Hadouken στη νέα γενιά!

Το ότι το Street Fighter είναι εμβληματικό είναι γενική αλήθεια. Ακόμα και μία τέτοια οικουμενικώς αποδεκτή γνώμη όμως κινδύνεψε να παραγραφεί. Βλέποντας το SFV να ταλαιπωρείται επί χρόνων έως ότου… πάρει μπρος και προσφέρει τα όσα έταξε ή όταν το παρόν νέο installment πρωτο-διαφημίστηκε με stock logo από το Μοναστηράκι, υπήρξαν ανησυχίες πως το καθοριστικότερο fighting game της ιστορίας κουτρουβαλάει σε έναν λείο κατήφορο. Τελικά, η Capcom συνεχίζει να έχει την ενέργεια ξεματιασμένου, εφόσον το άστρο που την προστατεύει από το 2017 έφεξε λαμπρά και πάνω από το Street Fighter 6, μεταφέροντας τις αρχικές μας εντυπώσεις από τον Βόρειο Πόλο στους ποικίλων προελεύσεων πόλους έλξης του, με αποκορύφωμα το πληρέστατο περιεχόμενό του.

Ατοπήματα όπως τα εφιαλτικά beta tests, το ελλιπές content και οι κατηγορίες για latency στις εντολές των παικτών κρέμασαν την ταμπέλα του «ανέτοιμου» στο προηγούμενο παιχνίδι, μέχρι και την άφιξη της arcade έκδοσης τρία χρόνια ύστερα του πρώτου launch. Με πλέουσα χαρά σας επιβεβαιώνω πως τίποτα από τα παραπάνω δεν θα αποτελέσει πρόβλημα για το Street Fighter 6 κατά την άφιξή του και πιθανότατα σε καμία φάση του κύκλου ζωής του. Ειδικά όσον αφορά στις in-game παροχές του, το νέο Street Fighter είναι δρομολογημένο όσο δεν πάει, κάτι που γίνεται εύκολα αντιληπτό και από το μινιμαλιστικό αρχικό μενού του.

Το πρωτεύον “στοίχημα” του Street Fighter 6, όπως και των περισσότερων fighting τίτλων, ήταν να δημιουργήσει ένα ευγενές περιβάλλον συμβίωσης για τα μέλη του Fighting Game Community (FGC), για τους υποψήφιους αυτού και για τους casuals, κάτι που φάνηκε να εξυπηρετείται ήδη από την προαναφερθείσα πρώτη οθόνη. Το World Tour, ως αμιγώς single-player mode με μορφή RPG περιπέτειας, ανοίγει χώρο στα άτομα που δεν κοιμούνται αγκαλιά με ένα fighting stick να απολαύσουν το παιχνίδι, μπαίνοντας σε μία πιο γνώριμη, video gam-ική εκπαιδευτική διαδικασία γύρω από τους μηχανισμούς και το σύμπαν του παιχνιδιού. Το Battle Hub είναι ο online μονόδρομος για όσους επιθυμούν να βελτιωθούν ή να ταπεινωθούν απέναντι σε πραγματικούς παίκτες, ενώ το Fighting Ground θα απασχολήσει όσους αναζητούν μία πιο γρήγορη εμπειρία, απέναντι σε φίλους ή τη CPU. Δεν μπορεί, λοιπόν, να κατηγορηθεί πως δεν έχει κάτι για όλους.

Για να τα πιάσουμε με τη σειρά, το World Tour είναι αυτό που δηλώνει: Μία αναγνωριστική παγκόσμια περιοδεία, στην οποία συμμετέχουμε με το avatar που δημιουργήσαμε στο άνευ φραγμών - δεν έχετε ιδέα - character creation. Το πλάσμα που θα πλάσετε είναι η δίοδος επικοινωνίας σας και περιήγησής σας με τους χαρακτήρες και το τρισδιάστατο περιβάλλον αυτού του mode αντιστοίχως. Όλοι αυτοί οι παράμετροι συνδέονται μέσω ενός storyline, που - αν και έχει βάθος φλιτζανιού και υστερεί τεχνικά – τιμά επάξια τα όσα πρεσβεύει ο όρος «Street Fighter», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε αυτό θα ξεκινήσετε ως ένα άτομο με φιλοδοξίες και όνειρα που αναζητά μέντορα στο γυμναστήριο του Luke και στη συνέχεια θα εξελιχθείτε όχι μόνο σε έναν καλύτερο «μαχητή» και υπερασπιστή του εαυτού του και των φίλων του, αλλά και σε έναν περιφερειακό πρωταθλητή. Στην πορεία του θα γνωρίσετε και άλλους βετεράνους και μη της σειράς, η βοήθεια των οποίων είναι πέρα για πέρα ευπρόσδεκτη, δεδομένου ότι το moveset του προσωπικού σας χαρακτήρα μπορεί να εμπλουτιστεί μόνο από τις κινήσεις που αυτοί σας έχουν διδάξει.

F*** KONQUEST, ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΑΚΙ BI***ES

Δεν ξετρελάθηκα, ούτε όμως βαρέθηκα στη διάρκεια του. Αντιλαμβάνομαι πως είναι μία καλοπροαίρετη συντροφιά και selling point προς όσους εκφοβίζονται από τη φύση του genre και δεν βρίσκουν τρόπο να απολαύσουν τα fighting games. Έχει τα πάνω του σε φάσεις όπου παλεύετε με gangs του δρόμου και γνωρίζετε fan-favorite ήρωες, έχει όμως και τα κάτω του όταν οι διεστραμμένες σεναριακές εξελίξεις σας φέρνουν αντιμέτωπους με drones, ψυγεία και άλλες μη ανθρώπινες εχθρικές μονάδες, ασχέτως που κάποτε πωρωνόμασταν στην ιδέα ότι πρέπει να διαλύσουμε ένα αμάξι προτού πιαστούμε στα χέρια (βλέπε Street Fighter II: Champion Edition). Η ουσία κρύβεται στο ότι σας δίνεται η δυνατότητα να χορτάσετε τη 15ωρη+ σουρεάλ περιπετειούλα του, κρατώντας μονίμως υπερυψωμένη τη σημαία που μας υπενθυμίζει ότι βρισκόμαστε εν γένει σε ένα fighting game, εφόσον ό,τι βόλτα και να κόψετε στη Metro City και τις άλλες τοποθεσίες τις υφηλίου τα πάντα καταλήγουν σε ανταλλαγή κλωτσομπουνιού.

Αυτό που διαισθάνομαι πως καταφέρνει αποτελεσματικότερα το World Tour είναι το σερβίρισμα μίας πιο engaging εκμάθησης του gameplay και της Street Fighter κουλτούρας, συγκρίνοντάς το με την άμεση - αλλά άψυχη - διδαχή που έχουν να προσφέρουν τα συνεχόμενα επεξηγηματικά πλαίσια των tutorials. Αυτό διοτί όλα όσα οφείλετε να γνωρίζετε για το συγκεκριμένο video game πλασάρονται ως κομμάτι της ιστοριούλας που λέγαμε και απορροφώνται ομαλότερα από τον παίκτη, εφόσον αυτά τα «μαθήματα» διακόπτονται από τσαμπουκάδες στα στενά του περιηγήσιμου κόσμου, αλληλεπιδράσεις με τους πολίτες και quests που επιστρέφουν εκπλήξεις ή εμβαθύνουν το δέσιμό σας με τον coach σας. Καλύπτοντας όλο αυτό που το World Tour θεωρεί ως κύρια διαδρομή θα έχετε πεντακάθαρη εικόνα της 2D fighting νοοτροπίας του, όπως και σαφέστατα καλύτερη αντίληψη των νεοεισεχθέντων μηχανισμών που θα συζητήσουμε λίγο μετέπειτα.

Άπαξ και η μονοπαικτική αυτή κατεύθυνση αρπάξει το ενδιαφέρον σας ή αν μπαίνετε στο Street Fighter 6 ως λάτρεις της κατηγορίας του, το δεύτερο από τα τρία κεντρικά μονοπάτια, αυτό του Battle Hub, είναι που θα σας απασχολήσει περισσότερες ώρες. Αυτό βέβαια θα κριθεί από το πόσο συνηθισμένοι είστε στην ήττα και από το πόσο αποφασισμένοι είστε να γίνετε καλύτεροι, εφόσον στα online lobbies κινδυνεύετε να προσγειωθείτε απότομα στην πραγματικότητα. Και σε αυτό το mode υπάρχει ένα interaction παραπάνω από το μέσο παιχνίδι του είδους, εφόσον ο online άξωνας του Street Fighter 6 δανείζεται τη λογική την οποία έχουν καθιερώσει τα παιχνίδια της Arc System Works (Dragon Ball FighterZ, κλπ). Εννοούμε πως δεν εμφανίζεται ως μία μονογραμμική μηχανή αναζήτησης αντιπάλου, αντ‘ αυτού σας εισάγει σε έναν χώρο που επιτρέπει τα interactions με τα εκτρώματα (ολογράφως «avatars») των άλλων παικτών, μέχρι τη στιγμή που θα μοιραστείτε ένα cabinet και θα συμφωνήσετε σε αγώνα 1v1.

Είναι λίγο νωρίς να κρίνουμε τις online υποδομές αυτές καθαυτές καθότι τεστάραμε το παιχνίδι σε περιόδους δοκιμαστικών εκδόσεων και σε φάσεις που μόνο εμείς οι reviewers είχαμε πρόσβαση στο παιχνίδι. Βέβαια, σε αμφότερες τις περιπτώσεις τα διαδκτυακά matches διεξήχθησαν απροβλημάτιστα, κάτι πολύ ενθαρρυντικό εν όψει της κυκλοφορίας του παιχνιδιού που σίγουρα οι servers θα είναι πιο συνωστισμένοι. Δεν μας είναι ξεκάθαρο ακόμη το αν πρέπει να ξεστομίσουμε ατάκες περί rollback netcode και cross-play, ωστόσο θέλω να πιστεύω πως είναι τεχνολογίες που θα συνοδεύσουν από day-1 το παιχνίδι έστω και ως αρχεία ενημέρωσης. Είναι πολύ σημαντικό για το, κατ’ εμέ, πιο competitive είδος παιχνιδιών να προσφέρει τη μέγιστη δυνατή απόκριση και φαίνεται πως το Street Fighter 6 διαθέτει τις βάσεις να δώσει υπερσύγχρονες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ AVATAR ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ “ΤΑΙΝΙΕΣ” ΒΛΕΠΕΙΣ

Προτού ασχοληθούμε με την ουσία του πράγματος, κάνω μία γρήγορη αναφορά και στην τρίτη κατά σειρά επιλογή, το Fighting Ground, στις διακλαδώσεις του οποίου επεκτείνονται τα arcade, practice, versus και special match. Όσοι ξοδεύατε 50λεπτα ή (δεν ξέρω πόσες) δραχμές κατά την παιδική σας ηλικία στις πελώριες παιχνιδοκούτες θα δεχτείτε ένα νοσταλγικό shōryūken στη γνάθο σας στην όψη και τη δομή του πρώτου. Ευχάριστο – και συνιστώ σε κάθε fighting game να παραδειγματιστεί – πως στο Fighting Ground θα βρείτε ξεκλειδωμένους και τους 18 World Warriors από την αρχή. Αυτομάτως δεν ενοχλούμαι καθόλου που, κατά πάσα πιθανότητα, το τελικό ρόστερ θα περιλαμβάνει περισσότερους DLC χαρακτήρες από τους βασικούς.

Αργήσαμε κάνα 1000άρι λέξεις, αλλά φτάσαμε στην πρωτεύουσα αρετή και την ειδοποιό διαφορά του Street Fighter 6 από κάθε παρελθοντικό συνονόματο video game: το gameplay και το καλωσόρισμα του Drive Gauge. Θα προσπαθήσω να αποφύγω τις FGC ορολογίες και να σας περιγράψω το πώς λειτουργεί παικτικά το SF6 στη γλώσσα του δρόμου, ώστε να ταιριάξω και εγώ στο όλο κλίμα. Οι σώμα με σώμα μάχες του έχουν αναβαθμιστεί, ακολουθώντας πάντα τη γραμμή στην οποία βάδιζαν όλοι οι τίτλοι του franchise ανά τα χρόνια. Εξηγώντας, συνεχίζουμε να παλεύουμε σε δύο διαστάσεις, με συνδυασμούς επιθέσεων που πολλαπλασιάζονται χάρις στην πολλαπλή φύση των inputs (light, medium, heavy), ούτως ώστε να αποδείξουμε στο απέναντι πρόσωπο πως είμαστε αυτοί που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με μεγαλύτερη ταχύτητα και λογική τα δάχτυλά μας πάνω στο χειριστήριό μας. Η ακρίβεια με την οποία λειτουργούν τα frames του Street Fighter 6 και η απαλλαγή από συστήματα που ευνοούν τον αμύητο, είναι βασικές αιτίες πίσω από τις οποίες αυτός που θα αφιερώσει χρόνο στο να μάθει όντως να παίζει Street Fighter δεν υπάρχει περίπτωση να ηττηθεί από button mashers.

Αυτό δεν σημαίνει πως στην Capcom δεν έχουν εικόνα του πόσο πολυσύνθετα και αποκαρδιωτικά μπορεί να φανούν τα μενού με τα τεράστια combos προς τους νέους παίκτες. Για πρώτη φορά υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα και προς τα νεούδια του FGC, τα νεοσύστατα «Modern» και «Dynamic» control schemes. Η επιλογή αυτών ναι μεν αφαιρεί πολλές από τις συνολικές κινήσεις του εκάστοτε χαρακτήρα, όμως απλοποιούν τόσο πολύ τις πιο φιλόδοξες εντολές και την εκτέλεση μακροσκελών συνδυασμών, που δίνουν γερό πάτημα και σε αρχάριους ώστε να χορτάσουν εξίσου το παιχνίδι. Και επειδή έχω φάει τα νιάτα μου να εναρμονιστώ με την αυστηρότητα όλων των Street Fighter στον ρυθμό που επιβάλλουν, πιστέψτε με, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει και αυτή η δυνατότητα για αυτούς που γνωρίζουν εξαρχής πως δεν θα μπουν στον κό(μ)πο. Δεν είναι ντροπή να τα επιλέξετε, θα κάνω πως κοιτάω αλλού.

DRIVE FEEDBACK

Όλα όσα εικάστηκα, μου άρεσαν και σας περιέγραψα στα previews μας για το Street Fighter 6 ήταν παρόντα και σε περίσσεια στο πλήρες παιχνίδι που έχουμε πια στα χέρια μας. Εξακολουθεί να είναι το ίδιο «βαρύ» στην επαφή με τον αντίπαλο, εξακολουθεί να επιβραβεύει και να τιμωρεί δίκαια τα ρίσκα που παίρνουμε, όπως και εξακολουθεί να δείχνει πιο φαντεζί από ποτέ, με την ευθύνη να αποδίδεται στην αξιοποίηση του Drive Gauge. Το συζητηθέν νέο feature ενθαρρύνει τη φαντασία του παίκτη να διατυπωθεί με την απαραίτητη δόση βίας και ξεκλειδώνει μία σειρά από επιλογές που δεν προϋπήρχαν. Τις μπάρες του Drive Gauge μπορείτε να τις εξαργυρώσετε για να δημιουργήσετε combo extenders, για να κάνετε cancel και reset της επέλασής σας ή και για να προστατευτείτε/ξεφύγετε από τη gameplay-ακή υπεροχή αυτουνού που ματσαριστήκατε. Τα μέτρα που αποτρέπουν την κατάχρησή του έχουν ήδη παρθεί και έτσι παρίσταται ως ένα νέο χαρακτηριστικό που δείχνει πως υπέστη έντονη μελέτη από την Capcom ώστε να υλοποιηθεί σωστά και δίχως να καταστρέφει την, κατά τα άλλα, πεπατημένη ροή.

Ακόμα και αν δεν το αντιληφθήκατε ή δεν εντυπωσιαστήκατε από το πόσο πολύ τα Drive Moves επηρεάζουν τον πυρήνα του gameplay, δεν υπάρχει περίπτωση να μη συλλογιστείτε τη συνεισφορά του στην αισθητική του παιχνιδιού. Όλα αυτά τα χρωματιστά graffiti που είδατε να εξαπολύονται στα trailers του παιχνιδιού είναι τα φοβερά οπτικά αποτελέσματα της επιτυχούς χρήσης του Drive Impact και των ενισχυμένων special moves, δίνοντας στο Street Fighter 6 τo comic/manga παρουσιαστικό που τόσο πολύ ταιριάζει στο DNA του. Όλο το direction του παιχνιδιού φωνάζει «hood», με τα σχέδια και τη rap να παρελαύνουν στο μπροστινό μέρους του τεχνικού του τομέα. Το «Street» του SF6 δικαιολογείται περισσότερο από ό,τι σε κάθε περασμένο παιχνίδι της σειράς.

Για τον παλιό, το Street Fighter 6 τα έχει όλα: Μία ικανοποιητικότατη λίστα από playable χαρακτήρες που έχει αγαπήσει ανά τα χρόνια και καινούριους (Ryu, Ken, Chun-Li και άλλοι), ένα καλοστημένο διαδικτυακό υπόβαθρο για τις online αναμετρήσεις και τα competitive όνειρά του, όπως και νέα mechanics για να τον βάλει στη διαδικασία να αναπτύξει περαιτέρω τις δεξιότητές του. Για τον νέο, το Street Fighter 6 τα έχει επίσης όλα: ένα καθαρόαιμο single-player mode που θα τον γλιτώσει από την αναγκαστική συναναστροφή με άλλους παίκτες και έναν διαφορετικό, πιο κατανοητό τρόπο χειρισμού. Το SF6 τιμά τις ρίζες του, είναι όμως και προσβάσιμο, για αυτό και καλοδέχεται και τις δύο αυτές περιπτώσεις ενδιαφερόμενων. Είναι δεδομένο πως θα εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο, αλλά ακόμα και αν σταθείτε στα του base game, μιλάμε για ένα από τα πληρέστερα fighting games των τελευταίων ετών. Τρελό σερί για την Capgod που κάθε σύγχρονη κυκλοφορία της είναι και ένα hit στην αγορά από τους φλεγόμενους κονδύλους της.

Κλείνω με ένα γρήγορο shoutout στους in-game ζωντανούς σχολιασμούς, κάτι που χρειαζόμουν και ποτέ μου δεν ήξερα.

Ευχαριστούμε πολύ την Capcom και τη CD Media για την παροχή του review copy!