Τα ίδια κόκκαλα έχει, τα ίδια κόκκαλα τσακίζει.

Η σειρά Mortal Kombat είναι συνώνυμη της βιαιότητας που αφιλτράριστα επιστρέφει στις οθόνες μας εδώ και 30 χρόνια. Είναι επίσης συνώνυμη του είδους των versus τίτλων, έχοντας επηρεάσει/καθορίσει το genre σε διάφορες φάσεις της ιστορίας του, φέροντας μάλιστα τη μεγαλύτερη ευθύνη, μεταξύ των ομοίων του, για την παγκόσμια διάδοση του μηνύματος πως τα fighting games είναι φοβερά!

Το franchise, που τρεις δεκαετίες τώρα έχει τον Ed Boon να μοχλεύει την πορεία του, αναγκάστηκε να προβεί σε reboot πίσω στο 2011, με την ύπαρξή του να κρέμεται τότε από μία κλωστή ή μάλλον – για να μπαίνουμε και στο πρέπον κλίμα – από ένα έντερο. Το (ανεπίσημα αποκαλούμενο) MK9 χρειάστηκε να μηδενίσει το κοντέρ του storyline, για να έρθει τρία games αργότερα το MK1 και να ξανακαθαρίσει τον καμβά, αυτή τη φορά όμως στηριζόμενο στην κατάληξη του προηγούμενου παιχνιδιού και όχι ως λύση απελπισίας απέναντι στις τεράστιες απαιτήσεις της WB Games. Έτσι, λοιπόν, εξηγείται και η μαθηματικά παράλογη ονοματοδοσία του, εφόσον το παιχνίδι στηρίζεται στην απαρχή του σύμπαντος που ήθελε τον Liu Kang νικητή στα γεγονότα του MK11: Aftermath και τον ίδιο, ως χειριστής της «Κλεψύδρας του Χρόνου», να πλάθει μία νέα, πιο ειρηνική πραγματικότητα.

Όντως, στο 7-8 ωρών kampaign του Mortal Kombat 1 αντίκρισα στοιχεία και γεγονότα ανήκουστα ακόμα και για ενναλακτικά endings ή fan-theories. Παραδείγματος χάρη, ο Baraka δεν είναι αρχηγός των «Tarkatans», αλλά φέρει τον ιό «Tarkat», στον οποίο οφείλει τη γνωστή, τερατόμορφη μετάλλαξή του. Οι αιώνιοι εχθροί και εμβληματικές μορφές του MK, Scorpion και Sub-Zero, συμμετέχουν ως εξ αίματος αδέρφια. Ο Raiden δεν είναι παρά ένας αγρότης του χωριού Fengjian. Η Sindel κυβερνά στο ακμάζον Outworld, στο ίδιο realm όπου ο Shao τής υποτάσσεται ως στρατηγός και δεν είναι καν… Kahn. Μοναδικές σταθερές, σε ακόμα ένα χρονοδιάγραμμα, βρήκαμε στο ότι ο Shang Tsung είναι χαοτικά κακός, όπως και στο ότι ο Johnny δεν θα δει Oscar ούτε αγοραστό. Στη (μετά αιώνων) πορεία, όσο μεράκι και υπομονή κι αν χάρισε ο Liu Kang στο πλέξιμο του υφαντού του νέου σύμπαντος κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν του, προέκυψαν αναταραχές που τον ανάγκασαν να αναλάβει δράση και να προετοιμάσει νέους πρωταθλητές για το Earthrealm, αν και δεν ήταν το μόνο βασίλειο υπό απειλή.

KRAZY STUFF

Οι εντυπώσεις μου από την αμιγώς single-player αυτή έξοδο είναι μοιρασμένες. Εκτιμώ το ότι η NetherRealm Studios εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το story mode με σοβαρότητα και κοστοβόρα γυρίσματα, όπως θα περιμέναμε και από ομάδες που ασχολούνται με τις υπόλοιπες κατηγορίες του gaming. Το MK και το Tekken είναι οι μόνες δύο fighting σειρές – τουλάχιστον στα δικά μου μάτια – που συνεχίζουν επιτυχώς να επενδύουν και να διαφημίζουν το ότι γράφονται κανονικά σενάρια και πως υφίσταται κάποιος μύθος πίσω από το όνομά τους. Η διαφορά τους είναι ότι το Tekken εξερευνά όλο αυτό δια της ιαπωνικής/anime κουλτούρας, ενώ το MK ακολουθεί την πιο Hollywood-like λογική, που  του βγαίνει και το βοηθά να είναι και πιο mainstream. Έτσι, παρουσιαστικά τουλάχιστον, τα πλάνα του MK1 είναι όμορφα σκηνοθετημένα, ενώ η διάθεση να επιστρέφει διαρκώς σε R-rated αναπαραστάσεις είναι προφανής.

Στο τι συμβαίνει στα της ιστορίας είναι που αρχίζω και πηγαινοέρχομαι, ωστόσο θα προσπαθήσω να γενικολογώ για να σας προστατεύσω από πρόωρες αποκαλύψεις. Από τη μία, το fan-service πάει σύννεφο. Ναι, ο Liu Kang οραματίστηκε αλλιώς τη νέα αλήθεια των έξι realms, αλλά κάθε ανωμαλία στο τρέχον «τώρα» οδηγεί σε iconic αναμετρήσεις ή εξελίξεις των προηγούμενων games, γιορτάζοντας σε διάφορα σημεία την τεράστια κληρονομιά του franchise. Κάπως έτσι, χοροπηδάγαμε στα άκρως επιτυχημένα references σε παλαιές κυκλοφορίες και κυρίως σε αυτές του 3D era, βλέποντας να αναπαριστώνται, υπό νέες συνθήκες, γεγονότα των MK: Deadly Alliance, MK: Deception, MK: Armageddon και άλλων. Από την άλλη, το MK1 δεν προσφέρει τελικά τη νέα αρχή που υπόσχεται. Τα timelines κάθε άλλο παρά έχουν ξεκαθαριστεί και η πλοκή οδηγείται αναπόφευκτα στο σημείο που σταμάτησε το προηγούμενο entry, καθιστώντας το πρώτο μισό της οριακά αχρείαστο και κάνοντάς μας να στοχαζόμαστε – μέχρι να το καλοσκεφτούμε – γιατί οι δημιουργοί του απέφυγαν να το βαφτίσουν MK12.

Δεν είναι απογοητευτικό ή κάτι τέτοιο, αφήνει όμως την εντύπωση πως αυτό το σεναριακό μπουρδούκλωμα που εκτυλίσσεται στη νέα MK εποχή δεν θα έχει τελειωμό anytime soon και φτάνουμε να απορούμε για το αν οι developers έχουν μακροπρόθεσμο πλάνο για την κατεύθυνση της σειράς. Τα ενθουσιαστικά λεπτά του MK1 story mode είναι ισόποσα αυτών που έχασαν το νόημά τους, λόγω αρκετών ανεκπλήρωτων arcs, που οφείλεται ξανά σε όλη αυτή τη multi-timeline εμμονή. Θα ήθελα να δω ένα μελλοντικό MK-όποιονούμερονάναι να πάψει να ασχολείται με το macro κομμάτι και να εστιάσει περισσότερο στους χαρακτήρες και τις μικρότερες υπο-ιστορίες που απαρτίζουν το όλο universe. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο όμως, είδαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ, ένα Mortal Kombat τουρνoυά να διεξάγεται εντός ενός Mortal Kombat παιχνιδιού. Συμβουλή προς τη NetherRealm Studios: έχεις άλλα τρία βασίλεια (Orderrealm, Chaosrealm, Edenia) που οριακά έχουμε δει/ακούσει. Ασχολήσου με αυτά. Αααα και σταμάτα να κλειδώνεις την πρόσβαση σε καίριους χαρακτήρες των ιστοριών σου πίσω από DLC.

Θα φτάσουμε στο gameplay, μην άγχεστε, πρώτα όμως θα κάνουμε μία σύντομη στάση στις εναπομείνασες επιλογές σας για offline απόλαυση του Mortal Kombat 1.

Το νεοφερθέν «Invasions» έχει εμφάνιση και δομή επιτραπέζιου παιγνίου, με κάθε σημείο των χαρτών/ταμπλό του να αντιστοιχεί σε μία μάχη ή δοκιμασία. Είναι μασκαρεμένο σαν μικρό RPG, στο οποίο είτε θα χρειαστεί να σπάσετε τα κόκκαλα των αντιπάλων σας υπό τις ξαφνικές χρήσεις των διαφόρων modifiers, είτε να ανταποκριθείτε στα αγαπημένα «Test Your Might» και challenges επιβίωσης. Πίσω από αυτό το mode κρύβεται και το live-service seasonal περιεχόμενο του MK1 και στο δικό του χώμα ανθίζουν οι ελπίδες όσων επιθυμούν να συλλέξουν gear και skins για το μετέπειτα kustomization. Αν και καρα-grindy, είναι ένας ωραίος τρόπος να ξεφύγουμε από τη μονοτονία των τοπικών ή και online αγώνων, συνυπολογίζοντας ότι στο Invasions οι κανόνες του παιχνιδιού παραβιάζονται κάθε δευτερόλεπτο και των όποιων ανταμοιβών προκύψουν. Σε κάποιους ίσως φανεί κουραστικό, διότι σε κάθε «Mesa» παλεύετε με τους ίδιους 4-5 χαρακτήρες, εκτός και αν δεχτείτε ambush, εγώ όμως το βρίσκω βολική μετάβαση προς την εκμάθηση του αγαπημένου σας χαρακτήρα σε πιο απρόβλεπτες συνθήκες μάχης.

Μέσα σε αυτό, αλλά και σαν ξέχωρο mode, τα Towers, ίδια, απαράλλαχτα και κλιμακωτά πιο απαιτητικά. Κάνουν τη δουλειά τους στο να προσφέρουν ένα παραπάνω cinematic «τέλος» για κάθε combatant, αλλά μέχρι εκεί.

Όλα τα παραπάνω είναι ευπρόσδεκτες αλλά, αν μη τι άλλο, συμπληρωματικές παροχές προς όσους επενδύσουν σε ακόμα ένα παιχνίδι Mortal Kombat, εφόσον δεν πρέπει να ξεχνάμε να το κρίνουμε, κατά κύριο λόγο, ως 1v1 2D fighting game. Υπό αυτή την εξέταση ικανοποιεί αρκετά, δίχως όμως να εισάγει κάτι το θαυμάσιο. Διαβάζετε τις λέξεις ενός ατόμου με 1000+ ώρες στο MK11, οπότε παρατηρώντας το MK1 να διατηρεί τον gameplay-ακό κορμό του προκατόχου του ένιωσα να βρίσκομαι σε ένα πολύ οικείο περιβάλλον και οι ήδη υπάρχουσες μνήμες των δακτύλων μου βρίσκονταν σε συγχρονισμό με τα έξω-έξω του χειρισμού. Το Super Meter, που είχε διχοτομηθεί προ τετραετίας, ήρθε ξανά σε μία ευθεία για άμυνα και επίθεση. Οι Kameos, για τους οποίους θα μιλήσουμε σε λίγο, ήταν από μόνοι τους άγνωστο feature για τα MK δεδομένα. Κατά τα άλλα, το MK1 δρα και αντιδρά με υπερβολικά παρόμοιο τρόπο, αφού η πλειονότητα λειτουργιών του σε ό,τι έχει να κάνει με το fighting γλωσσάριο έρχεται ατόφια από την προηγούμενη έκδοση. Είναι εκπληκτικά ευχάριστο, παρότι πιο αργό στη μετάφραση των εντολών μας, περιμένοντας τη δημιουργία μίας ξέφρενης μίξης από 50-50s, special cancels, reversals και όλα τα συναφή.

KONTINUOUS KOMMANDS

Επενδύοντας χρόνο στον κατάλληλο (για εσάς) χαρακτήρα – ή μάλλον συνδυασμό χαρακτήρων – μπορείτε να κάνετε παπάδες. Τα kombo strings του MK1 είναι ακόμα πιο τεντωμένα, επιτρέποντας σε κάθε μονάδα του kharacter selection να χύσει ποτάμια αίματος από τον αντίπαλό του, που αντιστοιχούν σε damage άνω των 50% και χωρίς το fatal blow. Οι μεγάλοι συνδυασμοί, το συμβατό πάντρεμα των commands, που εννοείται απαιτούν πολύ ιδρώτα και καθαρό μυαλό πάνω στο χειριστήριο, θα καρφωθούν στη σφαίρα του ενδιαφέροντός σας σαν ένεση αδρεναλίνης και η στιγμή που θα συνθλίψετε τον απέναντί σας με έναν καταιγισμό από inputs θα σας προσφέρει μία μοναδική αίσθηση υπεροχής, χαρακτηριστικό απαραίτητο για ένα video game με κατ’ εξοχήν competitive φύση. Μπλέκοντας τα basic με τα special attacks, το MK1 ανοίγει μία βεντάλια από δυνατότητες που με προπόνηση και αφοσίωση θα καταλάβετε πως δεν γνωρίζει όρια.

Όταν δοκιμάσαμε το παιχνίδι στο CNT και στη beta τρομάξαμε από το κάκιστο movement στις δύο διαστάσεις του κάθε match, οπότε δεν μπορώ να σας περιγράψω την ποσότητα ανακούφισης που με διαπέρασε βλέποντας πως στην πλήρη έκδοση όλα είχαν διορθωθεί, καθιστώντας τη δοκιμαστική μας εμπειρία έναν κακό εφιάλτη χωρίς επανάληψη. Και αυτό το κομμάτι βέβαια κατέληξε να ακολουθεί κατά γράμμα τα προγραμματιστικά «οστά» του MK11, συνεχίζοντας το μοτίβο που ήθελε το gameplay των δύο παιχνιδιών να ξεχωρίζει σαν δύο κηλίδες αίματος.

Κάπου εδώ σφηνώνουν οι Kameo Kharacters, που ήρθαν για να φυτέψουν στο MK1 μία ημιτελή assist-based λογική, με στόχο τον πολλαπλασιασμό των επιλογών κάθε παίχτη από τη στιγμή που θα ακουστεί το «FIGHT!». Αμέσως μετά τον κεντρικό χαρακτήρα ή χαρακτήρα-ελέγχου στο MK1, καλούμαστε να επιλέξουμε και έναν secondary, Kameo Fighter, που λαμβάνει ρόλο υποβάθρου και οι υπηρεσίες του δεσμεύουν ένα κουμπί σε κάθε controller. Καλώντας τους μερικοί θα δράσουν σαν kombo-extenders, άλλοι σαν kombo-enders, άλλοι χρησιμεύουν στο zoning, άλλοι θα προσφέρουν προστασία από projectiles και καταστάσεις που διακρίνουμε πως θα χάσουμε πολλή ζωή ή και ολόκληρα τα άκρα μας. Βλέποντάς τους να οδηγούν τις αλλεπάλληλες επιθέσεις μας στο να γίνονται ακόμα πιο jugglish και ευφάνταστες, όπως και συμμετέχοντας σε throws και fatalities, μπορώ να πω πως αρχικώς με κάλυψαν, κυρίως επειδή όλοι τους αποδίδουν φόρο τιμής σε κλασσικές εκδοχές χαρακτήρων που – καλώς ή κακώς – δεν κατάφεραν να βρεθούν στο βασικό ρόστερ (Goro, Sektor, Sonya και άλλοι).

Εντρυφώντας παραπάνω στο να το συνηθίσω κατέληξα στο ότι, αν και multifunctional παράγοντας, το σύστημα των Kameos αυτό καθαυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι καινοτόμο ή game-changing, ούτε κάτι που με κέρδισε στο κάτω-κάτω της γραφής. Ούτε οι παρόντες της εν λόγω λίστας δρουν τόσο μοναδικά ανάμεσά τους. Είναι απλά ένα πρόχειρο mechanic που κουβαλά περισσότερη αξία συναισθηματική, παρά ουσιαστική προς το gameplay. Σκεπτόμενος μάλιστα πως για πολλούς το MK1 θα είναι η πρώτη επαφή, αφενός για αυτούς δεν θα σημαίνει τίποτα το ποιοι είναι και το τι προσφέρουν ως δευτερεύοντες fighters και θα είναι αφετέρου ένας ακόμη μπελάς για τους kasuals, που ξαφνικά θα έχουν έναν ακόμη μπελά στον κεφάλι τους, στην προσπάθειά τους να μάθουν τα βασικά ή ακόμα και στο να πατάνε όλα τα κουμπιά μαζί. Μπορώ σαν hardcore fan να εκτιμήσω την τυπική τους παρουσία και το ότι θα ρίξουν και αυτοί γροθιές, φλόγες και μαγείες στον αντίπαλό μας, καταλαβαίνω όμως πως η εφαρμογή τους ως selling point και ειδοποιός διαφορά προς τα προηγούμενα Mortal Kombat είναι κάπως άστοχη. Δεν μου αρέσει, δεν θα ήθελα να συνεχίσουμε να στηριζόμαστε σε αυτή την ιδέα των devs και ποντάρω πως είναι ένα προσωρινό κεφάλαιο στο βιβλίο των πειραματισμών της NetherRealm Studios.

Τα πορίσματα που απορρέουν από το gameplay του MK1 είναι αντικρουόμενα. «Στιβαρό» αλλά και «συνηθισμένο». «Διεγερτικό» αλλά και «περιττό». «Καινούριο» αλλά και συγχρόνως «παλιό». Τρελαίνομαι, δεν χορταίνω να παίζω το MK1, κάτι που όμως οφείλεται περισσότερο στις αποφάσεις που πάρθηκαν, υλοποιήθηκαν και επέστρεψαν από το MK11, παρά στις αλλαγές και τα νεόφερτα εργαλεία του τωρινού τίτλου.

Για τον λόγο του αληθές, υπάρχουν και πράγματα που το MK1 δικαίως ξόρκισε από το MK με τα δύο «1». Τα variations, ας πούμε, μας καθόντουσαν στον λαιμό ήδη από το MKX, εφόσον διαιρούσαν τις κινήσεις των χαρακτήρων στις τρεις εναλλακτικές τους εμφανίσεις, στερώντας μας το δικαίωμα να εκμεταλλευτούμε την πληρότητα των δυνατοτήτων τους. O Liu Kang κατήργησε από το νέο κόσμο αυτή την κακουχία και έχουμε πλέον όλα τα εφόδια κάθε μαχητή στα χέρια μας προς αξιοποίηση. Σωτήρια απόφαση, δεδομένου του ότι το αρχικό ρόστερ χαρακτήρων είναι σχετικά αραιό. Γνωρίζουμε πως θα προστεθούν 6 – και κατά πάσα πιθανότητα περισσότεροι – πολεμιστές ως DLC, αυτό όμως δεν καθιστά τους 23 που βρέθηκαν από day-1 στο παιχνίδι αρκετούς, ούτε στη θεωρία, ούτε στην πράξη. Το Tekken εξακολουθεί να στοχεύει στο 30+ σε κάθε νέο παιχνίδι και εκτιμώ πως, βγάζοντας το κίνητρο των περαιτέρω πληρωμών στην άκρη, θα μπορούσε και η NetherRealm να ακολουθήσει αυτή τη γραμμή.

Είτε το «23» ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας, είτε όχι, αυτό για το οποίο οφείλουμε μόνο να εκθειάζουμε τους creators είναι τα kharacter designs (σχεδόν) όλων τους. Είναι πασιφανές πως ξοδεύονται πάρα πολλοί πόροι και χρήματα πάνω στα έργα τους, ώστε να βλέπουμε μαχητές και περιβάλλοντα στην πένα, με λεπτομέρεια που σπρώχνει τη fighting βιομηχανία μπροστά. Οι ninjas του παιχνιδιού δείχνουν πιο cool από ποτέ, τα πιο σύνθετα πλάσματα (Ashrah, Shao, Nitara, κλπ) είναι εκπληκτικά καλοσχεδιασμένα και ξεχωριστά, με τη δουλειά που έχει γίνει σε animations, εκφράσεις, πολεμικές τέχνες και κάθε τους κίνηση στον χώρο να διατηρούν τη NetherRealm στην ελίτ των τεχνικών αποτελεσμάτων μεταξύ των συναδέλφων της. Το καλλιτεχνικό ξέσπασμα των developers παρατηρείται ακόμα πιο έντονα στα stages που, πέραν το ότι είναι ολοζώντανα και βαθιά ζωγραφισμένα, φέρουν κι αυτά με τη σειρά τους πολλές στρώσεις ψηφιακής επεξεργασίας, που ξεδιπλώνονται κατά κόρον στο υπόβαθρο της βιαιοπραγίας. Εξαίσια δουλειά από τους environmental artists.

Αυτή η συνέπεια στην καλαισθησία συνεχίζεται και στον τρόπο που παρουσιάζεται το στοιχείο αναφοράς της σειράς Mortal Kombat, τα Fatalities/Brutalities. Συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε το MK11, στο νέο Mortal Kombat όλα τα finishers είναι ικανά να προκαλέσουν αναγούλα με τη βάρβαρη απεικόνιση του gore και με το συγκλονιστικό τους camera work. Απαίσια, διεστραμμένα, σατανικά, άβολα. Είναι κάπως παράδοξο, αλλά τα πιο σκηνικά satisfying πλάνα του παιχνιδιού είναι αυτά που βλέπουμε κρανία να λιώνουν, σκελετούς να γίνονται θρύψαλα, μάτια να ταξιδεύουν, καρδιές να γίνονται κομμάτια, απλά και μόνο επειδή υπάρχει ένα team μέσα στην NRS που ασχολείται μόνο και μόνο με το πώς θα φέρει τα στομάχια μας κωλοτούμπα. Κατά αυτό τον τρόπο ήρθα πιο κοντά με τους Kameo Fighters, εφόσον όλα τους τα τελειωτικά χτυπήματα ήταν εικόνες… τρόμου, από τα παλιά! Respect που δέχεται, ακόμα και τόσα χρόνια μετά, αδιαπραγμάτευτα το 18+ ταμπελάκι, εξαιτίας αυτής της Happy Tree Friends βαναυσότητας. MK, σε αυτό να μην αλλάξεις ποτέ σου.

NO KONTEST

Εννοείται πως όσοι αγοράζουν τα σύγχρονα Mortal Kombat games με προοπτικές τριψήφιων ωρών ενασχόλησης θα αναζητήσουν σωτηρία στις online υποδομές. Το Kross Play – πολύ κακώς – απουσιάζει από την κατάσταση λανσαρίσματος του MK1, οπότε παίζοντας σε ενδοοικογενειακούς servers δεν αντιμετωπίσαμε κανένα απολύτως πρόβλημα, θα πρέπει όμως να περιμένουμε να ανοίξει η σύζευξη με άλλες πλατφόρμες για να κρίνουμε ολοκληρωμένα τα διαδικτυακά features. Η σύνδεση για net play προς το παρόν ανοίγεται μονάχα στους φιλικούς αγώνες και στο σκαρφάλωμα του Kombat League, δίχως κάτι νέο στο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Το να βλέπουμε επίσης νέα fighting games να έρχονται με προ-εγκατεστημένο το rollback netcode είναι μία νίκη για εμάς, τα μέλη του FGC, που αποδίδει και δικαίως διεκδικήσαμε.

Οι φωνές μας εισακούστηκαν και στα ζητήματα οικονομίας του MK1, το μεγαλύτερο πταίσμα του προηγούμενου παιχνιδιού, εφόσον όλα τα έπαθλα μας παρέχονται με τίμιο ρυθμό και ανάλογα με τη διάθεσή μας να δοκιμάσουμε διάφορους χαρακτήρες.

Ίσως μπερδεύτηκε λίγο στην προσπάθειά του να παραλληλίσει τον 30 χρόνων θρύλο του με μία φρέσκια αρχή, οδηγώνΤας το αποτέλεσμα να είναι αρκετά θετικό, αλλά όχι υπερ-θετικό. Το Kampaign συναντά πολλές ψυχαγωγικές αναλαμπές, αλλά συνεχίζει να κινείται υπό σύγχυση. Το σύστημα των Kameo Fighters είναι ευπρόσδεκτο, μόνο αν υποστεί αρκετή εμβάθυνση. Κατά τα άλλα, όλα όσα έχουμε αγαπήσει στα παιχνίδια Mortal Kombat βρίσκονται εδώ. Τρομερές μάχες, δυσθεώρητα βίαιες εικόνες και ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον για 1v1 matches online ή και στον ίδιο χώρο. Στα Fatalities και τον τεχνικό τομέα η NetherRealm Studios δεν συγχωρεί και ούτε έχει αντίπαλο.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!