Remastered η re-release τελικά...

«Re-βγάλ’ το να τελειώνουμε». Αυτή είναι η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου τις πρώτες ώρες του ταξιδιού μου στον κόσμο του Tales of Symphonia, αλλά πάμε να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.

Για αρχή, να πω πως δεν είμαι και μεγαλύτερος βετεράνος των ‘Tales of’ παιχνιδιών, καθώς το μόνο που είχα παίξει μέχρι και το συγκεκριμένο ήταν το Tales of Arise, το οποίο και λάτρεψα. Έτσι, λοιπόν, ολοκληρώνοντας το Tales of Arise στο 100% έμεινα για ένα διάστημα σαν διψασμένος στην έρημο, αναζητώντας το επόμενο ‘Tales of’ παιχνίδι που θα ξεκινούσα. Ψάχνοντας - κλασσικά - σε top-10 λίστες, συναντούσα συχνά στις πρώτες θέσεις το Tales of Symphonia, ένα παιχνίδι που έλαμψε κατά την εποχή του GameCube. Δυστυχώς, τότε δεν είχα στην κατοχή μου κάποια συμβατή πλατφόρμα για να το δοκιμάσω, κάτι που άλλαξε με το Nintendo Direct του περασμένου καλοκαιριού, όταν και αποκαλύφθηκε η remastered έκδοσή του.

ΟΧΙ ΚΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ

Το παιχνίδι έχει δει στο παρελθόν και άλλες επανακυκλοφορίες, εκτός της αρχικής του στο GameCube, αλλά δυστυχώς το ToS Remastered βασίζεται στην έκδοση του PS2, κάτι που το υποχρέωσε να παραμείνει κλειδωμένο στα 30 FPS, αφήνοντας πίσω την επιλογή των 60 frames/δευτερόλεπτο που επέτρεπε η τότε κονσόλα της Nintendo. Στην πράξη, αυτό δεν με πολυενόχλησε τελικά, καθώς έχω παίξει και αγαπήσει άπειρα παιχνίδια στο Switch μου αυτό το framerate πια. Παρ’ όλα αυτά, στις μάχες και στα βασικά κομμάτια της εξερεύνησης (π.χ. σε κάποια dungeons) παρατήρησα την απόδοση του παιχνιδιού να πέφτει. Αυτό, σε συνδυασμό με τα αμέτρητα και μεγάλα σε διάρκεια loading times, κατέληξε να πλήττει αφάνταστα τον ρυθμό του παιχνιδιού. Ακόμα και έτσι όμως, το παιχνίδι - αν και 20ετίας πλέον - παραμένει μέχρι και σήμερα όμορφο, χάρις στο cell-shaded στυλ του.

Το ToS Remastered δεν δοκίμασε να προσφέρει κάποιου είδους νέο περιεχόμενο, όπως συνέβη για παράδειγμα στο Tales of Symphonia Chronicles του PS3, που περιλάμβανε extra content που λειτουργούσε σαν άμεσο sequel. Κλείνοντας με τα τεχνικά, να πω πως είχα και δυο hard crashes και τα δύο εν ώρα μάχης, σε σημεία στα οποία κάτι που είδα να έρχεται όταν παρατήρησα πόσο ζοριζόταν το παιχνίδι εξαιτίας της παρουσίας πολλών εχθρών. Το “remastered”, με λίγα λόγια, δεν δικαιολογείται σε κάποιο άλλο τεχνικό κομμάτι, εκτός από το τυπικό upscale στα textures. Από άποψη ομαλότητας είναι μία πολύ χειρότερη εμπειρία. Ειδικά αν το συγκρίνουμε με μία επίσης πρόσφατη επανακυκλοφορία, αυτή του Metroid Prime Remastered, θα σας γίνει πιο προφανής η μηδαμινή προσπάθεια της Bandai Namco να ρετουσάρει αυτό το cult-classic RPG. 

RE-GENERATE THE WORLD

Επειδή δεν το έχουν παίξει άπαντες, να μιλήσουμε συνοπτικά για την ιστορία του, που διαδραματίζεται στον φανταστικό κόσμο της Sylvarant. ο οποίος βιώνει μια οικολογική κρίση μετά από έναν πόλεμο εκατοντάδων χρόνων. Η μονή ελπίδα για τους κάτοικους της Sylvarant είναι να μπορέσει ένας εκλεκτός να ολοκληρώσει ένα μεγάλο ταξίδι, ανοίγοντας κάποια Elemental Seals σε αυτόν τον κόσμο, ώστε να αναγεννηθεί η θεά “Martel” και να μπορέσει να επαναφέρει την ειρήνη στον κόσμο. Εμείς παίρνουμε τον ρόλο του Loyd Bankings, ο οποίος τυχαίνει να είναι παιδικός φίλος της τωρινής “Chosen”, Collete.

Ο Loyd είναι ένας άτακτος αλλά καλόκαρδος έφηβος, ο οποίος μετά από μία αναπάντεχη καταστροφή που προκαλεί άθελά του στο χωριό του αποφασίζει, μαζί με τον καλύτερο του φίλο Genis, να ακολουθήσει και να βοηθήσει την Collete να φέρει εις πέρας τον στόχο της. Η ιστορία του Tales of Symphonia μου άρεσε πολύ, κυρίως επειδή προσφέρει το συναίσθημα μιας μεγάλης περιπέτειας-ταξιδιού που εγώ ο ίδιος ψάχνω στα RPG’s, αλλά και ένα μεγάλο και αξιομνημόνευτο cast χαρακτήρων. Το Tales of Symphonia, όπως και όλα τα ‘Tales of’ games, περιέχει skits στα οποία με το πάτημα ενός κουμπιού μπορείς να δεις extra μοναδικούς διαλόγους ανάμεσα στους χαρακτήρες ανάλογα το σημείο που βρίσκεσαι στην ιστορία. Αυτό όχι μόνο βοηθάει στο να μάθουμε παραπάνω πράγματα για το παρελθόν κάποιων χαρακτήρων, αλλά προσθέτει και μια δυναμική μεταξύ τους.

Αυτό που βοηθά τη σειρά ‘Tales of’ να ξεχωρίζει από άλλα JRPG’s είναι πως έχουμε κυρίως action-based μηχανισμούς, ασχέτως που ο παίχτης μπορεί να κάνει παύση μέσα στη μάχη και να χρησιμοποιήσει skills άλλων χαρακτήρων ή και items. Το gameplay loop βασίζεται σε έναν συνδυασμό από basic και special attacks, η αλλιώς “Artes”. Χρησιμοποιώντας με επιτυχία τις βασικές επιθέσεις ο παίκτης μαζεύει TP (σκεφτείτε το σαν ένα κλασσικό mana meter), τα οποία μπορεί να σπαταλήσει για να χρησιμοποιήσει τα Artes. Παράλληλα, κάνοντας όσο μεγαλύτερα combos γεμίζει το Unison Attack Gauge. Μόλις γεμίσει αυτός ο δείκτης ο παίκτης είναι σε θέση να εξαπολύσει μία μεγάλη ομαδική επίθεση. Με όλα αυτά το combat, αν και διασκεδαστικό στην αρχή, γίνεται πολύ γρηγορά επαναλαμβανόμενο, καθώς είναι αρκετά αργό και περιορισμένο στους συνδυασμούς που μπορεί να σκεφτεί και να πραγματοποιήσει ο παίκτες. Αυτό βέβαια αντισταθμίζεται κάπως από τη δυνατότητα ελέγχου πολλαπλών χαρακτήρων.

Παραδείγματος χάρη, υπήρξε ένα συγκεκριμένο boss fight που που με δυσκόλεψε αρκετά λόγω του ότι αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω τον Raine (healer), σε κάποιο άλλο τον mage χαρακτήρα και πάει λέγοντας. Το party μας χαρακτηρίζεται από μία ποικιλία και πιστεύω πως όλοι στο τέλος θα βρουν έναν ήρωα να ταιριάξει στα θέλω τους. Προσωπικά, προτίμησα να παίξω την πλειονότητα του παιχνιδιού ως Lloyd. Αυτό το αποφάσισα εξαιτίας ενός άλλου παραπόνου που έχω για το παιχνίδι: η  - κατά τα άλλα - αδυναμία εναλλαγής των χαρακτήρων όταν εισαχθούμε σε κάποια μάχη. Θα πρέπει να έχουμε προνοήσει να διαλέξουμε τον επιθυμητό χαρακτήρα και στερούμαστε αυτή την επιλογή on the fly.

Στο μεγάλο ταξίδι προς τα Elemental Seals καλούμαστε επίσης, όπως και σε κάθε παραδοσιακό JRPG, να διασχίσουμε έναν μεγάλο overworld, να εξερευνήσουμε διάφορα μπουντρούμια που, μιας και τα αναφέραμε, κρύβουν κάποια αρκετά δύσκολα περιβαλλοντικά puzzles. Δυστηχώς ο τίτλος  δείχνει την ηλικία του και στο κομμάτι του exploration, καθώς βρίσκεται σε πολύ πρωτόγονα στάδια και αποτελείται κατά 98% από ένα κυρίως άδειο overworld, γεμάτο μόνο με εχθρούς και που υφίσταται σχεδόν αποκλειστικά για να μπορούμε να αναβαθμίσουμε τον χαρακτήρα μας για να συλλέξουμε περισσότερα items.

Ολοκληρώνοντας, το Tales of Symphonia Remastered, παρότι προσφέρει ακόμα μία συναρπαστική ιστορία και ένα μεγάλο, αξιομνημόνευτο cast χαρακτήρων, πάσχει από σοβαρά τεχνικά θέματα. Έτσι, σε συνδυασμό με το απαρχαιωμένο και αργό combat, αυτή η έκδοση μοιάζει σαν μια τεράστια χαμένη ευκαιρία για να αναδειχθεί εν έτει 2023, αυτός ο λατρεμένος, από πολλούς, JRPG τίτλος.

Ευχαριστούμε πολύ τη Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!