AND HIS NAME IS...

Έχω να χαρώ τη σειρά WWE από τα χρόνια που… δεν ονομαζόταν καν έτσι. Αναπολώ τους καιρούς που ένα ματς στο ψηφιακό ring του Smackdown vs. Raw 2006 ήταν ο απόλυτος τρόπος να λύσουμε τις διαφορές μας κατά τον εβδομαδιαίο -παιδιάστικο- τσακωμό με τους συνομηλίκους μου. Έκτοτε, όχι μόνο έχει αλλάξει πολλάκις η ονομασία ή και η ηγεσία πίσω από τα games της σειράς WWE, αλλά και ο τρόπος που προσεγγίζεται το franchise, με τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα να είναι -at best- τραγικά. Το catch wrestling game της Visual Concepts έχει χάσει χρόνια τώρα την αίγλη του, κάτι που η έκδοση 2K22 ήρθε για να ανατρέψει, ύστερα από την απαράδεκτη εμφάνιση του 2K20 και το αναπόφευκτο περσινό διάλειμμα.

Ομολογώ πως έχω χάσει λίγο τα σύγχρονα WWE δρώμενα, εφόσον δεν το παρακολουθώ ιδιαίτερα. Γνωρίζω για λεπτομέρειες όπως η παλαιστική συγγένεια των Roman Reigns και The Rock, για την επιστροφή του Edge και την απόσυρση του Triple H, άρα θα έλεγα πως έχω διατηρήσει μία τίμια επαφή με το σύμπαν, κάτι που δεν φάνηκε να κάνουν οι developers των παιχνιδιών του τα τελευταία χρόνια. Δίχως 2K21 και με το 2K Battlegrounds να «κατουράει» περαιτέρω το κουφάρι της σειράς, κατέληξα να πιστεύω πως χρειάζεται στροφή 180ο μοιρών για να επιστρέψει στο μονοπάτι της επιτυχίας. Κι όμως, το WWE 2K22 αποδεικνύει πως υπάρχει ακόμη φως στο τέλος του τούνελ, χωρίς τρομακτικές αλλαγές ή επαναπροσδιορισμούς.

Το άγχος και η ανησυχία των δημιουργών για να σωθεί η παρτίδα είναι εμφανή στην απλότητα του νέου παιχνιδιού, εφόσον μάλλον είχαν ενημερωθεί από τις άνω κεφαλές πως είτε θα τους έβγαινε είτε θα έβγαιναν από την πίσω πόρτα του studio. Ακόμα και υπό αυτή την πίεση όμως, το menu του παιχνιδιού σπρώχνει τις πύλες της αμφιβολίας και στέκεται αντάξιο των προσδοκιών. Από το κεντρικό hub εισαγόμαστε σε μία φαντεζί παρουσίαση όλων των features που προστέθηκαν ή ενισχύθηκαν στο 2K22, στα πολλαπλά modes και στην “Α” κλάσης περιήγηση στα παραπάνω, με την μέθοδο που αναλογεί και αρμόζει στο τεράστιο τηλεοπτικό show από το οποίο προέρχεται. Ξαφνικά λοιπόν, μεταβαίνουμε από την ανησυχία μίας τελευταίας ευκαιρίας για την Visual Concepts σε παιχνίδι που σφύζει από αυτοπεποίθηση και τόλμη.

Και γιατί να μην έχει το θάρρος να διαφημίσει τον εαυτό του, όταν το WWE 2K22 διαθέτει άφθονο content για τους λάτρεις του κατς. Η νέα έκδοση του παιχνιδιού παραδίδει στο κοινό της αυτό που ζητά ανελλιπώς: πρόσβαση στις κλωστές πίσω από το wrestling universe, δηλαδή τον απόλυτο χειρισμό της εμπειρίας όσων συμμετέχουν στα δημοφιλή shows του WWE, είτε βρίσκονται στην παλαίστρα, είτε στο analyst desk, είτε στο κοινό. Προτού φτάσουμε όμως στο άνοιγμα της βεντάλιας των game modes, ας αναφερθούμε στους δύο βασικότερους λόγους που το 2K22 στέκεται πολύ ανώτερο και λειτουργικότερο του προηγούμενου παιχνιδιού: σεβασμός στην ιστορία του franchise και υπερωρίες στο polishing.

SMACK UP! ALL ON THE FLOOR…

Το πρώτο κομμάτι αφορά τη δύσκολη διαδικασία επιλογής των developers ως προς το ποια είναι τα κομμάτια και οι χαρακτήρες που δικαιούνται να παρευρεθούν και σε αυτό το installment. Θεωρώ πως τα όσα γράφτηκαν στους retail δίσκους είναι επαρκή, όχι περιττά, ούτε ελλιπή, κάτι που επιβεβαιώνει και το ρόστερ των wrestlers. Όταν εγώ έβλεπα WWE, ήξερα το Smackdown, ήξερα το Raw, άντε και κάνα ECW. Σήμερα παρατηρώ άγνωστες τριπλέτες γραμμάτων και καθόλου γνώριμους οίκους, που δεν έχουν καμία σημασία όμως μπροστά στα ονόματα που βρήκαν θέση στο character selection. Το WWE 2K22 έχει κάτι για όλους, επιτρέποντας της διαθεσιμότητα των πιο φρέσκων διεκδικητών της πανάκριβης ζώνης του πρωταθλητή, όπως και τη συμμετοχή ιστορικών φυσιογνωμιών για το franchise, όπως οι Undertaker και Rey Mysterio.

Ο τελευταίος μάλιστα έχει την τιμητική του, εφόσον το Showcase mode είναι καθαρά αφιερωμένο στην άνοδό του στο hall of fame του κατς. Οι ιστορικές αναδρομές στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του και σε θρυλικές αναμετρήσεις, όπως αυτή του 1996 με τον συγχωρεμένο Eddie Guerrero, αποτελούν τρανές αποδείξεις του σεβασμού στην κληρονομιά που έχει αφήσει τόσο ο ίδιος όσο και το WWE γενικότερα. Περιττό να αναφέρουμε πως κάθε μορφής σχετική έννοια για βελτίωση απουσίαζε από το 2K20 και οι διακοπές στις οποίες πήγαν οι ετήσιες κυκλοφορίες του έδωσαν χώρο στη διόρθωση του “legacy” κομματιού.

Περισσότερο εμφανής προσπάθεια να αφήσει πίσω του την τραγική επίδοση του 2K20 παρατηρήθηκε στα μοντέλα και τον σχεδιασμό όλων των προαναφερθέντων wrestlers, αποφεύγοντας -όσο γίνεται- να στολιστούν ξανά από άπειρα bugs και ανεπιθύμητους “βήχες” του κώδικα. Πασάρουμε επομένως στον εαυτό μας την ευκαιρία να πάμε στη δεύτερη μεταλλαγμένη διαδικασία, αυτή του polishing. Ο συγκρατημένος ενθουσιασμός που φέρω για τον χρόνο που πέρασα με το WWE 2K22 σίγουρα δεν πηγάζει από το ότι αντίκρισα ένα φανταστικό video game (γιατί κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ), αλλά από το πόσο χαμηλά είχα ρίξει τα στάνταρ μου. Αυτό όμως δεν αναιρεί την προφανή έμφαση των δημιουργών στο σμίλευμα πολλών από τις ακατέργαστες γωνιές ενός παιχνιδιού που την τελευταία φορά που το είδαμε ήταν πιο τραχύ και δυσπρόσιτο από κάκτο.

Τα περισσότερα προβλήματα εμφανίζονταν κυρίως στα δευτερόλεπτα που συνέβαιναν πολλά στην οθόνη και οι παλαιστές συνωστίζονταν ανάμεσα σε λίγα μόλις pixels. Άρα ποιος καλύτερος τρόπος να κριτικάρω το παιχνίδι, καλώντας την παρέα μου για μία Fatal 4 Way μάχη στη δοκιμασία Hell in a Cell. Ο περιορισμός των γραμμών του ring ή του κλουβιού δεν μας χάλασε καθόλου την εμπειρία, εφόσον όσο χαοτικό και αν είναι αυτό το mode έγινε δουλειά στην λειτουργικότητα των physics και της αλληλεπίδρασης με τον χώρο. Παρότι υπάρχει ακόμα μία ελαφριά σύγχυση και αστάθεια στο character collision και τα hitboxes, είναι σε πολύ Πολύ ΠΟΛΥ καλύτερη κατάσταση από το έκτρωμα που ακούσει στο όνομα “2K20”. Η gameplayακή ομαλότητα της ανταλλαγής φαπών και των λαβών κάνει πραγματικό 619 στην τραγικότητα του προηγούμενου τίτλου, που βομβαρδιζόταν από απροσδόσκητες δυσλειτουργίες της μηχανής.

ΤΑ «ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ» ΠΙΣΩ ΣΤΟ ALTER

Παρατηρήσαμε και μία απλούστευση του combat και των control schemes, αλλαγές για τις οποίες κρατάω ουδέτερη στάση. Το σίγουρο είναι πως αυτές οι μετατροπές έκαναν τα signatures και τα finishers να είναι πιο impactful. Μπορεί να μοιάζει ακόμα “τσαπατσούλικο” στο αναπόφευκτο μπέρδεμα των μηχανισμών που κάθε χαρακτήρας συνεισφέρει, αλλά δεν σκοντάφτει στον game-breaking βαθμό που αντικρίσαμε προ διετίας. Και εφόσον οι εντός ring αλλαγές αποδείχτηκαν σχετικά ευπρόσδεκτες, η πληθώρα των modes όπως η sandboxιά του MyUNIVERSE, η προπονητική στο MyGM και η ελευθερία των MyFACTION και MyRISE θα σας επιτρέψουν να επενδύσετε άφθονο χρόνο στο WWE 2K22, με τον ίδιος τρόπο που θα παίζατε career σε κάποιο NBA 2K ή FIFA.

Συμπερασματικά, το WWE 2K22 είναι ένα αθλητικό video game που απέκτησε δικαιολογημένα ένα επίπεδο πυγμής, ακόμα και αν δεν μπορεί να την δικαιολογήσει με κάθε πιθανό τρόπο. Δεν είναι η τέλεια επανεφεύρεση της φόρμουλας, αλλά έχει την εικόνα ενός παιχνιδιού που ξύπνησε από το κώμα και επέστρεψε προοδεύει με γρήγορο μπουσούλημα, έχοντας παράλληλα τις προοπτικές να ορθοποδήσει σύντομα. Οι μεγαλύτερες αλλαγές του δεν είναι οι προσθήκες του ή κάποια παραβίαση στο DNA του, αλλά το γεγονός πως είναι playable και διασκεδαστικό μετά από πολλά χρόνια. Τολμώ να πω πως είναι ενδεχομένως το καλύτερο game του 2K era, απέχει πολύ όμως από την επιστροφή στα λούστρα του Smackdown vs. Raw, για πολλούς λόγους. Μέχρι να επιστρέψει η Wrestlemania στον ΣΚΑΙ, ίσως αξίζει να σκεφτείτε τη δική σας επιστροφή στα RKOs.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!