Butterfly effect hits back!

Πριν από περίπου μία δεκαετία, η Supermassive Games μας συστήθηκε καλύτερα με το magnum opus της. Το Until Dawn είχε όλα τα χαρακτηριστικά που χρειαζόταν ένα "interactive movie" για να θριαμβεύσει, με τη Sony να κατέχει από το πουθενά ένα από τα καλύτερα αποκλειστικά της παιχνίδια στην περασμένη γενιά. Φτάνοντας στο σήμερα, η Ballistic Moon ανέλαβε την επαναφορά του παιχνιδιού υπό τη μορφή "remake", επιχειρώντας να μας θυμίσει τις αρετές του Until Dawn, ενώ παράλληλα η κυκλοφορία του στα PC αποσκοπεί στη διεύρυνση του κοινού του. Το μεγάλο ερώτημα βέβαια για όλους παραμένει: «μα καλά, χρειαζόταν "remake" ένα τέτοιο game;»

Αν και μέσα μου βρήκα την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, θεωρώ και πιστεύω ακράδαντα πως ένα review έχει στόχο την εύρεση των θετικών και αρνητικών στιγμών ενός παιχνιδιού, αναζητώντας παράλληλα το κατάλληλο target group του. Ως αποτέλεσμα, δεν θα πατήσω στην πλάτη καμίας εταιρείας που μόχθησε για να δει το πόνημά της στα ράφια, επειδή μπορεί να τυγχάνει να διαφωνώ με την οδηγία της δημιουργίας "remake" ή remastered έκδοσης ενός παιχνιδιού. Δεν θα ασχοληθούμε με «φαντάσματα» εδώ, παρά μόνο με όσα έχει το παιχνίδι να προσφέρει, και πιστέψτε με μας αρκούν.

(ΚΑΤΑ)ΜΑΥΡΟ ΞΥΛΟ

Για όσους δεν γνωρίζουν, στο Until Dawn μία παρέα εφήβων παρτάρει ανελέητα στα σαλούν του βουνού Blackwood, ώσπου ένα τραγικό συμβάν στιγματίζει αυτή την ανέμελη εκδρομή. Έναν χρόνο μετά, η ίδια παρέα αποφασίζει να επιστρέψει στον «τόπο του εγκλήματος», προσπαθώντας να ξορκίσει τις κακές αναμνήσεις και να αφήσει πίσω της μία και καλή τα περσινά γεγονότα. Αργά ή γρήγορα, όμως, ένας-ένας αντιλαμβάνονται πως η επιστροφή στα χιονισμένα τοπία του Blackwood δεν ήταν η καλύτερη απόφαση, αφού παράξενα συμβάντα αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα. Περίεργες φιγούρες, αστικοί μύθοι, ένοχα μυστικά, αινιγματικοί ήχοι και πολλά άλλα ξεπροβάλουν σιγά-σιγά, σε ένα βουνό που έχει μάθει να κρύβει καλά τα ένοχα μυστικά του.

Στόχος του horror game -που πλησιάζει περισσότερο σε interactive horror movie- που σκαρφίστηκε η Supermassive Games είναι να κρατήσουμε αρτιμελή την παρέα των οχτώ ατόμων. Αυτό θα κριθεί μέσω των διαλόγων και των αποφάσεων που θα κληθούμε να πάρουμε, ενώ τα διάφορα, και ενίοτε σημαντικά, quick-time-events θα τεστάρουν τα αντανακλαστικά μας. Βάσει των επιλογών μας θα βιώσουμε και την αντίστοιχη μοναδική εμπειρία, με τις συνέπειες να εξαρτώνται από τις επιλογές των πράξεων μας. Ένα φαινομενικά απλό concept, που όμως με τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, την καλογραμμένη ιστορία και την κατάλληλη δόση τρόμου και δράσης μετατρέπεται σε αριστούργημα. Κάθε chapter μου έφερνε μνήμες από την εποχή που έπαιζα για πρώτη φορά το παιχνίδι, θυμίζοντας μου όλους τους λόγους που κατέχει τόσο ψηλή θέση στην καρδιά μου.

ΠΕΡΠΑΤΩ -ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΩ- ΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ 

Στόχος βέβαια του "remake" δεν είναι μόνο η επαναφορά των συναισθημάτων, αλλά η ουσιαστική αναβάθμιση στον οπτικό τομέα, η άρση των περισσότερων τεχνολογικών πλαφόν που διέθετε η τότε εποχή και φυσικά ο εκσυγχρονισμός των μηχανισμών. Η Ballistic Moon προέβη σε ένα ολικό ρετουσάρισμα στα γραφικά, με τη βοήθεια της Unreal Engine 5, με τους φωτισμούς να είναι πιο αληθοφανείς, τα πρόσωπα των χαρακτήρων πιο εκφραστικά και τις λεπτομέρειες στα περιβάλλοντα πιο έντονες. Επιπλέον, οι developers επανεκτίμησαν ορισμένες σκηνές, προσθέτοντας μερικές νέες και αλλάζοντας τη σκηνοθεσία και την οπτική της κάμερας, με βασικότερο παράδειγμα την χαρακτηριστική εισαγωγή του. Ως αποτέλεσμα, οι άγαρμπες πλαστικές κινήσεις που είχαν οι πρωταγωνιστές έχουν γίνει πιο ομαλές, τα συναισθήματα τους αποτυπώνονται ξεκάθαρα στα facial animations, ενώ οι cringe τοποθετήσεις της κάμερας επιτέλους απουσιάζουν.

Σημαντική αλλαγή, και αρκετά συζητήσιμη, είναι η επιλογή της αφαίρεσης του "blue filter" από την οθόνη, που αποτελούσε σήμα κατατεθέν στο art direction του original παιχνιδιού. Η Ballistic Moon επέλεξε να μην το χρησιμοποιήσει, αφού ήθελε να τονίσει τα όμορφα και ρεαλιστικά γραφικά που έφτιαξε, αλλάζοντας κάπως το ύφος της ατμόσφαιρας. Κατά συνέπεια, υπάρχει μεγαλύτερη αληθοφάνεια στα σκηνικά, ενώ οι βίαιες στιγμές παρουσιάζονται αρκετά πιο σκληρές υπό αυτό τον χρωματισμό. Προσωπικά, η συγκεκριμένη απόφαση δεν μου ξενίζει, καθώς αντιλαμβάνονται πως η νέα έκδοση προσπαθεί να αποδώσει έναν φρέσκο τόνο, κυρίως μέσω του οπτικού τομέα. 

Βέβαια, άλυτο παραμένει ακόμα το πρόβλημα των χαμηλών frames, καθώς το "remake" όχι μόνο δεν κατάφερε να τα σταθεροποιήσει και να τα ανεβάσει, αλλά παρατηρείται ακόμα και πτώση κάτω των 30FPS, πράγμα ανεπίτρεπτο για τα σημερινά δεδομένα, ειδικά για ένα game που είναι τόσο γραμμικό, έχοντας περισσότερα χαρακτηριστικά ταινίας παρά παιχνιδιού. Πέρα από τις καίριες αποφάσεις, το Until Dawn επιτρέπει σε σημεία στον παίκτη να εξερευνήσει μόνος του το περιβάλλον, με την Ballistic Moon να αλλάζει τη παλιομοδίτικη fixed-camera, με την over-the-shoulder οπτική να χρησιμοποιείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του παιχνιδιού. Αν και η συγκεκριμένη απόφαση είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη, δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε με επιτυχία. Αν επιλέξουμε να αφήσουμε το προκαθορισμένο μονοπάτι για να εξερευνήσουμε τον χώρο θα διαπιστώσουμε πως ο χαρακτήρας μας δυσκολεύεται μερικές φορές να το αποδεχτεί, προκαλώντας ένα αισθητό delay. Ακόμα μία κίτρινη κάρτα, σε ένα παιχνίδι που επιβραβεύει μεν την εξερεύνηση, αλλά ταυτόχρονα την δυσχεραίνει.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Αναζητώντας τις ενδεχόμενες νέες προσθήκες που έχει το "remake", διαπίστωσα πως η Ballistic Moon έχει επενδύσει στην εμβάθυνση της ιστορίας, τοποθετώντας μερικές νέες τοποθεσίες, νέο context, αλλά και μία νέα κατηγορία totem. Όλα αυτά εξυπηρετούν στην καλύτερη κατανόηση μίας ήδη πολύ ενδιαφέρουσας ιστορίας, που χτίζεται σταδιακά, ακόμα και με τα πιο -φαινομενικά ασήμαντα- collectables. Ευχάριστη έκπληξη μου προκάλεσε και το νέο ending, το οποίο ανατρέπει κατά πολύ τα δεδομένα, ενώ τα post-credit scenes κρύβουν μία έκπληξη που προοικονομεί κάτι σημαντικό για το σύμπαν του παιχνιδιού. Αίσθηση πάντως μου προκάλεσε η απομάκρυνση του τραγουδιού “O' Death” από το intro του παιχνιδιού, όμως ομολογώ πως το νέο κομμάτι που επιλέχθηκε είναι εξίσου αριστουργηματικό.

AFTER DAWN

Στο μεγαλύτερο μέρος του το "remake" του Until Dawn αφήνει πίσω του πολλές άκομψες στιγμές που διέθετε το original, βοηθώντας την ιστορία να είναι πιο πειστική, αληθοφανής και να μπορέσει να δημιουργήσει πιο έντονα συναισθήματα. Οι προσθήκες κρίνονται επίσης θεμιτές, αφού δεν διαστρεβλώνουν το σενάριο, αντιθέτως το εμπλουτίζουν ουσιαστικά, δίνοντας του τη δυνατότητα να αναπτυχθεί περισσότερο. Βέβαια, με εξαίρεση τα γραφικά, δεν μπορούμε να πούμε πως η Ballistic Moon προέβη στον εκμοντερνισμό του Until Dawn, με αρκετές φαινομενικά βελτιώσεις, όπως η κάμερα, να είναι πολύ επιφανειακές και σε σημεία προβληματικές, δίνοντας την αίσθηση μίας ημιτελούς δουλειάς. Βλέποντάς το όσο πιο ουδέτερα μπορώ, διαπιστώνω πως το "remake" του Until Dawn δημιουργήθηκε με σκοπό την επέκταση του υπάρχοντος κοινού του παιχνιδιού, μη προσφέροντας πλήρως αναγεννημένη εμπειρία σε όσους έχουν ήδη χαράξει το μονοπάτι τους στα χιονισμένα δάση του Blackwood.

Ευχαριστούμε πολύ το PlayStation Greece για την παροχή του review copy!