Κάτι από τα παλιά, αλλά και όχι πάντα καλά.

Πρωτοξεκίνησα να παίζω παιχνίδια της Piranha Bytes (γερμανική εταιρεία) όταν έπαιξα το πρώτο Risen, το οποίο κυκλοφόρησε το μακρινό 2009 και η αλήθεια είναι πως είχα κατενθουσιαστεί από την όλη νοοτροπία του game, καθώς ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Ακριβώς μετά ολοκλήρωσα τα θρυλικά Gothic (ακόμα και το όχι τόσο καλό Arcania) και τη σειρά Risen, με αρκετό πάθος θα έλεγα. Αυτό μας φτάνει στο σήμερα με αρκετά δυνατές αναμνήσεις και έχοντας ολοκληρώσει αρκετά πρόσφατα πριν την κυκλοφορία του Elex II, τον προκάτοχο του, το Elex και μένοντας αρκετά ευχαριστημένος αποφάσισα να γράψω το review για το sequel του. Και με το ίδιο πάθος που το ξεκίνησα θα έλεγα ότι και το ολοκλήρωσα, αλλά όχι χωρίς αρκετούς προβληματισμούς και στιγμές που είπα στον εαυτό μου “Γιατί θες να βασανίζεσαι”;

ΓΕΝΙΚΟ OVERHAUL ΚΑΙ ΑΣΤΟΧΙΕΣ

Γενικότερα, το παιχνίδι δέχθηκε αρκετές βελτιώσεις σε όλους τους τομείς (εκτός από έναν), με τον δεύτερο μεγάλο μου ενθουσιασμό να αφορά το menu. Προστέθηκαν τμήματα στο menu όπως το glossary, το οποίο ήταν μια προσθήκη που έχει την δυνατότητα να βοηθήσει τους νεοεισαχθέντες παίχτες για πληροφορίες σχετικά με το παιχνίδι και να θυμίσει σε αυτούς που επέστρεψαν χαρακτήρες αλλά και τέρατα, τα οποία θα συναντήσουν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Αρκετά βελτιωμένο ήταν και το σύστημα crafting στο σύνολο του, ενώ μία άλλη ενδιαφέρουσα βελτίωση -σε σύγκριση με το προηγούμενο- ήταν η συλλογή όπλων και η σημασία τους για το crafting σύστημα. Ακόμη, βελτιωμένο με διαφορά ήταν το skill tree, αλλά και η σημασία των attribute points.

Πέραν από απλά requirements για να χρησιμοποιήσεις όπλα, πρόσθεταν ιδιαίτερη αξία για τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, ανάλογα με το πως θα τα μοιράσετε, αλλά και το πώς θέλετε να παίξετε το παιχνίδι, εφόσον μπορείτε πια να ρίξετε το βάρος των stats στην κατηγορία που επιθυμείτε. Τα γραφικά του παιχνιδιού ήταν αρκετά καλύτερα, με αρκετά σημεία, όπως τα βουνά, να μην αντιστοιχούν στην αίγλη του υπόλοιπου παιχνιδιού, ειδικά όταν παρατηρούνται σε μεγάλες αποστάσεις, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όλο το παιχνίδι είναι handmade. Δεν υπήρξαν πολλά προβλήματα, λόγω των αρκετών βελτιώσεων, με μεγαλύτερες εξ αυτών την πλοήγηση στο menu αλλά και στο πως έχουν χωριστεί εσωτερικά οι κατηγορίες του inventory και του log, δυσκολεύοντας μας χωρίς να υπάρχει λόγος για να αλλαχθεί το προηγούμενο σύστημα πλοήγησης του menu.

KEY MAPPING ή ΑΠΛΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ

Ο λόγος που πιστεύω ότι το key mapping χρειάζεται μία δικιά του ενότητα είναι ότι στην παρούσα μορφή είναι τόσο κακό, σε βαθμό βασανιστηρίου. Ξεκινώντας το παιχνίδι περνάτε ένα μικρό tutorial, το οποίο σας εξηγεί τα κουμπιά και την χρήση τους. Βέβαια, κανένας δεν σας ξεκαθαρίζει πως δεν μπορείτε να τα πειράξετε όμως ούτε ότι είστε κολλημένοι με το ίδιο κακό mapping για πάντα. Ο συνδυασμός τους είναι τόσο απροσάρμοστος, που πιστεύω ότι ρυθμίστηκε έτσι μόνο και μόνο για να γίνει το παιχνίδι ακόμα πιο δύσκολο από ότι θα ήταν χωρίς αυτό. Το προϋπάρχον mapping δεν ήταν τόσο προβληματικό, επομένως δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάστηκε να αλλαχτεί. Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση είναι η προσθήκη καλύτερων quick buttons, αλλά και αυτό το θετικό χάνεται μέσα στο χάος.

KINDER QUEST ΚΑΙ NPNOT

Το παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία των eurojank, οπότε απευθείας γνωρίζουμε ότι δεν περιμένουμε να ζήσουμε τα επικά cutscenes και το τρομερά voice acting, όπως άλλων παιχνιδιών (βλ. Witcher III), όμως έχει την αίγλη και την δυναμική να γίνει ένα ΑΑΑ game, αντί να παραμείνει για πάντα στην ΑΑ κατηγορία. Με αυτό το σκεπτικό, ας μιλήσουμε για τα main και side quests. Σε γενικές γραμμές ήταν ακριβώς ό,τι περίμενα με βάση το πρώτο παιχνίδι, με κάποιες θετικές εκπλήξεις, που μου κράτησαν το ενδιαφέρον καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Το story ακολουθεί και πάλι τον ήρωα μας, Jax και μας επαναφέρει στον κόσμο του Magalan, μετά από κάποια χρόνια από το τέλος του πρώτου παιχνιδιού (με ένα αρκετά επεξηγηματικό cutscene). Μας εισάγει στον κόσμο αναφέροντας την καινούργια απειλή με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι στο sequel και τις αποφάσεις τις οποίες θα χρειαστεί να πάρουμε για την εξέλιξη των ανθρώπων και των φατριών γύρω μας.

Το main quest προχωράει σχετικά αργά στα δύο πρώτα chapters και αρκετά γρήγορα στα δύο τελευταία, καθώς θα ασχοληθείτε να μάθετε τον κόσμο αλλά και όλες τις φατρίες του παιχνιδιού και να ασχοληθείτε με τις πολιτικές τους ίντριγκες, τις ανάλογες αγγαρείες τους και τα μη αναμενόμενα plot twists. Τα δε side quests θα έλεγα ότι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τουλάχιστον τα δύο πρώτα κομμάτια του main story, με πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη των side quests από NPCs, που είναι παιδιά. Η αλήθεια είναι το ότι μου ήταν μεγάλη έκπληξη το πόσο καλογραμμένα ήταν σε σύγκριση με άλλους χαρακτήρες. Ακόμη, βελτιώθηκαν τα παράθυρα της ομιλίας με καλύτερο texture. Φυσικά όμως ο μεγαλύτερος προβληματισμός αφορούσε τα σχετικά μέτρια lines και με αυτό εννοώ ότι υπήρχαν τρεις κατηγορίες, οι οποίες πήγαιναν με βάση το καινούργιο morality system, χάνοντας την δυναμική κάποιων ενδιαφέροντων quests.  Έχουμε την κλασσική επιστροφή των companions με παλιούς αλλά και καινούργιούς χαρακτήρες από όλα τα factions. Εδώ να προσθέσω ότι με δυσαρέστησε η γενικότερη απουσία ποικιλίας σε NPCs, καθώς σχεδόν όλοι μοιάζανε μεταξύ τους πλην κάποιων εξαιρέσεων.

JETPACK ΟΠΩΣ ΣΤΟ STAR WARS

Η εξερεύνηση ήταν πάντα το δυνατό χαρτί των συγκεκριμένων παιχνιδιών, με αυτή του Elex II να ξεχωρίζει, χάρις στην τρομερή βελτίωση του jetpack. Πλέον μπορείτε να πετάξετε όπως ο Bobba Fett και να εξερευνήσεις τον κόσμο του Elex με τον τρόπο που του αρμόζει, ανεβαίνοντας σε ψηλές κορυφές και σε δύσβατα μέρη με το έμπιστό σας εργαλείο, το οποίο πλέον έχει το δικό του skill tree για να το αναβαθμίσετε. Προστέθηκε ακόμη το animation του να κρατιέστε από άκρες (π.χ. από την οροφή ενός κτιρίου) κάνοντας  ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και προσβάσιμη την εξερεύνηση και τον πειραματισμό του αν μπορω να φτάσω κάπου που μου τράβηξε την προσοχή. Βέβαια, έχουν επιστρέψει και τα teleports, τα οποία καλύπτουν τεράστιες αποστάσεις σε μερικά δευτερόλεπτα.

Ο χάρτης, σε γενικότερες γραμμές, είναι μεγαλύτερος, με προσθήκη καινούργιων περιοχών αλλά και την επιστροφή ορισμένων από τις παλιές τοπθεσίες. Θα έλεγα ότι είναι κάπως δύσχρηστος στην αρχή, λόγω του μειωμένου ξεζουμαρίσματος, αλλά συνηθίζεται.

COMBAT SYSTEM ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ

Το combat system, κατά κύριο λόγο, παρέμεινε το ίδιο δύσχρηστο και κακοποιητικό προς τον παίχτη, λόγω και του κακού key mapping που ανέφερα προηγουμένως, με μία και μοναδική φωτεινή εξαίρεση το jetpack melee combat. Οι σώμα με σώμα μάχες στον αέρα έχουν μια διαφορετική αίσθηση έκστασης, η οποία πραγματικά αξίζει το χρόνο σας. Τα stamina meters των έχθρων πλέον έχουν κάποιο νόημα, καθώς stunάρονται μόλις εξαντληθεί, δίνοντας ένα βαθμό στρατηγικής σκέψης στο παιχνίδι για το πώς θα κινηθείτε κατά την διάρκεια των μαχών. Υπάρχουν καλύτερες πληροφορίες σχετικά με τους εχθρούς και τις δυνατότητες τους, λόγω του glossary αλλά και του health bar, που είναι χωρισμένο σε μικρά κυβάκια για να ενημερώσει τον παίχτη για την δυσκολία κάθε εχθρού και να τον προστατέψει ή καθοδηγήσει στον χάρτη, όσον αφορά στο ποιες περιοχές επιτρέπεται να εξερευνήσει και ποιες όχι.

Το range combat system είναι αρκετά καλό, όπως και ήταν άλλωστε. Επίσης, έχει μεγαλώσει δραστικά η ποικιλία των εχθρών, των όπλων και των στολών που θα συναντήσει ο παίχτης στο παιχνίδι, δίνοντας αρκετή ευελιξία στην εμφάνιση αλλά και στο πως θέλει να φαίνεται ο ήρωας του. Υπάρχουν κάποιες διευκολύνσεις σε σύγκριση με τον προκάτοχο του, όπως το health regeneration, αλλά η πρόταση μου για να χορτάσετε το combat system του παιχνιδιού είναι να το παίξετε στην μέγιστη δυνατή δυσκολία που μπορείτε να αντεπεξέλθετε, καθώς προσφέρει μια ικανοποίηση όταν σκοτώνεις τέρατα, τα οποία έτρεχες μακριά τους στις αρχές του παιχνιδιού.

Το παιχνίδι είναι άδειο και ταυτόχρονα γεμάτο, καθώς παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό για να επιπλεύσει στην επιφάνεια. Τα bugs, τα ρομποτικά animations εκτός από κάποιες εξαιρέσεις και κάποια αρκετά μεγάλα loading screens δεν βοήθησαν ιδιαίτερα το παιχνίδι. Αλλά σε γενικές γραμμές ήταν ένα παιχνίδι που ξέραμε τι να περιμένουμε, αφού χρησιμοποιεί τις ίδιες φόρμουλες. Η Piranha Bytes παρέδωσε ό,τι ανέμεναν οι fans της, χωρίς να τους εκπλήξει και χωρίς να πειραματιστεί στο βαθμό που θα την έκαναν να ξεπεράσει τον εαυτό της. Ένα παιχνίδι με παλιό core, ντυμένο με τα καινούργια ρούχα της gaming βιομηχανίας.

Many thanks to Piranha Bytes for providing us with the review copy!