Μαζέψτε… υπομονή…

Δεδομένης της συνεργασίας και της εισβολής της Funko (και κατ’ επέκταση των φιγουρινιών Funko Pop!) στην gaming πραγματικότητα (υπάρχουν αμέτρητα vinyl figures βασισμένα σε video games), ήταν θέμα χρόνου να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες ενός πιο άμεσου γεφυρώματος των δύο αυτών geek-οχόμπι. Αυτό το όραμα έρχεται για να εκτελέσει – καθόλου τυχαία η χρήση του ρήματος – το Funko Fusion, ανοίγοντας τη βεντάλια των χιλιάδων licenses που έχει εξασφαλίσει το brand, για να μας επιστρέψει μία LEGO-like παιχνιδοπεριπέτεια, με υλικό που δυστυχώς δεν ξεπερνά ποτέ την «αρχή» στο «αρχή-μέση-τέλος».

Ξεκινώντας μία ιστορία που εκτυλίσσεται στο εργοστάσιο παραγωγής της Funko, βλέπουμε τον ζηλόφθονο Funko Eddy να κλέβει το στέμμα του Funko Freddy, αφού τον βάρεσε η… εφηβεία. Παθαίνοντας αμόκ και χάνοντας κάθε σύνεση, ο τρελαμένος πια Eddy σπέρνει το χάος σε όλους τους in-game Funko-κόσμους, δημιουργώντας προβλήματα σε κάθε γνώριμο Funko-σύμπαν ξεχωριστά, αλλά και στο σύνολό τους. Αυτό που έχουμε να κάνουμε εμείς σαν παίκτες είναι να ταξιδέψουμε σε ένα-ένα από αυτά τα Funko-τόπια και να επαναφέρουμε την τάξη, ελέγχοντας τους πρωταγωνιστές του εκάστοτε IP.

Κάπου εδώ είναι που ξεκινά το κομμάτι του αυτός ο αχταρμάς από πνευματικές ιδιοκτησίες. Στο Funko Fusion έχουμε την επιλογή να επισκεφτούμε (με όποια σειρά θέλουμε) τις Funko-ποιημένες εκδοχές 7 διαφορετικών κόσμων που προέρχονται από γνωστά έργα ψυχαγωγίας και κυρίως του κινηματογράφου και των TV series. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω τα Jurassic World, The Thing, The Umbrella Academy και Masters of the Universe. Ίσως το μοναδικό πράγμα για το οποίο μπορώ να παραδεχτώ το Funko Fusion είναι οι εκλεπτυσμένες επιλογές των προσκληθέντων franchises του και ο τρόπος που το παιχνίδι απαθανατίζει μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές τους, που εννοείται ότι εδώ ειπώνονται με καρτουνο-χιούμορ και βινυλο-visuals.

ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ POP ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Κάνοντας, λοιπόν, την αρχή της αρεσκείας μας… ξεκινάει και η κατρακύλα. Όπως είπαμε στην εισαγωγή, το Funko Fusion υιοθετεί ένα gameplay σχήμα παρόμοιο με αυτό των LEGO games… αν αυτά δεν είχαν ζουμί και φαντασία. Αυτό διότι το Funko Fusion αναλώνεται πολύ στο να γίνει ένα “collectathon”, ξεχνώντας να βάλει προσωπικότητα ή τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις στο πώς παίζεται ανά κόσμο, και αγνοώντας έτσι προκλητικά τα όσα καθιστούσαν ξεχωριστή τη σειρά παιχνιδιών από την οποία εμπνέεται. Θέλω να πω ότι δεν είναι διόλου τυχαίο που υπάρχουν τα LEGO Marvel-κάτι games, τα LEGO Harry Potter, τα LEGO Star Wars – you get my point – και είναι όλα τους ξεχωριστές οντότητες και όχι παιχνιδο-σαλάτα. Το εγκληματικό αποτέλεσμα του Funko Fusion φαίνεται στο ότι σε όποιον licensed κόσμο και αν βρισκόμαστε παίζουμε το ίδιο άψυχο game.

Καταλαβαίνω το σκεπτικό της 10:10 Games, αλλά δεν το ασπάζομαι: «οι συλλέκτες των Funko Pop! τρελαίνονται να “μαζεύουν” πραγματάκια, έτσι δεν είναι; Ας φτιάξουμε ένα video game στο οποίο θα συλλέγουν αντικείμενα ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ». Δεν πάει έτσι, αγαπητοί μου ex-devs της TT Games, γιατί άλλο ο υπερκαταναλωτισμός και οι υλιστικές συνήθειες, και άλλο να πρέπει να ακολουθήσουμε μία κουτή και επαναλαμβανόμενη διαδικασία για να ξεκλειδώσουμε τα επόμενα levels και τους Funko χαρακτήρες. Και λέω «επαναλαμβανόμενη», γιατί κάθε αποστολή σε κάθε universe – πλην σποραδικών περιπτώσεων – περιμένει από εμάς την ίδια δουλειά: να βγούμε νικητές από άγαρμπες third-person shooting μάχες - με την κεφάλα των Funko ηρώων να πιάνει μεγάλος μέρος της κάμερας -, να λύσουμε χαζά puzzles - με τα bugs να είναι τουλάχιστον συχνά -, και να μπαίνουμε στον φαύλο κύκλο των εξουθενωτικών πήγαινε-έλα, για να εξαργυρώνουμε το vinyl που αποκτήσαμε στα 3D printing μηχανήματα των healing items, των όπλων και των gadgets.

FUNKO (CON)FUSION

Αδυνατώ να ξεχωρίσω τι από τα τρία ήταν πιο βαρετό, αλλά κάποιο θα χρειαστεί να κάνει χώρο στο βάθρο της gameplay-ακής κακομεταχείρισης για να συζητηθούν και τα quests. Καταλαβαίνω, τα πάντα είναι Funko Pop! και το νόημα πίσω από τη συλλογή των Funko-στεμμάτων είναι να καλυφθεί η ανάγκη των nerds να γεμίζουν βιτρίνες με πράγματα που αγαπούν, αλλά – για όνομα του Θεού – πού πήγε η αξία όλων των IPs που συμμετέχουν στο παιχνίδι; Νομίζω θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα από μίνι εξιχνιάσεις εγκλημάτων στη Funko-πραγματικότητα του Hot Fuzz ή μίνι sci-fi διασώσεις στην αντίστοιχη “αλήθεια” του Battlestar Galactica. Αντ’ αυτού, το Funko Fusion εκμεταλλεύεται πολύ επιφανειακά το έτοιμο fan-service, δίνοντας σχεδόν σε όλους τους playable χαρακτήρες τα ίδια όπλα και abilities και πάνω-κάτω τις ίδιες αποστολές με διαφορετικό περιτύλιγμα.

Μπορεί να σας ακούγομαι υπερβολικός, αλλά φανταστείτε την απογοήτευσή μου όταν χρειάστηκε να σπαταλήσω περαιτέρω χρόνο για να ξεκλειδώσω τα μυστικά «Cameo Levels» και «Cameo Quests», για να καταλήξω λίγο αργότερα ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΞΑΝΑ ΟΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ INVINCIBLE ΚΑΙ ΤΗΣ XENA. “Καληνότσες” Funko Fusion. Αν το παίξετε, μην μπείτε στον κόπο να ξεπατωθείτε στο backtracking και στην αναζήτηση, γιατί αυτά τα secret επίπεδα είναι εξίσου ασύνδετα και φτωχά, από άποψη ιδεών, με το υπόλοιπο game. Βασικά αυτό ήταν και το βασικότερο παράπονό μου από το Funko Fusion: υπήρχαν πολύ μικρά – μιλάμε για πολύ μικρά – διαστήματα όπου είχε τη χάρη, αλλά πουθενά δεν είχε το χάρισμα.

FUNK THIS GAME

Λυπάμαι που το λέω, αλλά σε αυτά τα λίγα – και καθόλου ωραία – περιορίζεται το περιεχόμενο του παιχνιδιού. Σύντομες εξορμήσεις σε μέρη που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε σε μικρή και μεγάλη οθόνη, ό,τι να ‘ναι πυροβολισμοί και κουραστικοί γρίφοι μέσα σε αυτά, βρες την κορώνα και αντίο. Κι όμως, το Funko Fusion έχει το σθένος να περιμένει από τον παίκτη να επιστρέψει σε όλες αυτές τις πίστες, ειδάλλως ούτε θα μπορέσει να ξεκλειδώσει τα playable Funko Pop! που επιθυμεί, ούτε καν θα μπορεί να προχωρήσει στο σαχλό story του, που σε καμία περίπτωση δεν εκμεταλλεύεται τα προϋπάρχοντα IPs.

Έχω στα ράφια μου πάνω από 50 Pop-άκια και έχω μπει εδώ και χρόνια στη λογική τους. Για αυτό και θα ήθελα από το Funko Fusion να ασχολείται περισσότερο με αυτό που καθιστούν τα Funko… Funko, όπως όφειλε και διαφήμιζε. Αντιθέτως ασχολείται περισσότερο με τη συνάντηση των franchises που προκάλεσαν οι ανοιχτές του πύλες, αλλά ακόμα και μέσα από όλη αυτή την ποικιλία καταφέρνει να είναι ασυγχώρητα μονότονο. Και μου κάνει εντύπωση, γιατί μερικά μέλη από αυτά που απαρτίζουν την 10:10 Games θα έπρεπε να έχουν σαφή εικόνα της συνταγής της επιτυχίας των LEGO games. Πιθανότατα δεν θα μου λύσει κανένας την απορία του τι πήγε στραβά εδώ, οπότε ρωτάω ευθέως τη Funko για να μου λύσει μία χρόνια περιέργεια: «Πώς στο κέρατο παίρνετε την άδεια για όλους αυτούς τους χαρακτήρες και τα real-life πρόσωπα»;

Anyway, αν μαζεύετε και εσείς Funko Pop! και σκεφτόσασταν να δοκιμάσετε το Funko Fusion σας προτείνω να σκεφτείτε ότι με τα ίδια λεφτά παίρνετε 3-4 φιγούρες. Τροφή για σκέψη.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!