Think before you -ARRRRR!

Πειρατές. O φόβος και ο τρόμος πολλών για πολλά χρόνια. Ήταν αυτοί που επί αιώνες έκλεβαν και σκότωναν χωρίς να υπολογίζουν τίποτα και ήταν ο πονοκέφαλος των βασιλιάδων κάθε χώρας που βρεχόταν από θάλασσα. Πέρα από όλα αυτά τα δυσάρεστα για την ανθρωπότητα, όμως, από αυτούς εμπνεύστηκαν πολλοί καλλιτέχνες και δημιουργήθηκαν μεγάλες παραγωγές ιστοριών της θάλασσας, οι οποίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.

Για δεύτερη φόρα η Ubisoft βασίζει να έναν γιγαντιαίο τίτλο πάνω σε αυτό το θέμα. Μετά την τεράστια επιτυχία του Assasin’s Creed IV: Black Flag το 2013 και μετά από 11 ολόκληρα χρόνια, το επόμενο πειρατικό video game της Ubisoft είναι εδώ. Το Skull and Bones ταλαιπωρήθηκε πολύ για να κυκλοφορήσει, αλλά έφτασε ο καιρός να μας δείξει τα πειρατικά του δόντια. Πρόκειται για ένα open-world πειρατικό RPG, στο οποίο ο στόχος σας είναι σε πρώτη φάση να επιβιώσετε και μετέπειτα να γίνετε ο μεγαλύτερος πειρατής του Ινδικού Ωκεανού. Για να φτάσετε εκεί θα χρειαστεί πρώτα να βυθίσετε αμέτρητα εχθρικά πειρατικά πλοία, να λεηλατήσετε πόλεις και οχυρά και να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας σε κάθε λογής άνθρωπο και… πλοίο.

ΠΛΕΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Θα ήθελα να ξεκινήσω σχολιάζοντας το, κατά τη γνώμη μου, πιο εντυπωσιακό κομμάτι του Skull and Bones, που δεν είναι άλλο από το οπτικό του. Μπορείτε να το δείτε από όποια πλευρά θέλετε. Είτε κοιτάξετε τα καράβια, είτε εστιάσετε στα κανόνια τους. Είτε χαζέψετε τα νησιά, είτε τις παραλίες τους. Είτε παρατηρήσετε τα κτήρια, είτε τη χλωρίδα τριγύρω. Στην κυριολεξία ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και να δείτε μέσα στο Skull and Bones είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών. Η δουλειά που έγινε πάνω στο παρουσιαστικό του μου προκαλούσε συνεχώς μεγάλη εντύπωση και με έκανε να απολαύσω περισσότερο το παιχνίδι, εφόσον ένιωθα ότι βρισκόμουν σε έναν πιστευτό πειρατικό κόσμο. Η βλάστηση στις νήσους μαρτυρούσε το παρθενικό τοπίο στο οποίο ο άνθρωπος δεν είχε προλάβει να πατήσει το πόδι του και να «καταστρέψει» τη φυσική του ομορφιά. Ακόμα, οι αποικίες των πειρατών έδιναν την εντύπωση της βάρβαρης δουλειάς των πειρατών, που τα έκαναν όλα χύμα και κοιτούσαν μόνο να μεθύσουν και να γλεντήσουν με το που πιάσουν στεριά.

Ο ρεαλισμός που προσπάθησε να περάσει το παιχνίδι ήταν κάτι που με κέρδισε από την αρχή. Ρεαλισμός που φάνηκε όχι μόνο στις εικόνες/τοπία, αλλά και στις κινήσεις των χαρακτήρων, όχι μόνο του «καπετάνιου», αλλά και των NPC’s. Για παράδειγμα, ο κόσμος ζωντάνευε βλέποντας πειρατές που πίνουν ξαφνικά να σηκώνονται και να χορεύουν στη μέση του λιμανιού, δίχως να υπάρξει αλληλεπίδραση μεταξύ μας. Και στις μικρότερες λεπτομέρειες το Skull and Bones τα πηγαίνει καλά. Βρήκα πολλούς τρόπους να στολίσω το καράβι μου, αφού υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές τόσο σε σχέδια όσο και σε χρώματα και ο παίκτης μπορεί να εκμεταλλευτεί αμέτρητα σχέδια και cosmetics για την επεξεργασία του καραβιού και του πληρώματός του. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις επίσης πολυάριθμες στολές του καπετάνιου, δίνουν την ευκαιρία στον παίχτη να δημιουργεί όποτε επιθυμεί μία διαφορετική πειρατική περσόνα, ανάλογα με τις ορέξεις του. Αυτή η ποικιλία ανανέωνε την ευχαρίστησή μου με το Skull and Bones, καθώς μπορούσα να φτιάξω όποτε θέλω έναν νέο «μυθικό» πειρατή.

ΒΙΡΑ ΤΙΣ ΑΓΚΥΡΕΣ

Μιας και σχολιάσαμε το customization στα πλοία, ας συμφωνήσουμε πως δεν νοείται πειρατής χωρίς πειρατικό καράβι και στο Skull and Bones το καράβι σας είναι ο κύριος πρωταγωνιστής και όχι ο καπετάνιος, αφού ο ρόλος του τελευταίου είναι πιο πολύ διακοσμητικός και οι ενέργειες του περιορισμένες. Το Skull and Bones κάνει πολύ καλά τη δουλειά του στα σημεία που θέλει να λειτουργεί ως RPG, δηλαδή να αφήνει το κάθε καράβι να προσφέρει το κάτι διαφορετικό όσον αφορά τις ιδιότητές του. Σε αυτό συνδράμει η μεγάλη ποικιλία στα όπλα που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει έτσι ο κάθε παίχτης μπορεί να δημιουργήσει ένα μοναδικό στιλ παιχνιδιού, σύμφωνα με το τι του ταιριάζει και πώς αυτός φαντάζεται ότι θα δρούσε στο κατάστρωμα.

Μπορείς να φτιάξεις «tank» καράβι και να ανέχεσαι περισσότερα πυρά, έτσι άλλοι να κάνουν την περισσότερη ζημιά για σένα όσο τους προστατεύεις ή και πάλι μπορεί το καράβι σου να λειτουργεί πιο υποστηρικτικά, γεμίζοντας με HP τα καράβια των συμπαικτών σου. Σε κάθε περίπτωση, είτε διαλέξεις να λούσεις τους εχθρούς σου με υγρό πυρ, είτε με κανόνια, ή να πέσεις απάνω τους, το Skull and Bones σου δίνει αυτή την ευκαιρία να το κάνεις με όποιον τρόπο και θόρυβο θες εσύ. Για να φτιαχτούν όλα αυτά βέβαια δεν αρκεί απλά να μαζέψεις χρήματα και να τα αγοράσεις. Κάθε αντικείμενο έχει το δικό του blueprint, το οποίο πρέπει να αρχικά να βρεις και στη συνέχεια να συγκεντρώσεις τα υλικά του, είτε λεηλατώντας συγκεκριμένες φυλές, χωριά και βυθίζοντας πλοία - σαν σωστός πειρατής - ή μπορείς και να τα αποκτήσεις από το εμπόριο ή κάνοντας salvage διάφορα ναυάγια. Σε πολλά από αυτά που απαρτίζουν τη διαχείριση ενός πειρατικού πληρώματος, λοιπόν, η Ubisoft πέτυχε το νόημα.  

ΠΥΡ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΗΣΗ

Το combat system του παιχνιδιού δεν είναι κάτι το πολύπλοκο. Άπαξ και έπιανες το νόημα ήσουν έτοιμος να πλεύσεις στις 7 θάλασσες, ωστόσο αυτό δεν πάει να πει ότι θα είναι και πάντα εύκολο, αφού πολλές φορές σε κάποια ναυμαχία μπορεί αναπάντεχα να αναδυθεί κάποιος εχθρός και να γυρίσει την τροπή των κυμάτων. Σε εκείνο το σημείο αποκτά σημασία το «build» του καραβιού σου, ο τρόπος παιχνιδιού, ο χειρισμός του πλοίου και η πλεύση που θα έχεις, μιας και ο αέρας δεν έρχεται πάντα από το ίδιο σημείο, αλλά και η προετοιμασία που θα έχεις κάνει. Αυτά θα κρίνουν αν θα βγεις νικητής ή αν θα βρεθείς στον πάτο της θάλασσας.

Αυτό που δεν επέστρεψε από το Black Flag, αν και εμένα προσωπικά δεν με ενόχλησε τόσο, είναι το boarding στα αντίπαλα καράβια. Δεν είναι ότι έλειπε σαν ιδέα, αλλά η έλλειψη των μαχητικών μηχανισμών εκτός καραβιού καθιστούσε αδύνατη μία τέτοια λειτουργία. Το εγκατεστημένο boarding βασίστηκε σε έναν αυτόματο σχεδόν μηχανισμό, ο οποίος ήθελε πιο πολύ να «ψαρεύουμε» τον αντίπαλο και με το που το καταφέρναμε όλα τα υπόλοιπα γινόντουσαν μόνα τους. Όπως είπα, δεν με απασχόλησε τόσο, θα ήθελα όμως να δω κάτι παραπάνω σε αυτό το κομμάτι - ίσως ένα mini game;

ΠΛΕΟΝΤΑΣ ΣΤΑ… ΡΗΧΑ

Τα περισσότερα πράγματα το Skull and Bone τα φαντάστηκε και τα υλοποίησε καλά, αλλά το να πει μία ιστορία, δεν είναι ένα από αυτά. Τα κεντρικά missions του παιχνιδιού δεν είχαν να προσφέρουν κάτι παραπάνω από τα side quests του. Η μόνη διαφορά μεταξύ τους ήταν πως τα μεν συνοδεύονταν από cutscenes και σε αυτά συνέβαιναν διάλογοι με τους τοπικούς kingpins. Γενικά, θα δείτε πολύ κλισέ πειρατικά πράγματα, χωρίς βάθος ούτε καμία αξία. Η επιλογή role-playing απαντήσεων έρχεται να κάνει και αυτή μία τρύπα στο νερό, αφού το κενό στο νόημά τους με έκανε να αδιαφορώ να τις μελετήσω.

Γενικά τα missions, ακόμα και τα side, -που εδώ να πούμε ότι υπάρχουν άπειρα για να παίζει κάποιος όσο θέλει- δεν είχαν να προσφέρουν κάποια ουσιώδη ιστορία και πολλές φορές γίνονται επαναλαμβανόμενα και είναι εύκολο κάποιος να βαρεθεί πάρα πολύ γρήγορα. Αυτό που μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον ήταν τα  «investigations», υποθέσεις στις οποίες έπρεπε να ψάξεις στοιχεία για να φτάσεις στην επίλυση τους , ιστορίες που μπορώ να πω είχαν περισσότερο ενδιαφέρον από το main story.

ΠΛΕΟΝΤΑΣ… ΜΟΝΟΣ

Κάτι που επίσης με στεναχώρησε στο Skull and Bones ήταν η ελλιπής επικοινωνία μεταξύ των πραγματικών παιχτών. Για έναν τόσο γιγαντιαίο χάρτη οι servers φάνηκαν μικροί και το μάξιμουμ τριών ατόμων ανά ομάδα είναι σίγουρο πως θα χωρίσει πολλές παρέες. Απαράδεκτη βρήκα και την in-game δυσλειτουργία του chat. Είναι αυτομάτως ανέφικτο για παίχτες που ανήκουν σε διαφορετικές πλατφόρμες, αν δεν γνωρίζονται ήδη, να συνεννοηθούν με κάποιον τρόπο. Άρα το crossplay τίθεται πρακτικά άχρηστο.

Μην ξεχνάμε πως το παιχνίδι είναι live-service και θα συνεχίσει να υποστηρίζεται μακροπρόθεσμα. Events υπάρχουν, αλλά είναι ακόμα ελάχιστα και μερικά είναι αδύνατον να ολοκληρωθούν χωρίς παρέα. Και για να λύσουμε μία απορία πολλών, ξεκάθαρο PVP-only mode δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν βρήκα εγώ τρόπο να παίξω έτσι στις 70+ ώρες μου με το παιχνίδι. Ο μόνος τρόπος για να ναυμαχήσεις ευθέως με κάποιον άλλον παίχτη είναι να συμμετάσχετε στο ίδιο event, ανταγωνιζόμενοι για την εύρεση ενός θρυλικού χάρτη. Κατά τα άλλα, μέσα από τον παγκόσμιο χάρτη δεν μπορείς να επιτεθείς στοχευμένα σε άλλον παίχτη. Όταν αυτό συνέβη, η άμεση αλληλεπίδραση των κανονιών μου με αυτά των άλλων παικτών μου δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα. Σίγουρα προτιμούσα να κάνω με την ησυχία μου τις αποστολές μου και να αναβαθμίζω το καράβι μου δίχως άγχος, αλλά από την όταν οι online συναντήσεις ήταν τόσο αραιές ήθελα να δοκιμαστώ και εκεί, ελπίζοντας να δω τα πράγματα να γίνονται πιο πικάντικα. Σίγουρα θα ήταν ευπρόσδεκτο ένα καθαρόαιμο και ίσως ανεξάρτητο PvP mode για τους λάτρεις του competitive.

Ρίχνοντας την άγκυρα βλέπω πως το Skull and Bones προσπαθεί και καταφέρνει να εντυπωσιάσει με τον πανέμορφο κόσμο του, δίνοντας μία μοναδική πινελιά στην πειρατική ζωή. Ίσως όλη αυτή η προσπάθεια να δημιούργησε κάποια κενά στην ιστορία του παιχνιδιού και κάπως λιγότερα στο gameplay. Η έλλειψη δραστηριοτήτων μεταξύ των παιχτών και η δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ τους κάνουν τη θαλάσσια περιπέτεια πιο δύσκολη. Όμως, τα πολύ καλά RPG στοιχεία του και η ποικιλία που προσφέρει στον τρόπο παιχνιδιού του καθενός μπορούν μαζί να αναιρέσουν κάποιες από τις αστοχίες του και να διεγείρουν το ενδιαφέρον του παίκτη. Σίγουρα, με την κατάλληλη φροντίδα, ο τίτλος μπορεί να γίνει πολύ καλύτερος.

Ευχαριστούμε πολύ την Ubisoft και τη CD Media για την παροχή του review copy!