγαλύτερη πολυεθνική του πλανήτη παρήγαγε εξειδικευμένες στολές, τις λεγόμενες “exosuits”, καθώς και μια τεχνητή νοημοσύνη, τον Leviathan. Δυστυχώς, ο Leviathan ύστερα από κάποιο σφάλμα, άρχισε να στέλνει μαχητές με exosuits πίσω στην πρώτη μέρα της εισβολής των δεινοσαύρων σε επαναλαμβανόμενο βρόχο, αποκαλώντας τη διαδικασία τα “wargames” του.

Σε αυτή την ταλαιπωρία εισέρχεται και ο χαρακτήρας μας και με την βοήθεια άλλων ισάξια άτυχων ατόμων, επιδιώκουμε να βρούμε κάποιο τρόπο να σταματήσουμε τα wargames και να αποκαλύψουμε την αιτία της εισβολής των δεινοσαύρων.

Το παιχνίδι ενδιαφέρεται για την πλοκή του περισσότερο από τον παίκτη, κάτι που το ίδιο το παραδέχεται έμμεσα. Ενώ κάθε λίγα wargames έχουμε κάποιο μικρό cutscene, το μεγαλύτερο ποσοστό της αφήγησης ύστερα της εισαγωγής παραχωρείται στο analysis map, μια ξεκάθαρα προαιρετική λίστα με κρίσιμους διαλόγους και λοιπές πληροφορίες περί της πλοκής.

DINO IDENTITY CRISIS

Ομολογώ πως μια τέτοια κίνηση μου δημιούργησε μικτά συναισθήματα. Συγχαίρω την αποδοχή του γεγονότος πως ο παίκτης κατά κύριο λόγο θέλει να δει mechs vs dinos και δεν αισθάνεται την ανάγκη να τον βομβαρδίσει με περισσότερη πλοκή από ότι πιστεύει πως είναι απαραίτητο. Από την άλλη όμως,  αυτή η συντηρητική τεμαχιοποίηση της αφήγησης υπονομεύει το μυστήριο που προσπαθούν να κτίσουν, καθώς και την παρουσίαση της ιστορίας.

Κάπως έτσι καταλήγουμε συνεχώς αντιμέτωποι με το lobby screen και την μοναδική επιλογή τύπου match (τουλάχιστον στο λανσάρισμα) , το Dino Survival. Πρόκειται για ένα υβριδικό PvE-PvP τύπου match, το οποίο αποτελείται από δύο γύρους στους οποίους δύο ομάδες των πέντε παικτών ανταγωνίζονται άμεσα και έμμεσα για την ταχύτερη ολοκλήρωση ορισμένων στόχων.

O πρώτος γύρος χωρίζει πάντα τις δύο ομάδες και τους αναθέτει να εξαλείψουν έναν ορισμένο αριθμό διαφορετικών δεινοσαύρων σε ξεχωριστά κύματα σε πολλαπλές γωνίες του χάρτη. Ύστερα από κάθε κύμα και πριν την εκκίνηση του επομένου, ο Leviathan μας ενημερώνει για το αν βρισκόμαστε μπροστά ή – αν παίζεται με την παρέα του savethegame – πίσω από την αντίπαλη ομάδα και παράλληλα βλέπουμε ακριβώς που βρίσκονται. Ένας αποτελεσματικός τρόπος να διατηρηθεί η αίσθηση του αγώνα ταχύτητας.

Ο δεύτερος γύρος είναι πιο περίτεχνος, καθώς έχει υψηλότερο βαθμό διακύμανσης στη μορφή του. Μπορεί να συνεχίσει στη λογική του πρώτου με ξεκάθαρους PvE στόχους, με υψηλότερο δείκτη δυσκολίας ή μπορεί να μας φέρει άμεσα αντιμέτωπους και με την αντίπαλη ομάδα. Το πιο σύνηθες είναι σίγουρα ένα objective τύπου payload, όπου και οι δύο ομάδες συνοδεύουν ένα φορτίο από αντίθετες πλευρές του χάρτη σε ένα κοινό τελικό σημείο, οπού εκεί ανταλλάσουν πυρομαχικά μεταξύ τους. Το ποιος θα κερδίσει το match βασίζεται ξεκάθαρα στη συνετή χρήση του κάθε exosuit και στην σύνθεση της ομάδας.

Τα exosuits χωρίζεται στις κλασσικές κατηγορίες των dps, healer και tank. Το καθένα εξειδικεύεται σε κάποιο μοναδικό στοιχείο στην κατηγορία του και χειρίζονται διαφορετικά από το άλλο με ξεκάθαρα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αναλόγως της περίστασης και του δεινοσαύρου που αντιμετωπίζουμε. Το Deadeye και το Vigilant μπορούν να αφανίσουν με ευκολία ιπτάμενα dinos όπως τα pterosaur, αλλά δεν μπορούν να ανταγωνιστούν της AoE ικανότητες του Barrage.

O χειρισμός των exosuits είναι αρκετά ικανοποιητικός και υπάρχει ξεκάθαρη οπτική πληροφόρηση ως προς την βέλτιστη χρήση των διαφορετικών ικανοτήτων τους. Παράλληλα, σταδιακά ξεκλειδώνουμε και διαφορετικούς παραμέτρους που μας επιτρέπουν να εξατομικεύσουμε σε ένα βαθμό συγκεκριμένα κομμάτια του kit του κάθε exosuit.

EXO-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΤΙΚΟ

Οι δεινόσαυροι είναι εξίσου ικανοποιητικοί στόχοι που μπορούν γρήγορα να γεμίσουν τη κάθε γωνία της οθόνης μας και σε ποικίλους συνδυασμούς. Επίσης, στον δεύτερο γύρο κάθε ομάδα αποκτά πρόσβαση στο λεγόμενο Dominator, που επιτρέπει σε ένα παίκτη να χειριστεί κάποιον μεγάλο δεινόσαυρο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και να σπείρει πανικό και πόνο στην αντίπαλη ομάδα. Η όλη διαδικασία μπορεί να ανατρέψει την πορεία του match και είναι πάντα διασκεδαστικό να ποδοπατάς κόσμο με ένα Triceratops.

Τα κυριότερα προβλήματα με το Exoprimal δυστυχώς έχουν να κάνουν περισσότερο με την δομή του, παρά με το περιεχόμενο του. Το αντίστροφο θα πίστευε κανείς εάν έπαιζε για λίγο, καθώς το game δίνει την εντύπωση πως παρέχει μονάχα ένα mode, με ελάχιστη ιστορία, δύο-τρία map και μικρή γκάμα εχθρικών ερπετών. Αυτή την εντύπωση είχα και εγώ για τα πρώτα 15 περίπου match που έπαιξα.

Φαινόταν ως ένα ακόμη (premium) live service game που λανσάρει με περιορισμένο περιεχόμενο και με το μοναδικό κίνητρο για συνεχή διατριβή την πρόοδο του battle pass του ώστε να ξεκλειδώσουμε skins. Ή ένα από τα εκατοντάδες άλλα cosmetics τύπου stickers που για τα οποία δεν ενδιαφέρθηκε πότε κάνεις. Έχει και loot boxes για κάποιον λόγο. Λέω για κάποιον λόγο επειδή περίμενα πως θα ήταν ένα ακόμη microtransaction, αλλά δεν υπάρχει επιλογή να τα αγοράσει κανείς, εξού και η απορία μου ως προς την ύπαρξή τους.

Εκεί λοιπόν που είχα καταλήξει σε αυτή την εικόνα για το παιχνίδι, το Εxoprimal έκανε κάτι που πραγματικά λίγα games και άλλα έργα δημιουργικών μέσων έχουν καταφέρει. Με εξέπληξε. Ακολουθούν ελαφρά spoilers.

Φαινόταν σαν να φόρτωνα σε έναν ακόμη τυπικό αγώνα όταν αντί για την τυπική έναρξη του γύρου, την ομάδα μου την υποδέχτηκε ένα cutscene. Κάτι που μέχρι στιγμής είχε συμβεί αποκλειστικά εκτός του main mode παιχνιδιού. Προς περαιτέρω έκπληξή μου, η υπόλοιπη αποστολή αναγνώρισε την ανωμαλία της κατάστασης και γι' αυτό ο Leviathan αύξησε τις παραμέτρους του wargame και άρχισε να απελευθερώνει dinos που δεν είχαμε δει προηγούμενος, που μπορούσαν να εκτοξεύσουν βλήματα ή να εκραγούν, εναλλάσσοντας και αναζωογονώντας αμέσως το gameplay.

Προχωρώντας παραπέρα, ο τυπικός στόχος του πρώτου γύρου άλλαξε εντελώς και ξαφνικά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια ορδή κυριολεκτικά χιλίων δεινοσαύρων που ερχόντουσαν ταχύτατα από μια γέφυρα. Έχοντας επιβιώσει από αυτό, στη συνέχεια συγχωνευτήκαμε με την εχθρική ομάδα για τον δεύτερο γύρω σε μια συνεργατική αποστολή για την εξάλειψη μιας ακόμη μεγαλύτερης ορδής με ακόμη πιο θανατηφόρους εχθρούς.

Ξαφνικά είδα ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο από το συντηρητικό και ψυχρά προβλέψιμο που μέχρι στιγμής είχε αποκλειστικά προβάλλει το game. Ξαφνικά είχα μια οριακά καινοτόμα μίξη αφήγησης και  gameplay στο genre των team-based multiplayer games που συνοδευόταν από μια αυθαίρετη και δημιουργική μίξη και ανατροπή των παραγόντων και κανόνων του παιχνιδιού.

Στην συνέχεια, ύστερα από πολλαπλές επιστροφές στο καθιερωμένο τυπικό σχεδιάγραμμα του παιχνιδιού, αυτή η έξαλλη και διασκεδαστική πλευρά του Exoprimal άρχισε να εμφανίζεται όλο και περισσότερο, με νέους δεινόσαυρους, διαφορετικούς στόχους και ακόμη και boss fights.

EXO-ΦΡΕΝΙΚΑ ΙΟΥΡΑΣΙΚΟ

Στο τέλος του campaign, ξεκλειδώνεται και ένα ακόμη mode, το Savage Gauntlet, που δυστυχώς δεν ήταν διαθέσιμο στο λανσάρισμα του game. Πρόκειται για ένα αποκλειστικά PvE mode που αναθέτει σε μια ομάδα πέντε παικτών να ολοκληρώσει μια προκλητική αποστολή ύπο μοναδικούς παράγοντες που διαφοροποιούνται κάθε εβδομάδα. Στο Savage Gauntlet οι ομάδες ανταγωνίζονται για την υψηλότερη βαθμολογία σε εβδομαδιαία βάση και παρέχει διασκέδαση στην οποία κυριαρχεί το χάος.

Αυτές οι πλευρές του Εxoprimal θα μείνουν δυστυχώς ανεξερεύνητες από τους περισσότερους παίκτες, καθώς το παιχνίδι είναι σταθερό στο να σας πείσει ότι είναι πολύ πιο βαρετό από ό,τι είναι. Πραγματικά σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν έχει εκπλήξεις στο μανίκι του και δυστυχώς τις αποκαλύπτει πολύ αργά και πολύ αραιά. Στις περίπου 40 ώρες με το παιχνίδι είδα δύο από τις πιο διασκεδαστικές αποστολές του παιχνιδιού από μία φορά και μία από τις πρώτες κάθε δεύτερο ή τρίτο match. Μπορώ να πω με σιγουριά πάντως πως προτιμούσα το Exoprimal περισσότερο όταν το Exosuit μου ήταν θαμμένο κάτω από χίλια velociraptors, παρά όταν άνοιγα lootboxes με stickers και παραλλαγές χρωμάτων ύστερα από το 30ο τυπικό match με το 1/10 των δεινοσαύρων. Επίσης, σας παρακαλώ να μην ξαναβάλετε κέρσορα ως το αποκλειστικό μέσω επιλογής και καθοδήγησης του menu.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!