Δύο VR updates σκέτη μούρλια!

Όταν ο όρος «PlayStation VR2» ειπώθηκε για πρώτη φορά, ο νους μου ταξίδεψε γρήγορα σε γνωστά και μη games που θα μπορούσαν να δεχτούν μία τέτοια περιποίηση, ούτως ώστε να εξελίξουν τον ρεαλισμό τους μέσα από το νέο σύστημα της Sony. Πολλά αντικείμενα της συγκεκριμένης φαντασίωσής μου που πιθανότατα δεν θα εκπληρωθούν ποτέ, ωστόσο υπήρξαν κάνα δυο περιπτώσεις που θεωρούσα στανταράκια ως υποψήφια PS VR2 games, αναλογιζόμενος τη φύση και την προϊστορία τους. Δύο τίτλοι για τους οποίους, λοιπόν, πίστευα πως αργά ή γρήγορα θα έχουμε VR υποστήριξη είναι τα Gran Turismo 7 και Resident Evil Village και… βουαλά.

Να μην το παινευτώ ιδιαίτερα το ότι πήγα ταμείο, αφού δεν χρειαζόταν πτυχίο gaming δημοσιογραφίας ή επικοινωνία με τα άστρα για να αφουγκραστώ το σκεπτικό των Polyphony και Capcom αντίστοιχα. Έχοντας λατρέψει δεόντως αμφότερους τους προαναφερθέντες τίτλους, περίμενα την έλευση του PS VR2 ως ιδανική αφορμή να τους ξανα-εγκαταστήσω στην κονσόλα μου και να τους βιώσω όπως τους αρμόζει, με τα υψηλά standards που είχαν θέσει αντίστοιχες εκδόσεις του πρώτου PS VR για τους προκατόχους τους, τα Gran Turismo Sport και Resident Evil 7: Biohazard. Ορίστε, επομένως, μία σύντομη γνώμη για δύο «βαριά χαρτιά» της launch λίστας, που μάλιστα δίνονται δωρεάν προς όσους έχουν αγοράσει τα base games.

Gran Turismo 7 VR Mode

Ο κολλητός (οριακά αδερφός) Μιχαήλ έχει μία G29 που πηγαινοφέρνει μονίμως στους χώρους που έχω μοιρασμένες τις PlayStation κονσόλες μου, προς την καθώς πρέπει απόλαυση του Gran Turismo 7. Το μόνο που μας έλειπε για να νιώσουμε εξ ολοκλήρου πως το παιχνίδι μας έχει «ρουφήξει» στις πίστες του ήταν μία περιττού μήκους ultrawide οθόνη ή ένα υποστηριζόμενο VR headset. Το βασικό παιχνίδι από μόνο του είναι υπόδειγμα racing simulation και με το PS VR2 αυτή του η αληθοφάνεια εκτοξεύτηκε στα ύψη.

Το next-gen VR του PlayStation ενεργοποιείται και παρίσταται συμβατό με κάθε mode του GT7. Είτε περιφερόμασταν στα εσωτερικά menus, είτε δοκιμάζαμε τις ικανότητές μας στα licenses, είτε τρέχαμε σε κάποια αγωνιστική καμπάνια, το gameplay έστριβε και αυτό σε mode εικονικής πραγματικότητας, αυξάνοντας τις διαστάσεις που μπορούσαν να αντιληφθούν οι οφθαλμοί μας. Η ενεργοποίηση του VR mode αντικαθιστά τον χειριζόμενο οδηγό με τη meta-σωματική μας αντιστοιχία και εμείς βλέπουμε τα πάντα στο παιχνίδι όπως θα τα αντικρίζαμε καθήμενοι στο όχημα της πραγματικής μας ζωής. Λοξοκοιτώντας πλάγια του τιμονιού θα δείτε ταμπλό, καθίσματα, χειρόφρενο, παράθυρα, καθρέφτες, όλα όσα συναντάμε σε ένα αμάξι να είναι κανονικότατα σχεδιασμένα και σε κλίμα απόστασης 1:1. Κοιτώντας στο πίσω μέρος του οχήματος παρατηρήθηκε εξίσου μεγάλη έμφαση στην λεπτομέρεια, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να είχε αγνοηθεί εφόσον δύσκολα θα κρατήσετε τη συγκέντρωσή σας μακριά από το σημείο που κατευθύνεστε.

Τίποτα δεν μοιάζει αφύσικο. Όλα κινούνται με την ταχύτητα στην οποία μας είχε συνηθίσει η απλή έκδοση του παιχνιδιού, απλά αυτή τη φορά έχουμε την πολυτέλεια να αισθανόμαστε πως πράγματι, έχουμε τον απόλυτο έλεγχο και αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τις αποστάσεις μεταξύ εμάς, των αντίπαλων τετράκυκλων και των βοηθητικών οριογραμμών που έχουν θέσει οι developers για να μας συμβουλέψουν να επιταχύνουμε ή να φρενάρουμε. Ο υψηλός ρυθμός ανανέωσης που επιτρέπει το PS VR2 βοηθά στην ομαλή προσπέραση των εξωτερικών εικόνων, δυνατότητα που μας γλιτώνει από θολούρες ή απότομες εναλλαγές, με αποτέλεσμα να μειώνεται το ρίσκο να ζαλιστούμε. Πράγματι, ακόμα και σε αγώνες που έπιανα ταχύτητες φόρμουλας δεν ήρθα καν κοντά στο να ανησυχήσω ότι οι τριγύρω εξελίξεις με επηρέαζαν δυσάρεστα, κάθε άλλο δηλαδή, αφού συνειδητοποιούσα όλο και βαθύτερα την έννοια της προσομοίωσης.

Κάθε κίνηση του κεφαλιού μου παρουσίαζε εξαιρετική απόκριση και μου παρείχε πλεονεκτήματα που η flat μορφή του GT7 δεν είναι ικανή να προσφέρει. Για την ακρίβεια, παίζοντας το Gran Turismo 7 μέσα από το PS VR2 κατάφερα να καταλάβω πολύ καλύτερα τον τρόπο που λειτουργούν – ή νόμιζα ότι λειτουργούν – ορισμένα συστήματα του παιχνιδιού. Η χρήση στερεοσκοπικού 3D με βοήθησε να υπολογίζω καλύτερα τις στροφές στις οποίες όφειλα να «κόψω» και τα ανοίγματα στα οποία είχα την άνεση να πατήσω ανέμελα το γκάζι. Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτό αν το rendering δεν ήταν τόσο εντυπωσιακά άμεσο και αποτελεσματικό, εφόσον το draw distance εντός του παιχνιδιού οριακά ματσάρει το οπτικό βάθος που πιάνει το ανθρώπινο μάτι. Η τεχνική καθαρότητα επίσης συντέλεσε σε ένα άρτιο οπτικό αποτέλεσμα, που αντί να κουράζει ουσιαστικά απλουστεύει με τον ρεαλισμό της την κατάκτηση του gameplay και του ιδιαίτερα αυστηρού χειρισμού στον οποίο μας προσκαλούσε ανέκαθεν η σειρά Gran Turismo.

Το HDR φέρνει σε ακόμα πιο υπαρκτή μορφή τα ήδη πλούσια χρώματα και σχέδια που συναποτελούν τα όσα φαίνονται πέραν του καπό ή εκτός των πλαϊνών παραθύρων. Το PS VR2 headset δείχνει να εναλλάσσει με άνεση όλες τις παραπάνω τεχνολογίες, αλλά και να τις συνδυάζει με τις δικές του καινοτομίες, όπως η πολυσυζητημένη – από την εποχή αποκάλυψης του PS5 – απτική ανάδραση. Εξίσου καλοζυγισμένο, ώστε να μην δημιουργεί αναταραχές στα κεφάλια μας, το haptic feedback μοιράζει τις δονήσεις σε όλη την επιφάνεια του PS VR2, καλώντας περισσότερες από τις αισθήσεις μας να διαισθανθούν την ταχύτητα με την οποία τρέχουμε εκείνη τη στιγμή ή τη σοβαρότητα μίας σύγκρουσης με τους συναγωνιστές μας και τα αντικείμενα του χώρου. Το headset από μόνο του χρησιμοποιεί την αυξημένη του τεχνητή νοημοσύνη και το – προσωπικά αγαπημένο feature – eye-tracking, ώστε να προστατεύει τον παίκτη από το motion sickness, αυξάνοντας το resolution στα σημεία που στοχεύουν τα μάτια μας, όσο γρήγορα και αν αυτά κινούνται.

Το GT Sport και το πρώτο PS VR αναγκάζονταν να προβούν σε εκπτώσεις, όσον αφορά στην απόδοσή τους, για να επιστρέψουν ένα αποτέλεσμα με τις λιγότερες δυνατές παρεμβολές. Στο GT7 και το PS VR2 δεν έγινε καμία υποχώρηση, εφόσον μπορείτε να απολαύσετε την πληρότητα του περιεχομένου με 4K και 60FPS, με μηδενικά loadings και να βγείτε γενικότερα κερδισμένοι από τη χρήση της VR κεφαλής, κόντρα στο δίδυμο της περασμένης γενιάς. Τα Sense Controllers δεν θα σας φανούν χρήσιμα στο συγκεκριμένο, κάτι που δεν θα επηρεάσει τους περισσότερους που έτσι και αλλιώς έχουν συνηθίσει να καταγράφουν τα ρεκόρ τους με το DualSense ή racing wheel. Οι petrolheads θα δυσκολευτούν πολύ να βγάλουν το PS VR2 ή να επιστρέψουν στη νορμάλ απόλαυση του Gran Turismo 7 άπαξ και αποκτήσουν έστω για δευτερόλεπτα πρόσβαση στο περιφερειακό της Sony και δηλώνω και εγώ ένοχος αυτής της συναισθηματικής κατάκτησης.

Resident Evil Village VR Mode

Από τα πρώτα μου βήματα έξω από το χωριό που στήθηκαν τα βάσανα του Ethan Winters γονάτισα στην ευχή μίας VR έκδοσης, κυρίως επειδή το – ανεπίσημα ονομαζόμενο – Resident Evil 8 ήταν με διαφορά το πιο ευκρινές παιχνίδι της σειράς. Βαδίζοντας αρχικά στους χιονισμένους λόφους του, αργότερα στους διαδρόμους του κάστρου Dimitrescu και στη συνέχεια επισκεπτόμενος κάθε υπό-περιοχή που έχει να προσφέρει, είχα πειστεί πως αν ευλογούμασταν με μία βερζιόν που πηγαίνει τη first-person οπτική του παιχνιδιού στο επόμενο στάδιο θα είχαμε μία ενθουσιαστικά φρικιαστική εμπειρία. Ακριβώς επειδή τα VR games «σκέφτονται» με πολύ παρόμοιο τρόπο με τα FPS, είναι ελαφρώς ευκολότερη διαδικασία και για τους developers για να κάνουν αυτή την τελική αλλαγή, που πέραν της οπτικής του ταλαιπωρημένου πρωταγωνιστή μας δίνει και τα χέρια του και… όποιος αντέξει.

Θα βγάλω το παράπονό μου από τη μέση νωρίς-νωρίς: το πρόβλημα που υπήρχε και στην αντίστοιχη απόπειρα με το RE7 – αναφέρομαι στις αναστατώσεις και στις ασυνέπειες που προκαλούνται στη συμπεριφορά της κάμερας κάθε φορά που ο Ethan δέχεται ζημιά – εξακολουθεί να υφίσταται και στο RE Village VR Mode. Αν η viral βαμπιρίνα σας αρπάξει από τον λαιμό και σκουπίσει το πάτωμα με τα μούτρα σας ή αν ένας εκστασιασμένος zombie-lycan σας τραβήξει καμία γερή μπάτσα θα δείτε την κάμερα να χαροπαλεύει να συγχρονιστεί με τη σωματική πτώση του Ethan, κάτι που δεν θα φαίνεται τόσο ευχάριστο σε εσάς που – θέλω να πιστεύω – θα παραμείνετε όρθιοι.

Από εκεί και πέρα, μόνο θετικές εντυπώσεις έχω να παραθέσω κι ας μην πρόλαβα καν να ξαναφτάσω στα credits. Σε αντίθεση με το Gran Turismo 7, όπου τα Sense Controllers έκατσαν πάγκο, τα χειριστήρια του PS VR2 ηγούνται του νοήματος και των βασικών λειτουργιών αυτής της VR εκδοχής. Αυτή η δυάδα περιφερειακών είναι ο λόγος που το RE Village περιμένει από εμάς να προβούμε σε λογική χρήση των άκρων μας, αναμένοντας να κινούμαστε και να δρούμε ακριβώς όπως θα πράτταμε και στην πραγματικότητα για να αρπάξουμε ένα όπλο, να το οπλίσουμε, να θεραπευτούμε και – πάνω από όλα – να τρέξουμε μακριά από την πληθώρα απειλητικών μονάδων που μας κυνηγούσαν και στο base game. Χωρίς ίχνος καθυστέρησης, το PS VR2 και τα Sense Controllers αντιλαμβάνονται κάθε μας ενέργεια και τη μεταφράζουν με το ίδιο βεληνεκές αμεσότητας τις in-game πράξεις του Ethan Winters. Στο VR mode μάλιστα ξεκλειδώνεται και η δυνατότητα να κρατάμε δύο όπλα ταυτοχρόνως, εφόσον η στόχευση δια μοχλού γίνεται ξεπερασμένη σε ένα προηγμένο VR headset όπως το PS VR2.

Στην εξίσωση ως κυριαρχικός παράγων μπαίνει για ακόμα μία φορά το eye-tracking, υπεύθυνο για το ύψιστο επίπεδο προσβασιμότητας που προσφέρει. Φυσικά και το RE Village απαιτεί το τέντωμα των χεριών μας για να στοχεύσουμε, όμως η ανάγνωση των κινήσεων του ματιού είναι αυτή που θα κατευθύνει στο τέλος την ευθεία του ρύγχους και την κατάληξη κάθε καίριας σφαίρας. Μάλιστα, το παιχνίδι φροντίζει να εστιάζει στα σημεία που – ακόμα και ασυνείδητα – εστιάζουν τα μάτια μας στα μαχητικά σενάρια, κάτι πολύ σημαντικό για ένα παιχνίδι που στα δυσκολότερα επίπεδα κάθε βλήμα θα μετρήσει. Παράλληλα, με τα Sense Controllers λαμβάνουμε ερεθίσματα από κάθε πάτημα των σκανδαλών, κάθε χρήση του μαχαιριού, ενώ μπορούν να πιάσουν οτιδήποτε ήταν interactable και στη προεπιλεγμένη δυσδιάστατη μορφή του παιχνιδιού. Όλες αυτές οι αλληλεπιδράσεις με αντικείμενα και εχθρούς λειτουργούν με ακρίβεια και χωρίς σκαμπανεβάσματα ή δυσάρεστες εκπλήξεις.

Έλα που το PS VR2 παρίσταται σαφώς ισχυρότερο του πρώτου PS VR, κάτι που αφήνει το RE Village να μας υποδεχθεί με την ίδια αφιλόξενη γοητεία του στον κόσμο του. Το hardware είναι πια τόσο δυνατό που μεταφέρει ατόφια την οπτικοακουστική θραύση για την οποία διακρίθηκε το RE Village, οπότε τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: αν φοβόσασταν ή βαρούσατε ταχυπαλμίες παίζοντάς το σε ίσια οθόνη, μην διανοηθείτε καν να δείτε το παιχνίδι μέσα από το PS VR2, πρωτίστως επειδή είναι τόσο τρομακτικά ρεαλιστικό – και ρεαλιστικά τρομακτικό – που είτε θα λερώσετε την καλτσούλα σας είτε θα πάθετε ανακοπή. Εγώ που άντεξα με άνεση τόσο τη βασική εμπειρία όσο και τη VR μεταφορά σας υπογράφω πως κάτι τέτοια games είναι που δίνουν πραγματική αξία στις VR φιλοδοξίες οποιουδήποτε publisher. Με το RE Village στο PS VR2 μπορείτε κάλλιστα να χάσετε την αίσθηση του χρόνου από την πώρωση που είναι ικανή να σας μεταδώσει η εναλλαγή ανάμεσα στη δράση και τον φόβο που εμπεριέχουν οι σκηνές του δημοφιλούς survival horror.

Το οπτικό πεδίο 110ο, όπως και η 360ο συμβατότητα κατά την περιστροφή του κεφαλιού μας, αποτελούν πολυτελείς παροχές που μας εμβυθίζουν ακόμα περισσότερο στη φρικιαστική πραγματικότητα του RE Village, αφού αφήνει την αίσθηση πως απειλούμαστε και σωματικά πια από κάθε νοητή γωνία. Κατά συνέπεια, το μοναδικό καθαρόαιμο κεφάλαιο τρόμου στο παιχνίδι, η επίσκεψη στον οίκο Beneviento, είναι για πολύ γερά στομάχια και gamers που καταφέρνουν να διαχωρίσουν την πραγματικότητα από τον ψηφιακό εφιάλτη που με τόση επιτυχία δημιούργησαν οι Ιάπωνες δημιουργοί. Ούτε το RE Village στερείται ανάλυσης ή απόδοσης ενεργοποιώντας το PS VR2 και ως αποτέλεσμα αποτελεί άχαστη ευκαιρία να τεστάρετε το σθένος του νέους σας αποκτήματος, ακόμα και αν έχετε παίξει ήδη το τελευταίο Resident Evil.