Επιτραπέζιο βιντεοπαιχνίδι.

Ένας από τους πιο εκρηκτικούς χαρακτήρες των Borderlands, κατάφερε με τον τρόπο του να διεκδικήσει ένα spin-off που φέρει το όνομα του. Η Tiny Tina αγαπήθηκε για διάφορους λόγους από την κοινότητα, με την Gearbox Software να συνδυάζει τη λατρεία του κόσμου, με ένα διάλλειμα από την κλασσική σειρά, με το αποτέλεσμα να ακούει στο όνομα Tiny Tina’s Wonderlands. Γυρίζοντας μία δεκαετία περίπου πίσω, το πρώτο Borderlands έχτισε μία συγκεκριμένη μοναδική δομή, στην οποία πάτησαν και τα επόμενα παιχνίδια της σειράς. Μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτής της δομής, αποτελούν:   τα cel shaded γραφικά, το εξαιρετικό gunplay, το love it or hate it χιούμορ και φυσικά το looter shooter genre, όντας μπροστάρης του συγκεκριμένου είδους. Φθάνοντας στο σήμερα οι αλλαγές που έχουν διαπιστωθεί είναι ελάχιστες, αποτελώντας και το νούμερο ένα λόγο κριτικής κατά το κλείσιμο της τριλογίας.

EXPANSION ή STAND ALONE

Το πρώτο και μεγαλύτερο ερώτημα που είχα όταν πρωτοείδα το παιχνίδι, ήταν το κατά πόσο αποτελεί μία αυτούσια και αυτοτελή προσθήκη στη σειρά ως spin-off ή πρόκειται για ένα τύπου expansion. Ύστερα από αρκετές ώρες και έπειτα από την ανάγνωση του καθένα που συμμετείχε στην ανάπτυξη, κατά τη διάρκεια των credits, διαπίστωσα πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Σίγουρα η διάρκεια και το περιεχόμενο θυμίζει ένα καινούριο ολοκληρωμένο παιχνίδι, όμως οι διαφορές που εντοπίζονται στο gameplay σε σχέση με το Borderlands 3 είναι ελάχιστες, κάνοντας το να μοιάζει με ένα μεγάλο DLC του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, το Tiny Tina’s Wonderlands μας τοποθετεί ως παίχτες σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, εν ονόματι Bunkers & Badasses, κάτι αντίστοιχο ενός D&D δηλαδή. Εκεί, η Tiny Tina αναλαμβάνει τον ρόλο του dungeon master, έχοντας ως βασικές αρμοδιότητες την αφήγηση αλλά και την διαφοροποίηση των γεγονότων της ιστορίας. Εμείς καλούμαστε να χειριστούμε τον χαρακτήρα με όνομα Newbie, που μετά το πέρας του πρώτου cinematic μετονομάζεται σε Fatemaker, και μαζί με τους Valentine και Frette συνθέτουμε την ομάδα των παικτών του επιτραπέζιου. Ο βασικός και αναπόσπαστος στόχος του παιχνιδιού είναι να σώσουμε το βασίλειο του μονόκερου, Butt Stallion, από την απειλή του μεγάλου κακού, που ακούει στο όνομα Dragon Lord.

ΑΑΑΑ ΧΑ ΚΑΛΟΟΟΟ ΕΕΕΕΕ;

Εξαρχής το κομμάτι της ιστορίας αποτελεί ένα υποκειμενικό μέρος, το οποίο δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα από άνθρωπο σε άνθρωπο, παίζοντας με τα βιώματα του, τις συνήθειες του αλλά και τα πράγματα που του αρέσουν. Στην προκειμένη περίπτωση το ζήτημα γίνεται πιο σύνθετο, αφού η βάση της αφήγησης και της εξέλιξης της ιστορίας είναι το χιούμορ. Παραδοσιακά τα παιχνίδια Borderlands χρησιμοποιούν την κωμωδία ως μέσο για να περάσουν τα μηνύματα που επιθυμούν, με ότι αυτό συνεπάγεται. Το Tiny Tina’s Wonderlands δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα, ενώ το fantasy περιβάλλον προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία. Όπως ανέφερα και στην αρχή, η περίπτωση αποτελεί μία love it or hated κατάσταση, ενώ δύσκολα υπάρχουν ενδιάμεσα στάδια.

Προσωπικά βρήκα την ιστορία αρκετά ευφάνταστη, αστεία και σε σημεία απρόβλεπτη. Η αφήγηση και η φωνή της Ashly Burch στον ρόλο της Tina, προσέφερε πολλά στο τελικό αποτέλεσμα, με τους υπόλοιπους voice actors να ακολουθούν στο ίδιο περίπου επίπεδο. Θυμάμαι αρκετές στιγμές είτε του κεντρικού campaign, είτε κάποιου side quest να έχω σχηματίσει ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο μου, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που ήθελα να γελάσω με την ψυχή μου αντικρίζοντας ορισμένα γεγονότα. Βέβαια, όπως είναι λογικό δεν βρήκα κάθε αστείο έξυπνο ή πετυχημένο, με το πρόσημο όμως κατά το πέρας του παιχνιδιού να είναι θετικό στο συγκεκριμένο ζήτημα.

TINA'S TINY WONDERWORLDS

Οι ελάχιστοι πρωταγωνιστές σε συνδυασμό με τη γραμμική προσέγγιση του παιχνιδιού, είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ισχυρών προσωπικοτήτων και την μείωση στη διάρκεια των νεκρών σημείων, που κατά στιγμές όμως υπήρχαν. Ο Dark Lord κατάφερε να επαναφέρει μνήμες Handsome Jack, χωρίς όμως να τον ξεπερνάει, ενώ ακόμα και οι μη βασικοί χαρακτήρες πρόσθεταν στο τελικό αποτέλεσμα. Για εμένα άξια αναφοράς είναι η προσπάθεια που έχει γίνει στα side quest. Σπάνια ασχολούμαι με δευτερεύουσες αποστολές, όταν δεν είναι απαραίτητές  για να συνεχίσω την ιστορία.

Η Gearbox κατάφερε με έξυπνο τρόπο να με κάνει να θέλω να δω όσο περισσότερες ιστορίες μπορούσα, αφού τις περισσότερες φορές αφορούσαν μία παρωδία ενός παιχνιδιού, τηλεοπτικής σειράς, ενός πολύ γνωστού προσώπου, διακωμωδώντας το. Δεν θα ξεχάσω την συνάντηση μου με τον Gerrit της Trivia και τον τρόπο με τον οποίο απέφευγε να με βοηθήσει στη μάχη, δεν θα ξεχάσω επίσης τα δαιμονισμένα Murphs (Στρουμφάκια) που με κυνηγούσαν ασταμάτητα, αλλά και την μονομαχία που είχα με την γιγάντια φάλαινα, Mobley Dick. Παντού στο παιχνίδι υπάρχουν easter eggs, που σε κάνουν να θες να εξερευνήσεις και να γνωρίσεις ακόμα και τους φαινομενικά πιο ασήμαντους NPC’s, γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποια ιστορία θα πραγματεύονται.

Η μετάβαση από περιοχή σε περιοχή πραγματοποιείται μέσω του overworld. Εκεί το παιχνίδι από FPS μετατρέπεται σε isometric, θυμίζοντας τα πρώρα Final Fantasy. Στην ουσία βρισκόμαστε στο ταμπλό του επιτραπέζιου, το οποίο διαθέτει αρκετά σημεία ενδιαφέροντος που μπορούμε να επισκεφθούμε και να αλληλοεπιδράσουμε. Side-quest, dungeons, loot είναι μερικά από τα πράγματα που μπορούμε να συναντήσουμε. Η συγκεκριμένη προσθήκη με βρήκε αρκετά χαρούμενο, αφού μειώθηκαν οι τεράστιες μετακινήσεις του Borderlands, ενώ παράλληλα βοήθησε να μην βγω ποτέ από το immersion, πείθοντας με πως είμαι όντως παίκτης ενός επιτραπέζιου. Το παράπονο που έχω να προσάψω στο κομμάτι της ιστορίας, αφορά την πολύ χλιαρή εισαγωγή που κάνει, με τα σημαντικά και ενδιαφέροντα γεγονότα να ξεκινάνε μετά το πρώτο δίωρο.

ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ

Αν κάτι ξέρει να κάνει πολύ καλά η Gearbox Software στην συγκεκριμένη σειρά, είναι να παραδίδει ένα από τα καλύτερα gunplay που υπάρχουν σε FPS. Η αίσθηση των όπλων σε συνδυασμό με την ποικιλία που προσφέρεται, έχουν το αποτέλεσμα να κατατάσσω το gunplay σε ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο που διατίθεται την δεδομένη στιγμή. Το Tiny Tina’s Wonderlands κουβαλάει σχεδόν αυτούσιο το ήδη εξαιρετικό gameplay του Borderlands 3, εμπλουτίζοντας το με μερικές προσθήκες. Για πρώτη φορά οι melee επιθέσεις είναι πιο ουσιώδεις, προκαλώντας σαφώς μεγαλύτερο damage, ενώ η συχνότητα εύρεσης ενός melee είναι πλέον πολύ μεγαλύτερη. Τα abilities προέρχονται από το εκάστοτε class που θα επιλέξει ο κάθε παίκτης κατά την δημιουργία του χαρακτήρα του, αλλά και από μία νέα κατηγορία αντικειμένων.

Πλέον πέρα από όπλα μπορούμε να loot-άρουμε και διάφορα μαγικά ξόρκια, που μας βοηθάνε στην μάχη. Στην ουσία αυτές είναι οι βασικές αλλαγές που εντοπίζονται στο κομμάτι του gameplay, με όλα τα υπόλοιπα να παραμένουν ίδια, απλά με διαφορετικό περιτύλιγμα. Εκεί βρίσκεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα μου, εφόσον δεν μου δίνει την αίσθηση της πλήρης μετάβασης, αλλά μιας ενδιάμεσης κατάστασης, που διαθέτει όμως full price τιμή. Τουλάχιστον μιλάμε για ένα gameplay το οποίο βρίσκεται σε αρκετά ικανοποιητικό σημείο, και είναι ικανό να προσκολλήσει για πολλές ώρες τον παίχτη με το χειριστήριο στα χέρια.

ΔΕΝ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΕΛΩ

Το Wonderlands δεν ξεχνάει την ταυτότητα του, και ως looter-shooter προσφέρει ένα οπλοστάσιο που εντυπωσιάζει με την μοναδικότητα του. Μία ντουζίνα όπλα, με το καθένα να μην μοιάζει με το άλλο. Εμφάνιση, αίσθηση, δυνατότητες και ουσία, όλα διαφορετικά, μην αφήνοντας μου το περιθώριο να βαρεθώ ή να κουραστώ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να πετάω και να μαζεύω όπλα δίχως να υπάρχει αύριο, σε κάθε στάδιο του παιχνιδιού. Αυτό που παρατήρησα και δεν μου άρεσε τόσο είναι πως δυστυχώς όλες οι παθογένειες που υπήρχαν στο Borderlands 3 με το θέμα των όπλων μεταφέρθηκαν αυτούσια και εδώ. Υπάρχει φανερή έλλειψη ισορροπίας, ενώ τα στατιστικά με την πράξη πολλές φορές δεν συμβαδίζουν. Δεν μιλάμε για ανεπίτρεπτα λάθη, όμως το αναμενόμενο στα δικά μου μάτια ήταν να διορθωθούν ή τουλάχιστον να βελτιωθούν.

Μεγαλύτερο βάθος στο looting και shooting τμήμα του παιχνιδιού, έχει δοθεί κατά το endgame. Το chaos chamber αποτελεί ένα ξεχωριστό mode που ξεκλειδώνεται μετά το πέρας της βασικής ιστορίας. Λειτουργεί ως roguelike, και μπαίνοντας σε διάφορα dungeons έχετε ως στόχο να εξολοθρεύσετε κάθε μορφή ζωής. Εκεί, πέρα από άπειρο χάος -όπως προδίδει και το όνομα του- θα βρείτε το καλύτερο gear του παιχνιδιού, και θα δείτε τις πραγματικές δυνατότητες των όπλων. Βρήκα αρκετά ευχάριστη την συγκεκριμένη έκπληξη, αφού δεν χόρτασα σε καμία περίπτωση το υπέροχο gunplay που υπάρχει.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟΣ

Αν λέμε πως το gameplay έχει εξελιχθεί ελάχιστα τότε ο οπτικός τομέας μπορούμε να πούμε πως έχει παγώσει στο χρόνο. Κάποτε τα cel shaded γραφικά φάνταζαν στα μάτια μου μια υπέροχη καλλιτεχνική επιλογή, ενώ πλέον βλέποντας την εξέλιξη να μην υπάρχει, διαπιστώνω πως κρύβουν ορισμένες αδυναμίες. Στο παιχνίδι συναντάμε ποικίλα περιβάλλοντα, εκ των οποίων υπάρχουν ραγδαίες διαφοροποιήσεις στο κομμάτι της εμφάνισης μεταξύ τους. Για παράδειγμα, όταν βρισκόμουν στον ανοιχτό κόσμο, έβλεπα ένα αποτέλεσμα που τεχνικά δεν με ενθουσίαζε. Χαρακτηριστικό είναι το πράσινο γρασίδι που υπάρχει σε αρκετές περιοχές, το οποίο ήταν τόσο έντονο σε σημεία που με ζάλιζε. Τα πράγματα γίνονταν εμφανώς καλύτερα όταν το φως της μέρας δεν φώτιζε της ατελείς, στους εσωτερικούς χώρους και όταν ήταν νύχτα δηλαδή. Εκεί οι έντονες μάχες και τα πολύχρωμα πυρά των όπλων φώτιζαν ευχάριστα το περιβάλλον, προκαλώντας μία πανδαισία χρωμάτων.

Για ένα ακόμα πράγμα που χαρακτηρίζεται η σειρά Borderlands είναι το co-op του. Πιστεύω πως οποιοδήποτε παιχνίδι παιχτεί με την συντροφιά ενός φίλου ή μιας παρέας, μπορεί να αποτυπώσει πιο εύκολα εμπειρίες και στιγμές, κάνοντας μας να περνάμε πιο ευχάριστα. Κατά την εισαγωγή μου στο παιχνίδι κατάλαβα πως υπάρχει δυνατότητα cross-play και μάλιστα μέσω third party εφαρμογής. Στην προσπάθεια όμως να παίξω με ένα φίλο μου από διαφορετική πλατφόρμα, διαπιστώσαμε πως υπήρχε πρόβλημα. Ψάχνοντας λίγο παραπάνω, ανακαλύψαμε πως δεν είμασταν οι μοναδικοί με το συγκεκριμένο πρόβλημα, το οποίο μάλιστα δεν είχε λύση. Πίστευα ή μάλλον ήθελα να πιστεύω πως είναι κάτι που θα διορθωθεί σύντομα, αλλά ακόμα και μέχρι λίγες μέρες δεν έχω καταφέρει να βρω λύση. Δυστυχώς εδώ πιστώνεται στο παιχνίδι ένα μεγάλο λάθος, καθώς όταν προσφέρεις κάτι πρέπει και να το υποστηρίζεις σωστά.

ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΟ

Το Tiny Tina’s Wonderlands προσπαθεί να αποδώσει την αίσθηση ενός διαλλείματος και ξεγνοιασιάς, που έχει μία παρέα όταν παίζει ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, και τα καταφέρνει εξαιρετικά. Κρατάει σχεδόν όλα τα θετικά αλλά δυστυχώς και αρνητικά των Borderlands, πετώντας τα σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, διατηρώντας ίδιους όλους τους στόχους. Έχοντας ένα εξαιρετικό σενάριο και ένα κορυφαίο gameplay, καταφέρνει να αποτελέσει την πρώτη έκπληξη της χρονιάς για εμένα, ενώ περιμένω με ανυπομονησία τα επερχόμενα DLC’s.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!