Keep rolling rolling rolling...

Το Eternal Cylinder με τράβηξε κατευθείαν, από το άκουσμα του τίτλου του. Ο «Αιώνιος Κύλινδρος», πολύ απλά, ακούγεται σαν κάτι που θέλω να δω. Το τρέιλερ που βρήκα δεν απογοήτευσε. Πράγματι, ήταν ένα game για έναν τεράστιο κύλινδρο. «Κανείς δεν ξέρει τι είναι ή από πού ήρθε. Ξέρουν, μόνο, ότι τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει.» Ένας ατελείωτος, πυρωμένος πλάστης με μοναδικό σκοπό τον αφανισμό της ζωής. Δεν ήταν ότι ήθελα να παίξω για να μου εξηγήσουν τι είναι ο «Αιώνιος Κύλινδρος». Αντιθέτως, ήλπιζα να μη μου εξηγήσουν ποτέ. Απλά, ήθελα να τον δω από κοντά.

Ο ΠΛΑΣΤΗΣ ΠΛΑΘΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΚΙ Ο ΠΛΑΣΤΗΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ

Στο Eternal Cylinder χειριζόμαστε τα Trebhum, κάτι χαριτωμένα, εξωγήινα δίποδα. Τα Trebhum, στη βασική τους μορφή, μπορούν να τρέξουν, να πηδήξουν, να ρουφήξουν και να φτύσουν πράγματα με τις προβοσκίδες τους, να αποθηκεύσουν μέσα τους αυτά που ρουφάνε και να γίνουν μπάλες – σαν αρμαντίλλο – για να τσουλήσουν πιο γρήγορα. Το βασικό concept του παιχνιδιού, όμως, είναι η δυνατότητα των Trebhum να εξελίσσονται. Καθώς εκτυλίσσεται το παιχνίδι, βρίσκουμε πράγματα που, εφόσον καταναλωθούν, πυροδοτούν μεταλλάξεις. Οι μεταλλάξεις αυτές μεταμορφώνουν το Trebhum, οπτικά και λειτουργικά.

Τα Trebhum μπορεί να μοιάζουν ελάχιστα με εμάς, εμφανισιακά, αλλά η θέση τους στο οικοσύστημα και η εξελικτική τους περιπέτεια καθρεφτίζουν τη δική μας. Όπως εξηγεί κι ο αφηγητής μας, τα Trebhum δεν είναι τα πιο γρήγορα πλάσματα, τα πιο δυνατά ή τα πιο ανθεκτικά. Το κλειδί για την επιβίωσή τους, είναι η ικανότητά τους να προσαρμόζονται. Κάποιες μεταλλάξεις έχουν άμεση επίδραση στη δυνατότητά μας να πλοηγούμαστε στο περιβάλλον, ενώ άλλες σχετίζονται με τη διαχείριση των διάφορων resources. Η ανακάλυψη μιας νέας μετάλλαξης είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά στοιχεία του παιχνιδιού και η απόλαυση θα ήταν πολύ μικρότερη χωρίς την ακόλουθη σωματική μεταμόρφωση των Trebhum.

SURVIVED, DIDN'T THRIVE

Το Eternal Cylinder είναι survival game όσο είναι και μια παραδοσιακή single-player story περιπέτεια. Οι κλασικοί survival μηχανισμοί όπως η δίψα, η πείνα και η αντοχή, είναι παρόντες. Στόχος μας δεν είναι, όμως, το κλασικό «first survive, then thrive» των survival games. To gameplay loop είναι το εξής: Ο Κύλινδρος είναι ακίνητος, χάριν σε κάποιες μυστηριώδεις κατασκευές με τη δύναμη να τον συγκρατούν. Οι «πύργοι» αυτοί κρατούν γερά, ώσπου να προσπεράσουμε τα όρια μιας συγκεκριμένης περιοχής. Τότε, αρχίζει να προχωράει, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Στόχος μας, αμέσως, είναι να το βάλουμε στα πόδια για τον επόμενο «πύργο» που θα φρενάρει, προς το παρόν, τον επικείμενο αφανισμό μας. Μεταξύ των κινήσεων του Κυλίνδρου, το παιχνίδι μας αφήνει ελεύθερους να εξερευνήσουμε αρκετά ανοικτές περιοχές, για να βρούμε μεταλλάξεις, να μεγαλώσουμε την οικογένεια των Trebhum μας και να ολοκληρώσουμε συγκεκριμένα story objectives, που θα ξετυλίξουν το μυστήριο των μικρών μας εξωγήινων φίλων.

Όταν πρωτοξεκίνησα το game ήμουν ενθουσιασμένος να εξερευνήσω όλες τις πιθανές αλληλεπιδράσεις με την πανίδα και τη χλωρίδα του, κυρίως γιατί μου έδινε την εντύπωση ενός ενδιαφέροντος οικοσυστήματος. Εν τέλει, η επιθυμία μου να ξεψαχνίζω όλες τις περιοχές του Eternal Cylinder δεν κράτησε πολύ, γιατί οι αλληλεπιδράσεις που έκρυβε αποδείχθηκαν ρηχότερες απ’ όσο ήλπιζα. Αυτό που με κράτησε κινητοποιημένο να εξερευνώ, ήταν σίγουρα τα εντυπωσιακά και συνήθως αναπάντεχα σκηνικά του κόσμου του. Το art direction του Eternal Cylinder ήταν σίγουρα βασικό «hook» για μένα. Αισθητικά, η ACE Team κατάφερε να ζωντανέψει τον εξωγήινο παιχνιδότοπο του Eternal Cylinder με μια πρωτότυπη κατεύθυνση. Από την αρχή ως τη… μέση, αυτό που κρατούσε ζωντανό το ενδιαφέρον μου ήταν η απλή απόλαυση του «πάω να μάθω τι σκατά είναι όλα αυτά». Το να θες να εξερευνήσεις τον κόσμο δεν είναι μικρό επίτευγμα για οποιοδήποτε game.

ΤΟ PLATFORMING ΤΟΥ DARK SOULS (DEROGATORY)

Βασικό ανάχωμα στην απόλαυση αυτού του παχνιδότοπου, στέκει ο χειρισμός. Τα Trebhum είναι καλή παρέα, αλλά η αλληλεπίδρασή τους με τον τρισδιάστατο χώρο έχει τα θέματά της. Η απόκριση δεν είναι ιδανική και η φυσική είναι εναντίον μας σε κάθε άλμα. Ιδιαίτερα όταν εξερευνάμε υπόγειες σπηλιές και στενά περάσματα, το παιχνίδι γίνεται μια εκνευριστική πρόκληση χειρουργικού χειρισμού ενός ανεξέλεγκτου avatar. Δε βοηθάει η κάμερα, που τείνει να «κουτουλάει» από δω κι από κει. Θα ήταν καλύτερα είτε να προσαρμοστεί το level design, κόβοντας τα πολύ στενά περάσματα και μειώνοντας την ανάγκη για ακρίβεια στο platforming, είτε να έχουμε μια πιο προσαρμοστική κάμερα και πιο «υπάκουα» Trebhum, ειδικά όσο βρίσκονται στον αέρα.

Όσον αφορά στα survival mechanics, καθ’ όλη τη διάρκεια του Eternal Cylinder ένιωθα ότι η πίεση της ικανοποίησης των βιοτικών μου αναγκών δεν ήταν παρά μια ενόχληση. Η τροφή και το νερό ήταν συνήθως άπλετα και συλλέγονταν χωρίς ιδιαίτερη εξερεύνηση. Απλά έπρεπε να το θυμάμαι και να σπαταλάω χρόνο για να το κάνω. Το inventory system έκανε αυτή τη λούπα ακόμα πιο οδυνηρή. Τα περισσότερα Trebhum μου είχαν λίγο χώρο στα σωθικά τους, με αποτέλεσμα να πρέπει να αλλάζω συνεχώς από το ένα στο άλλο και να κάνω micromanage τη χωρητικότητά τους. Και μιας που λέμε για τα Trebhum, πραγματικά αισθάνομαι ότι όσο περισσότερα είχα τόσο πιο κουραστικό γινόταν το παιχνίδι. Υπήρχαν κάποιες ωραίες στιγμούλες έντασης, όταν κουτρουβαλάγαμε όλα μαζί με την ψυχή στο στόμα, μακριά από κάποιο τεράστιο, κινούμενο στόμα, αλλά συνήθως κάθε φορά που έχανα ένα, απλώς έκανα load στο πιο πρόσφατο autosave μου. Να χάσω ένα Trebhum και όλα τα mutations του, που μαζί μου πήραν ίσως και μισή ώρα να τα μαζέψω ή να χάσω 5-10 λεπτά πρόοδού; You tell me.

ΤΡΕΜΠΟΥΜ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΚΥΛΙΝΔΡΟΥ

Η πιο συναρπαστική στιγμή ερχόταν κάθε φορά που ο Κύλινδρος έπαιρνε μπρος. Το θέαμα, και μόνο, ήταν υπέροχο και πραγματικά κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Πάντα είναι ευπρόσδεκτη η καταστροφή τέτοιας κλίμακας σε έναν σχετικά ανοικτό κόσμο. Οι κινήσεις του Κυλίνδρου ήταν άξιες δέους και ιδρώτα, καθώς τα μικρά μου Trebhum αποδημούσαν στο επόμενό τους προσωρινό καταφύγιο. Για ένα indie game, αυτό είναι blockbuster-level setpiece,

Τη περιπέτεια των Trebhum συνοδεύει μια αφήγηση, που μας δίνει πληροφορίες για όλα όσα τα ίδια δεν επικοινωνούν. Μας μιλά για τα συναισθήματά τους, το παρελθόν και τις ελπίδες τους, φέρνοντας στο προσκήνιο την βουβή, αλλά πλούσια, εσωτερική τους ζωή. Ο αφηγητής είναι ευπρόσδεκτος, χάρη στην απολαυστική ερμηνεία του Peter Hayden, σε σενάριο του Jonas Kyratzes. Μου άρεσε το γράψιμο στο Eternal Cylinder. Με την τονική συνέπεια και την εφευρετικότητά του, μας φέρνει πιο κοντά στις αγωνίες των μικρών εξωγήινων φίλων μας. Κείμενο και φωνή καταφέρνουν να εμφυσήσουν μια περιπέτεια επιβίωσης, με μπόλικη προσωπικότητα. Η αφήγηση είναι γεμάτη εμπλουτιστικές πινελιές, αλλά λιγότερο ενδιαφέρουσα στην μακροκλίμακά της. λΣΖΒΧΩχΤτ2Π (γάτα στο πληκτρολόγιο)

SURVIVED A LITTLE TOO LONG

Το The Eternal Cylinder είναι ένα game με ενδιαφέρον concept και μηχανισμούς. Η βασική του σύλληψη, εκείνη του Κυλίνδρου, είναι απλούστατα μια δυνατή, σουρεάλ εικόνα που σε (με) τραβάει με το δέος που εμπνέει και το μυστήριο που υπονοεί. Τα Trebhum είναι ωραίοι πρωταγωνιστές κι έτσι, συνολικά, το στήσιμο του παιχνιδιού έχει μπόλικη αυθεντικότητα και χάρη. Σε βάθος χρόνου, όμως, το παιχνίδι γίνεται επαναλαμβανόμενο, ενώ κάποιοι από τους βασικούς του μηχανισμούς αποδεικνείονται ρηχότεροι απ' όσο φάνταζαν. Είναι ένα απολαυστικό game, απλώς καταλήγει λιγότερο αξιομνημόνευτο απ' όσο προσδοκούσα. 

Ευχαριστούμε πολύ την Good Sheperd Entertainment για την παροχή του review copy!