Το γκολ σε δεύτερη μοίρα.

Η Next Level Games καλείται να σκοράρει στον τομέα των πωλήσεων για πρώτη φορά ως επίτιμο μέλος της Nintendo, εφόσον τόσα χρόνια φορούσε τα χρώματά της σαν παίκτης σε δανεισμό. Μετά την επιτυχία του Luigi’s Mansion 3 και την πολυετή στενή συνεργασία τους, φέρνει στην αγορά το πρώτο της video game που αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε υπό την αιγίδα του κόκκινου κολοσσού. Το Mario Strikers: Battle League αποτελεί την τρίτη κατά σειρά απόπειρα της Nintendo να φορέσει ποδοσφαιρικά στον Mario και την παρέα του, μία καριέρα που φαινόταν να έχει “παγώσει” εδώ και 15 χρόνια. Ευτυχώς -όπως αποδεικνύεται- ο δημοφιλής part-time υδραυλικός δεν κρέμασε τα παπούτσια του ακόμη.

Το ολοκαίνουριο αυτό football/soccer game, με εμφανέστατη arcade υποδομή, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποπέσει σε συγκρίσεις με τα FIFA ή eFootball, εφόσον κάθε άλλο παρά προσπαθεί να προσφέρει μία simulation εμπειρία. Ίσα-ίσα που κατατροπώνει όλα όσα γνωρίζουμε για τους κανόνες του ποδοσφαίρου, εξαιρώντας το γεγονός πως η μπάλα πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να καταλήξει στο πλεκτό. Ο σκοπός όμως αγιάζει τα μέσα και δεν θα είχαμε Mario τίτλο αν αυτός δεν συνοδευόταν από την παρουσία κλασικών power-ups, που αναστατώνουν τη ροή της στρογγυλής θεάς εντός των τεσσάρων γραμμών. Παραδόξως, το μεγαλύτερο μέρος της διασκέδασης προκύπτει από τα όσα γίνονται χωρίς να έχουμε το τόπι στα πόδια μας.

Η Battle League έκδοση δεν διαφοροποιεί τρομακτικά τον εαυτό της από τα Super Mario Strikers και Mario Strikers Charged των 2005 και 2007 αντίστοιχα. Προσωπικά ήλπιζα σε κάποια καινοτομία, εφόσον πέρασαν τρεις πενταετίες από το τελευταίο installment, ωστόσο οι in-game δυνατότητες εξακολουθούν να είναι αρκετές. Στην ουσία έχουμε ματσάκια 5x5 με μία τετράδα από κάθε ομάδα να απαρτίζεται από κλασικούς playable χαρακτήρες και φίλους του Mario σύμπαντος. Περιθώριο για ένταξη περισσότερων παικτών στο ρόστερ υπήρχε, αλλά ένας είσαι Super Smash Bros. Καθένας τους έχει τα δικά του stats που αντιστοιχούν σε ποδοσφαιρικές ικανότητες και προς υπεράσπιση των developers η διαφορά τους είναι εμφανής στον αγωνιστικό χώρο, καταργώντας την πιθανότητα να κατηγορηθούν πως τοποθέτησαν άχρηστα στατιστικά.

Φυσούνες, πλάγια άουτ, φάουλ, σκορ, είναι έννοιες που έχουν ξεπεραστεί στο λεξικό του Mario Strikers: Battle League. Αντιθέτως, οι παίκτες εμφανίζονται στο γήπεδο με φαντεζί τρόπο μέσα από portals, η μπάλα δεν καταλήγει ποτέ εκτός γηπέδου, η συντριβή των αντιπάλων δεν φέρει καμία ποινή (για την ακρίβεια ενθαρρύνεται) και τέλος τα Hyper Shots ανακαλύπτουν το δίποντο σκοράρισμα. Αν ξεπεράσετε όλες αυτές τις ασυνήθιστες, για τον μέσο ποδοσφαιρόφιλο, συνθήκες μόνο απόλαυση μπορείτε να βρείτε στο νέο Mario Strikers. Γιατί κακά τα ψέματα, μέσα από όλον αυτό τον χαμό που λαμβάνει χώρο στο χορτάρι, ο αγώνας αποκτά ένα ανατρεπτικό στυλ που ταιριάζει σε ένα ποδοσφαιράκι αυτού του είδους.

ΕΜΠΡΟΣ ΤΟΥ MARIO ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ

Είμαι βέβαιος πως στους ιαπωνικούς εγκεφάλους της Nintendo αυτό είναι το ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν οι κανόνες του περιλαμβάνουν γλιστρήματα σε μπανάνες και εκτοξεύσεις καβουκιών. Ο μέσος χρήστης θα χρειαστεί λίγο χρόνο προσαρμογής ώστε να συμβαδίζει με την over the top δραστηριότητα του Mario Strikers: Battle League, όταν όμως τα καταφέρει ή όταν κληθεί να ελέγξει έναν μόνο παίκτη και όχι ολόκληρη την ομάδα, τα πράγματα γίνονται πολύ απλούστερα. Μετά το στάδιο της εκμάθησης της απλής λογικής του μπόρεσα να ευχαριστηθώ πολύ παραπάνω τα δρώμενα του αγωνιστικού χώρου, εφόσον μπορούσα να απολαύσω εις γνώσιν μου πια τα άκρως επικίνδυνα τάκλιν στους αντιπάλους μου, τις υπερβολικές εναέριες μανούβρες και το σκοράρισμα με graffiti αισθητική.

Δυστυχώς, το Mario Strikers: Battle League πάσχει από το σύνδρομο του υποβαθμισμένου single player experience, όπως πολλά αποκλειστικά games του Switch και δει τα πιο ομαδικά Mario games. Είναι πολύ πιο εύκολο για το παιχνίδι να μοστράρει τις αρετές του όταν συμμετέχουν πολλοί παίκτες, έναντι των περιπτώσεων που καλούμαστε να παίξουμε μόνοι μας. Με τα quick matches εναντίον του AI ή τα αδιάφορα Cups, είναι ξεκάθαρο πως η Nintendo επανέφερε το franchise με αποκλειστικό στόχο να το σπρώξει σε μία πιο online κατεύθυνση. Η ιστορία όμως έχει αποδείξει πως η δουλειά του manager μπορεί να χτίσει ή και να καταστρέψει την καριέρα του παίκτη. Γιατί αν εναποθέτει τις ελπίδες του στο προχειρότατο Strikers Club για να του αφιερώσουμε χρόνο, το κόβω να… μη βγάζει τη σεζόν στο ίδιο team.

Δεν αποκλείεται να υπάρξουν μονάδες που θα βρουν αξία και στα πιο μοναχικά modes, εφόσον οι τεχνητές νοημοσύνες συμπεριφέρονται ομαλά στο γήπεδο και είναι άκρως συνεργάσιμες. Στοιχηματίζω όμως πως ακόμα και αυτοί δεν θα αργήσουν να ανακαλύψουν πως η πραγματική αξία ενός ακόμα Mario Strikers αναδεικνύεται μέσα από το παιχνίδι πολλών παικτών. Το ίδιο ίσχυε στο Mario Golf, το ίδιο ίσχυε στο Mario Tennis, το ίδιο ισχύει και θα ισχύει κάθε φορά που ο Mario αναζητά καινούριο χόμπι. Άλλη αίσθηση προσφέρει να χώνετε στο έδαφος έναν φίλο σας με τον Donkey Kong, άλλη όταν κάνετε ακριβώς το ίδιο στο άψυχο botάκι. Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε κάποια στιγμή να αναζητήσει η Nintendo είναι μία ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο ενδεχόμενα, γιατί στην παρούσα φάση δείχνει να αγνοεί τον “τραυματισμό” του.

Από την άλλη, εκτιμώ πολύ την προσπάθεια της Next Level Games να ανταμείψει με ικανοποιητικότερα αποτελέσματα όσους αναπτύσσουν επιθέσεις με μία επαφή ή όσους πειραματίζονται με προωθημένες πάσες. Το έλεγε και ο μεγάλος Johan Cruyff άλλωστε: “Το να παίξεις ποδόσφαιρο είναι απλό, αλλά δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα από το να παίξεις απλό ποδόσφαιρο”. Έστω άθελά τους, κατέκτησαν αυτή την ιδέα και κάνοντάς με να σταυροκοπιέμαι που η Nintendo ανέθετε ενίοτε τα Mario Strikers σε Καναδούς. Σε ένα παράλληλο σύμπαν που θα το έπαιρνε πάνω της, ίσως η μπάλα να ήταν τετράγωνη. Η επιρροή της πάντως είναι εμφανής μέσα από τα Mario χαρακτηριστικά και την ανεξήγητη άγνοια των κανονισμών της μπάλας, που μόνο γέλωτα μπορεί να προκαλέσει.

ΑΥΤΟΓΚΟΛ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ

Υπάρχει και ένα customization σύστημα, που στα δικά μου μάτια δεν αποδίδει τόσο. Εφόσον κάθε αξεσουάρ για την εμφάνιση προσθαφαιρεί δεδομένα στις overall ικανότητες των χαρακτήρων, καταλήγουμε απλά να κάνουμε μία αναδιαμόρφωση του ποδοσφαιρικού skill τους, απλά και μόνο για να τους ντύσουμε με πιο μεγαλοπρεπείς στολές. Τέτοια αβίαστα λάθη είναι αυτά που κάνουν το Mario Strikers: Battle League να φαίνεται πως έλειψε στην προετοιμασία και έχασε την μπάλα, ενώ στην πραγματικότητα το παιχνίδι και κυρίως το gameplay του είναι solid, δεδομένου του τι υπόσχεται. Όσο έπαιζα μπάλα, ποτέ δεν με ενδιέφεραν τα εξωαγωνιστικά και πάντα επηρεαζόμουν μόνο από τα του γηπέδου. Υπό αυτό, λοιπόν, το σκεπτικό το νέο Mario Striker προσφέρει πολλά περισσότερα από ένα πάσα-πάσα-σουτ ποδοσφαιράκι που θα ψυχαγωγήσει εύκολα παρέες και οικογένειες.

Οι αγώνες του διαρκούν μόλις λίγα λεπτά, σε αυτό το διάστημα όμως προλαβαίνετε να σκίσετε αμέτρητες φορές τα δίχτυα, να χλευάσετε την αντίπαλη ομάδα και να προσφέρετε μία χαοτική επίδειξη στις γεμάτες εξέδρες. Τον σκοπό του τον πετυχαίνει το παιχνίδι, εφόσον αυτά τα λίγα λεπτά είναι γεμάτα από αξιομνημόνευτες φάσεις, για αυτό και επιστρέφω στο ότι καταγράφει ακόμα μία καλή εμφάνιση για λογαριασμό του Mario Strikers franchise. Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που δεν έχουν την καλύτερη δημόσια συμπεριφορά, παίκτες που δεν προπονούνται καλά, παίκτες που δεν φαίνονται ή δεν ασχολούνται με το image και την προβολή τους, αλλά με το που πατήσουν στο χορτάρι σκοράρουν. Με ανάλογο τρόπο το Mario Strikers: Battle League λάμπει στο βασικό του έργο, αλλά απογοητεύει ή έστω δεν εντυπωσιάζει σε όλους τους τριγύρω τομείς, όπως το βάθος του ή το οπτικοακουστικό τμήμα. Το αν αξίζει τον χρόνο και τα χρήματά σας, καλό είναι να το δούμε στο VAR.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!